ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : รู้สึกนิดหน่อย[I felt that a little]
" ตอนนี้ต้องทำในสิ่งที่ทำได้ ถึงแม้มันจะเสี่ยงก็ตามที เราคงต้องกลับไปหาทางใหม่ "
-ฮิบิกิ
....
--ห้องโถงแห่งหนึ่ง--
ผบ. เดินเข้าประตูมาพร้อมกับคนที่ถูกมัดมือและปิดตาไว้ด้วยสายที่มีแสง
" พวกนี้เป็นอาชญากรและนักสู้ใต้ดิน มีฝีมือ และมีน้อยคนที่จะรู้จัก เหมาะที่จะนำมาเป็นผู้ร้ายในเหตุการณ์บุกเพโธรัน "
-ผบ.
" ได้งั้นก็ดีเลยครับ "
ชายคนหนึ่งสวมชุดเกราะสีเงินเดินออกมาจากมุมมืด...
" แต่แย่เลยนะครับ นูบิเรียเล่นเอาพวกเราต้องคอยตามเช็ดก้นให้อยู่เรื่อยเลย "
-??
" เรื่องนั้นชั้นต้องขอโทษด้วย ไม่นึกว่าพวกนั้นจะวางแผนบางอย่างกับนักเรียนที่นั่น "
-ผบ.
" ช่างมันเถอะครับ.. ยังไงซะ นูบิเรียก็ยังเป็นกลุ่มคนที่ท่านราชาต้องการจะเก็บไว้ ส่วนเทพครูซเองก็ไม่ยุ่งเรื่องทางนี้หากยังส่งคนไปให้กับเขา ยังไงก็ขอฝากเรื่องทางนั้นด้วยละกันนะครับ "
-??
" ไว้ใจชั้นได้เลย... เอ่อใช่ มีเด็กคนนึง สืบเสาะมาได้แยบยลมากเกรงว่าจะเป็นปัญหาเอา ฝากคนของคุณช่วยอีกแรงได้มั้ย "
-ผบ.
" ได้สิ เด็กคนนั้นชื่ออะไร "
-??
" ฮิบิกิ กราดีน "
ผบ.
--เพโธรัน--
" เห้อ ได้กลับมาสักที จะต้องเข้าโรงพยาบาลกี่รอบกับนะเรา "
คิรินเดินเข้าประตูมาถอนหายใจพลาง ทันใดนั้นนานะก็ตบไปที่หลังคิริน *ป้าป!*
" หน่านิ ! อะไรของเธอเนี่ยเจ็บนะเฟ้ย แผลก็ยังไม่หายดี "
-คิริน
" ขอโทษทีนะ ชั้นลืมตัวไป "
-นานะ
" เราต้องกลับมาที่นี่ก่อน ยังไงซะการสอบก็ยังดำเนินต่อไปในรอบพิเศษ.. เกิดเหตุการณ์ขนาดนั้น ยังต้องมาสอบอีก ผอ. บ้านั่นคิดอะไรอยู่นะ "
-คิริน
" ที่พูดนั่นน่ะพ่อชั้นนะ "
-ฮิบิกิ
" เชี่ย! "
-คิริน, นานะ
" เห้อ ช่างเหอะ ใกล้เวลาทดสอบของนายแล้วคิริน ไปได้แล้ว "
ฮิบิกิเดินจากไป คิรินกับนานะก็เดินแยกไปอีกทาง แต่คิรินกลับรู้สึกแปลก ๆ เขาหันกลับไปที่
ฮิบิกิ แต่ก็เห็นแต่ฮิบิกิที่กำลังเดินไป..
" คิดไปเองรึเปล่านะ เหมือนรู้สึกถึงจิตสังหาร ความรู้สึกที่มีคนจ้องมอง "
คิรินหันกลับมาและเดินต่อไปยังสนามทดสอบ...
--สนามทดสอบ--
" เอาล่ะครับ ถึงแม้วันก่อนจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน แต่การทดสอบยังคงดำเนินต่อไป หมดห่วงเรื่องคนร้ายได้เลย เพราะทางตำรวจได้ตัวคนร้ายมาแล้ว "
-ผู้ประกาศ
คิรินมองหน้าคนร้ายในจอที่ฉาย ก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
" ตำรวจเมืองนี้มันเป็นอะไรกัน นั่นมันไม่ใช่คนร้ายสักหน่อย เข้าใจผิดกันแล้- "
" อย่าส่งเสียงดังสิผู้ทดสอบ "
-??
" ท่าน ผอ. "
-คิริน
" คนร้ายเหล่านั้นเป็นอาชญากรใต้ดิน หน้าตามันก็จำยาก แล้วเธอเองก็สลบไปเมื่อวาน ไม่แปลกที่จะจำผิดพลาดไปบ้าง "
-ผอ.
" แต่ท่าน.. "
" จะเริ่มทดสอบแล้วนะ.. เอ่อจริงด้วยสิ เนื่องจากคู่ของเธอ คุณอาคาเนะได้ลาออกไปกะทันหัน เธอจึงต้องทดสอบกับอาสาสมัครที่ต้องการช่วยนักเรียนเพโธรันให้มีฝีมือ เขามีชื่อว่ารอฟฟ์ "
-ผอ.
" ไม่จริงหน่า ท่านผอ.. "
ผอ.ได้เดินออกไปก่อนที่คิรินจะพูดจบ และเขาได้ยืนอยู่บนสนามทดสอบแล้ว ข้างหน้าเขาคือรอฟฟ์ แห่งนูบิเรีย ผู้ที่บุกรุกเมื่อวันก่อน
" แก ทำไมถึงไม่โดนจับล่ะ "
-คิริน
" พูดเรื่องอะไรเหรอ คุณนักเรียน นี่เป็นการทดสอบผมมาเพื่อเป็นอาสาสมัคร อย่ากล่าวหากันเลย "
-รอฟฟ์
" เริ่มได้ "
-ผู้ประกาศ
" งั้นก็เริ่มเลย "
รอฟฟ์ได้ปล่อยพายุใส่คิริน ทำให้คิรินได้ปลิวไปชนขอบสนาม..
" อะไรกัน เปราะจังนะเนี่ย "
-รอฟฟ์
คิรินลุกขึ้นมาและพุ่งไปหารอฟฟ์ด้วยความเร็วสูงพร้อมกับต่อยไปที่ท้อง แต่ไม่ระคายผิวรอฟฟ์เลยสักนิด รอฟฟ์ยิ้มมุมปาก และใช้อันลุศ ฟรอสต์ ทำให้กระแสน้ำที่มีความคมพุ่งเข้าหาคิรินด้วยความเร็ว
" อั่ก! "
คิรินสำลักเลือดออกมาพร้อมกับลำตัวที่โดนแทงไปทั่วร่างทำเอาคนดูและผู้ประกาศเหวอไปพักใหญ่
" ยังเทียบเจ้าไฟยังไม่ได้นะแกน่ะ เจ้าไฟนั่น555 โดนเลโอไปขนาดนั้น คงจะตายในไม่ช้า "
-รอฟฟ์
.
.
.
" ลุกขึ้นไอหนู "
-??
" เสียงนี้อีกแล้ว "
-คิริน
" เจ้าก็รู้สึกใช่มั้ยล่ะ ถึงแม้มันจะช้าไปหน่อย สมาธิคือสิ่งสำคัญ เจ้ากำลังโกรธ เยือกเย็นไว้ซะ "
-??
" เอาวะ "
คิรินลุกขึ้นมายืนสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ และยิ้มออกมา
" รู้สึก...นิดหน่อยแฮะ "
-คิริน
" มีอะไรน่าขำรึไง โดนไปซะ อันลุศ ฟรอสต์! "
รอฟฟ์โจมตีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คิรินได้ยืนนิ่ง ๆ จนการการโจมตีของรอฟฟ์ถึงตัว ทันใดนั้นเอง
คิรินได้อยู่ข้างหลังรอฟฟ์ รอฟฟ์หันหลังไปอย่างรวดเร็วและพยายามจะสร้างพายุมาบังตนเองแต่ก็โดนคิรินต่อยจนปลิวไป
" ก็บอกแล้วว่ารู้สึกนิดหน่อย "
-คิริน
" อะไรกัน! หมัดของมันไม่น่าจะแรงขนาดนี้ ที่เลโอเจ็บขนาดนั้นคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เจ้าเด็กนี่อันตราย! "
รอฟฟ์ลุกขึ้นมาตั้งตัว...
" ด้วยเหมันต์ที่หลับไหล ด้วยเปลวไฟที่มอดดับ อันลุศ เอนเชี่ยนคิง! "
หิมะและเกล็ดน้ำแข็งหมุนรอบตัวรอฟฟ์ สนามทดสอบได้กลายเป็นน้ำแข็ง หิมะรอบ ๆ เริ่มกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งเวทย์ที่มีพลังทำลายล้างและหมุนเร็วขึ้น รอฟฟ์เล็กมือไปที่คิริน
" แกจะต้องตกอยู่ในสภาพเหมือนเพื่อนแก โกรธข้าให้มาก ๆ เดี๋ยวจะทำให้เย็นจนขยับไม่ได้เอง 555 "
" แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ตอนนี้น่ะ ชั้นเย็นยิ่งกว่านายซะอีก "
-คิริน
" อะไรนะ ช่างเหอะ จบเลยแล้วกัน ไม่มีใครเคยรอดจากพลังนี้ไปได้ "
รอฟฟ์ปล่อยคลื่นพลังทั้งหมดไปที่คิริน ทันใดนั้นคิรินได้มองเห็นสิ่งต่าง ๆ เคลื่อนที่ช้าลงไปเรื่อย ๆ จนแทบหยุด เขาสามารถหลบน้ำแข็งเวทย์ได้ทั้งหมดรวมถึงทำลายมันได้เพียงดีดนิ้ว
จากนั้นจึงตรงไปหารอฟฟ์อย่างรวดเร็ว และต่อยไปที่ตัวรอฟฟ์นับไม่ถ้วน รอฟฟ์ยังคงนิ่ง ทุกสิ่งหยุดนิ่ง คิรินต่อยไปที่ท้องอีกครั้ง แต่มือกลับต่อยทะลุรอฟฟ์ไปโดยที่ไม่ได้ออกแรงมากมาย
" นี่มัน... อะไรกัน "
-คิริน
" หยุดมันไว้ก่อน คิริน "
-??
" ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ แต่หยุดยังไงล่ะ "
-คิริน
" ดึงตัวเองลงมาเร็วเข้า! "
-??
" ก็ได้ จะลองดู "
สักพักรอบตัวก็กลับมาปกติ ส่วนรอฟฟ์นั้นปลิวทะลุกำแพงออกไปด้านนอก... ผู้ชมได้แต่นิ่งเงียบกับการที่ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น..
" ส..สุดยอดไปเลยครับ การต่อสู้เมื่อกี้ทำเอามองไม่ทันเลยทีเดียว... และผู้ชนะได้แก่ ปี 2 ห้อง D คินาเสะ คิริน ครับโผมมม "
-ผู้ประกาศ
สักพักหน่วยพยาบาลก็เข้ามาและวิ่งตรงไปที่รอฟฟ์ แต่หลังจากตรวจแล้ว ก็ได้เดินมาบอกกับผอ. ว่ารอฟฟ์ได้ตายไปแล้ว... คิรินได้วิ่งมาที่รอฟฟ์และตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
" ผอ. ครับ เขายังไม่ตายใช่มั้ยครับ "
-คิริน
" เขา...ตายไปแล้วล่ะ แต่ไม่ต้องกังวลไป การทดสอบนี้ การตายถือว่าอยู่ในข้อตกลง เฉพาะกรณีการแข่งของเธอล่ะนะ "
ผอ. เดินจากไป...
--คฤหาสน์ นูบิเรีย--
**เสียงทุบโต๊ะ**
" เจ้ารอฟฟ์บ้าเอ้ย! ทำอะไรตามใจตัวเองอีกแล้ว ดันไปทำข้อตกลงเรื่องการตาย หวังจะฆ่าเด็กคนนั้นอย่างงั้นเหรอ "
-เลโอ
" แต่ก็ดันพลาดท่า คนโง่อย่างนั้นน่ะ ตายไปได้ก็ดีละ "
-แอลลา
" เห้ย ถึงมันจะโง่ แต่มันก็เป็นแรงงานให้เรา ขาดมันไปแบบนี้จะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ "
-ไรก้า
" เอาหน่า ๆ ยังไงซะ เราต้องจัดการกับเรื่องที่ทางผบ.บอกมาก่อนไม่ใช่เหรอ "
กลุ่มนูบิเรียได้รวมตัวกันอยู่ ณ ห้องโถง..
" ฮัลโหล เป็นยังไงกันบ้างครับ รู้สึกว่าช่วงนี้จะสร้างปัญหาเอาซะใหญ่โตเชียวนะครับ "
-??
ชายสวมชุดเกราะสีเงินมานั่งอยู่ข้างเลโอแบบฉับพลัน
" ม..มาตอนไหนกันครับเนี่ย "
-เลโอ
" มาตั้งแต่แรกน่ะสิครับ "
-??
" มีคำสั่งเหรอครับ "
-เลโอ
" ใช่แล้วครับ ส่งตรงจากพระราชา พวกคุณควรรีบเร่งมือจัดการเรื่องทั้งหมดนี้โดยเร็ว และการที่รอฟฟ์ตายเพราะเด็กเพียงคนเดียว นายว่ากลุ่มพวกคุณทำได้ดีกว่านี้ใช่มั้ยครับ คุณเลโอ "
-??
" ใช่ครับ.. แต่ถ้าไม่ใช่เพราะของนั่น-"
" อย่าพึ่งแก้ตัวไปสิครับ ราชากำลังคาดหวังพวกคุณอยู่ และหากครั้งนี้ทำพลาด คงจะต้องหยุดการพึ่งพานี้ไว้ครับ "
??
" ต..แต่ว่า พวกคุณต้องให้ผมช่ว- "
ชายชุดเกราะยกทวนขึ้นมาจ่อที่คอของเลโอ..
" พระราชาจะเป็นคนตัดสินเองครับ ว่าใครเป็นประโยชน์ต่อท่าน ขอให้คุณทำตามที่ได้รับสั่งด้วยครับ "
ชายในชุดเกราะได้หายตัวไปทันที..
" เป็นไรมั้ยเลโอ "
-แชรด
" ม..ไม่เป็นไร งานนี้มีแต่ต้องทำ คงต้องเอาจริงกันสักหน่อย ราชาสั่งการเอง แถมให้ 12 องครักษ์มาเตือนอีก "
-เลโอ
" ถ้าไม่สำเร็จล่ะ พวกเราจะ.. "
-ไรก้า
" พูดอะไรโง่ ๆ ของแกน่ะไรก้า กลัวรึไง "
-แอลลา
" ใช่... คงต้องนองเลือดกันหน่อยล่ะ "
-เลโอ
--สถานที่ห่างไกลตัวเมือง--
" แกที่ตามชั้นมาตั้งแต่เพโธรัน แกเป็นใคร... ต้องการอะไร "
-ฮิบิกิ
" เอ้า โดนจับได้ซะแล้วเหรอเนี่ย ว่าแล้วเชียวข้าไม่เหมาะกับการลอบติดตามสินะ คุณลิกซ์เคนล่ะก็ คราวหน้าของานที่มันง่ายกว่านี้สิ "
ชายสวมเกราะเงิน(คนละคนกับคราวที่แล้ว) ออกมาจากการพรางตัว
" แก..มัน เกราะเงิน ตุ้มหูจันทร์ครึ่งเสี้ยว หรือว่าแก.. 12 องค์รักษ์?... ตามชั้นมาเพื่อปิดปากงั้นเหรอ "
-ฮิบิกิ
" แหม ๆ รู้ขนาดนั้นก็คงไม่ต้องบอกอะไรแล้วล่ะ ข้ามีนามว่า เอราสเตรียโน่ องครักษ์ลำดับที่ 10
เอาอย่างนี้นะเจ้าหนู ข้าเองก็ไม่อยากจะสู้หรอก เจ้าไปบอกผบ. ซะว่าจะไม่สืบต่อน่ะ จะได้ไม่มีปัญหา "
-เอราสเตรียโน่
" เป็นข้อเสนอที่ดี แต่ผมขอปฏิเสธ! "
ฮิบิกิเข้าถึงตัวเอราสเตรียโน่และโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยเข็มยาวหลายแท่งที่ติดตั้งระเบิด ทำให้พื้นที่โดยรอบได้รับความเสียหาย
" จบรึยังนะ "
-ฮิบิกิ
" แหม ๆ เล่นเอาตกใจนึกว่าจะแรงกว่านี้ "
เอราสเตรียโน่เดินมาข้างหน้าอย่างไร้ขีดข่วน รอยเท้าที่เขาได้เดินจากมาแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย
" ข้าถือว่าเจ้า คิดต่อต้านราชา คงต้องขออนุญาตลงทัณฑ์ซะแล้ว "
ฮิบิกิเคลื่อนที่ไปข้างหลังเอราสเตรียโน่อย่างรวดเร็วและกำลังจะโจมตี แต่ทันใดนั้นก็มีหอกไร้คมแทงเข้าที่ตัวฮิบิกิอย่างจัง ทำให้เกิดรัศมีการกระแทกเป็นวงกว้าง ฮิบิกิหมดสติทันที...
**TO BE CONTINUE**
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น