รักเปิ่นๆของยายเฉิ่มขี้เหร่กะนายเท่สุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : คิดถึงเพื่อนๆจังเลย ^ - ^

         ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความกระอักกระอ่วน ทำไมฉันต้องไปฝันถึงไอ้บ้านั่นด้วยนี่





พอๆเลิกคิดได้แล้วไปอาบน้ำดีกว่า  อาบน้ำเสร็จแล้วฉันจะทำอะไรต่อดีน้า เฮ้อน่าเบื่อจังเลย -_-





ช่วงนี้มันเป็นช่วงปิดเทอมนี่หว่า ปีที่แล้วฉันยังมีคนให้โทรหาอยู่เลย เอ๊ะ แล้วฉันจะไปคิดถึงทำไมเนี่ย





ซาอาชิ นายอยู่ที่ไหน ฉันอยากเจอนาย อยากคุยกับนาย  ฉันกำลังรู้สึกว่าน้ำตาของฉัน





มันกำลังจะไหลออกจากตา นี่เป็นเพราะฉันยังไม่ลืมน้ำค้าง





หรือเพราะฉันคิดถึงอาชิกันแน่เนี่ย  หยุดคิดสักทีเซ่ ฮือๆๆ   T^T  





ขณะนั้นฉันเอารูปเพื่อนๆมานั่งดู ฉันคิดถึงเพื่อนๆในห้องจังเลย  โดยเฉพาะเพื่อนในกลุ่มของฉันนะ





ยิ่งคิดถึงฉันใหญ่เลย  ฉันกับคุ๊กกี้ก็ได้เจอกันเฉพาะวันเสาร์ ส้มโอก็นานๆทีเจอกัน





เพราะแฟนมันหวงสุดฤทธิ์ ส่วน แคนดี้ ก็คงคุยกับพี่หมูน้อยทุกวัน ตามประสาคนรักกัน    





พ้อยส์เอง ก็เป็นนักบาสของโรงเรียนคงไม่มีเวลาหรอก





และ แอนท์ ก็คงเรียนพิเศษหลายวิชา   พวกเราไม่ได้เจอกันเลยตั้งปิดเทอม





จะทำไงดีน้าอยากเจอเพื่อนๆจังเลยอ่ะ  ยกเว้น ยัยสาลี่ นะ ยัยเนี่ยถูกขับออกจากกลุ่มไปแล้ว





เพราะความเป็นผลไม้เมืองหนาวของมันนั่นแหละและยังจะเอาพี่มันมาหาเรื่องพวกฉันอีก





ฉันคงทนรับเธอเป็นเพื่อนอีกไม่ไหวแล้ว ฉันรับเธอไม่ได้  เชอะ ไม่คิดแล้ว เดี๋ยวสมองเน่า แหวะ





     จาดำ จาดำ จาด๊าม       เสียงโทรศัพท์นี่ทำให้ฉันหมดสนุก ฉันกำลังนินทายัยสาลี่ในใจอยู่นะ





“ รินนา จ๋า “  จ๋ามาแต่ไกลเลยนะส้มโอยัยเพื่อนซี้ของฉัน    





“ จ๋า “





“ วันเสาร์นี้นัดเพื่อนๆมาเจอกันเถอะนะ คิดถึงอ่า “





“ ดีๆ กำลังคิดถึงเพื่อนๆอยู่เหมือนกัน “





“ แต่ใกล้เปิดเทอมแล้วนี่ “





“ อีก 4 อาทิตย์แน่ะ “





“ อีกเดือนนึงไง ทำไมต้องพูดยาวด้วยเนี่ย “





“ ก็นั่นแหละเดือนนึง ก็อีกตั้งนาน “





“ โอเคงั้นไปเจอกันหน้าร้านมิค บ่ายโมงนะ “





“ โอเคจ้ะ เดี๋ยวรินนา จัดการเรื่องเพื่อนให้เอง “     คนดีอีกแล้วฉัน





“ ขอบใจจ้า บายบาย “





“ จ้ะๆ “  คุ๊กกี้คงไม่ต้องโทรหาหรอกมั้ง เดี๋ยววันเสาร์ก็เจอกันอยู่ดี โทรหาแคนดี้แล้วให้แคนดี้





บอกต่อไปเรื่อยๆแล้วกัน ฮี่ๆ ประหยัดๆ  นี่แล้วฉันจะได้เจอตางั่งไหมเนี่ย  





เอ้อ ช้างเหอะ ถ้าสวรรค์มีจริงก็คงจะได้เจอ





ขณะนั้นฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของแคนดี้





“ แคนดี้ “    เสียงของฉันแหลม เพราะความคิดถึงอ่ะ





“ รินนาเหรอ “     จำเสียงฉันได้ด้วยเหรอเนี่ย ดีใจจัง





“ คิดถึงจังเลย นึกว่าจะลืมฉันไปซะแล้ว “





“ คิดถึงเหมือนกันน่ะแหละ ไม่ลืมหรอกน่า “





“ วันเสาร์ไปเจอกันนะ อยากเจอๆ “





“ วันเสาร์เหรอได้สิ ไม่มีเรียนพิเศษพอดีเลย ชวนพี่หมูน้อยไปด้วยนะ “





“ ได้สิ ดีเลย  ไปดูหนังด้วยดีป่าว “





“ ดีจ้ะ แล้วมีใครโทรชวนพ้อยส์กับแอนท์รึยัง “





“ ยังเลย “





“ งั้นเดี๋ยวฉันโทรเอง ช่วงนี้เงินเหลืออ่ะ “





“ อ่ะจ้า ดีมากๆ “





“ เจอที่ไหน “





“ หน้าร้านมิค บ่ายโมงนะ “





“ จ้าๆ บายบาย “





“ บายจ้ะ “     เย้ๆ ประหยัดไปอีกแล้ว โอ๊ยเมื่อไหร่จะถึงวันเสาร์เนี่ย





อยากเจอเพื่อนๆใจจะขาดอยู่แล้ว หรือว่าอยากเจอใครกันแน่หว่าเรา  





พอๆฉันว่าฉันไปเตรียมชุด ขัดผิว พอกหน้า แล้วก็ไปวิ่งสักหน่อยดีกว่า





เพื่อลดไขมันส่วนเกินออก อิอิ ด้วยความเพลีย จากการออกกำลังกายอย่างหักโหมของฉัน





ฉันจึงเผลอหลับไป  พอฉันตื่นมา เที่ยงคืนแล้วนี่หว่า อาบน้ำดีกว่า อาบน้ำเสร็จก็หายง่วงพอดีทำอะไรดีน้า





ฮี่ๆๆลองแต่นิยายดีกว่า เห็นพวกนางเอกละครชอบทำกัน หลังจากที่ได้เริ่มพิมนิยายลงคอมพิมเตอร์แล้ว  





มันก็สนุกและก็ตลกดีนี่ ฉันทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆทุกๆวัน จนถึงวันศุกร์ ฉันปริ้นท์นิยายออกไปกะจะให้เพื่อนๆ





อ่านกัน เอาไปเผื่อตางั่งของฉันด้วยดีกว่า อิอิ พอทำทุกอย่างเสร็จฉันตั้งนาฬิกาปลุก





เอาแตงกวามาวางบนตาอันสวยงามของฉัน   แล้วหลับลงไปอย่างง่ายดาย  - _ -