คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4 . kiss marks ll [up 55% ]
beyo ng
wake up look in mirror , kiss marks
and my fried that shout me cause that night
think that it already end
but...
tranfer student
ow ... it never end i swear !
ไม่ใช่เรื่องใหญ๋โตอย่างนักเขียนพักร้อนหรือลอยแพเรื่องนี้หรอกค่ะ 555555555555555 5
มันตรงข้ามเลยค่ะ ! นิยายของเราเคยติดท๊อปหน้าหนึ่งนะเออ ! (รู้สึกแกเป็นคนปั่นเอง - -)
กรี๊ดว่ะ กรี๊ดดดดดดดดด เลยเอามาลงเป็นที่ระลึก!
(ตอนนี้นิยายร่วงไปสู่หน้าที่สามและไต่มาสู่่หน้าที่สองอันดับสุดท้ายอีกครั้ง แฮะ = =;)
“ชิออน...” ผมครางออกมาแล้วขยับตัวหนีไอ้มือเชี่ยๆที่มาเขย่าร่างของผมอยู่นั่นล่ะ แม่งไร้มารยาท!
เห็นไหมว่าอสรพิษอย่างผมนอนอยู่ คนอื่นปลุกได้แต่คนอย่างอสรพิษห้ามปลุก! ผมสบถออกมาก่อนจะคว้าหมอนใกล้ๆตัวแล้วปาใส่ไอ้เชี่ยสักตัวที่ยังไม่หยุดเขย่าผม
และก่อนที่จะผมจะได้มองหน้า โลกทั้งโลกก็เหมือนจะร่วงลง พูดให้ถูกคือหัวของผมหนักอึ้งซะจนผมไม่มีเวลาทำอะไรนอกจากล้มตัวไปนอนอยู่บนเตียงอีกรอบ
“เฮี่ยเอ็ย กูอุตส่าห์ปลุกมึงนะชิออน ไอ้วิสดอม มึงเลิกเล่นโทรศัพท์แล้วมาช่วยกูไม่ได้หรือไง!!”
“มันเมาค้าง กูไม่อยากให้อ้วกเลอะเสื้อ= =”
“เชี่ย มันเพื่อนมึงรึเปล่า!”
“เพื่อนกันต้องรับความเลวของกันและกันได้มึงไม่เคยได้ยินเหรอวะ J”
บ้านมึงนี่สอนมาดีจริงๆเลยวิสดอม! ผมอยากที่จะด่ามันแต่ตอนนี้แรงของผมไม่เหลือสักนิดตาของผมปรือซะจนผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่หลับไปเลย แถมหัวของผมก็เหมือนโดนบีบและคอของผม…
ผมใช้พลัง(กูเป็น ดราก้อนบอล-_-;)เฮือกเกือบสุดท้ายมาลูบตรงคอขมวดคิ้ว คิดอยู่แวบนึงว่าไอ้ความรู้สึกนี้มันคืออะไร และเมื่อผมรู้ผมก็ต้องเบิกตากว้างแล้วกระเด้งลุกจากเตียง
เชี่ย มันคืออ้วกจุกคอผม –O-!
และแล้วก็ได้ทีของพลังเฮือกสุดท้ายเพราะผมวิ่งเอาเป็นเอาตายกระชากประตูห้องน้ำ คุกเข่าเปิดฝาเตรียมพร้อม และสิ่งสุดท้ายที่ทำคือเปิดปาก
และแล้วมันก็ออกมาเหมือนเขื่อนแตก !
“โอ๊กกกกกกกกกกกก” ผมหอบหายใจปาดอ้วกและก็ต้องสบถออกมาจับโถให้มั่นแล้วโอ๊กอีกรอบ
แม่ง ท้องกูจะดันขึ้นมาทำห่าอะไร ไม่รู้รึไงว่าเจ้าของจะตายอยู่แล้ว !
“โอ๊กกกกกกกกกกกก แฮ่ก....” ผมปิดฝาชักโครกเมื่อรู้สึกหมดไส้หมดพุงเอาหัวพิงกับกำแพงห้องน้ำ คือที่จริงก็อยากเดินนะ แต่มันเอิญร่างกายมันไม่ทันใจแล้วว่ะ !
“เชี่ย” ผมเลื่อนสายตามองไอ้ล๊อกออนที่มองผมแล้วทำหน้าแอบอึ้ง อึ้งหาไรวะ! ไม่เคยเห็นคนอ้วกมึงก็กราบซิ !!
ผมมองไอ้วิสดอมที่มองผมแล้วกลับไปเข้าสู่โลกไอทีกับเกมแทปๆต่อ โอเค กูจะจดจำมึงไว้ว่ามึงเมินกูในขณะที่กูอ้วกแตกและไร้เรี่ยวแรงมานอนแบ๊บอยู่ในห้องน้ำ !
“ชิออน ห่า มึงแม่งโง่ป่าววะ!”
“-_-^!” ผมขมวดคิ้วแล้วมองหน้าไอ้วิสดอมที่น่าจะห่วงผม แต่มันเสือกด่าผม ผมโง่ไรวะ! อยากสวนแต่ปากมันปิดว่ะ เชี่ย ไอ้ปากใช้การไม่ได้!
“ดูสภาพมึงตอนนี้ซิ หมดคราบอสรพิษ!!”
“ใครบอกมึง มึงแหละควาย! ตอนนี้อาจใช่แต่พรุ่งนี้ไม่มีวัน กูจะกลับมาเป็นอสรพิษ และพวกมึงสองตัวจำไว้ ...กูเล่นมึงแน่!!”
ผมเห็นไอ้วิสดอมกระตุกยิ้มก่อนจะเดินหนีไปเล่นอยู่บนเตียง แม่ง! ผมน่าจะอ้วกบนเตียงจริงๆให้มันนอนเลอะอ้วก!
ล๊อกออนถอนหายใจแล้วมานั่งยองๆอยู่หน้าผม
“มึงจำไม่ได้จริงๆเหรอวะ”
“จำเฮี่ยอะไร แล้วมึงอะห่วงกูหรือมาด่าสมเพชกูกันแน่วะเนี่ย!!”
“พวกกูห่วงมึงจนจะเป็นบ้าตายห่าอยู่แล้ว แม่งมีเพื่อนอยู่สามคนมันมีค่ามากกว่าช้อนทองในครรภ์แม่ มึงรู้บ้านไหม!” เปรียบซะเสียเลยไอ้เชี่ยนี่ - -
“ห่วงแล้วด่า เฮอะเจ๋งวะ!! และอีกอย่างเออ กูรู้อาการกูหนักแต่มึงไม่ต้องซีเรียสขนาดมาด่ากูซ้ำ กูไม่ได้ท้อง กูยังไม่ได้ผัว!!”
เสียงหัวเราะจากห้องนอนของไอ้วิสดอม และมือของไอ้ล๊อกออนที่ตบกบาลทำให้ผมขมวดคิ้ว มันกระชากผมขึ้นแล้วลากไปที่หน้ากระจก
ผมด่ามันแต่มันกระชากเสื้อของผมลงผมอ้าปากต่อแต่พอเห็นสิ่งที่อยู่ใต้เสื้อ
ผมอึ้ง!!
“มึงยังไม่ได้ผัว ใช่...มึงยังไม่ได้”
“แต่ขืนพวกกูมาช้ากว่านี้หน่อย ไม่แน่มึงอาจจะมีผัวพร้อมกันสองคนเลยก็ได้!!”
ผมมองรอยจ้ำๆที่อยู่รอบๆคอมาถึงหน้าอก ลูบมันแล้วขยี้ถูแรงๆ แม่งจนไอ้ล๊อกออนแอบทำหน้าเหวอ ผมใช้เล็บข่วนไปทุกรอยคิสมารก์ที่ไอ้เฮี่ยสองตัวนั่นมันดูดทิ้งเอาไว้
“เชี่ย เจอกันกูเล่นพวกมึงตายแน่!” ผมรู้ได้ว่าเลือดเริ่มไหลแต่ผมก็ไม่หยุดจนไอ้ล๊อกออนทำเสียงเฮ้ยๆ แม่ง ทำทำไม ทำไปก็ไม่ได้ทำให้กูหยุด โง่ !
“หน้าอกมึงจะช้ำตายห่าแล้วไอ้ชิออน มึงหยุดซะที!”
“หน้าอกกู มึงอย่าเสือก!!”
“สัด กูอุตส่าห์ห่วงถ้ามึงบอกให้กูอย่าเสือก คราวหน้าถึงกูเห็นมึงถูกลวนลามหรือมึงโดนรุมโทรมกูก็ไม่มีทางช่วยมึงแน่ไอ้ชิออน!!”
“เออ ช่างหัวมึงซิ กูจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่เกี่ยวกับมึง!” ไอ้ล๊อกออนทำท่าจะฆ่าผมอยู่รมร่อและผมก็ยังเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้อยู่ดี ปกติผมคงจะเงียบปล่อยให้มันพล่ามเพราะผมรู้ว่าผมผิด แต่เพราะตอนนี้ผมโคตรปวดหัวแม้ผมจะผิดขนาดไหนผมก็จะเถียงสุดชีวิต !
“พวกมึงอีกสิบนาทีโรงเรียนจะเข้าเรียนแล้ว”
“ช่างหัวโรงเรียนซิวะ x2!” วิสดอมพยักหน้าอยู่บนเตียงแล้วเดินลงจากเตียงมันเดินไปที่โซฟาแล้วหยิบกระดาษสองแผ่นขึ้นมา มันเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะให้ และบอกตามตรงว่าผมเกลียดการยิ้มแบบนี้ของมันชะมัด
“แม้ว่าโรงเรียนจะมีเรื่องสนุกให้มึงทำเล่น”
“ไม่ใช่ตอนที่กูสภาพเละเทะไร้พิษอย่างนี้ไอ้วิสดอม!”
“แม้ว่าโรงเรียนจะมีผู้ชายเย้ายวนสองคนเข้าใหม่น่ะนะJ” ผมเบิกตากว้างแล้วคว้ากระดาษมาจากมือของไอ้วิสดอมไม่รอให้มันยื่นมาให้ผม ผมมองกระดาษสองแผ่นนั้นที่ยิบและผมก็ต้องสบถออกมาเมื่อเห็นหน้าไอ้เฮี่ยสองตนนั้นเด่นหรา แม่ง ไม่กลัวตายกันจริงๆ!
ผมร้องอย่างบ้าคลั่งฉีกกระชากกระดาษสองแผ่นนั้นจนไม่เหลือชิ้นดี ผมลูบรอยที่ไอ้สองตัวนั่นทำเอาไว้มันช่างน่าขยะแขยงซะจนผมต้องรีบวิ่งไปที่โถส้วมแล้วอาเจียนออกมา และด้วยความเป็นเพื่อนที่ดีไอ้ล๊อกออกนช่วยมาลูบหลังผม
“อย่ามาแตะกู สัดเอ๊ย!” และด้วยความเป็นเพื่อนที่เลว ผมปัดมือมันออก
ผมเช็ดปากของตัวเองแล้วยืนขึ้นออกจากห้องน้ำแม้ว่าจะเดินโซเซแค่ไหนก็ตาม เสียงของไอ้วิสดอมตามหลังมาเมื่อผมถอดเสื้อ
“สรุปมึงจะนอนเล่นสบายใจหรือมึงจะไปโรงเรียนมองหน้าคู่แค้นใหม่มึงJ”
“มันไม่ใช่คู่แค้นกู แต่มันเป็นเป้าหมายพ่นพิษของกู!!”
“อสรพิษไร้พิษมันไม่น่ากลัว แต่ถ้างูคลั่งแม่งมีเขี้ยวอย่างเดียวก็ยังเล่นถึงตายได้ กูขออณุญาตมึงอัดวิดีโอตอนมึงกัดพวกมันจนตายแล้วกันนะ ชิออนJ”
“แล้วอย่าลืมลงยูทูป เอาให้พวกมันแม่งอายจมดิน!!”
35 % แล้ว วิ้วววววววววววววววววววววว ว
ใครที่รอจนเบื่อก็ไปอ่านซิการ์ได้นะคะ เพราะตอนนี้เราฮิตอัพอยู่สองเรื่อง
คือแบบว่าซิการ์แบบว่าก็อืด นี่ก็อืด แต่คือมันเยอะนะ เลยอืด เลยอัพทีละนิดเพราะเราอัพสับเลยนะเนี่ย TT !
อะ แบนเนอร์คลิกซิ จะได้แรง 555555555555555 (นิยายเรื่องนี้ชอบ แรงดี เคะราชินีจริงๆใส่เฟอร์ กร๊ากกกก)
ความคิดเห็น