รักเปิ่นๆของยายเฉิ่มขี้เหร่กะนายเท่สุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : ฿ ราเมนแสนอร่อย ฿

แฮ่ก! แฮ่ก! เหนื่อยจังเลย มีลิฟท์ก็ไม่ยอมลงทำไมต้องลงบันไดเลื่อนด้วยเนี่ย ตาบ้าเอ๊ย



   ดีจัง!  ถึงร้านสักที ^ _ ^ ;



ฉันสงสัยจังว่าทำไมตางั่ง ( ฉันเรียกเค้าอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากตางั่ง เหมาะดีออกเนอะ )



นายต้องเลือกที่นั่งลึกๆด้วยล่ะฉันอยากนั่งริมหน้าต่างนะ > _ < เผื่อฉันจะเจอหนุ่มหล่อๆเดินผ่าน  



หรือว่า..ตางั่งนี่มีศัตรูเยอะ ก็ดูหน้าสิโหดซะ แน่ๆ เลย ด้วยความเป็นคนช่างสงสัย



( อยากรู้อยากเห็น ) ของฉัน ฉันเลยเอ่ยปากถามตางั่งนั่นซะเลย



\" ทำไมนายต้องเลือกที่นั่งในสุดด้วยล่ะ ฉันร้อนนะ \" จริงๆฉันไม่ได้ร้อนเท่าไหร่หรอกนะแต่ฉันอยากรู้



คำตอบว่าทำไมต้องนั่งลึกๆด้วยล่ะ  ฉันกลัวนะเนี่ย ถ้าอยู่กับนายแล้วมีคนมาฆ่าฉันทำไงล่ะ



ตอบซะทีเซ่ ตางั่งเอ๊ย - o -



\" ทนหน่อยไม่ได้เหรอไง กินของฟรีนะ ยังจะมาพูดมากอีก \"



ตอบไม่ตรงคำถามเลยนายนี่ ช่างเหอะฉันเห็นแก่ของกินนะเนี่ย - - *



\" อือๆ ก็ได้ \" โธ่เอ๊ย ถ้าฉันไม่กลัวใบหน้าอันหล่อเหล่าของนายพังนะฉันจะใส่มืออันเรียวงามของฉัน



ต่อยหน้านายคว่ำซะเลย  - _ - ^



\" เออนี่ เธอมีอะไรจะถามฉันเหรอ \" อยู่ดีๆก็มาถามฉันแล้วฉันจะจำได้ไหมเนี่ย



\" ... \"  - _ -



\" ถามมาดิ \" พูดกับผู้หญิงพูดเพราะๆก็ไม่ได้



\" ... \"



\" ถามดิ \"



เพร้ง ~ เสียงช้อนฉันตก ฉันตกใจเล็กน้อยอ่ะ



\" เธอนี่ เซ่อจริงๆ \"



\" ก็นายตะคอกเสียงดังใส่ฉันทำไมล่ะ \"



\" ฉันป่าวตะคอกนะ ก็เธอไม่ตอบซะทีอ่า \"



\" ก็ฉันคิดอยู่นี่ \"



\" คิดออกรึยัง \"



\" อือๆ เอ่อคือว่า \"



\" ว่างัย \"เนี่ยนะไม่ตะคอก ฉันจะถามดีไหมเนี่ย ถามก็ได้ ก็อยากรู้นี่นา



\" ทำไมนายต้องใส่หมวกด้วยล่ะ \"



“ จะถามทำไม   ใช่เรื่องของเธอเหรอไง “



โหย ถามแค่นี้ก็ไม่ได้ ก็คนมันอยากรู้นี่นา โอ๊ะโอ๋ หมวกตางั่งเท่จังเลยเห็นไม่ชัดเลย



ด้วยสายตาที่เอียงของฉันเลยทำให้ฉันเห็นไม่ชัด



( จริงๆแล้วสายตาฉันไม่ได้เอียงเท่าไหร่หรอกแต่เพียงแค่ฉันอยากเห็นหมวกชัดๆก็เท่านั้น )



ฉันเลยเอาหน้าอันงดงามของฉันยื่นไปใกล้ๆหน้าของตางั่ง แต่เวลานั้นฉันไม่ได้สนใจอะไรนอกจากหมวก



และแล้วนิ้วชี้อันเรียวงามของตางั่งก็ จิ้มที่หน้าผากอันมันวาวของฉัน ทันใดนั้นหน้าผากของฉันก็ถูกดัน



ออกจากนิ้วของเค้าผู้นั่น (ตางั่ง)  ฉันเลยต้องกลับลงมานั่งอย่างเศร้าซึมTT^TT (ฉันกับซาอาชินั่งตรงข้ามกัน)



และคำพูดนึงจากปากของตางั่งทำให้ฉันอยากต่อยให้ตางั่งลงไปนอนกับ



พื้นซะเลย อารมณ์เสีย –,.-^^^



“ นี่ยัยเฉิ่มเอาหน้าที่ขี้เหร่ของเธอออกไปห่างๆได้ม่ะ เดี๋ยวฉันกินข้าวไม่ลง “



ถ้าไม่เป็นเพราะฉันหิวมากๆและไม่มีเงินพอที่จะซื้ออะไรกินในตอนนี้นะฉันคงจะลุกออกไปแล้วจริงๆ



แต่เพราะความหิวของฉัน ฉันเลยต้องนั่งอย่างสงบ (น่าสงสารจริงๆ)



“ โธ่เอ๊ย ฉันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรหรอกไม่บอกก็ไม่บอก  เชอะ “



“ อยากรู้เหรอ จะบอกก็ได้ “ เชอะ -(- ฉันหันหน้าหนีไปทางอื่น จะมาง้อเหรอไงง่ายไปรึเปล่า



แต่พอฉันมาคิดๆดูฉันไม่มีสิทธ์โกรธหรืองอนอะไรตางั่งเลยนะ ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย



ขณะนั้นเมื่ออาหารมาวางอยู่ตรงหน้าฉัน o - o ฉันก็หยุดใช้สมองของฉันที่มีอยู่น้อยนิด



เพื่อกินราเมนที่อยู่ตรงหน้า  ฉันรู้สึกว่าของฟรีนี่มันอร่อยจริงๆเยย  งั่มๆ



“ ก็เพราะมีแต่คนชอบมาจ้องฉัน ฉันรำคาญเป็นเหมือนกันนะ ฉันเลยต้องใส่ “



ตางั่งรีบพูดแทรกขึ้นมา  แต่ก็จริงมีแต่คนมองตางั่งอ่า



“ แต่ฉันว่านะถ้านายถอดหมวกออกมาลองแต่งตัวแบบที่นายชอบสิ บางทีคนเราก็ไม่ต้องหล่อตลอดเวลาหรอกนะ



นายอาจจะสบายใจมากกว่านี้ก็ได้แล้วยิ่งนายใส่หมวกนะ ฉันว่าจะเป็นที่สนใจของคนอื่นมากกว่านะ \"



ฉันรู้สึกว่าตัวเองฉลาดจังเลย ตางั่งทำหน้าตาเหมือนคนเพิ่งใช้สมองคิดครั้งแรกงั้นแหละ



\" ถอดเซ่ ถอดหมวกดิ \"



\" เออๆ ถอดก็ได้ ก็จริงอย่างที่เธอพูด ทำไมฉันคิดไม่ออกนะ \"



\" ก็ฉันฉลาดกว่านายนี่  ฮี่ๆๆ \" ^o^ นายนั่นยอมถอดหมวกออกแล้วฉันเห็นหน้าตางั่งชัดขึ้น ว้าว เค้าดูหล่อมากจริงๆ



\" ขอบใจนะที่ทำให้ฉันคิดได้ ที่ฉันเป็นอยู่ทุกวันนี้ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวฉันสักเท่าไรหรอกนะ \"



“ ช่างเหอะ ขำขำ ทำอย่างกับมีใครบังคับให้นายทำงั้นแหละ “



นายนั่นเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้นมาว่า



\" รีบๆกินต่อเถอะ \"



“ จ้ะ \" ^+^



“ เออนี่ ตกลงเธอชื่ออะไร \"  ขัดจังหวะการกินของฉันจริงๆเลย



“ รินนา นายล่ะ \" งั่มๆ อย่อย



“ ซาอาชิ  เรียก อาชิ ก็ได้ \"



“เหรอ อื้มๆ เออนายเป็นลูกครึ่งเหรอ \"



“ เคี้ยวให้หมดก่อนดิ แล้วค่อยพูด ฟังไม่รู้เรื่อง“



ฉันรีบเคี้ยวให้หมดปาก แล้วก็ถามประโยคเดิม - _ -^



“ นายเป็นลูกครึ่งเหรอ \"



“ นี่เธอพูดช้าๆชัดๆหน่อยได้มั้ย \"    ฉันว่าฉันชัดแล้วนะแต่อาจจะเร็วไปหน่อยฉันเป็นคนพูดเร็วนี่



จะให้ฉันทำไง พยายามพูดช้าแล้วนะ หรือว่าไม่อยากตอบกันแน่ - _ -^^



“ ตก-ลง-นาย-เป็น-ลูก-ครึ่ง-เหรอ \"    ครั้งนี้ถ้านายไม้รู้เรื่องอีกฉันคงจะชกหน้านายแน่ๆ - _ -^^^



“ อ๋อ ก็พูดดีๆตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ใช่ ไทย-เกาหลี น่ะ \"



“ อื้ม \"  กว่าจะตอบได้เล่นเอาฉันคอแห้งเลย



หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปจ่ายตังค์ แล้วเดินออกจากร้านมาไปตามทางเรื่อยๆ



“ ยัยเฉิ่มเธอมาทำอะไรที่นี่ “



“ มาไหว้พระมั้ง “



“ ฉันถามดีๆนะ  “



“ เออๆ ตอบดีๆก็ได้ฉันเรียนพิเศษที่โรงเรียนแล้วก็รอพี่มารับที่นี่ “



“ รอพี่มารับเหรอ  “



“ อือ แล้วนายล่ะมาทำอะไร “ จะถามด้วยดีมั้ยน้า ว่ามาทุกอาทิตย์รึเปล่าฉันจะได้แต่งตัวสวยๆรอ



แต่ก็เท่านั้นแหละ ถ้าเค้าจะคบกับฉันก็ต้องคบที่นิสัยเซ่ ไม่ใช่การแต่งตัว ช่างเหอะ จะคิดทำไมเนี่ยฉัน  



- _ - ; แล้วตางั่งเลยตอบว่า



“ ฉันมาเรียนภาษาไทย \"    ทำเอาฉันอึ้งเล็กน้อย



“ จริงเหรอ ฉันว่านายพูดชัดออกนะ \"



“ฉันพูดไทยชัดฟังรู้เรื่องแต่อาจจะไม่เข้าใจบ้างแต่ฉันเขียนภาษาไทยไม่ค่อยได้เลย แม่ฉันเลยส่งฉันมาเรียน \"



“ แล้วทำไมแม่นายไม่สอนนายเองล่ะ \"



“ แม่ฉันอยู่ที่เกาหลี แม่ส่งฉันมาให้ฉันเรียนภาษาไทยที่ถูกๆไงล่ะ \"



“ นายมาเรียนนานเท่าไหร่แล้ว “



“ เกือบปี “



“ โห แล้ถึงว่านายพูดชัดเชียว “



“ เวลาฉันอยู่กับแม่ฉันพูดภาษาไทยมาตั้งแต่เกิด ฉันเลยพูดชัดไงล่ะ “



“ อ๋อ เอางี้ม่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยสอนนายเอง มีอะไรก็ถามฉันได้เลย เกรด 4 ภาษาไทยนะ “



“ จริงเหรอ อย่างเธอเนี่ยนะ ก็ได้ๆ สัญญานะ เพราะฉันก็ยังไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ \"



แล้วตางั่งก็ชูนิ้วก้อยขึ้นมา นี่เค้าจะให้ฉันเกี่ยวก้อยสัญญาเหรอไง



ตางั่งนี่ต๊องชะมัดเลย



“ ให้ฉันเกี่ยวก้อยสัญญากับนายเนี่ยนะ “



“ อือ ใช่ “



“ ก็ได้ๆ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะนายต้องสอนฉันพูดเกาหลีเหมือนกันนะ



นายรู้ป่าวว่าฉันชอบภาษาเกาหลีรองจากภาษาไทยและก็ภาษาอังกฤษเลยนะ



เพราะฉะนั้น นายต้องสอนฉันนะ \"



“ ได้เลย “ แล้วเราก็เกี่ยวก้อยกัน ทำไมหน้าฉันถึงได้แดงๆนะ- _ - /// ฉันรีบเอานิ้วของฉันออกแล้วหันหน้าหนี



ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที



“ เออๆนายๆแล้วนายเอากีต้ามาทำไรอ่ะ “



“ ก็เอามาดีดสิ ให้ฉันเอามาเป่าเหรอ “



“ เออๆจำไว้เลย “ - _ -



“ ก็ฉันมาเรียนกีต้าต่อจากเรียนภาษาไงล่ะ “



“ แล้วหน้าอย่างนายดีดกีต้าเป็นด้วยเหรอ “



“ เดี๋ยวฉันดีดให้ฟังตรงนี้เลย “ ตางั่งกำลังจะเอากีต้าออกจากถุงใส่กีต้าที่เขาแบกมา ฉันเลยต้องรีบห้ามเอาไว้ก่อน



ไม่งั้นฉันต้องอายชาวบ้านเค้าแน่ๆเลย



“ นี่ๆไม่ต้อง ฉันเชื่อก็ได้ “



“ แต่หน้าเธอดูเหมือนไม่เชื่ออ่ะ งั้นเดี๋ยวไปร้องคาราโอเกะกันนะฉันอยากร้องแล้วฉันจะดีดกีต้าให้เธอฟังด้วย “



เย้ย เขินจังเลย จะไปดีมั้ยเนี่ย แต่ฉันนัดยัยส้มโอเน่าไว้นี่



“ จำเป็นเหรอ ฉันจะไปกับเพื่อนฉันย่ะ “



จาดำ จาดำ จาด๊าม      เสียงโทรศัพท์ของฉันดัง



“ ฮัลโล ส้มโอเหรอ “



“ จ้ะ “ ทำไมวันนี้ยัยนี่พูดเพราะพูดปกติแฮะ



“ มีอะไรเหรอ “



“ คือว่า วันนี้ฉันคงไปกับเธอไม่ได้แล้วล่ะ “



“ ทำไมอ่ะ “ ฉันงงเล็กน้อย



“ คือว่า พี่ว่านไม่ให้ไปอ่ะ ฉันไม่อยากทะเลาะกับพี่ว่านจ้ะ ขอโทษนะ “



“ … “



“ เธอไม่โกรธฉันนะ “



“ อื้มๆ ไม่เป็นไรหรอกดีแล้วล่ะเดี๋ยวแฟนเธอจะมาว่าฉันอีก “



“ ขอโทษนะ “



“ ไม่เป็นอะไรจ้ะ บายบาย “



“จ้ะบาย “



โอยฉันแล้วฉันจะทำยังไงกับชีวิตของฉันต่อไปเนี่ย



“ฮะๆๆเธอไปกับฉันได้แล้วล่ะสิ “



“ ใครบอกนาย “



“ ฉันได้ยินนะ “



“ … “



“ ไปเหอะนะ เดี๋ยวฉันจ่ายเอง “ ตาฉันโตทันทีของฟรีนี่นา อีกอย่างเนี่น ฉันไม่มีทางเลือกแล้วนี่ดีกว่าอยู่คนเดียว



“ อือๆ ได้ๆ “



“ ยะฮู้ “



“ นายเป็นอะไรมากมายไหมเนี่ย “



“ ป่าว ๆ งั้นไปกันเลยนะ “ ฉันพยักหน้าแล้วเค้าก็ให้ฉันจับชายเสื้อของเค้า



ตางั่งบอกกับฉันว่า ‘ฉันเดินเร็วนะ จับไว้จะได้ตามฉันทัน’ ฉันงงเล็กน้อย แต่พอเดินปุ๊ปเดินเร็วจริง



ฉันตามตางั่งแทบไม่ทันเลยต้องจับชายเสื้อตางั่งนั่นไว้ และแล้วพวกเราก็มาถึงห้องคาราโอเกะ