คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 . in this club that i kiss him ! ; 100 % !!
beyo ng
ถ้าหน้าบทความไหนไม่มีเพลงคือฟังเพลงหน้าบทความหลักนะคะ withme sum41
เอา image มาให้ดูกันก่อน ค่ะ
อยู่ข้างล่างนะคะ เลื่อนลงเรื่อยๆเลยค่ะ !
i dont care 'bout ur past
i don't care if u have someone that u love
but now that i need is "your kiss"
กูไม่สนใจเกี่ยวกับอดีตของมึง
กูไม่สนใจถ้าหากมึงมีคนที่มึงรักอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้ สิ่งที่กูต้องการคิอ
"จุมพิตของมึง"
so can we let's start now ;) ?
ผมมองหน้าไอ้คนที่กล้ามาทักคนอย่างผม มองไปที่หน้าใสกิ๊งไร้สิวและแววตาไร้อารมณ์ผมสีดำและเสื้อผ้าที่แม่งดำ ดำ และดำ! แม่งทำไมผมมองมันแล้วผมนึกถึงซาตานเลยวะ
ผมหยิบแก้วของผมแล้วกระดกเข้าปากแล้วมองมันต่อ ผมไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นและไม่อยากให้เขามาทักผมด้วยที่ตัวของผมสั่นไปหมด ขนาดแค่ผมกระดกน้ำไอ้น้ำแข็งในแก้วยังสั่นกริ๊ง กริ๊ง เพราะมือของผมเลย
“...”
ผมมองแก้วในมือที่ของเหลวข้างในมันเริ่มหมดอีกแล้ว ผมหันหน้ากลับไปแล้วเทน้ำสีอำพันลงไปอีกรอบ ตกอยู่ในวังวนความคิดของตัวเอง
‘ถ้าหากพวกเราก้าวข้ามผ่านมันไปได้ก็ดี’ …แต่ถ้าไม่พยายามเลย ไอ้คำพูดอย่างนั้นมันก็ไม่สมควรจะพูดออกมาจากปากด้วยซ้ำไป ผมไม่เคยเชื่อในเรื่องของโชคชะตา เพราะผมยึดติดอยู่กับความจริง ผมไม่เคยเพ้อฝันและเชื่อในเรื่องของพรหมลิขิต
ถ้ามัวแต่เชื่อแต่ไม่ลงมือทำ
...สุดท้ายแม่งก็จมอยู่แต่กับคำว่าโหลยโท่ยนั่นล่ะ-_-
“นายดื่มเยอะ” ผมเลิกคิ้วขึ้นเมื่อไอ้ซาตาน(ตั้งชื่อให้เสร็จสรรพ) นี่ยังไม่ยอมไป
“อือ”
“นายไม่ควร.../ มีใครบอกให้นายมาคุยกับฉันไหม?” ผมพูดขัดซาตานประชันหน้าแล้วกระดกเหล้าดื่มต่อ ตาของผมประชันกับเค้า
“ไม่”
“งั้นก็อย่าสะเออะเพราะฉันอารมณ์ไม่ดีอยู่J” ซาตานหัวเราะก่อนจะฉกแก้วเหล้ามาจากมือของผมแล้วกระดกดื่มต่อจนเหมาะ ผมเลิกคิ้วขึ้น ช่างกล้า!
“แล้วมีใครบอกนายไหมว่าไม่ควรพูดกับคนแปลกหน้าอย่างนี้เพราะมันส่อถึงสกุล” ผมอึ้ง ด่ามันก่อนที่จะคว้าแก้วเหล้าอันใหม่ขึ้นมารินเหล้าลงไปอีกรอบ
ผมทำหน้านิ่งแม้ว่าในใจของผมกำลังคุกรุ่นไปไฟ ผมอยากจะฉีกทึ้งไอ้หมอนี่ อยากจะทำให้หมอนี่เจ็บปวด (โรคจิตแล้วไหมล่ะชิออน- -)
ผมรินเต็มแก้วก่อนจะยกมาชูตรงหน้าของไอ้คนแปลกหน้ากวนตีนนี่ ผมยกคิ้วให้มันมันขมวดคิ้วแล้วยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้น อย่าคิดว่าผมจะไม่ทำร้าย
“ซ่า!” ผมยกแก้วขึ้นก่อนจะสาดไปเต็มหน้าของซาตาน!
ผมแสยะยิ้มออกมาแล้ววางแก้วเหล้าไว้ที่บาร์เหมือนเดิม กระตุกยิ้มสะใจแล้วถามมันอย่างใสซื่อ
“อร่อยไหม?”
“...อยากลองไหมล่ะ”
“ไม่ล่ะ” คนข้างหน้าผมขมวดคิ้วก่อนที่จะลุกขึ้น ผมขยับยิ้มเมื่อมวยยกสองของผมกำลังเริ่มขึ้น ผมง้างมือขึ้นเตรียมต่อย แต่ของเหลวที่ปะทะตรงหน้าของผมทำให้ผมชะงัก ผมลูบหน้าของตัวเองงงๆ กลิ่นเหล้านี่หึ่งเชียว!
ผมมองหน้าซาตานที่กระตุกยิ้มสะใจ
“เอาคืนไงJ” ผมกระชากคอเสื้อของมันเขย่าเหมือนคนบ้า ด่าแม่งสารพัด
“มึงจะเอาอะไรกับกูวะ มึงเห็นไหมว่ากูกินเหล้าของกูอยู่ดีๆ แล้วมึงก็โผล่มา ...เชี่ย! มึงรู้ปะว่าที่กูเข้ามาอ่ะ กูมาสนุก ไม่ใช่หาเหาให้ชีวิตกูมากขึ้น แค่นี้กูก็ใกล้จะบ้าตายอยู่แล้วอยากให้กูไร้สติกว่านี้หรือไงวะ!”
ผมกระชากคอมันต่อ เขย่าเหมือนคนบ้าผมตะโกนลั่นผับไม่แคร์สายตาของใครหลายๆคน
ผมกำลังจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น
ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองโคตรอ่อนแอ และผม...ไม่อยากจะเป็นอย่างนั้น มัน”อ่อน”
อสรพิษต้องแข็งแกร่งตลอดเวลา ต้องร้ายกาจตลอดเวลา เพราะเมื่อไหร่ที่อ่อนแอเหล่าพวกผู้คนอาจหันมารุมทำร้าย และสิ่งที่เหลืออยู่
มันก็คือ”ตัวผม”ที่ถูกฉีกกระชากไม่เหลือสิ้นดี เน่าเปื่อย พุผัง ไร้ความยิ่งจองหอง!
“แต่มึงดึงดูดกูเอง”
“สัด! คนนะไม่ใช่แม่เหล็กที่ดึงดูดหากัน กูไม่เชื่อ กูไม่โง่ กูไม่ควาย!”
“มันคือพรหมลิขิต” ผมหัวเราะ
“มึงพูดเรื่องนี้ผิดคนแล้วว่ะ กูไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิต” มันยิ้ม
“นายบอกว่าอยากมาสนุกจะลองสักหน่อยไหมล่ะ”
“กูไม่ชอบลองอะไรกับคนแปลกหน้า กูไม่อยากเอาชีวิตไปพันผันกับคนอย่างมึง!” คราวนี้สายตามันแข็งกร้าวจนผมเผลอชะงัก มันได้ทีเลยเอามือสองข้างของมันมากำรอบคอผมแล้วบีบ ผมเบิกตากว้าง
“อย่างน้อยกูก็ไม่มาร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในบาร์ อย่างน้อยกูก็ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน” ผมกลืนน้ำลาย ผมรู้ดีว่ามันสามารถบีบคอผมแล้วทำให้ผมไม่มีอากาศหายใจได้ แต่ผมไม่อยากจะแพ้นี่หว่า!
“มึงตาบอดรึเปล่า กูไม่ได้ร้อง ตั้งแต่เกิดมากูไม่เคยร้อง!”
“ถ้ามึงอยากจะลืมมึงก็โชคดีที่เจอกูแล้วว่ะ มันก็แค่คืนเดียวแล้วจบ”
“...” ผมมองหน้ามันและรู้สึกขนลุกเมื่อมันเริ่มที่จะลูบคอของผมแทน ผมมองดวงตาของมันและมันทำให้ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์
“กูไม่สนว่ามึงเป็นใครใหญ่มาจากไหน กูไม่สนว่ามึงมีอดีตเฮี่ยแค่ไหน และกูไม่สนว่ามึงมีใครอยู่รึเปล่า กูสนแค่ว่ามึงอยากลองกับกูไหม” แ
ม้ว่าคำแรกๆของมันจะทำให้ผมคล้อยตามแต่ “ลอง”...คำของมันแม่งน่ากลัวชิบหาย!
“กูไม่ชอบผู้ชาย”
“มันก็แค่ ‘จูบ’ “ ผมเลิกคิ้วขึ้นไม่นึกว่าคนอย่างหมอนี่มันจะเอาแค่นั้น
“กูก็แค่คนที่เชื่อเรื่องโชคชะตา พรหมลิขิต และแน่นอว่ากูเชื่อเรื่องจูบหารักแท้ด้วย” ผมหัวเราะออกมาทั้งที่มือของมันยังกำอยู่ที่คอของผม ผมมองหน้ามัน
“มึงคิดว่ากูเนี่ยนะรักแท้ของมึง สงสัยมึงจะตาบอดว่ะ!” มันหัวเราะตามผม
“มึงอย่าหลงตัวเองให้มาก กูหมายถึงว่าของกูอ่ะ จูบที่จะพารักแท้มาให้ ถ้ามึงไม่ใช่กูก็แค่ปล่อยมึงไป” ผมมองหน้ามันแล้วถามมันต่อ
“แล้วถ้ากูใช่สำหรับมึงล่ะ”
“กูก็จะตามมึง ทำให้มึงรักกู เสร็จแล้วพวกเราก็แฮปปี้” ผมหัวเราะ
“ถ้าชีวิตคนเราแม่งง่ายงั้นก็ดีซิ”
“ใช่ แต่บังเอิญชีวิตคนเราแม่งยากเฮี่ยๆจนกูไม่เข้าใจว่าโลกนี้มันก็แค่โลกที่มีดิน มีน้ำ มีต้นไม้แต่ทำไมชีวิตกูถึงสับสนอลหม่านเต็มไปด้วยหลุมดำ”
Soulja ♥
“ใช่ แต่บังเอิญชีวิตคนเราแม่งยากเฮี่ยๆจนกูไม่เข้าใจว่าโลกนี้มันก็แค่โลกที่มีดิน มีน้ำ มีต้นไม้แต่ทำไมชีวิตกูถึงสับสนอลหม่านเต็มไปด้วยหลุมดำ”
“เพราะชีวิตของมึงไม่ยอมควบคุมน่ะซิ” ซาตานเลิกคิ้วขึ้น
“ชีวิตคนนะไม่ใช่ถุงยางที่จะควบคุมได้ไม่ได้ เรื่องอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับโชค”
ผมแทบจะพ่นเหล้าที่ผมกระดกเข้าไปแล้วอมในปากเล่น ผมหันไปมองซาตานที่ดื่มเหล้าต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมกลืนเหล้าแล้วด่ามัน
“เฮี่ย! มึงอย่ามาพูดทะลึ่งๆ ถ้ามึงอยากจะติดเรต...นู่น! ไปอาบอบนวดไป!”
มันเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้ม
“แล้วกูพูดในแง่มุมติดเรตสิบแปดปะล่ะ ถ้ามึงคิดเอง มึงด่าคนพูดไม่ได้หรอกนะ“
“สัด-_-^!” มันหัวเราะอีกแล้ว แก้วเหล้าในมือของมันถูกสางลงแต่ตัวของมันกลับเขยิบเข้ามาใกล้ๆผม ดวงตาของมันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของผม
และผมก็จ้องตอบกลับไปซะด้วยซิ . . .
“สรุปจะลองไหมล่ะ J?” ผมเงียบเม้มปากแน่น หัวของผมมันตะโกนบอกดังจนหัวผมจะแตกอยู่แล้วว่าไอ้ผู้ชายคนนี้แม่งไม่ธรรมดา และให้ปฎิเสธมันไปก่อนที่ชีวิตของผมมันจะยุ่งเหยิง
แต่หัวใจของผมมันกลับเต้นแรงจนผมเจ็บและไม่อยากเชื่อว่านี่น่ะเหรอหัวใจของผม
หัวใจอสรพิษถ้าเต้นแรงไม่ใช่เพราะเรื่องรักๆ แต่เพราะการเห็นศัตรูเจ็บปวดไม่ใช่หรือไง
....ให้มันได้อย่างนี้ซิ สมองกับหัวใจสั่งการไม่ตรงกัน ผมรู้มันเน่า แต่มันเกิดขึ้นแล้วนี่หว่า-_-^!
“ไม่บอกถือว่ายอมนะ” ผมเกร็งทันทีเมื่อมือของผู้ชายแปลกหน้าตรงหน้าผมชันหน้าของผมขึ้น ตาของผมจ้องมันนิ่งออกแนวจิกซะด้วยซ้ำปากเม้มแน่น
มือของผมด้านซ้ายจับกางเกงของตัวเองแน่นส่วนอีกข้างที่ถือแก้วก็บีบแน่นจนขนาดคนบีบอย่างผมก็ยังกลัวว่ามันจะแหลกคามือ
และดูเหมือนซาตานก็รู้เหมือนกันเพราะมือของเขาที่ชันหน้าผมขึ้นชะงัก
“กูขอถามมึงหน่อยว่าปฎิกริยาของมึงนี่คือ มึงเกร็ง มึงกลัว หรือมึงชอบ” ผมสบถออกมา แม่งดูคำที่มันให้ผมซิ มันดูอ่อนแอสิ้นดี ผมจิกตาใส่มันหนักยิ่งกว่าเก่าปากก็พูดเสียงเข้ม
“กูอยากฆ่ามึง”
“งั้นก็เชิญ แต่มึงไม่รู้สึกเสียดายหรือไงที่จะฆ่าคนโดยไม่รู้จักชื่อ”
“มึงบอกกูเองว่าคืนเดียวแล้วจบ” ซาตานยิ้มก่อนจะหอมแก้มผม ผมเบิกตากว้างก่อนจะใช้มือผลักมันออก แต่ไอ้เฮี่ยนี่ก็ไม่ยอมถอยมันประชิดตัวผมอีกรอบแล้วรวบมือสองข้างของผมเอาไว้ ผมเบิกตากว้าง
เชี่ย!! ผับนี้ผับผม เก้าอี้นี้พี่ผมกับผมก็ไปซื้อที่โรงงาน ที่ผมทำเนี่ยไม่ใช่ไอ้เฮี่ยมาลุกลามทางเพศผม!
“วันนี้แล้วจบ แต่วันหน้าก็ไม่แน่ว่าอาจจะมีอีก”
“!”
“ชื่อของกูคือโซลจายินดีที่ได้รู้จัก”
“และถ้ามึงอยากฆ่ากู...จะมาเมื่อไหร่ก็ได้”
“กูจะฆ่ามึงตอนนี้!” โซลจาหัวเราะผมกับมันแม่งกระชากตัวกันไปมาอยู่บนเก้าอี้ ผมมองหน้ามันอย่างเจ็บแค้น แต่แทนที่มันจะสำนึก ไม่เลย
“ไม่ได้หรอกชิออน เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาจุมพิตของเราJ”
“จุมพิตบ้านพ่อมึงซิ กูเป็นผู้ชาย กูไม่สมยอม กูอสรพิษ มึงฆ่ากูได้แต่หยามกูไม่ได้!”
“กูให้โอกาสมึงแล้วแต่มึงไม่ปฎิเสธ และกูก็ไม่ได้หยามมึง แต่กูให้เกียรติมึงโดยการแค่จุมพิต” แค่! ไอ้นี่มันพูดออกมาได้ยังไงว่าแค่ ของผมน่ะ มัน ‘ตั้ง’ เลยนะโว้ย –O-!
“...เจอกันคราวหน้า กูฆ่ามึงแน่” โซลจาไม่สนใจคำสาปแช่งของผมเอาซะเลย มันส่ายหน้าแล้วยิ้มกว้างเหมือนเรื่องที่ผมพูดมันเป็นเรื่องตลก หน้าของมันเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบที่ใบหูของผม
remember it xion , your firt kiss belong to me...” ก่อนที่ริมฝีปากของมันจะประกบริมฝีปากของผม !
โลกทั้งใบเหมือนพังทลาย ผมนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะรู้ว่าคนตรงหน้าต้องการจูบแบบ’ผู้ใหญ่’ ไอ้เฮี่ยนี่! ผมดันมันแต่มันกลับไม่ถอยเลยแม้แต่นิดเดียว ซ้ำยังปัดมือของผมออกแล้วโอบผมเอาไว้อีกต่างหาก คนรอบข้างมองภาพนี้ด้วยสายตาลุกวาว
จะลุกวาวหาอะไร กูไม่วาย แต่กูโดนบังคับให้วาย !
ลมหายใจของผมเริ่มหมดลงแต่ดูเหมือนคนตรงหน้าผมยังไม่พอ มือของผมหยุดที่จะขัดขืนแต่ข้างในกายผมร้อนผ่าวไปหมด ทั้งตื่นเต้นและอยากจะฉีกทึ้งผู้ชายตรงหน้าให้ขาดไม่มีชิ้นดี
และผมก็ได้กลิ่นจากตัวของโซลจา มันเป็นกลิ่นบุหรี่
กลิ่นที่ทำให้ผมมึนหัวไปหมด . . .
“...”
“เป็นยังไง ชอบไหมJ” ชอบบ้านพ่อมันซิยังมีหน้ามายิ้มอีก!
ผมกำหมัดแน่น...แต่ผมจะด่ามันทำไม ด่าไปมันก็ไม่เจ็บ มันด้านเกินกว่าที่คำพูดมันจะทะลุเข้าสู่หัวใจของมัน ผมต้องหาวิธีที่ดีกว่านั้น...
ขวดเหล้าฟาดใส่หัวมันดีไหม ? ไม่ มันไม่ถึงตาย เข้าโรงพยาบาลก็ออกได้ แม่ง ไม่เจ๋ง!
เตะไข่มันหน่อยดีไหม ? ไม่ อย่างมากมันก็แค่เป็นหมันและมันคงจะไม่สนขอแค่ใช้งานได้หมันไม่หมันไอ้เชี่ยอย่างมันคงไม่สนอยู่ดี
แล้วทางไหนล่ะ ?
คิดซิ คิดเข้า ชิออน อสรพิษอย่างมึงเก่งอยู่แล้วนี่เรื่องเล่นให้เจ็บจี๊ดน่ะ!
“เป็นอะไร มึงเงียบทำไม ช๊อคขนาดนั้นเชียว...เฮ้ ตอบรับหน่อย!” เสียงของไอ้โซลจาไม่เข้าหูผมสักนิดมันเหมือนคลื่นวิทยุที่ไร้ความหมายฟังไปก็เท่านั้น ตาของผมสอดส่องไปทั่วหาสิ่งของที่จะทำให้ไอ้เฮี่ยนี่เลิกพล่ามและเจ็บ
ใช่ เจ็บให้มากที่สุดเท่าที่ในผับนี้จะทำให้มันได้!!
และแล้วผมก็เจอ...
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนอยู่กลางฟลอร์ สายตาที่จ้องมาทางผมกับโซลจาว่างเปล่า ตุ้มหูกางเขนสีเงินกระทบกับแสงไฟจนแวววาว ใช่แล้ว ‘บีเทรย์’ ไอ้โรคจิตนั่นเอง
มือของมันจับที่ริมฝีปากของตัวเองแล้วเลียเบาๆ และนั่นทำให้ผมขนลุกสิ้นดี! แต่พอผมมองคนตรงหน้าความแค้นและความโกรธก็ปะทุ ...
“กูจะบอกอะไรกับมึงอย่างหนึงนะโซลจา”
“?”
“ในเมื่อมึงคิดแหยมกับอสรพิษ ก็จงเตรียมใจที่จะได้เจอคมเขี้ยวและพิษของมัน”
“...กูเตรียมใจตั้งแต่ที่กูจูบมึงแล้ว”
“ขอบอกอีกอย่าง ว่ากูเป็นพวกไม่เล่นวิธีขอแค่มึงเจ็บ หรือมันจะหักหน้ามึงแค่ไหนกูก็ทำ”
โซลจายักไหล่ไม่แคร์ ผมยิ้มกว้างสะใจมือของผมสั่นไปหมดด้วยความโกรธ กูอยากจะรู้จริงๆว่ามึงจะยังเฉยอย่างนี้ได้หรือเปล่า
ถ้าหากกูแล่นไปจูบกับคนอื่นในขณะที่พึ่งจูบกับมึงไปไม่ถึงห้านาที !!
“มึงมือสั่น...ต้องการอีกก็ไม่บอกกูจะได้จัดให้J” ผมกัดริมฝีปากของตัวเองจนห้อเลือด มองคนตรงหน้าที่เหมือนจะอึ้งไปเล็กน้อย ช่างแม่งมันซิ! ผมฝืนยิ้มออกมาก่อนจะตะโกนคำหลังให้มันดังสุดๆ
“ใช่กูต้องการแต่ไม่ใช่กับมึงรู้ไหมเพราะอะไร...เพราะมึงมันอ่อน!! จูบของมึงยังไม่เท่ากับตอนกูจูบตูดหมาซะด้วยซ้ำไอ้เฮี่ย!”
next chapter ;
ใต้แสงไฟ พวกเขาบ้าคลั่งเพราะการยื้อแย่ง
ทุกอย่างแปรปรวน
กี่จูบที่สูญเสีย ไม่รู้หรอก
รู้อย่างเดียว . . .
"ปากมึงบ่วมเจ่อเลยว่ะ!"
ว่าอสรพิษอย่างผมก็ขาดสติเป็นเหมือนกัน !!
นี่คือเราไม่ได้อัพตามคอมเม้นนะคะอันนี้ แต่นี่คือที่เราเขียนได้ปัจจุบันจริงๆ ซอรี่นะทุกคน เพราะอีกเรื่องนักอ่านก็เร่งเหมือนกันYY
ทิ้งไว้นานไม่ดี ร้างยุ่งกันพอดี
เพราะงั้นรอหน่อยนะ อย่าพึ่งทิ้งกัน
ปล. โซลจาเท่มะ -.-
อยากเห็นภาพคนอื่นไปคลิ๊ก prologue นะจ๊ะ มีคำบรรยายด้วยล่ะ
muah see u in yaoi land >3 !
ความคิดเห็น