รักเปิ่นๆของยายเฉิ่มขี้เหร่กะนายเท่สุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #3 : คาราโอเกะเป็นเหตุ

        หน้าห้องคาราโอเกะ

  

ยะฮู้ ถึงแล้วดีใจจัง เอ๊ะฉันท่าทางจะติดภาษาของตางั่งแล้วซิ แต่ทำไมคนเยอะจังเนี่ย



“ ทำไมคนเยอะอย่างงี้เนี่ย ต้องรออีกนานมั้ยเนี่ย “



“ รออีกแปปน่า “



“ โหย ไม่เอาแล้วอ่ะ เมื่อยขาแล้วนะ ขี้เกียจรอ “



จริงแล้วฉันเองก็ไม่ได้เมื่อยขาหรอกนะแต่พอลองมาคิดๆดูแล้ว ฉันอาย -_-; ฉันร้องเพลงไม่เพราะด้วยเซ่



เดี๋ยวฉันเสียภาพพจน์กันพอดี  ไม่เอาๆ



ฮือๆ  TT  แล้วดูตางั่งนั่นทำหน้าดิ ดุชะมัดเลย



“ ไม่เอารออีกแปปเซ่ ฉันอยากร้อง ฉันอยากลองดีดกีต้าให้เธอฟังด้วยไง ฉันดีดเก่งนะ “



“ ไม่เชื่อหรอก-_- “



“ นะจ๊ะ เดี๋ยวกระผมดีดให้ฟัง “ เย้ย ทำไมพูดเพราะจัง เขินนะเนี่ย



“ ทำเป็นพูดเพราะเชียวนะนายกลัวฉันหนีแล้วไม่มีเพื่อนเหรอไง “



“ คงงั้นมั้ง “



“ … -๐-“



“ ล้อเล่นน่า ฉันอยากอยู่กับเธอนานๆไง “



“ … “ ๐-๐เอ่อ ฉันหน้าแดงไปหมดแล้วทำไงดี ถ้าตางั่งเห็นล่ะ ฉันต้องอายแย่แน่ๆเลย



ฉันว่าฉันหลบหน้าหันไปทางอื่นดีกว่า ฉันเลยรีบทำเป็นมองอย่างอื่นแทน เค้าจะเห็นหน้าฉันมั้ยเนี่ย



“ เห้ย ทำไมต้องหลบหน้าด้วยล่ะ “



“ ป่าวหลบ “ ก็เขินนี่



“ ก็เธอหลบอยู่นี่ไง “



“ ก็ป่าวหลบไง “



“ หรือว่าเขินที่ฉันพูดไปจริงๆฉันพูดเล่นนะ ฮะๆๆ “



“ จะบ้าเหรอไง “ ฉันหันหน้าไปทางตางั่งอย่างรวดเร็ว แล้วตางั่งหันมาพอดี หัวฉันชนกับตางั่ง



ดัง โป๊ก เลย  



“ โอ๊ย “ TT^TTเสียงฉันกับตางั่งตะโกนพร้อมกัน  อูยเจ็บจริงๆเลย ฉันเอามือลูบๆหัวตัวเอง



ตางั่งเองก็ลูบหัวตัวเองเหมือนกัน แล้วจู่ๆตางั่งก็เอามืออันเรียวงามของเค้ามาลูบหัวที่ปูดโนของฉัน \\\\\\ - _ - \\\\\\  



แล้วเค้าก็พูดข้างๆหูฉัน ว่า



“ เธอเจ็บมากไหม “ ฉันส่ายหน้ากลับไป (- -  )(  - -)(- -  )(  - -)



“ ดีแล้วล่ะ “



“ นายล่ะ “ ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย เผลอปากแล้วฉัน อย่าคิดว่าฉันห่วงนายนะ ป่าวเลย



“ เจ็บจิ จะตายอยู่เเล้ว “  ทำหน้าเหมือน ห ม า  หงอ เชียว ฮี่ๆ จริงๆนายนี่ก็น่ารักนะเนี่ย หน้านายออกโหดๆ



แต่นายก็แอบติ๊งต๊องเหมือนกันนะเนี่ย



“ เจ็บเหรอจ๊ะ ดีแล้วล่ะ ฮี่ๆๆ “^-^;



“ ไม่สงสารฉันเหรอไง “



“ ไม่ “



“ โอ๊ยยยย “ เสียงตางั่งดังจังเลยหรือว่าจะเจ็บมากนะ ฉันเลยเอามือที่หยาบกระด้างของฉัน



( ตกลงนี่ฉันจะไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ยเนี่ย )  ไปลูบหัวตางั่งแล้วก็เป่า ‘โอมเพี้ยง’



มันคงจะดูไม่ตลกนะ  เวลาที่มีคนมาเป่าแผลฉันฉันจะรู้สึกดีขึ้นจนลืมเจ็บไปเลยแหละ



“ ฮะๆๆๆ “



“ ตลกเหรอ “



“ ตลก ก็อยู่ คาเฟ่แล้วเซ่ “



“ โธ่เอ๊ย “  เจ็บใจจริงๆเลยมาแกล้งฉัน นายไม่ได้เป็นไรเลยนี่ ฉันเบื่อนายเต็มทน ฉันเบนหน้าหนี



“ งอนเหรอ >-<“ ขอโทษน่ะพูดเป็นไหม



ตอนนี้บรรยากาศเงียบแปลกๆดูน่ากระอักกระอ่วน หรือเป็นเพราะฉันยืนนานเกือบจะ 20 นาทีแล้ว



“ เฮ้ ห้องว่างแล้ว เข้าไปกัน “ ตางั่งรีบพูดแทรกขึ้นมา เมื่อมีคนออกมาจากห้องคาราโอเกะ



“ อือ “  แล้วเราก็เดินเข้าไป ฉันเข้าไปนั่งก่อน แล้วตางั่งยืนแลกเหรียญอยู่



“ นี่เธอ ยังไม่หายงอนอีกเหรอ “



“ ป่าวงอน –(- ฉันมีสิทธิ์ไปงอนอะไรนายล่ะ จะทำอะไรก็ทำเซ่ “



“ ก็จริง เธอกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย “ ทำไมฉันถึงรู้สึกเศร้าจังนะ



“ หยอดเหรียญแล้วเลือกเพลงสิ “



“ ทำไมทำเสียงงั้นล่ะ ฉันนึกออกแล้ว “ แล้วตางั่งก็หยิบกีต้าออกมา



“ ฉันจะดีดให้เธอฟังนะ นะๆ “



“ อือ “



   (เนื้อเพลง)

   คนๆหนึ่งทำให้รักของฉันนั้นเปลี่ยนไป

ทำให้ฉันนั้นยิ้มได้ในทุกๆนาทีที่หายใจ

เป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้อย่างมีความสุข

คนเดียวคนนั้นคือเธอ

  อยากบอกเธอนะบอกเธอว่ารัก

อาจจะเร็วไปรึเปล่า…สำหรับเธอมันคงจะเร็วไป

ฉันไม่อาจรู้เลยเธอคิดอย่างไร

เวลาของเรามีน้อยเหลือเกิน

ขอเถอะขอโอกาสฉันได้พูดออกไป

ฉันรักเธอนะ  ซารังเฮโย



  เพราะจังเลยนะ ถ้ามีใครร้องเพลงนี้ให้ฉันๆรักตายเลย ฮี่ๆ ฉันแอบยิ้มเขิน เคลิ้มไปเลยฉัน



“ จบแล้ว “



“ … “



“ อันแน่ เธอยิ้มแล้วดีจังเลย “ ฉันยังยิ้มอยู่ อิอิ



“ ก็เพราะดี ไปร้องให้เพลงให้แฟนนายฟังดิ เค้าคงชอบนะ “



“ ฟงแฟนอะไรกัน  ฉันเพิ่งเลิกกับแฟน “



“ หาา จริงเหรอ ขอโทษนะ “



“ เธอไม่ผิดหรออก “



“ แล้วร้องอย่างกะคนมีความรักงั้นแหละ “



“ ก็มีไง ฮะๆๆ “ เอ้อ ถ้าจะบ้าแล้วบอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟน



“ พอเหอะๆ เออๆ แล้ว ซารัง อะไรนั่นน่ะคือไรอ่ะ “



“ ก็ภาษาเกาหลี ‘ซารังเฮโย’ ก็แปลว่า.. “



“ ว่าอะไรล่ะ “ นายนั่นเงียบไปสักพัก แล้วหันมาตอบฉันว่า



“ ฉันรักเธอ “



“ อะไรนะ ! “



“ ก็แปลว่าฉันรักเธอไง “ อ๋อ นายก็ทำให้ฉันตกใจอีกแล้วนะ



“ นายจะร้องเพลงอะไรก็รีบๆกดเซ่ อีกสักพักฉันต้องกลับแล้วนะ “



“ อือใช่สิ ฉันก็ต้องไปเรียน “ ตางั่งเลยรีบเลือกเพลงซะเยอะเชียว ส่วนฉันก็นั่งเอ๋อ



“ นี่ ยัยเฉิ่มเธอไม่เลือกเหรอไง นั่งเฉยอยู่ได้ “



“ เจ็บคอ “



“ เจ็บคออะไรเมื่อกี้ยังพูดมากอยู่เลย “



“ ก็เสียงฉันไม่เพราะนี่ “



“ ร้องไปเหอะน่า “ ตางั่งทำหน้าดุใส่ฉันฉันเลยจำยอม



“ แต่เสียงฉัน โ ค ร ต จะเพราะเลยนะ “ ฉันทำน้ำเสียงประชดประชัน



“ ร้องไปเซ่ “



“ อือ ๆ “ พอฉันร้องเพลงไปนานๆชักจะติดลม ฮี่ๆ ฉันกับตางั่งแย่งกันร้องห้องแถบแตก



อาจจะเป็นเพราะเราเพิ่งจะอกหักมาเหมือนๆกันมั้ง





(เนื้อเพลง)

  เวลาเธอยิ้มๆๆแล้วโลกมันสดใส

อยากให้เธอยิ้มๆๆให้ฉันทุกๆวัน

เพราะรอยยิ้มๆๆของเธอ

ทำให้ฉันๆๆ รักๆๆๆร๊ากเธอ



  ฮี่ๆเพลงฉันปัญญาอ่อนไหมเนี่ย



“ เฮ้ย “ ฉันก้มดูนาฬิกาแล้วร้องดังขึ้น๐_๐



“ เป็นอะไร ไฟดูดเหรอ “



“ ป่าว นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย “



“ เออใช่สิ ฉันต้องไปเรียนแล้ว “



“ อืองั้นเรารีบไปกันเถอะ พี่ฉันก็คงมาแล้วเหมือนกัน



“ เออนี่ แต่เธอร้องเพลง โ ค ร ต เพราะเลยนะ “



“ ขอบใจย่ะ “ ^^ฉันรู้น่าว่าฉันร้องไม่ได้เรื่องเลย ใช่มั้ยล่ะ แล้วพอเราอออกมาแล้วกำลังจะแยกกันไปคนละทาง



ฉันก็นึกอะไรขึ้นได้พอดี



“ นาย เดี๋ยว! “



“ มีอะไรเหรอ “



“ นายจะถามอะไรฉันตอนออกมาจากร้านราเมนอ่ะ “ ฉันเพิ่งนึกได้ว่านายนั่นจะถามอะไรฉันก็ไม่รู้แล้วก็เงียบไป



“ อ๋อ ตอนแรกฉันว่าจะถาม ตอนนี้ไม่ต้องแล้วแหละ “



“ เหรอ “



“ อือ งั้นฉันต้องรีบไปก่อนนะ “



“ เห้ย แล้ว.. “



“ ฉันต้องรีบอ่ะไปแล้วนะ เดี๋ยวได้เจอกันแน่ “



“ ใครอยากจะเจอนายล่ะ ~แบร่~”



“บายบาย”



จริงๆแล้วฉันแค่อยากจะถามนายว่าแล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม ฉันรู้รึกเหมือนเวลาของเรามัน



น้อยลงน้อยลงทุกทีเลยนะ ตางั่งนั่นเป็นคนที่ทำให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉัน เซงๆไปได้หมดเลยนะ



เฮ้อ สบายใจจังเลย เอ๊ะ ตกลงฉันสบายใจหรือว่าไม่กันแน่เนี่ย ปกติแล้วถ้าฉันอยู่กับคนอื่นฉันจะเกร็งๆนะ



แต่กับนายนี่ฉันไม่ค่อยเลย ทั้งๆที่ตางั่งออกจะหล่อ คงเป็นเพราะเวลาที่ฉันทำอะไรเฉิ่มๆตางั่งก็พูดออกมาเลย



ไม่มาทำหน้าฉงนแล้วพูดว่าไม่มีอะไร ก็ดีเหมือนกันพูดตรงดี ตางั่งเอ๊ย



ถ้าฉันได้คุยกับตางั่งทุกๆวันก็คงจะดี ^+^ แล้วความคิดของฉันก็หยุดลงพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น    



จาดำ จาดำ จาด๊าม



“ ฮัลโล พี่แพน เหรอ “ พี่สาวฉันเอง ชื่อแพนเค้ก



“ อือ พี่ถึงแล้วนะ “



“ อือๆเดี๋ยวไปหา ประตูหลังนะ “



“ เร็วๆนะ “



“ อ่าๆ “



ระหว่างที่ฉันเดินจะไปที่ประตูหลัง ฉันก็เดินไปยิ้มไปร้องเพลงไป มีความสุขจริงๆ แล้วฉันก็เดินขึ้นรถไป



พี่แพนยังหาว่าฉันบ้าเลย หรือว่าฉันบ้านะ พอกลับถึงบ้านด้วยความเหนื่ยล้าฉันก็ล้มลงบนเตียงนอนที่นุ่มๆของฉัน



แล้วหลับไป ^๐^