The Algiz Ψ l เหล่าทรราชแห่งมหาโอทูลัส

ลำดับตอนที่ #5 : การทดสอบของเทพเจ้า[God's Test]

  

  

     หลังจากที่ฮายามะได้เผาแขนของอสุรกายตัวนั้น ทำให้มันโกรธจัดและพุ่งเข้ามาที่ฮายามะอย่างรวดเร็ว แต่อสุรกายตัวนั้นก็ได้ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านภายในพริบตา  

" มา ให้ชั้นช่วย " 

-ฮายามะ

    

     ฮายามะช่วยพยุงคิรินที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ทันใดนั้นเองก็มีเสียงระเบิดเกิดขึ้นอีกหลายจุดทั่วเมือง  

" ไม่ได้การละเรายังต้องไปกำจัดมันก่อนที่มันจะกำจัดคนทั้งโอทูลัส.. "

*แค้กๆ*

-คิริน

" ใจเย็นเพื่อน ลำพังนายยังยืนไม่ไหวเลย ให้ชั้นไปจัดการเองเถอะ "

  ฮายามะพูดจบก็นำคิรินไปนอนใต้ต้นไม้และได้หยิบมือถือมาติดต่อ..

" คนของสภาใช่มั้ย.. มีนักเรียนบาดเจ็บที่ใต้ต้นไม้ตะวันตกของ รร. "

-ฮายามะ

" นายอยู่ตรงนี้รอคนของสภามาช่วยนายนะ ชั้นไปก่อน "

" แต่ว่า.. "

      ฮายามะได้วิ่งไปอย่างเร่งรีบ ทันใดนั้นเอง ก็มีแสงสีแดงส่องมาจากฟากฟ้า.....

  คิรินได้เห็นครูซตรงหน้า ครูซได้หยิบอัญมณีที่สลักอักษรบางอย่างไว้และนำอัญมณีทิ่มไปที่กลางอกของคิริน ทำให้เกิดแสงสว่างมากมายเข้าสู่ตัวคิรินและนั่นทำให้คิรินจุกจนหลับไป..

" ขอโทษ ที่ไม่ได้ให้ตั้งแต่แรก แค่ต้องการทดสอบนิดหน่อย แต่เอาเหอะ ช่วยแสดงให้ชั้นเห็นที ว่าชั้นคิดถูกที่เลือกนาย "

-ครูซ

                                       --ด้านตัวเมือง--

**ตู้มมมม!!!!**

 ฮายามะและเหล่าตำรวจ Algiz ได้ช่วยกันต่อสู้กับพวกอสุรกายนับพัน

" เริ่มต้านไม่ไหวละนะเนี่ย เราควรเรียกกำลังเสริมมาอีก "

-ตำรวจ

  ทันใดนั้นครูซก็ได้ปรากฏอยู่เหนือพวกอสุรกาย ครูซได้ชูมือขึ้นฟ้าและได้เกิดแสงขึ้น ภายในพริบตา....

                พวกอสุรกายก็ได้สลายไปหมด.....

" มาเยอะเกินไปมั้ยเนี่ย รู้สึกไม่ค่อยสบายใจแฮะ หวังว่าจะไม่เกิดช่องเวลานะ "

 " ข้าต้องขออภัย.. ที่ไม่ได้บอกพวกเจ้าเกี่ยวกับสิ่งนี้... นี่ คือการทดสอบความแข็งแกร่งของ  โอทูลัสที่ถูกปกครองโดยพระเจ้า อันที่จริงมันน่าจะมาตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ด้วยเหตุอันใดก็ช่าง การที่มันมาช้าและมาเยอะกว่าปกติไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก เอาเป็นว่าขอให้เรโบลาโอทูลัสนี้ ฝึกฝน นักรบสำหรับป้องกันเมืองจากการรุกรานของพวกอสุรกาย เอาล่ะเวลาของข้าหมดลงละ ตามนี้ละกัน"

-ครูซ

"What the fu..."

-ฮายามะ

                                           --ด้านคิริน--

   คิรินได้ตื่นขึ้นมาที่ห้องพยาบาลและได้เหลือบไปเห็นนานะนั่งอยู่ข้าง ๆ

" ฟื้นแล้วเหรอ "

-นานะ

" ก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว "

-คิริน

  ฮายามะได้เปิดประตูห้องพยาบาลเข้ามา

" คิริน ชั้นว่าเรื่องนี้นายต้องรู้ " 

-ฮายามะ

                                              ........

" ว่ายังไงนะ!! ไอบ้าครูซมันรู้อยู่แล้วเหรอเนี่ย "

-คิริน

**เสียงเปิดประตู**

 " อ่าว ฟื้นแล้วเหรอเราน่ะ "

 

     นักเรียนหญิงฝ่ายพยาบาลคนหนึ่งเข้ามาดูอาการของคิรินพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือคิริน    ขึ้นมาเพื่อดูอาการบาดเจ็บที่มือ และได้เลียไปที่แผลของคิริน ทำเอาทุกคนทำหน้าตกใจกันทั้งห้อง..      

" ทำอะไรนะ ปล่อยเพื่อนชั้นนะ "

นานะได้เข้าไปดึงมือของ ญ คนนั้นออกจากคิริน..

" อะไรกัน แค่จะสมานแผล ทำเป็นหวงไปได้ "

-พยาบาล

" หมดหน้าที่ก็กลับสภาได้แล้วเธอน่ะ ทางนี้ชั้นจัดการเอง ฮานะ. "

-ฮายามะ

" ใช่แล้ว อีกอย่าง คิรินเขาก็ไม่ได้ชอบที่เธอทำสักเท่าไหร่หรอกนะ ใช่มั้ย? "

-นานะ

" เอ่อ.. ก็ใช่อยู่หรอก.. "

" ก็นะ อีกหน่อยคงได้รู้.. " 

ฮานะยิ้มและเดินออกไป..

" เธอเป็นใครเหรอฮายามะ สายตาและการกระทำของเธอดูหน้ากลัวนัก..ทำเอาชั้นขนลุกไปหมดเลย.. "

-คิริน

" เธอชื่อ อาคาเนะ ฮานะ เธอเป็นคือสมาชิกในสภาน่ะ พึ่งมาสมัคร

เมื่อวานเอง "

-ฮายามะ

" เข้าทดสอบสภาวันเดียวได้เป็น นี่ถือว่าไม่เลวเลยนะ "

-คิริน

" แหงล่ะ ฮานะเป็น Algiz ระดับ 4 จะผ่านง่ายๆ ก็ไม่แปลก.... อย่าถือสากับสิ่งที่ฮานะทำเมื่อครู่เลยคิริน เธอชอบทำให้คนมาหลงเธอ แต่กับนายคงยาก555 "

-ฮายามะ

" ยิ่งพูดชั้นก็ยิ่งกลัว..5555 "

-คิริน

                       --วันรุ่งขึ้น ณ สถานีรถไฟ--

" วันนี้ก็คงเหมือนวันอื่น ๆ ชั้นก็แค่ไปนั่งเรียนแล้วก็กลับ "

-คิริน

คิรินเดินลงจากรถไฟและเดินเข้าโรงเรียน แต่กลับมีหนุ่มหมัดเหล็กคนเดิมดักรอพร้อมพวกอีก 3 คน เดินเข้ามาด้วยหน้าตาที่หาเรื่อง..

" วันนี้ไม่รอดแน่ คิริน ไม่ต้องมองหาเจ้าฮายามะหรอกมันไม่ว่างติดประชุมสภาน่ะ555 "

 -หนุ่มหมัดเหล็ก

" เอาวะ "

-คิริน

  หนุ่มหมัดเหล็กได้ต่อยมาที่คิรินจนเขาปลิวออกไป..  

" เหอะ ยังไม่หมดหรอก "

หนุ่มหมัดเหล็กวิ่งเข้าหาคิริน คิรินได้ลุกขึ้นมาพร้อมสู้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้คิรินมีความรู้สึกที่แตกต่างออกไปเขามีสมาธิมากขึ้นและมองเห็นมือที่ต่อยมาช้ามากจนแทบจะหยุดนิ่ง คิรินสัมผัสได้ถึงพลังของตัวเองที่แตกต่างออกไปจากที่เขาเคยมี และได้ต่อยไปที่ท้องของหนุ่มหมัดเหล็กเบาๆ ทันใดนั้นทุกอย่างก็กลับมาเคลื่อนไหวปกติ แต่ตัวของหนุ่มหมัดเหล็กได้ปลิวไปหลาย 10 เมตร 

" นี่มันอะไรกันเนี่ย พลังที่มากขึ้น ชั้นมีสมาธิควบคุมได้มากขึ้น ชั้นเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าที่เคยและรับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้ดียิ่งขึ้น " 

-คิริน

 พวกของหนุ่มหมัดเหล็กได้เห็นลูกพี่ปลิวไปไกลจึงกลัว และหนีไป..

" ฝากไว้ก่อนเหอะ The last " -ตัวประกอบ 1

 

 

คิรินไม่ได้สนใจพวกนั้น แต่กำลังสับสนในตนเอง และจึงเดินเข้าโรงเรียนไป แต่มีคนอยู่ในมุมมืดมองเห็นเหตุการณ์ และจ้องไปที่คิริน

" ไม่ว่าจะต้องทำอย่างไร เขาต้องเป็นของชั้น... "

-??

.........  

    

                                                                   TO BE CONTINUE...