ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MY GIFT[End]
ส่วนดงเฮกับคิบอมนั้น...นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน( Shock!!! )
... “งั้นผมไปก่อนนะคับ”ดงเฮเอ่ยปากขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่คุกคามอยู่ และกำลังจะลุกออกไปอีกครั้ง
แต่คิบอมกลับกอดดงเฮไว้แน่น “อย่าเพิ่งไปสิคับ จำไม่ได้หรอ เมื่อกี้ผมมีอะไรจะบอกดงเฮนะคับ” คิบอมท้วงขึ้น
“งั้น...ก็...รีบบอกมาสิคับ ผมจะได้ไปซะที”รู้ไม่คับว่าใจผมมันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ดงเฮต่อประโยคหลังในใจ
เมื่อได้ฟังดังนั้น คิบอมก็ค่อยๆคลายอ้อมกอด แล้วจับดงเฮหันหน้าเข้ามาหาตน “...ผมน่ะรักดงเฮนะคับ...” เหมือน...
โลกทั้งใบหยุดหมุน สิ่งที่อยู่รอบๆตัวหยุดเคลื่อนที่ และที่สำคัญ ดงเฮคนนี้ก็หยุดหายใจไปเช่นกัน ในหัวของดงเฮนั้นมีแต่ประโยคที่ว่า รักดงเฮ รักดงเฮ ก้องอยู่ไปหมด ‘อะไรนะ นี่เราฝันไปใช่มั้ย ต้องฝันแน่ๆ
“งั้น...ก็...รีบบอกมาสิคับ ผมจะได้ไปซะที”รู้ไม่คับว่าใจผมมันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ดงเฮต่อประโยคหลังในใจ
เมื่อได้ฟังดังนั้น คิบอมก็ค่อยๆคลายอ้อมกอด แล้วจับดงเฮหันหน้าเข้ามาหาตน “...ผมน่ะรักดงเฮนะคับ...” เหมือน...
โลกทั้งใบหยุดหมุน สิ่งที่อยู่รอบๆตัวหยุดเคลื่อนที่ และที่สำคัญ ดงเฮคนนี้ก็หยุดหายใจไปเช่นกัน ในหัวของดงเฮนั้นมีแต่ประโยคที่ว่า รักดงเฮ รักดงเฮ ก้องอยู่ไปหมด ‘อะไรนะ นี่เราฝันไปใช่มั้ย ต้องฝันแน่ๆ
คนอย่างคิบอมหรอจะบอกรักเรา เป็นไปไม่ได้หรอก’ ดงเฮคิดพร้อมกับส่ายหน้าช้าๆ “เป็นอะไรรึเปล่าคับดงเฮ”
คิบอม เมื่อเห็นดังนั้น จึงถามออกไปด้วยความห่วงใย “อ่อเปล่าคับ ไม่เป็นไร” ดงเฮได้แต่ตอบไปอย่างนั้น
เพราะไม่รู้ว่าจะพูดต่อไปยังไงดี “งั้นผมขอถามต่อนะคับ ดงเฮรักผมมั้ย” “...O_o >///<!!)*(”อึ้ง ทึ่ง ช๊อกก
นี่คือความรู้สึกของดงเฮในขณะนี้ “อะไรนะคับ!!!” ดงเฮถามออกไปด้วยความตกใจ ทำให้คิบอมอดขำไม่ได้
“หึหึ ผมถามว่า ลี ดง เฮ รัก คิม คิ บอม ไหม คับ” คิบอมหัวเราะ แล้วถามชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับทำมือเป็นรูป หัวใจประกอบเมื่อตนพูดคำว่ารักอีกด้วย “...” รักคับรักมาตลอดและก็จะรักตลอดไปด้วยคับ ดงเฮได้แต่พูดประโยคนี้ในใจ แต่ไม่กล้าเอ่ยปากบอก
เพราะตอนนี้ ตนอายเหลือเกิน “เอาแบบนี้ดีมั้ยคับ ถ้าดงเฮรักผมให้ พยักหน้า แต่ถ้าไม่รักผมให้ส่ายหน้า โอเคมั้ยคับ” คิบอมว่า เมื่อเห็นว่า ถ้าขืน เป็นแบบนี้อยู่วันนี้ตนต้องไม่ได้รับคำตอบจากดงเฮเป็นแน่ ‘ดงเฮเอ้ย ก็รู้อยู่แก่ใจว่ารักเค้า แล้วทำไมไม่พูดออกไปเล่า เอ เมื่อกี้คิบอมบอกว่า ถ้ารักให้พยักหน้าใช่มั้ยหว่า ได้ยินผ่านๆซะด้วยแฮะ เอาไงดีที่นี่’ ดงเฮคิดหนัก
แต่เมื่อมองไปที่คิบอมสิ่งที่ได้เห็นคือ ‘ตอนแรกก็นึกว่าจะเบื่อที่เราไม่ตอบ แต่ที่ไหนได้ กลับนั่งอมยิ้มเหมือนคนกำลังเจอยามะพี(???!!!คนเขียนชอบแฮะๆ)อย่างนั้นแหละงั้นก็...คงไม่ต้องคิดอะไรแล้วสินะ ก็หัวใจมันบอกว่ารักอยู่แล้ว จะฝืนไปทำไมให้มันยุ่งยากล่ะ’ เมื่อคิดได้เช่นนั้น ดงเฮก็ค่อยๆพยักหน้าอย่างแผ่วเบา ส่วนคิบอมนั้น...ลอยขึ้นฟ้าไปแล้วว “คิบอมคับ คิบอม ยังอยู่มั้ยคับเนี่ยะ” ดงเฮถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้สึกว่า ตั้งแต่ที่ตนตอบออกไป คิบอมก็ไม่มีปฏิกิริยาสนองต่อสิ่งรอบข้างอีกเลย
“เอ๋...อ่อ อยู่คับๆๆ” คิบอมนั้นเมื่อได้สติ ก็รีบตอบออกไปทันที “งั้นตกลงว่า เราก็คิดแบบเดียวกันนะสิคับ” คิบอมว่าต่อ
“คับ ขอบคุณคิบอมนะคับที่รักผม” ดงเฮกล่าวบ้าง “อิอิ ขอบคุณอะไรกันคับ ยังไงต่อไปนี้ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคับ” คิบอมว่า “อ่อใช่...แล้วก็อีกเรื่องนึง”คิบอมพูดออกมาเหมือนนึกได้ “หือ...อะไรหรอคับ”ดงเฮถามพลางทำหน้าสงสัย...
“ดงเฮอยากได้ลูก ผู้ชายหรือผู้หญิงคับ” “!!@$&*+=!!”
คิบอม เมื่อเห็นดังนั้น จึงถามออกไปด้วยความห่วงใย “อ่อเปล่าคับ ไม่เป็นไร” ดงเฮได้แต่ตอบไปอย่างนั้น
เพราะไม่รู้ว่าจะพูดต่อไปยังไงดี “งั้นผมขอถามต่อนะคับ ดงเฮรักผมมั้ย” “...O_o >///<!!)*(”อึ้ง ทึ่ง ช๊อกก
นี่คือความรู้สึกของดงเฮในขณะนี้ “อะไรนะคับ!!!” ดงเฮถามออกไปด้วยความตกใจ ทำให้คิบอมอดขำไม่ได้
“หึหึ ผมถามว่า ลี ดง เฮ รัก คิม คิ บอม ไหม คับ” คิบอมหัวเราะ แล้วถามชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับทำมือเป็นรูป หัวใจประกอบเมื่อตนพูดคำว่ารักอีกด้วย “...” รักคับรักมาตลอดและก็จะรักตลอดไปด้วยคับ ดงเฮได้แต่พูดประโยคนี้ในใจ แต่ไม่กล้าเอ่ยปากบอก
เพราะตอนนี้ ตนอายเหลือเกิน “เอาแบบนี้ดีมั้ยคับ ถ้าดงเฮรักผมให้ พยักหน้า แต่ถ้าไม่รักผมให้ส่ายหน้า โอเคมั้ยคับ” คิบอมว่า เมื่อเห็นว่า ถ้าขืน เป็นแบบนี้อยู่วันนี้ตนต้องไม่ได้รับคำตอบจากดงเฮเป็นแน่ ‘ดงเฮเอ้ย ก็รู้อยู่แก่ใจว่ารักเค้า แล้วทำไมไม่พูดออกไปเล่า เอ เมื่อกี้คิบอมบอกว่า ถ้ารักให้พยักหน้าใช่มั้ยหว่า ได้ยินผ่านๆซะด้วยแฮะ เอาไงดีที่นี่’ ดงเฮคิดหนัก
แต่เมื่อมองไปที่คิบอมสิ่งที่ได้เห็นคือ ‘ตอนแรกก็นึกว่าจะเบื่อที่เราไม่ตอบ แต่ที่ไหนได้ กลับนั่งอมยิ้มเหมือนคนกำลังเจอยามะพี(???!!!คนเขียนชอบแฮะๆ)อย่างนั้นแหละงั้นก็...คงไม่ต้องคิดอะไรแล้วสินะ ก็หัวใจมันบอกว่ารักอยู่แล้ว จะฝืนไปทำไมให้มันยุ่งยากล่ะ’ เมื่อคิดได้เช่นนั้น ดงเฮก็ค่อยๆพยักหน้าอย่างแผ่วเบา ส่วนคิบอมนั้น...ลอยขึ้นฟ้าไปแล้วว “คิบอมคับ คิบอม ยังอยู่มั้ยคับเนี่ยะ” ดงเฮถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้สึกว่า ตั้งแต่ที่ตนตอบออกไป คิบอมก็ไม่มีปฏิกิริยาสนองต่อสิ่งรอบข้างอีกเลย
“เอ๋...อ่อ อยู่คับๆๆ” คิบอมนั้นเมื่อได้สติ ก็รีบตอบออกไปทันที “งั้นตกลงว่า เราก็คิดแบบเดียวกันนะสิคับ” คิบอมว่าต่อ
“คับ ขอบคุณคิบอมนะคับที่รักผม” ดงเฮกล่าวบ้าง “อิอิ ขอบคุณอะไรกันคับ ยังไงต่อไปนี้ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคับ” คิบอมว่า “อ่อใช่...แล้วก็อีกเรื่องนึง”คิบอมพูดออกมาเหมือนนึกได้ “หือ...อะไรหรอคับ”ดงเฮถามพลางทำหน้าสงสัย...
“ดงเฮอยากได้ลูก ผู้ชายหรือผู้หญิงคับ” “!!@$&*+=!!”
THE END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น