รักเปิ่นๆของยายเฉิ่มขี้เหร่กะนายเท่สุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #4 : * ความฝันของอดีตที่ถูกลืม *

               ช่วงใกล้สอบ ตอน ม. 2 เทอม 1 [ตอนนี้ฉันอยู่ระหว่างปิดเทอม 1 ม. 3 ค่า]

    

     วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี ฉันกำลังเก็บอาหารหนูและแมลงสาบที่ใต้โต๊ะนักเรียน ของฉัน ซึ่งก็คือหนังสือและชีท



ที่ฉันหมกไว้ใต้โต๊ะนั่นเอง  วันจันทร์หน้าก็จะสอบแล้วฉันควรจะทำยังไงกับชีวิตดีเนี่ย



ฉันยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือสักวิชาเลย  



ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้นเสียงแหลมๆของยัยสาลี่ ( ผลไม้เมืองหนาวเบอร์ 1 )



  “ รินนาจ๋า “ เสียงของเธอทำให้ฉันอยากจะอาเจียน



  “ หือ “



  “ รู้ข้อสอบวิชาอะไรบ้างหยอ “ คิดว่าเสียงเธอมันน่ารักมากใช่ไหม



  “ ฉันไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ เธอรู้บ้างรึเปล่า “



จริงแล้วฉันเองรู้ทุกวิชาแหละย่ะ นึกเหรอเด็กเรียน(น้อย)อย่างฉันจะไม่รู้



เชอะ  - ( - ให้ไปบอกสัตว์เลี้ยงข้างบ้านฉันยังดีกว่าบอกเธอซะอีก



  “ แต่ฉันว่านะ เนี่ยวิชานี้ต้องออกเรื่อง….  “ ทำตัวเป็นคนเก่งอีกแล้วนะเธอ



ครั้งที่แล้วเพิ่งตกเลขมาเองม่ใช่เหรอ  ฉันปล่อยให้ยัยสาลี่ บ่นไปเรื่อยๆ



แต่ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ - _ -^^



  “ เหรอๆ แล้วเธออ่านหนังสือบ้างรึยัง “



  “ เธอคิดว่าอย่างฉันต้องอ่านด้วยเหรอ “ ฉันลืมไปคนอย่างเธออ่านยังไงก็ตกอยู่ดี ฮี่



รอเวลาสักวันเถอะ ฉันจะไม่พูดในใจแบบนี้ รอฉันทนไม่ไหวก่อนเถอะนะ



  “ คงงั้น ฉันไปก่อนนะ “



  “ ไปไหน “



  “ เธอไม่ต้องรู้ก็ได้มั้ง บาย “



  “ อ้าว… “ ฉันไม่ทันฟังเสียงที่ยัยนั่นพูดต่อ แล้วรีบออกจากห้องมา ฉันวิ่งไปหาคุ๊กกี้ ที่หน้าโรงเรียน



“ เธอทำอะไรอยู่ ช้าจัง “



“ ก็ยังผลไม้เมืองหนาวน่ะเซ่  กักฉันไว้ นี่รีบสุดฤทธิ์แล้วนะ “



“ เฉิ่มจริงๆเล้ย “



“ นี่เธอว่าๆไงนะ “



“ ป่าวซะหน่อย “ ฉันได้ยินนะ โธ่เอ๊ย



“ เฮ้ “ เสียงส้มโอดังขึ้น



“ เลิกทะเลาะกันซะที่เซ่ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว “ ฉันไม่ทันสังเกตว่า ส้มโอ ก็ยืนอยู่ด้วย



หลังจากที่ส้มโอพูดจบพวกเราก็หยุดทะเลาะกันแล้วกลับบ้านด้วยกัน โอยย วันนี้กระเป๋าหนักจังเลย



ปีหน้าฉันจะไม่เอาหนังสือไว้ใต้โต๊ะอีกแล้วอ่า



      

     เย้ๆถึงบ้านสักที ใกล้สอบก็ดีอย่างนี้ไม่มีการบ้าน ฉันเล่น อินเตอร์เน็ตดีกว่า ฉันจะออนไลน์ดีมั้ยน้า



ออนไลน์ก็แล้วกัน



“ ใครแอดมาน่ะ “ ฉันพึมพำกับตัวเอง



พี่แพนเค้ก ( พี่สาวฉัน ) ที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่แถวนั้นก็พิมทักทายไป



+ ใครอ่ะ +



+ บอลเอง รินนา เหรอ +



+ อืม +



บอลคือเพื่อนผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในห้องของฉัน เราคุยกันเป็น ชั่วโมง



จะเชื่อมั้ยว่าตั้งแต่เราอยู่ห้องเดียวกันมาจะ2ปี



เราเพิ่งได้คุยกันจริงจังก็วันนี้  



วันรุ่งขึ้น ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อยผู้ชายในห้องของฉันต้องล้อฉันด้วยนะ



เรื่องอะไรกันเนี่ย วันนี้ฉันล่ะงง   พอกลับบ้านไปฉันก็กลับไปเล่น อินเตอร์เน็ตอีก



อ้าว บอล ฉันลองถามเค้าดูดีกว่า



+ หวัดดี บอล +



+ ครับผม + พูดเพราะเชียว



+ ทำไมวันนี้มีแต่เพื่อนล้ออะไรฉันอ่ะ นายรู้ไหม +



+ นี่รินนาไม่รู้จริงๆเหรอ +



+ อะไรล่ะ +



+ เราชอบเธอไง +



+ หา อะไรนะ + -๐-



+ ฉันชอบเธอ คบกับฉันนะ +      มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ  จะบ้าตายคุยกันวันเดียวมาชอบฉัน



+ ฉันจะเชื่อนายได้ไง +



+ ได้สิ แล้วฉันจะพิสูจน์ให้เห็น  +



+ แต่ว่านายก็รู้นี่ ฟ้า ชอบนายอยู่น่ะ +



+ ใช่ฉันรู้ ฉันไปก่อนนะ บาย +



+ อือ บาย +



ฉันควรจะทำยังไงดีเนี่ย ถ้าคนที่เพื่อนของฉันชอบดันมาชอบฉัน แล้วฉันก็ดูเหมือนว่าจะชอบเค้าด้วยเซ่



ฉันรีบโทรไปหา คุ๊กกี้   คุ๊กกี้บอกให้ฉันคบไปเถอะ  ฉันจึงตัดสินใจ แต่ฉันต้องรอเค้ามาทวงก่อน อิอิ



เมื่อวันจันทร์มาถึง



“ หาอะไรนะ ฟ้ารู้แล้วเหรอ \"    ฉันตกใจกับคำที่คุกกี้มาบอกฉันว่าฟ้ารู้ความจริงแล้ว ฟ้าเรียกฉันไปคุย



ฉันตกใจแถบแย่ แต่ฟ้ากลับบอกกับฉันว่า



“ รินนา เธอคบกับบอลไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะตัดใจเอง ฝากดู แลบอลด้วยนะ \"     ฉันถึงกับงง



หลังจากสอบเสร็จ บอลก็มาทวงสัญญากับฉัน ฉันจึงตอบตกลงไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไร



เราคบกันเมาจนกระทั่ง เดือนมีนาคม(เป็นเดือนที่ฉันอ่านดวงว่าเราจะเลิกกันแต่ฉันก็ไม่เชื่อนะ)



(ผ่านมา 6เดือน )



เราเลิกกันเพราะเราต่างคิดว่าคบกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นพวกเราไม่เหมือนคู่อื่นๆเจอกัน



แถบจะไม่ได้พูดคุยกัน นี่เหรอที่เรียกว่า แฟน ฉันกับบอลเราใจตรงกันเราจึงเลิกกัน



ด้วยดี  ฉันไม่เสียใจเลยแม้แต่นิดอาจจะมีเหงาๆบ้าง แต่อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนของบอลคนนึงมาบอกกันฉันว่า



‘จริงๆแล้วบอลมันคบกับเธอเพื่อฆ่าเวลาเท่านั้น จริงๆมันมีแฟนอยู่แล้ว พวกนั้นเค้าทะเลาะกัน



  บอลเลยใช้เธอเป็นเครื่องมือให้แฟนมันหึงหวง แล้วตอนนี้พวกนั้นก็คืนดีกันแล้ว เธอไม่มีค่าอีกต่อไป ’



ฉันไม่เคยมีค่าเลยใช่ไหม ฉันโชคดีแล้วที่ฉันเลิกกับนาย ฉันตาสว่างแล้ว ตอนนี้มันคงเหลือแต่ความเกลียดชัง



“ ฉันเกลียดนาย บอลลล \"  ฉันตะโกนพร้อมกับลืมตาตื่น ทั้งหมดนี่มันคือความฝันในอดีตของฉันเองเหรอนี่



ฉันจะหวนไปคิดถึงมันอีกทำไมเนี่ย  ด้วยความที่ท้องฟ้ายังมืดสนิทอยู่ ฉันจึงนอนหลับต่อ  - -