ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผู้มาเยือน
\"เคร้ง\"เสียงโซ่โลหะผสมกระทบกับพื้นหินสีเทาทึมๆ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาและภาพที่เห็นก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆที่มีลูกกรงสามชั้นและยามทหารอาวุธเต็มยศอีกสิบสองนาย หน้าห้องมีป้ายเขียนว่า \"แดน 66 ห้องที่ 23\"่สักพักหนึ่งเขาได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ไม่ใช่ทหารแน่นอน เขาเริ่มคิด ใครล่ะจะมาที่นี่กันถ้าไม่ใช่ทหาร
\"ตกต่ำลงไปมากเลยนะอาเรส\" ผู้หญิงคนหนึ่งพูด
\"แองจี้ สตอล์ก มาทำไมเนี่ย\" อาเรสตอบ
\"ก็แค่มารับเอ็งน่ะสิถามได้ อยู่มาตั้งสามปีอยากอยู่ต่ออีกมั้ยไอ้หอกหัก\" สตอล์กสวนกลับสีหน้ายิ้มแย้มกวนส้น
\"ใครจะอยากอยู่ต่อเล่า กินข้าวฝีมือป้าแก่ที่นี่อีกคำเดียวได้ลาโลกแหง ว่าแต่มาประกันน่ะมีเงินป่าวเหอะ\" อาเรสพูดอย่างใจร้อน
\"ไม่ต้องห่วง ผู้ดูแลคุกที่นี่หน่ะหิวเงินสุดๆเลยละ แค่พลอย3-4เม็ดมันก็ตอบตกลงแล้ว แถมมันยังใหม่กับที่นี่อีกไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วแกเป็นใคร\" สตอล์กตอบ \"ว่าแต่สามปีที่ผ่านมา ฝีีมือตกลงไปบ้างมั้ย\"
\"ไม่หรอก\" อาเรสพูด \"เพียงแต่ว่าอาจจะต้องปรับตัวหน่อยนะ\" เขาพูดต่อ
\"จะคุยกันอีกนานมั้ย หรือจะไปกันสักที\" แองเจลล่าถามขึ้นมาอย่างตัดบท
\"ไปสิแองจี้ไป\" อาเรสพูดอย่างกระตือรือร้น
หลังจากที่ทั้งสามออกมาแล้ว สตอล์กก็โยนมีดให้อาเรสสองเล่ม มันเป็นมีดกร่อนๆกรอบๆ ขึ้นสนิมแถมยังไม่สมดุลกันอีกด้วย อาเรสจึงถามว่า \"เอามีดสัปรังเคขนาดนี้มาให้ทำไมเนี่ย
อย่าบอกนะว่าพ่อให้มา\"
\"ไม่ใช่ แค่จะให้ทดสอบฝีมือเฉยๆ เห็นป่าตรงนั้นมั้ย\" สตอล์กพูดขึ้นมาอย่างใจเย็นและชี้ไปยังป่าข้างหน้า
\"แถวนั้นน่ะ ชาวบ้านเขา่บอกพวกเราว่ามีพญาหมาป่าช้ากกับลูกน้องอีกร่วมสองร้อย พวกมันชอบฆ่าชาวบ้านกับสัตว์เลี้ยงในละแวกนี้จนหลายหมู่บ้านอพยพไม่ก็ถูกฆ่าตายกันหมดแล้ว
แองจี้กะจะบู้สดกะพวกมัน เพียงแต่ชั้นคิดว่ามันน่าจะเป็นเหยื่อทดลองสำหรับแก\" สตอล์กพูดต่อกับอาเรส
\"ฝีมือระดับนายคงจะทำได้ใช่มั้ยล่ะ\"แองจี้เสริม
\"นั่นมันก่อนที่ฉันจาเข้าตารางไม่ใช่เรอะ แถมมีดนี่ยังห่วยแตกซะอีก\" อาเรสพูดโดยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย
\"แกจาเลือกระหว่างเข้าไปในนั้นแล้วเด็ดหัวช้ากมาให้พวกเราดู หรือว่าจะกลับไปที่คุกนั่น\" สตอล์กพูดอย่างเอาจริง
\"อิสรภาพดิสตอล์ก รออยู่ตรงนี้แหละเด๋วจาเอาหัวไอ้ลูกหมานั่นมาให้นาย\" อาเรสพูดเสร็จแล้วก็กระโจนเข้าป่าพงทันที
................................
กลับมาที่ปราสาทคุกที่อาเรสเคยอยู่เมื่อกี้ ที่หน้าปราสาทได้มีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ข้างหน้า มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอมีใบหน้ารูปไข่ที่เกลี้ยงเกลา และมีร่างกายผอมเพรียว แค่ปาดๆตาดูก็รู้แล้วว่าเธอนั้นผ่านการฝึกฝนมาไม่มากก็น้อย
\"ผู้ดูแลคุก ข้ามารับตัวนักโทษแดน 66 ห้องที่ 23 ไปที่กลอเรียสด่วน\" เธอพูดด้วยเสียงกระชาก
\"คงจะไม่ได้ล่ะท่านหญิง คือว่ามันหลบหนีจากห้องคุมขังไปแล้วขอรับ\" เขาพูดด้วยเสียงอ่อนน้อมสุภาพ
\"อืม งั้นเจ้าลองอธิบายมาซิว่าทหารอาวุธครบหน่วย ลูกกรงโลหะหลอมพิเศษ 3 ชั้น กับกำแพงหินภูเขาไฟหนา 1 เมตรปล่อยนักโทษคนนั้นไปได้อย่างไร\" เธอขึ้นเสียงให้สูงขึ้นอีก
\"คือว่า ....\"ผู้คุมพูดเสียงงุบงิบกำกวม พร้อมกับยื่นพลอยมาให้สองเม็ด \"ช่วยๆกันหน่อยละกัน อ้ออยากได้อีกเม็ดมารับได้ที่ห้องนอนของข้าได้...\" เสียงพูดยังไม่ทันขาดคำ ศีรษะช่วงกะโหลกด้านบนของท่านผู้ดูแลคุกก็กระเด็นออกไปทันที
\"ข้านับหนึ่งถึงสิบ ไอ้ทหารไร้ความสามารถคนไหนวิ่งไปไม่พ้นประตูปราสาทต้องลิ้มรสคมดาบของข้า\" ท่านหญิงพูดด้วยเสียงเรียบๆ
\"แต่ว่าท่าน บันไดในปราสาทนี้มีเป็นร้อยๆขั้น แถมยังรกและสกปรกเสียอีก เป็นไปไม่ได้หรอก\" ทหารคนหนึ่งแย้ง แล้วอีกหัวหนึ่งก็ตามไปกับหัวแรกทันทีที่สิ้นเสียง\"พูดจบแล้ว ใช่มั้ย ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าเถียง เก้า\" เธอพูดอย่างใจเย็น และแล้วทหารอีกสิบเอ็ดนายก็พร้อมเพรียงกันวิ่งลงบันไดอย่างกับเห็นผี ซึ่งก็มีเสียงที่ฟังดูแล้วเป็นธรรมชาติและใจเย็นเปล่งออกมาเรื่อยๆ \"แปด เจ็ด หก ห้า ...\"
\"นั่นไง ทางออก พวกเรารอดแล้ว อีกไม่กี่สิบเมตรเท่านั้น\" ทหารคนหนึ่งพูดอย่างดีใจ
\"0\" เสียงนั้นดังขึ้น เหล่าทหารต่างวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม ต่างกรูกันจะออกจนได้
\"อ้าก\" เสียงที่หนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว เป็นไปไม่ได้เหล่าทหารคิด ใช้เวลาวิ่งลงมายังไม่ถึงสองวิเลยด้วยซ้ำ
\"อ้า\" \"ว้าก\" \"โอ้ย\" \"อย่า\" ดังขึ้นมาเป็นระยะๆ จนกระทั่งเหลือคนสุดท้ายที่วิ่งออกไปสำเร็จ
\"ไม่นะ แกทำไปทำไมกับแค่นักโทษคนเดียว แกเป็นใครกันแน่\" ทหารคนนั้นถาม
\"ฉันชื่อซาร่า เวเกอร์ หนึ่งใน 6 เทพแห่งความตายสังกัดกลอเรียสส่วนคนที่แกปล่อยให้หนีไปได้หน่ะ คือยมทูติโลหิตแดงอาเรส เซลแฟลร์นักฆ่าที่มีพรสวรรค์่หาตัวจับยากมาก แน่นอนว่าการที่คนระดับนั้นหนีไปได้พวกแกยังไงก็ต้องถูกประหารชีวิตอยู่แล้ว ฉันกะจะฆ่าแกให้ตายสบายๆหน่อย แต่ในเมื่อแกก้าวเท้าพ้นออกมาจากปราสาทแล้วก็ช่วยไม่ได้\"ซาร่าตอบทหารคนนั้น
\"เอ้า เก็บมันไปได้แล้ว วันนี้พวกเราได้ของเล่นดีๆแล้วล่ะ\"ซาร่าพูดอย่างดีใจ
\"ม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาย\" เสียงโหยหวนของทหารคนนั้นดัง แล้วรถม้าก็มุ่งหน้าไปทางเหนือต่อไป
\"ตกต่ำลงไปมากเลยนะอาเรส\" ผู้หญิงคนหนึ่งพูด
\"แองจี้ สตอล์ก มาทำไมเนี่ย\" อาเรสตอบ
\"ก็แค่มารับเอ็งน่ะสิถามได้ อยู่มาตั้งสามปีอยากอยู่ต่ออีกมั้ยไอ้หอกหัก\" สตอล์กสวนกลับสีหน้ายิ้มแย้มกวนส้น
\"ใครจะอยากอยู่ต่อเล่า กินข้าวฝีมือป้าแก่ที่นี่อีกคำเดียวได้ลาโลกแหง ว่าแต่มาประกันน่ะมีเงินป่าวเหอะ\" อาเรสพูดอย่างใจร้อน
\"ไม่ต้องห่วง ผู้ดูแลคุกที่นี่หน่ะหิวเงินสุดๆเลยละ แค่พลอย3-4เม็ดมันก็ตอบตกลงแล้ว แถมมันยังใหม่กับที่นี่อีกไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วแกเป็นใคร\" สตอล์กตอบ \"ว่าแต่สามปีที่ผ่านมา ฝีีมือตกลงไปบ้างมั้ย\"
\"ไม่หรอก\" อาเรสพูด \"เพียงแต่ว่าอาจจะต้องปรับตัวหน่อยนะ\" เขาพูดต่อ
\"จะคุยกันอีกนานมั้ย หรือจะไปกันสักที\" แองเจลล่าถามขึ้นมาอย่างตัดบท
\"ไปสิแองจี้ไป\" อาเรสพูดอย่างกระตือรือร้น
หลังจากที่ทั้งสามออกมาแล้ว สตอล์กก็โยนมีดให้อาเรสสองเล่ม มันเป็นมีดกร่อนๆกรอบๆ ขึ้นสนิมแถมยังไม่สมดุลกันอีกด้วย อาเรสจึงถามว่า \"เอามีดสัปรังเคขนาดนี้มาให้ทำไมเนี่ย
อย่าบอกนะว่าพ่อให้มา\"
\"ไม่ใช่ แค่จะให้ทดสอบฝีมือเฉยๆ เห็นป่าตรงนั้นมั้ย\" สตอล์กพูดขึ้นมาอย่างใจเย็นและชี้ไปยังป่าข้างหน้า
\"แถวนั้นน่ะ ชาวบ้านเขา่บอกพวกเราว่ามีพญาหมาป่าช้ากกับลูกน้องอีกร่วมสองร้อย พวกมันชอบฆ่าชาวบ้านกับสัตว์เลี้ยงในละแวกนี้จนหลายหมู่บ้านอพยพไม่ก็ถูกฆ่าตายกันหมดแล้ว
แองจี้กะจะบู้สดกะพวกมัน เพียงแต่ชั้นคิดว่ามันน่าจะเป็นเหยื่อทดลองสำหรับแก\" สตอล์กพูดต่อกับอาเรส
\"ฝีมือระดับนายคงจะทำได้ใช่มั้ยล่ะ\"แองจี้เสริม
\"นั่นมันก่อนที่ฉันจาเข้าตารางไม่ใช่เรอะ แถมมีดนี่ยังห่วยแตกซะอีก\" อาเรสพูดโดยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย
\"แกจาเลือกระหว่างเข้าไปในนั้นแล้วเด็ดหัวช้ากมาให้พวกเราดู หรือว่าจะกลับไปที่คุกนั่น\" สตอล์กพูดอย่างเอาจริง
\"อิสรภาพดิสตอล์ก รออยู่ตรงนี้แหละเด๋วจาเอาหัวไอ้ลูกหมานั่นมาให้นาย\" อาเรสพูดเสร็จแล้วก็กระโจนเข้าป่าพงทันที
................................
กลับมาที่ปราสาทคุกที่อาเรสเคยอยู่เมื่อกี้ ที่หน้าปราสาทได้มีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ข้างหน้า มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอมีใบหน้ารูปไข่ที่เกลี้ยงเกลา และมีร่างกายผอมเพรียว แค่ปาดๆตาดูก็รู้แล้วว่าเธอนั้นผ่านการฝึกฝนมาไม่มากก็น้อย
\"ผู้ดูแลคุก ข้ามารับตัวนักโทษแดน 66 ห้องที่ 23 ไปที่กลอเรียสด่วน\" เธอพูดด้วยเสียงกระชาก
\"คงจะไม่ได้ล่ะท่านหญิง คือว่ามันหลบหนีจากห้องคุมขังไปแล้วขอรับ\" เขาพูดด้วยเสียงอ่อนน้อมสุภาพ
\"อืม งั้นเจ้าลองอธิบายมาซิว่าทหารอาวุธครบหน่วย ลูกกรงโลหะหลอมพิเศษ 3 ชั้น กับกำแพงหินภูเขาไฟหนา 1 เมตรปล่อยนักโทษคนนั้นไปได้อย่างไร\" เธอขึ้นเสียงให้สูงขึ้นอีก
\"คือว่า ....\"ผู้คุมพูดเสียงงุบงิบกำกวม พร้อมกับยื่นพลอยมาให้สองเม็ด \"ช่วยๆกันหน่อยละกัน อ้ออยากได้อีกเม็ดมารับได้ที่ห้องนอนของข้าได้...\" เสียงพูดยังไม่ทันขาดคำ ศีรษะช่วงกะโหลกด้านบนของท่านผู้ดูแลคุกก็กระเด็นออกไปทันที
\"ข้านับหนึ่งถึงสิบ ไอ้ทหารไร้ความสามารถคนไหนวิ่งไปไม่พ้นประตูปราสาทต้องลิ้มรสคมดาบของข้า\" ท่านหญิงพูดด้วยเสียงเรียบๆ
\"แต่ว่าท่าน บันไดในปราสาทนี้มีเป็นร้อยๆขั้น แถมยังรกและสกปรกเสียอีก เป็นไปไม่ได้หรอก\" ทหารคนหนึ่งแย้ง แล้วอีกหัวหนึ่งก็ตามไปกับหัวแรกทันทีที่สิ้นเสียง\"พูดจบแล้ว ใช่มั้ย ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าเถียง เก้า\" เธอพูดอย่างใจเย็น และแล้วทหารอีกสิบเอ็ดนายก็พร้อมเพรียงกันวิ่งลงบันไดอย่างกับเห็นผี ซึ่งก็มีเสียงที่ฟังดูแล้วเป็นธรรมชาติและใจเย็นเปล่งออกมาเรื่อยๆ \"แปด เจ็ด หก ห้า ...\"
\"นั่นไง ทางออก พวกเรารอดแล้ว อีกไม่กี่สิบเมตรเท่านั้น\" ทหารคนหนึ่งพูดอย่างดีใจ
\"0\" เสียงนั้นดังขึ้น เหล่าทหารต่างวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม ต่างกรูกันจะออกจนได้
\"อ้าก\" เสียงที่หนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว เป็นไปไม่ได้เหล่าทหารคิด ใช้เวลาวิ่งลงมายังไม่ถึงสองวิเลยด้วยซ้ำ
\"อ้า\" \"ว้าก\" \"โอ้ย\" \"อย่า\" ดังขึ้นมาเป็นระยะๆ จนกระทั่งเหลือคนสุดท้ายที่วิ่งออกไปสำเร็จ
\"ไม่นะ แกทำไปทำไมกับแค่นักโทษคนเดียว แกเป็นใครกันแน่\" ทหารคนนั้นถาม
\"ฉันชื่อซาร่า เวเกอร์ หนึ่งใน 6 เทพแห่งความตายสังกัดกลอเรียสส่วนคนที่แกปล่อยให้หนีไปได้หน่ะ คือยมทูติโลหิตแดงอาเรส เซลแฟลร์นักฆ่าที่มีพรสวรรค์่หาตัวจับยากมาก แน่นอนว่าการที่คนระดับนั้นหนีไปได้พวกแกยังไงก็ต้องถูกประหารชีวิตอยู่แล้ว ฉันกะจะฆ่าแกให้ตายสบายๆหน่อย แต่ในเมื่อแกก้าวเท้าพ้นออกมาจากปราสาทแล้วก็ช่วยไม่ได้\"ซาร่าตอบทหารคนนั้น
\"เอ้า เก็บมันไปได้แล้ว วันนี้พวกเราได้ของเล่นดีๆแล้วล่ะ\"ซาร่าพูดอย่างดีใจ
\"ม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาย\" เสียงโหยหวนของทหารคนนั้นดัง แล้วรถม้าก็มุ่งหน้าไปทางเหนือต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น