คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : — 04.
— 04.
'รับ?' ผมิว่าำลัฝัน
ำพูนั้นเป็นเพียินนาาร
ผมหูแว่วไปเอ หรือิไปเอราวับนเสียสิ
แ่เาลับยืนยันำพูนั้น 'ผมถูใุ'
แววาทรเสน่ห์ับน้ำเสียวนฝัน
ั่ลูศรามเทพปัลลาอ
ยาะิ้นรน ยาะหลีหนี ยามะห้ามใ
หัวใวน้อยำลัถูยึรออย่า้า ๆ
ืบลานเ้ามาั่แสะวันยามเ้าปัเป่าวามมืมิในยามรารี
ผมำมือแน่น ห้ามหัวใไม่ให้หวั่นไหว
แ่วินาทีที่เาแะปลายนิ้วลบนเปลือาอผม
ำแพที่ผมสร้าึ้นมา็ภินท์พัไม่เหลือา
'าอุ' เายับมานั่้าัน
'ามมา' เาม ลาปลายนิ้วบนเปลือา
ผมหลับา ปล่อยให้เาสัมผัสามอำเภอใ
มือนั้นเสมือนเื้อไฟ แะ้อที่ใล้วนทิ้วามร้อนผ่าวเอาไว้
า แ้ม มู ริมฝีปา...
มือหยาบร้านสัมผัส้วยวามทะนุถนอม ุั่ผมเป็นสิ่ล้ำ่า
ผมัวสั่นเมื่อเาลาปลายนิ้วลมาที่ลำอ
รู้สึถึแรรแอ่ีพร
เส้นเลืออผมเ้นุบ ๆ อยู่ใ้ปลายนิ้วอเา
เป็นารเ้นามัหวะอหัวใ ทั้รุ่มร้อนและโหยหา
เ็มไป้วยวามปรารถนาทีุ่่อนเอาไว้
เสียุบ ๆ ั้ออยู่ในหู หนัแน่นทรพลั
และูเหมือนว่าำลัะเปิเผยวามในใ
ผมผะถอยไป้านหลั วามหวั่นลัวาบอยู่บนใบหน้า
เาเอียอ มวิ้ว นึสสัยว่าผมเป็นอะไร
'อโทษรับ' ผมพึมพำ หน้าหเหลือสอนิ้ว
'ุไม่อบให้ผมแะรนั้นเหรอรับ'
น้ำเสียอเายัอ่อนโยนเเิม
ผมส่ายหน้านปลายผมสะบัไปมา
'ไม่ใ่นะรับ' ละล่ำละลัปิเสธอย่าร้อนรน
'ผมอบ' อยาะัลิ้นัวเอเ็มที
พูโพล่ออไปเ่นนั้นไ้อย่าไร
ผม่น่าัวเอ บริมฝีปานแทบห้อเลือ
นั่้มหน้า่อนรอยแ่านอย่าโ่ม
'อย่า่อนใบหน้าสวย ๆ อุสิรับ'
ไม่เยมีใรมผมเ่นนี้มา่อน
สวย? ผมน่ะหรือ...
เป็นำปลอบใหรือำลว
เป็นำมหรือเพียล่อหลอัน ผมไม่อารู้ไ้
รู้เพียว่าหัวใอผมอบสนอำพูนั้น้วยวามาบึ้
เ็มื้นในอนน้ำาเอ่อลอ
'อให้ผม..." ปลายนิ้วร้อนผ่าวแะที่ปลายาอผม
'ไ้ื่นมุอีสัหน่อยไ้ไหม'
่าเว้าวอนนผมใเ้น
'ื่นม?' ผมระิบ เสียสั่นพร่าสะท้อนในวามเียบสั
'ใบหน้าอุ' เาประอแ้มอผมไว้ในอุ้มือ '่าน่าหลใหล'
แววาอเาแทบะลืนินผม
ทำให้ผมรุ่มร้อน รู้สึราวับหลอมละลาย้วยไฟแผเผา
วาม้อารีทึ้ัวผม ึัวนที่ถูเ็บเอาไว้ออมา
ผมระเถิบเ้าหาเา้วยวามบ้าบิ่น
'ผมอบุ' เอื้อนเอ่ยวามในใอย่าไม่เรลัวสิ่ใ
มือเย็นือผมแะลบนไรหนวเียวรึ้ม สัมผัสแนวรามสาระาย
่อนแะแผ่วเบาที่ริมฝีปาหยาบร้าน ลูบไล้มัน้วยวามระหาย
ทิ้วามอายไว้เบื้อหลัยามประทับุมพิลบนนั้น
เป็นูบแรที่แสนไร้เียสา ทั้ยัเอะะน่าัน
เาหัวเราะแผ่วทุ้ม ใ้มือประอท้ายทอย
มืออี้าโอบเอว รั้เ้าหาัว านั้นึูบอบผมอย่า่ำอ
ละเลียิมอย่าลึล้ำ รุเร้า้วยวามเร่าร้อน
สอนสั่เาให้รู้ว่าูบที่แท้ริวรเป็นเ่นไร
ผมเป็นลูศิษย์ที่ไร้ประสบาร์ ถูเาล่อลวนหัวหมุน
หัวใบถสะบัปี โผบินเลิไปไลนู่ไม่ลับ
ผมบเบียเนื้อัวแนบิ พร่ำำรัอย่าลืมอาย
เาหัวเราะ...สมเพหรือเอ็นู ผมไม่แน่ในั
'้า ๆ' เาว่า 'ผมไม่รีบ เรายัมีเวลารู้ััน'
เป็นเาที่หยุารระทำอัวเอ ผมเผลอทำเสียหุหิัใ
ว่าะรู้ัวว่าระทำสิ่น่าอาย มืออผม็สอเ้าไปใ้ร่มผ้า
สัมผัสล้ามเนื้อหนั่นแน่นรแผ่นออเาแล้ว
ผมระุมือลับ หน้าร้อนผ่าวเพราะอับอาย
'ผม...ผมอโทษ' ลุพรวร้อนรน
้มศีรษะให้เารวเร็วแล้วเินหนีามา
เาเินาม สวมอาทา้านหลั
โน้มัวบเม้มที่ออ ่อนระิบถ้อยำที่ทำให้ใลิโล
'พรุ่นี้มาอีนะรับ ผมะรอ'
เาทิุ้มพิไว้บนแ้มอผม
ทิ้วามผ่าวร้อนไว้ที่เอวึ่ถูสวมอ
ทิ้สุ้มเสียเย้ายวนไว้ที่ใบหู
และทิ้ร่อรอยอวามเร่าร้อนไว้บนออ
ผมลับบ้าน้วยิใล่อลอยไม่อยู่ับเนื้อับัว
อาบน้ำสระผม ทิ้ัวลนอนบนเีย
เหม่อมอเพานแล้วยิ้ม
แม้แ่ยามหลับ็ยัเผลอยิ้มโยไม่รู้ัว
โลมืหม่นอผมพริบพราววาววับ้วยสีสัน
เป็นสีสันอวามรัที่ไม่เยประสบพบเอ
เาเพียนเียวที่เิมแ่วามามให้ับผม
เา...นที่ผมยัไม่รู้ัแม้แ่ื่อ
แ่ื่อะไปสำัอะไร วามรู้สึที่เามอบให้่าหาที่สำัว่าสิ่ใ
ผมยิ้มให้ับอาาศ...เป็นรั้ที่เท่าไร็ร้านะนับ
ปล่อยให้ัวเอสู่ห้วนิทรา แล้วฝันถึใรนนั้น
นที่เปิเปลือยบาสิ่ทีุ่่อน ปลุเร้าวามมีีวิีวา
แผเผาวามปรารถนา และล่อลวให้ผมลุ่มหล
เาเพียนเียวที่ผมะยึเอาไว้เป็นทุสิ่
เป็นหัวใ เป็นวิา์และเป็นลมหายใ
นว่าวามายะพราเราาัน
///
ความคิดเห็น