ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Algiz Ψ l เหล่าทรราชแห่งมหาโอทูลัส

    ลำดับตอนที่ #1 : เปิดโลกทัศน์ใหม่[Open the new world]

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 63



    **แก้ไข patch 1.1**
      
     วันนี้ มันก็เหมือนกับทุกวันนั้นแหละ " 

    เสียงพูดบ่นของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งเรียนอยู่ ณ ห้องเรียนแห่งหนึ่ง สักพัก อาจารย์เปิดประตูเข้ามาในห้อง 

    นักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีประชุม ขอให้อยู่ในห้องกันเงียบ ๆ นะ 

    อาจารย์พูดเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องไป.... 




    " เฮ้ย ฮายามะไปข้างนอกกันเถอะ ไปหาไรหนุก ๆ ทำกันหลังโรงเรียนดีกว่า " 

    เด็กหนุ่มคนเดิมพูดชวนเพื่อนข้างข้าง

    " ไม่เอาดีกว่าคิริน ช่วงนี้ปวดหัว เดี๋ยวต้องไปซ้อมเบสบอลหลังเลิกเรียนอีก " -ฮายามะ

    " เฮ้ออ ชีวิตชั้นคงไม่มีวันไปทำอะไรอย่างนั้นแน่ ไม่ว่าอะไรก็ดูน่าเบื่อไปหมด " 

    คิรินพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูไร้อารมณ์ แล้วก็เดินออกจากห้องไป โดยมีผู้หญิงคนหนึ่ง จ้องมองและเดินตามไป 
         
         


                                        --ณ หลังโรงเรียน-- 
    " จวนจะได้เวลาละสิ คนเริ่มเยอะละให้มันเยอะกว่านี้อีก "  
    เสียงใครคนหนึ่งที่น้ำเสียงดุดัน 
     
    " เดี๋ยวสินี่กำลังจะไปไหนอะ "  เสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนหลังคิริน  

    " หาไรหนุกๆทำ อยู่แต่ในห้องก็น่าเบื่อแย่ ว่าแต่เธอชื่อไรอ่ะ? "  -คิริน   

    " เอ่อ..ชั้นชื่อ..นานะ.. ยูเมะ นานะ น่ะ "  -นานะ 

    " อ่อ ขั้นคิรินนะ คินาเสะ คิริน อยู่ห้องเดียวกันมาตั้งนานแต่พึ่งมารู้จักกัน ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ " -คิริน

    " เอ่ออ...ยินดี..ที่ได้รู้จักเช่นกันนะ.. " -นานะ  
    " งั้นดีเลย ไหนๆเธอก็ออกมาแล้ว มา ชั้นมีไรจะให้ดู "

    คิรินพูดเสร็จ นานะกำลังจะพูดบางอย่างแต่ไม่ทัน คิรินได้จับมือนานะและพาไปหลังโรงเรียนซะก่อน....
          

          

        " เอาล่ะ แบบนี้กำลังพอดีเลย ต้องรีบหน่อยล่ะนะ เกิดช่องเวลามันจะแย่เอา " 

    เสียงของชายคนเดิมที่น้ำเสียงดุดัน


    ไม่นานนัก คิรินกับนานะก็มาเห็นชายใส่ชุดเกราะคนหนึ่งที่ดูน่าเกรงขามกำลังชูมือขึ้นและลอยขึ้นไปบนฟ้าอย่างช้าๆ


    " อะไรกันน่ะ!? " -คิริน

    " คิรินกลับห้องกันเถอะ รู้สึกเหมือนพายุกำลังจะมายังไงอย่างงั้นเลยอะ " 
    นานะพูดน้ำเสียงกลัวๆและเอามือขยับไหล่คิริน  

    " เธอกลับไปก่อนเถอะ ชั้นรู้สึกมีความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา จะขอตามไปดูสักหน่อย "  -คิริน

    " แกนี่มันใจกล้าดีหนิ ชั้นอยากเห็นผลลัพธ์ในตัวแก ตอนที่ได้รับ Algiz* แล้ว " ชายในชุดเกราะพูดพร้อมกับหันมือข้างนึงไปที่คิริน  

    " โอ๊ะโอว ไม่ได้สิ คุณผู้หญิงข้างหลังนั่นไม่เกียวสินะ "  ชายในชุดเกราะดีดนิ้ว 1 ที ทำให้นานะสลบไป  

    " นานะ!! " คิรินรีบไปดูนานะที่สลบอยู่  

    " นี่แกทำอะไรห้ะ? แกเป็นใครกัน!? " คิรินตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห  

    " หาา... ชั้นเป็นใครกันงั้นเหรอ?...... เอาเป็นว่าเรียกชั้นว่า ครูซ ก็แล้วกันนะ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวแกก็รู้หลังจากนี้เอง หนุ่มน้อย "  

    คิรินยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็สลบไปซะก่อน..

        


       " คิริน.. คิริน!! "  เสียงนานะเรียกคิรินทำให้คิรินตื่นขึ้นมา คิรินมองรอบๆโรงเรียน ก็เห็นทุกอย่างพังเละเทะ แต่ว่าทุกคนใน
    โรงเรียนกลับไม่มีใครเสียชีวิต แค่บาดเจ็บเล็กน้อย  

    "สงสัยจะเกิดพายุใหญ่ แต่โชคดีทุกคนไม่เป็นอะไรมาก"  -นานะ

    นานะพูดเสร็จก็พยุงคิรินเดินไปข้างหน้า  

    " นี่เธอ จำเจ้านั่นได้รึเปล่า ที่ทำเธอสลบน่ะ" -คิริน   
    " ห้ะ? ใครกันเหรอ ชั้นจำได้แค่ว่าจู่ๆชั้นก็หน้ามืดไป อาจจะเพราะพักผ่อนน้อยก็ได้"  -นานะ 

    "รึว่าเจ้านั่น.... ชักรู้สึกไม่ปกติซะแล้วสิ"  

    คิรินพูดในหัวตัวเอง  

    "คิริน! นี่นายเป็นอะไรรึเปล่าอะ เห็นเหม่อมาตั้งแต่เมื่อกี้ละ.. ว่าแต่นายก็สลบไปเหมือนกันหนิ สงสัยหัวคงกระแทกพื้นล่ะมั้ง?" -นานะ 

    "อะ..อ่า! สงสัยคงจะนอนน้อยเหมือนเธอนั่นแหละ"  -คิริน

    คิรินพูดและหัวเราะไปเบาๆ  

    "ว่าแล้วเชียวว มา เดี๋ยวพาไปห้องพยาบาล" -นานะ

    นานะพยุงคิรินมุ่งตรงไปที่ห้องพยาบาล  

    "เอ่อ.. เรียกชั้นว่า นานะก็ได้นะ.." -นานะ  

    นานะหันหน้าไปอีกทางหนึ่งขณะพูด  

    "นี่นานะ พูดกับชั้นก็หันหน้ามาที่ชั้นสิ"  -คิริน

    ขณะนั้น คิรินได้ใช้มือปัดแมลงที่บินมาตอม ทันใดนั้น มือของคิรินได้โดนแมลงอย่างรวดเร็ว... 


     "หัวชั้นกระทบมากขนาดนั้นเลยเหรอฟ่ระ"  

    คิรินบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วก็สลบไป.....
         
        


    คิรินตื่นขึ้นมาและมองไปที่ข้างเตียงเห็นนานะนอนเฝ้าอยู่  
    "เห้ออ รู้สึกเหมือนจะหายแล้วแฮะ หวังว่าคงจะไม่เห็นอะไรแปลกๆอีก" 

    คิรินพูดแล้วมองรอบห้องและเห็นแมลงบินผ่านหน้าคิรินอย่างช้าๆ แต่คิรินสามารถขยับได้เหมือนปกติ แต่ไม่ใช่แค่แมลงที่ช้า... 

    ทุกอย่างในห้องและนอกหน้าต่าง กลับช้าลงและมีคิรินเพียงคนเดียวที่สามารถขยับได้ไม่มีช้า สักพักทุกอยางก็กลับมาเป็นปกติ....                    
                                                    
                                 
                                       " เ_ี้ย ไร_ะเนี่ยย....."
    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
                                                    TO BE CONTINUE...

    **เพิ่มเติม**

    Algiz เป็นคำศัพท์ที่มาจากอักษรรูน แปลว่า ผู้ปกปักรักษา
    Algiz ในเรื่องนี้เป็นชื่อเรียกของเหล่าผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×