รักเปิ่นๆของยายเฉิ่มขี้เหร่กะนายเท่สุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #6 : ^เจอกันอีกแล้วนะ ตางั่งของฉัน^

ว้าวเช้าวันเสาร์แล้ว ทำไมวันนี้ฉันถึงรู้สึกมีความสุขอย่างนี้เนี่ย ^o^





ฉันยิ้มกริ่มด้วยความดีใจฉันส่องกระจกอีกครั้ง





เพื่อสร้างความมั่นใจก่อนออกจากบ้าน  มันดูดีขึ้นมา0.1 % ก็ยังดี - ., -





แล้วรีบออกจากบ้านไปเรียนฉันรู้สึกว่าตัวเองฉลาดมากเลยวันนี้ ( ปกติฉลาดน้อย )





ระหว่างที่เรียนอยู่ฉันบอกเรื่องที่จะไปเจอเพื่อนๆในวันนี้ให้ยัยค๊กกี้รับรู้





“ นี่คุ๊กกี้วันนี้ฉันนัดเพื่อนๆในกลุ่มไปเที่ยวและก็ดูหนังกันน่ะ “





“ หา แล้วทำไมเธอถึงเพิ่งมาบอกฉันเนี่ย o_o  “





“ ทำไมเธอต้องทำเสียงตกกะใจอย่างนั้นด้วยล่ะ  ก็เงินโทรศัพท์ฉันเหลือน้อยอ่ะ “





“ ที่บ้านไม่มีโทรศัพท์เหรอไง โธ่เอ๊ย “





“ เออ จริงด้วยสิ ฉันลืมคิดไปเลย “





“ ยัยเฉิ่มเอ๊ย “ ^_^;





“ อ้าว แล้วทำไมเธอต้องทำเสียงดังด้วยล่ะ “  ฉันเกาหัว แค่ก! แค่ก!





“ ก็วันนี้ฉันนัดเจอกับลัคกี้อ่ะ “ ลัคกี้หนุ่มที่ยัยคุกกี้ได้ไปคุยเข้าขณะที่กำลังเล่นเกมออนไลน์อยู่





และก็คุยกันถูกคอซะด้วย  แล้วทำไมเธอต้องมานัดเจอนายนั่นวันนี้ด้วยเนี่ย ทำไงดีอ่ะ  





“ แต่ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันอ่ะอยากเห็นเหลือเกิน คนที่ทำให้เพื่อนฉันเป็นบ้าได้ถึงขนาดนี้ “





“ นี่ รินนา “  คุ๊กกี้ตีเข้าที่แขนของฉัน





“ โอ๊ย เจ็บนะ “ TT^TT





“ สมควรโดนแล้วแหละ “





“ อ้าว “





“ แล้วเพื่อนๆล่ะ “





“ ไม่เป็นอะไรหรอกเพื่อนๆก็คงอยากเจอเหมือนกันน่ะแหละ “





“ ถ้าลัคกี้ไม่หล่อล่ะ “ >.,<





“ เอาอย่างนี้เธอนัด กี้ ไว้กี่โมง “





“ 12.30 น. “





“ เธอเรียนเสร็จ 12.30 นี่ “





“ ใช่เดี๋ยวกี้จะมารอหน้าที่เรียนอ่ะ “





“ โห งั้นเดี๋ยวฉันจะรีบไปเจอเธอก่อน แล้วเราแอบดูกี้กันถ้าหล่อก็เผยตัวถ้าไม่หล่อเธอก็ไม่ต้องติดต่ออีกดีม่ะ “





“ อือ ดีๆ ตั้งแต่รู้จักเธอมาฉันเพิ่งจะเห็นเธอพูดเข้าหูก็วันนี้อ่ะ “





“ เธอนี่นะ ประเมินฉันต่ำเกินไปแล้วย่ะ “





ถึงเวลาเลิกเรียน ฉันกับคุกกี้ก็รีบไปเมนทัลกัน คุ๊กกี้รีบไปเรียนส่วนฉันก็ต้องเดินเข้าไปอย่างโดดเดี่ยว





แต่ทำไมวันนี้ฉันไม่รู้สึกเหงาเลยนะ ฉันกลับดีใจซะอีกที่ได้อยู่คนเดียว ฉันจะเจอนายมั้ย อาชิ





เฮ้อ ฉันคงจะเพ้อไปแน่เลย ใครจะบ้ามาเจอกันทุกอาทิตย์ขนาดนั้น  ช่างเถอะ





ไปอ่านนิยายต่อดีกว่า ใกล้จบเล่มแล้วฉันเดินบ้าไปเรื่อยๆจนถึง ร้านหนังสือ  





เดินไปในที่ๆฉันกับตางั่งเคยเจอกัน  เพราะฉันหวังเพียงว่า





จะได้เจอนาย เดินไปถึงที่ สิ่งที่ทำให้ฉันถึงกับตาค้างด้วยความตกตะลึง  ๐ _๐





“ หวัดดี ยัยเฉิ่ม ^ _ ^ “     ดวงตาตางั่งเบิกกว้าง นี่นายบ้ารึเปล่าเนี่ย





“ อือ หวัดดี “     ฉันหลบสายตาตางั่ง ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร





ฉันจำได้เคยมีคนบอกฉันว่าความรู้สึกมักจะผ่านออกมาทางสายตา





ฉันกลัวนายจะเห็นแล้วความสัมพันธ์ของเราจะไม่เหมือนเดิม





“ ยัยเฉิ่มจ๋า ไปร้องเพลงกัน นะๆ “     นายอย่ามาทำเสียงออดอ้อนได้มั้ย





“ นี่เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ “     ฉันเริ่มมีน้ำโหแล้วนะ ฉันรีบหันไปทำเสียงดังใส่ตางั่ง





“ ป่าวนี่  ไปร้องเพลงกัน “





“ เดี๋ยวสิ ทำไมนายต้องเรียนฉันว่ายัยเฉิ่มด้วยล่ะ ตางั่งเอ๊ยฉันชื่อรินนานะ “





ฉันทำหน้าไร้ความรู้สึก - _ -





“ ฉันก็ชื่ออาชิเหมือนกันนะ ทีเธอยังเรียกฉันตางั่งได้เลย “





“ ก็ชื่อนายมันไม่เหมาะกับหน้านายนี่ “





“ หน้าฉันมันเป็นไง “





“ ก็ดูดิ หน้านายออกจะโหด แล้วดูชื่อสิ มันน่ารักเกินไปอ่ะ “





“ ฉันน่ารักกว่าชื่อซะอีก “





“ แหวะ “





“ ชื่อเธอก็เพราะเกินไปเหมือนกันแหละไม่เหมาะกันเธอหรอก “





“ เชอะ “





“ งั้นฉันเปลี่ยนชื่อให้เธอก็ได้นะ “





“ จริงเหรอ “ ฉันทำหน้าตื่นเต้น ๐ _ ๐





“ จริงสิ เป็นยัยขี้เหร่  ดีป่ะ  “      โธ่ นี่ฉันจะไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย ฉันเมินหน้าหนี





“ โอ๋ๆ งั้นฉันยอมให้เธอเรียกฉันว่าตางั่งก็ได้แต่เธอต้องให้ฉันเรียกเธอว่ายัยเฉิ่มนะ “





“ อือก็ได้อ่ะ “





“ ฉันยอมให้เธอพูดเรียกฉันแบบนี้คนเดียวนะ “





ฉันจ้องหน้าตางั่งแล้วบอกผ่านรู้สึกไปที่ดวงตาของฉัน   ฉันชอบนาย





นายจะรับรู้ความรู้สึกของฉันบ้างมั้ย  ฉันก้มหน้าลงเพราะฉันรู้สึกว่าตัวเองแก้มเริ่มแดงแล้ว - _ - ///  





“ ไปเดินเล่นกันนะ “





“ ก็เมื่อกี้นายยังชวนไปร้องเพลงอยู่เลย ฉันแค่อยากอยู่กับเธอนานๆน่ะ “





“ ทำไมอ่ะ “   ฉันเกาหัว แค่กๆ เพราะความมึนงง





“ ไม่มีอะไรหรอกฉันก็พูดเล่นๆให้เธอขำไง “





“ อ่าวเหรอ อิอิ ฉันจะพยายาม ขำนะ “





“ ขอบใจ แต่วันนี้ … “   คำว่าขอบใจของนายนี่ดูเหมือนจะประชดฉันนะ





“ วันนี้ทำไมเหรอ “





“ ไม่มีอะไรสักหน่อย ฉันแค่คิดว่าฉันจะไม่ได้เจอเธออีก “   อย่าทำให้ฉันใจหายได้มั้ย





“ ต้องเจอสิต้องเจอ “   ฉันยิ้มไปให้ตางั่ง ตางั่งยิ้มกลับมา





“ ใช่เราต้องได้เจอกันอีก ฉันสัญญา “     ตางั่งชูนิ้วขึ้นมา3นิ้ว





“ อย่าลืมนะ “





“ ไม่ลืมแน่นอน “    ฮี่ ๆ ฉันมีความสุขจังเลย





“ ตกลงเราจะไปไหนกัน “





“ ดูหนังดีม่ะ “  





“ ไม่ได้หรอกวันนี้ฉันนัดเพื่อนไว้เพียบเลยอ่ะ “  





จริงๆฉันก็อยากไปกับนายนะ แต่ฉันนัดกับเพื่อนไว้แล้วอ่ะ





“ งั้นฉันไปดูด้วย “





“ ไม่ได้ งั้นเอาไว้วันหลังนะ ฉันนัดเพื่อนไว้บ่ายโมงแล้วถ้าดูหนังจบนายจะออกมาเรียนทันเหรอ “





“ แต่ฉัน.. “    ตางั่งยังพูดไม่ทันจบฉันรีบพูดขึ้นแทรกมาทันที





“ นายสัญญาว่าจะเจอฉันอีกไม่ใช่เหรอ “    ตางั่งพยักหน้า  ( _ _ )( - - )( _ _ )( - - ) แล้วเงียบไป





“ โอ้ วันนี้นายแต่งตัวแปลกๆ อ่ะ “     ฉันทำลายบรรยากาศที่เงียบอยู่ขณะนั้น





“ เฮ้ ทำไมล่ะ ตลกเหรอ “





“ ป่าวสักหน่อย ดีแล้ว ดีกว่าอาทิตย์ที่แล้วอีกนะ “





“ จริงเหรอ  “       หน้าตางั่งยิ้มกริ่ม ฉันดีใจนะที่นายยิ้มฉันไม่ค่อยเห็นนายยิ้มสักเท่าไหร่อ่านะ





มีความสุขจัง >o<





“ ยิ้มแบบนี้บ่อยๆนะ “    ฉันพูดออกไปเพราะฉันอยากจะเห็นตางั่งของฉันน่ารักแบบนี้เวลาอยู่กับฉัน





ไม่ใช่ทำหน้าโหดๆ ^-_-^





“ ได้เลย “   ตางั่งยิ้มตลอด





“ นายจะบ้าเหรอไง ไม่ต้องขนาดนั้น “





“ เอ้าเหรอ “     อิอิ นายนี่ต๊องจังเลย   วันนี้นายน่ารักจริงๆนะ ใส่เสื้อยืดสีขาว





กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ   ดูสบายดีแบบนี้แหละที่ฉันชอบ





วันนี้ฉันเลยกล้าเดินกับนายมากกว่าทุกๆวันที่ผ่านมาไง





“ ถ้าฉันรู้ว่าถ้าฉันแต่งตัวแบบนี้แล้วเธอกล้าเดินกันฉันล่ะก็ ฉันแต่งมาตั้งนานแล้ว ให้ฉันอึดอัดอยู่ได้ตั้งนาน “





“ แล้วฉันไปบังคับอะไรนายได้ล่ะ “





“ ก็ถูกของเธออ่ะ “





“ นี่เราจะไปไหนกัน “





“ ร้องเพลงไง “    ตางั่งหันมายิ้มให้ฉันแล้วจูงมือฉัน ฉันยอมให้เค้าจับมือได้ไงเนี่ย เอาเหอะคงไม่มีใครมาเห็น





มือนายอุ่นมากเลยนะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้จับมือผู้ชายนะเนี่ย ฉันว่าฉันเริ่มบ้าแล้วแหละ ^๐^