คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ; Like a G6
beyo ng
in this dance floor i see u
and then i can't turn back , i want to know u
it not love
"hey do u know 'bout true love kiss?"
it's just passion ; )
ยังไม่อัพนะคะ ขอปั่นก่อนค่ะ - -;
ก็เป็นอย่างที่เห็น ธีม คืองานปาร์ตี้ ไม่ก็ คลับ เย่ เย้ !
chapter 1 ; Like a g6 100 %
ตอนที่ 1
“วู้ววววววววว” ผมมองแก้วสีอำพันในมือของผมก่อนจะกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด ผมขยับยิ้มออกมาก่อนจะมองผับที่แสนจะหรูหรา ดูดี ไฮโซมันก็เหมือนเจ้าของล่ะครับ ใช่! ครอบครัวของผมเป็นเจ้าของผับนี้ แต่ถ้าจะพูดเจาะจงหน่อยคือพี่ใหญ่ที่เป็นเจ้าของผับ
และเพราะวันนี้เปิดวันแรก เพราะฉะนั้นทุกอย่าง ฟรี!
และไอ้แขกที่มากันนี่สงสัยกะจะเอากันให้เจ๋งไปข้างเพราะส่วนใหญ่แม่งกินเหล้าเสร็จก็ไปอ้วกข้างนอก ผมเห็นแล้วรำคาญใจชะมัด แม่ง กินแล้วก็อ้วก อย่างงี้มึงอย่ากินแล้วกลับบ้านไปนอนดีกว่าไม่ง่ายหรือไง!
และถ้าคุณถามว่าทำไมผมมาที่นี่ มันอาจจะงี่เง่าไปสักหน่อยแต่ผมจะบอกประวัติของผมให้คุณฟัง ชื่อของผมคือ “ชิออน ศาษษฐ์เลิศ” และชื่อเล่นก็ตามชื่อจริงเลยนั่นก็คือ “ชิออน” และคุณก็น่าจะสังเกตได้แล้วว่าถ้าครอบครัวผมไม่รวยคงจะไม่เปิดผับและแจกเหล้าฟรี
ใช่ ครอบครัวของผมรวย ไม่ใช่รวยธรรมดาแต่โคตรรวยJ
ผมกระดกเหล้าต่อก่อนจะสั่งเพิ่ม ผมหมุนเก้าเล่นอย่างใจลอยแล้วมองเหล่าผู้คนที่ตะโกนเป็นบ้าเป็นหลังดิ้นกันเอาเป็นเอาตาย ผมขยับยิ้มผ่อนคลาย มันต้องอย่างนี้ซิ!
นี่ล่ะคือสิ่งที่ผมต้องการทุกคนต้องผ่อนคลายไม่ใช่เอาแต่เกร็งเวลาผมมอง ไม่ใช่แค่เกร็งแต่บางคงแม่งยังมาพูดกับผมได้หน้าตาเฉย
‘คือเรายังไม่ค่อยจะมีเงิน’
‘ยะ อย่าพ่นพิษใส่ผมนะครับ’ แม่ง กูคนนะไม่ใช่ปีศาจจากขุมนรกมารีดไถเงิน พวกมึงจะให้กูพ่นพิษเพราะทำอย่างนี้ล่ะ -_-^!
คุณอาจจะงงว่าการ ‘พ่นพิษ’ คืออะไร
ไอ้ชิออนจะบอกให้ครับ เนื่องจากผมบ้านรวยและพ่อแม่เรื่องอย่างตามใจมันทำให้ผมนิสัยเสียคือทำอะไรก็ต้องได้และถ้าแม่งไม่ได้เมื่อไหร่บ้านแตกแน่!
และนับอะไรกับโรงเรียน บอกให้นะครับ ผมอ่ะเป็นคนที่หมายตาคิดจะทำร้ายใครแล้ว ไม่ว่าวิธีนั้นจะเลวจะชั่วแค่ไหนผมก็ทำมัน
คุณว่าผมเลว ผมเฮี่ย ผมโคตรนรกเหรอครับ
อื้อ ดีจังที่คุณฉลาดผมไม่ชอบหลอกคุณว่าผมแสนดีนักหรอกเพราะมันตรงกันข้ามสิ้นดี J
และเนื่องจากนิสัยของผมเลยได้ฉายาว่า ‘อสรพิษ’ และเพื่อนอีกสองคนของผมก็ได้ชื่อร้ายๆมาเหมือนกัน (แน่นอนว่าพวกเรานิสัยร้ายและเลวเหมือนกันเลยอยู่ด้วยกันได้-_-) และเมื่อพวกเราหมายหัวใครไว้ เหล่าทุกคนในโรงเรียนจะพูดกันว่า โดนพ่นพิษซะแล้วซิ
หลังจากนั้นก็ง่ายๆ
กลั่นแกล้ง แกล้งจนเบื่อ หรือไม่ก็แกล้งจนทนไม่ไหว
แต่ส่วนใหญ่ก็ทนไม่ไหวแล้วลาออกจากโรงเรียนซะก่อน ให้ตายเถอะ ผมว่าผมก็ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงสักหน่อย ส่วนใหญ่คนที่ออกคำสั่งน่ะ คือไอ้สองตัวนั่นต่างหาก
และนั่นทำให้ผมไม่มีเพื่อนคนอื่นอีกเลย แม่ง! ยิ่งคิดยิ่งแค้น ยิ่งแค้นแรงอสรพิษยิ่งต้องดื่มแรง!!
“สัด เฮี่ย พวกมึงทำกับกูได้ไงวะเนี่ย!” ผมด่าไปทั่ว ผมรู้แล้วว่าผมเริ่มที่จะเมา แต่ใครคิดว่าผมจะหยุดเล่าผมหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า ทุกคนที่นั่งดื่มมองผมอย่างหวาดระแวงเล็กน้อยถึงปานกลาง ผมกระแทกแก้วลงก่อนจะออกไปเดินแถวฟลอร์
“กรี๊ดดดดดดดดดด วู้วววววววว!” ผมขยับยิ้มหัวเราะอีกรอบ แว่นของผมเริ่มจะเอนไปอีกทางด้านหนึ่ง เสื้อของผมถูกใครสักคนดึงขึ้นสงสัยนักว่าเชี่ยที่ไหนดึง ผมขมวดคิ้วเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น และนั่นก็โชว์เบอร์ของเพื่อนคนแรก
[Lockon]
[มึงอยู่ไหนวะชิออน พวกกูตามหามึงจนวุ่นแล้วเนี่ย!] ผมขยับยิ้มก่อนจะมองไปรอบๆ หัวของผมเริ่มหมุนแต่ไอ้ชิออนยังทนไหวครับ เห็นอย่างนี้แต่ผมคอแข็งใช่ย่อย! ผมไม่เดินออกจากกลางฟลอร์ เดินให้โง่ล่ะ นี่เป็นที่ๆดีที่จะเต้น
และเป็นที่ๆดีที่จะให้ไอ้ล๊อกออนมันวางสายไป-_-
“ผับ”
“ผับไหน”
“ผับของกู”
“สัด! อย่ามาล้อเล่นมึงห้ามตายนะเว่ย!” ผมขมวดคิ้วก่อนจะร้องออกมา แม่ง! กูพูดความจริงเสือกไม่เชื่อจะให้กูโกหกมึงหรือไงวะเนี่ย และไอ้แว่นกวนตีนนี่ก็แม่งกวนตีนสัดจะเขอะไรนักหนา ผมถอดมันออกก่อนจะปาลงพื้นและตามด้วยการกระถืบ ผมกำมือแน่นเพราะความโกรธ
ตื้บ ตื้บ ตื้บ!
[ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด] อ้าว เวร ผมเผลอวางสายไอ้ล๊อคออน-O-
ผมมองมือถือของผม อืม.. ผมควรจะโทรกลับไหมนะ แต่เมื่อนึกถึงเสียงร้อนรนของมันผมก็เลิกที่จะคิดหนัก นานทีจะเห็นมันกระตือรือร้นสักที ปล่อยไว้แม่งอย่างนี้ล่ะ สนุกดี ฮะ ฮ่า-_-(เลว!) ผมร้องตะโกนออกมาก่อนจะเต้นไปตามจังหวะเพลง
ลืมให้หมด เรื่องเฮี่ยๆ ลืมออกไปจากหัวของผมให้หมด
[Wisdom] แต่กูจะไม่ลืมเพราะคนอย่างพวกมึงนั่นล่ะ-_-^!
ผมกดรับโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย ตะคอกออกไปเต็มที่
“ว่ามา!!”
[อยู่ไหน]
“อยู่ที่จตุจักร ลิงกำลังเต้นกันอยู่โคตรมันส์ มึงน่าจะไปกินน้ำมนตร์แถวจตุจักรบ้างนะเว่ย แม่งโคตรแสบคอเลย!”
[ขอโทษที่กูไม่บ้าจี้ตามคำซุยๆของมึงว่ะ-_-]
[จากที่กูฟังมาและนำมาวิเคราะห์กูคิดว่าสถานที่ๆ เต้น และไอ้น้ำแสบคอ คงจะเป็น ‘ผับ’]
“กูบอกชื่อผับให้เลยเอาไหมมึงจะได้ไม่ต้องเดาต่อ?”
[ไม่ต้อง กูไม่อยากฟังมึงซุยอีก แค่นี้ก็พอแล้ว บาย]
“อือ” ผมยกโทรศัพท์ออกจากหูแต่พอจะกดวางสาย ไอ้วิสดอมมันก็พูดขึ้นเบาๆ
[ถ้ามึงคิดสั้น...กูจะตามพวกไปอัดมึงถึงที่ให้มึงตาสว่างซักที]
“ปึด (สติขาด) ไอ้เชี่ยวิสดอมไอ้หมาลอบกัดเอ็ย! มึงลองดูดิแล้วมึงจะรู้ว่าอสรพิษอย่างกูอ่ะเจ๋งกว่าที่มึงคิดไว้ไม่ใช่มีแต่นอน นอน และนอน–O-“
[มึงบอกกูเองนะว่าชีวิตมึงมันโคตรไร้ประโยชน์ แค่นี้ บาย กริ๊ก!]
“สะ...!” ผมยังด่ามันไม่ทันจบไอ้วิสดอมแม่งก็วางสายผมไปซะแล้ว ผมสบถออกมากะจะเอาโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋าแต่แล้วผมก็รู้สึกว่ามีใครสักคนที่มองผมอยู่ ผมหันไปมองรอบๆสายตาของผมหรี่ลงและเชื่อไหม ว่าเขากับผมยืนอยู่ข้างผม
“...”
“-_-!“ ผู้ชายผมสีน้ำตาลอ่อนหน้าใสกิ๊งจมูกโด่งและหูของเขาที่เจาะอยู่ข้างเดียวและตุ้มหูของเขาที่เป็นรูปไม้กางเขน ผมมองเขาอยู่พักหนึ่งพวกเราสบสายตากัน
คิดว่าผมจะเป็นคนถอนเรอะ! จะบอกอะไรให้นะ พวกคนที่มีความมั่นใจในตัวเองและหยิ่งน่ะ ไม่มีทางที่จะถอนสายตาก่อนหรอก ถ้าแค่นี้ยังชนะไม่ได้ อย่าคิดว่าผมคืออสรพิษเลย
“...”
“-_-“ ผมมองมันต่อ มือของผมยังถือโทรศัพท์ใกล้ๆหูเหมือนกับยังคุยกับวิสดอม ทั้งที่มันวางไปนานแล้ว ผมเลิกคิ้วให้มันว่ามันมีปัญหาอะไรกับผมนักหรือไง และแล้ว...มันก็ถาม
“ไม่ด่าต่อแล้วเหรอ?”
“...ขอบคุณที่เตือน ไอ้เฮี่ย!” ผมด่าหลังจากพูดตอบกลับไอ้ผู้ชายแปลกหน้า เหมือนพูดกับมัน ที่จริงแล้วผมก็ด่ามันนั่นล่ะเสือกมายุ่งเรื่องของผมทำไม แต่มันคงคิดว่าผมคุยกับไอ้วิสดอมอยู่ผมด่ามันต่อ หมอนั่นเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะ
“J” ยิ้ม! แม่ง มันโง่หรือมันซื่อวะ!! ผมขมวดคิ้วก่อนจะตะโกนต่อ
“หุบปากของมึงไปเลยไอ้เชี่ยมึงโง่หรือซื่อกันแน่วะ!” ผมมองหน้ามันต่อ ไม่รู้ให้มันรู้ไปซิ ผมกระตุกยิ้มให้มันและสิ่งที่มันทำก็คือ
“J” ยิ้มกลับมาให้ผมอีก! ผมมองหน้ามันนิ่งก่อนจะหรี่สายตาลง เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วมองหน้ามันนิ่งให้มันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“ไม่คุยต่อแล้วเหรอ?” ผมกระตุกยิ้ม
“ไม่ล่ะ ...บังเอิญกูเจอเป้าหมายไว้ให้ระบายอารมณ์แล้ว!” ไม่ทันคาดคำผมก็พุ่งเข้าไปประชิดตัวมันและซัดโครมเข้าให้เต็มมัน!
อย่าคิดว่าผมจะเล่นเป็นแต่ลอบกัดเรื่องการสู้ซึ่งๆหน้าผมก็ไม่น้อยหน้าไอ้ล๊อกออนที่ถือว่าเจ๋งในโรงเรียนเหมือนกันล่ะน่า!
ผมมองไอ้ผู้ชายกวนตีนที่ยังยืนนิ่งแล้วลูบหน้าตัวเองที่โดนผมชก มันกลายเป็นรอยแดงเถือก ผมหัวเราะสะใจ
“แม่ง มันน่าจะช้ำไปตลอดกาลเลยก็ดีซิอยากให้กูสนองให้มึงไหม”
“...นายดูเก็บกดนะ” ผมชะงักแล้วเข้าไปซัดมันต่อ เพลงของที่นี่มันก็คงมีส่วนด้วยเหมือนกันล่ะ ผมมองไอ้เฮี่ยนี่ที่ไม่ตอบโต้ผมเลยซักนิด เหล่าผู้คนขยายวงแล้วมองดูเหตุการณ์ไม่มีคนมาห้าม
เฮอะ! อีกนานก็พวกข้างนอกจะรู้ว่าผมทะเลาะเพราะงั้นก็อีกนานที่ไอ้เฮี่ยนี่จะต้องหุบปากเพราะผมจะชกมันจนไม่มีเวลาจะพูด!
“ไม่เกี่ยวกับมึง!” ผมผลักมันลงไปบนพื้นก่อนจะลงไปคร่อมแล้วชกมัน หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง ทุกคนรอบๆต่างมองการกระทำของผมและผมรู้ดีว่าพวกเขาคิดอะไร พวกเขาคิดว่าผมป่าเถื่อน ผมเม้มปาก แล้วชกไอ้ผู้ชายตรงหน้าอีกที
ก็ช่างแม่งซิ ผมเป็นของผมอย่างนี้ไม่ชอบนักก็ออกไปจากชีวิตก็จบ!
“นาย”
“มึงมีอารมณ์จะสู้รึยัง” หมอนั่นยิ้มแล้วลูบดวงตาของผม ผมปัดมึงออกแล้วตะโกนใส่มัน
“ทำเฮี่ยไรของมึง อยากโดนอีกใช่มั้ย!”
“เปล่า แค่คิดว่าทำไมนายไม่ร้องไห้”
“...กูไม่เคยร้อง! และจะไม่ร้องไปตลอด กูจะพาน้ำตากูลงหลุมไปพร้อมกันโดยไม่ให้ใครเห็นมัน!” และมันก็ยิ้มออกมาในเวลาประหลาดๆอีกแล้ว
“ฉันถึงบอกไงว่านายมันเก็บกดจริงๆด้วยJ” ผมขมวดคิ้วและก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อมืออีกข้างของมันเริ่มไปไต่แถวเอวของผม
ตอนแรกผมนึกว่ามันคลำผิดแต่เฮี่ยนี่เริ่มไม่ใช่แล้วครับ! มันกำลังพยายามถอดเสื้อของผม! ผมลุกพรวดขึ้นมา
“มึงทำอะไร!”
“ทำให้นายหายเหงาไง”
“-[ ]-! มะ มึงไอ้..ไอ้โรคจิตวิปริตผิดเพศ!” ผมกระโดดหนีมัน มันหัวเราะออกมาแล้วยืนขึ้นจากพื้นปาดเลือดออกจากปาก แล้วส่งยิ้มที่ผมมองตอนนี้มันไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่กวนเบื้องล่างอีกต่อไป
“ฉันชื่อบีเทรย์ นายล่ะ?” มันกลายเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมขนลุก
“บอกมึงกูก็ควายเต็มทีแล้วอย่ามามองกูนะ กูขยะแขยง!” บีเทรย์หัวเราะและนั่นทำให้ผมอึ้ง มันควรที่จะเสียใจหรือไม่ก็โกรธแต่ไม่ ไอ้หมอนี่มันทั้งบ้าและอันตราย เชื่อผมเถอะ เซนท์ของอสรพิษอย่างผมไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง!
“ฉันได้ยินจนชินแล้วล่ะ ฉันไม่เจ็บหรอกJ” ผมด่ามันไม่หยุด ไอ้หมอนี่มัน..ถ้าหมอนี่มันอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับผมนะ อย่าหวังเลยว่ามันจะอยู่ได้ผมจะพ่นพิษมันตั้งแต่ที่มันย่างก้าวแรกที่เข้าโรงเรียนมาแล้วด้วยซ้ำ
ไม่...ผมจะอารมณ์เสียมากกว่านี้ไม่ได้
ผมหลับตาลงแล้วเอามือมาขยี้หัวของตัวเองเหมือนคนบ้า ผมลืมตาขึ้นมองบีเทรย์ที่ยังยิ้มอยู่ตรงหน้าผม
ผมมาสนุก ไม่ใช่มาอารมณ์เสียกับคนเฮี่ยๆชีวิตนี้ผมเจอมาเยอะเกินไปแล้วกับคนประเภทนี้!
และสิ่งที่ผมทำไปมันก็ทำให้ผมรู้สึกเป็นพ่อพระมาก
“แล้วเจอกันนะบีเทรย์ ตอนนี้กูไม่มีเวลามายุ่งกับมึง กูมาสนุกไม่ใช่มาอยู่กับคนอย่างมึงJ!” ผมโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินจากมาอย่างว่าง่าย ทุกคนต่างหลีกทางให้ผม แม่งเอาเข้าไป นี่ผับพี่ผมผมว่าผมจะไม่ใหญ่ที่นี่แล้วนะ
มีคนบอกราศีคนมันจับวันยังค่ำก็จับอยู่ดีสงสัยมัยจะจริงเว้ย!
ผมโบกมือให้การด์ที่เตรียมจะเข้าไปดูไอ้บีเทรย์มันหน่อย ผมส่ายหน้าเป็นเชิงไม่ต้อง ผมมองมันผ่านผู้คนอีกครั้งสุดท้าย มันยังยืนอยู่ตรงนั้นมองขึ้นไปบนเพดานเหมือนคนเหม่อลอย ผมหรี่สายตาลงอย่างอาฆาต
ผมไม่ทำให้มันตายวันนี้แต่ถ้าวันหน้าผมเจอก็ไม่แน่!
“จัดหนัก เอามาเรื่อยๆ!” ผมตะโกนบอกบาร์ก่อนจะนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน หัวของผมมึนจนผมต้องสะบัดเล็กน้อย ผมขยี้หัวของตัวเองเหมือนคนบ้า แม่งเอ็ย ไม่ผมไม่ลืมซะทีวะเนี่ย !
“อย่างที่บอก จัดหนัก..ทางเราก็จัดหนักให้!” ผมไม่ตอบรับบาร์เทนเดอร์อย่างไรแต่ผมรีบคว้ามันมากระดกทีเดียวหมด ผมรินมันเพิ่มแล้วดื่มเข้าไปอีก ดื่มอีก ผมต้องดื่มอีก ผมต้องลืมประโยคที่ไอ้เวรนั่นพูดให้ได้
‘กูไม่เคยรู้ว่ามึงคือ อสรพิษ’
สัดเอ็ย! มือของผมสั่น ตัวของผมจะสั่นทุกครั้งที่อารมณ์ของผมพุ่งสูงเกินไป กับทุกเรื่อง เวลาผมตื่นเต้น ดีใจ หรือกำลังเศร้า อึดอัดก็ตาม ผมอยากจะบ้าตายกับตัวเองผมสบถออกมา
“ทำไมกูน่าสมเพชงี้วะ” ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด ผมปัดแก้วที่อยู่ใกล้ๆ เคร้ง! เสียงดังไปทั่วจนเหล่าแขกเริ่มหันมามองผมเป็นตาเดียว ผมกัดฟันอย่างควบคุมอารมณ์พอๆกับที่บาร์เทนเดอร์เดินเข้ามาเรียกค่าเสียหาย
“กูเป็นน้องเจ้าของผับ ถ้ามึงอยากเรียกมึงก็ออกจากที่นี่ไปเดี๊ยวนี้เลย!” เงินคือพระเจ้าจริงๆ
‘อสรพิษอย่างมึงอ่ะ ไม่เหมาะกับกูหรอก’
มันจะหาว่าผมเลวไปหรือไงวะนั่นน่ะ! เลวเอ๊ย! ผมเอาหัวพิงโต๊ะแล้วดื่มต่อแต่คราวนี้ไม่ได้ดื่มบ้าเหมือนเมื่อกี๊ คราวนี้ผมค่อยๆรินค่อยๆดื่มลิ้มรสรสของแอลกอฮอลล์อย่างเต็มที่ มีใครสักคนมานั่งข้างผม ผมไม่ได้สนใจจนเขาสะกิดผม
ผมมองเขา เขามองผม แต่พอผมจะกลับไปจมอยู่ในมนตร์แอลกอฮอลล์อีกเขาก็จับไหล่ของผม
ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าไอ้คนแปลกหน้านี่จะพูดเรื่องอย่างนี้ในผับ
แปลกพิลึก
“นายเชื่อเรื่องจูบหนึ่งจูบเพื่อหารักแท้ไหม?”
ใช่ แปลกพิลึกมากๆ และผมรู้สึกเหมือนว่าเซนท์อสรพิษของผมกำลังทำงานอีกครั้ง
มันตะโกนบอกผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ว่าผู้ชายข้างๆผมนี้แม่ง “โคตรอันตราย!”
next chapter ;;
กลิ่นบุหรี่ทำให้ผมมึนหัว ซาตานร้ายที่หลอกล่อด้วยคำหวาน
"มือมึงสั่น...ต้องการอีกก็ไม่บอก:)"
แต่ที่จริงมันก็เป็นแค่ไอ้นรกที่อสรพิษอย่างผมจะเล่นมันให้ตายเท่านั้นล่ะวะ -_-^!
ความคิดเห็น