ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MY GIFT 2
“ทุกคน ประชุมด่วนๆ”อีทึกหัวหน้าวงSuper junior ชื่อดังของเกาหลีพูดขึ้น
“จำได้มั้ย ทุกคนวันนี้วันอะไร”“วันนี้วันเกิดคิบอมคับ” เสียงของลี ดงเฮ ชายหนุ่มยิ้มสวยของวงพูดขึ้นในทันที
“จำได้มั้ย ทุกคนวันนี้วันอะไร”“วันนี้วันเกิดคิบอมคับ” เสียงของลี ดงเฮ ชายหนุ่มยิ้มสวยของวงพูดขึ้นในทันที
“ชั้นกะจะเซอร์ไพรส์คิบอมแหละทุกคนคิดว่าไง”อีทึกพูดขึ้นอีก“อืมม ก็ดีนะ” ฮันเกิงพูดขึ้นบ้าง
“ใช่ๆ จัดให้คิบอมตกใจไปเลย เยซองฮยองว่าไงฮะ”“เรียววุคว่าไงฮยองคนนี้ก็ว่างั้นแหละคับ”เยซองตอบขึ้นทันทีที่เรียววุคถามจบ พร้อมส่งสายตาหวานไปให้ “เยซอง นายอย่านอกเรื่องไปหน่อยเลยน่า เก็บอาการบ้างก็ดีนะ” อีทึกปราม
“ใครมีความคิดอะไรดีๆเสนอมาบ้างสิ ชั้นคิดคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ”อีทึกว่าต่อ “ผมว่านะ...”
“ใครมีความคิดอะไรดีๆเสนอมาบ้างสิ ชั้นคิดคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ”อีทึกว่าต่อ “ผมว่านะ...”
“โอเคนะทุกคน เข้าใจแผนการของเรียววุคแล้วใช่มั้ย อ่อ เรียววุคขอบใจมากเลยนะ” อีทึกพูดพลางส่งยิ้มให้
“พี่อีทึกยิ้มให้กับสุดที่รัก ของผมขนาดนั้นได้ไง ผมหึงนะ” เจ้าอ้วนเยพูดขึ้น “เยซอง นายนี่มัน...” อีทึกพูดทิ้งไว้แค่นั้น
แล้วส่ายหน้าอย่างช้าๆ พลางนึกในใจว่า ‘เฮ้อ...ทำไมเจ้าเยซองมันถึงรักเรียววุคขนาดนั้นน้า อยากให้คังอินรักชั้นแบบนี้บ้างจัง'
อีทึกคิด พลางมองไปที่คนที่นั่งข้างๆตัวเขาช้าๆ “งั้นพวกเราเริ่มแผนการกันเลยดีกว่า เดี๋ยวคิบอมก็กลับมาแล้วนา”
“คับบ” เสียงของทุกคนดังขึ้นพร้อมกัน โดยแผนการทั้งหมดมีอยู่ว่า...
อีทึกกับคังอินจะรีบไปซื้อเค้กมา ส่วนฮยอกแจกับชินดง ก็จะช่วยกันเตรียมดอกไม้ไฟกับกระดาษสี
แล้วส่ายหน้าอย่างช้าๆ พลางนึกในใจว่า ‘เฮ้อ...ทำไมเจ้าเยซองมันถึงรักเรียววุคขนาดนั้นน้า อยากให้คังอินรักชั้นแบบนี้บ้างจัง'
อีทึกคิด พลางมองไปที่คนที่นั่งข้างๆตัวเขาช้าๆ “งั้นพวกเราเริ่มแผนการกันเลยดีกว่า เดี๋ยวคิบอมก็กลับมาแล้วนา”
“คับบ” เสียงของทุกคนดังขึ้นพร้อมกัน โดยแผนการทั้งหมดมีอยู่ว่า...
อีทึกกับคังอินจะรีบไปซื้อเค้กมา ส่วนฮยอกแจกับชินดง ก็จะช่วยกันเตรียมดอกไม้ไฟกับกระดาษสี
ซองมินให้ช่วยคอยดูแลคยูฮยอนไว้ ส่วนฮีชอล เรียววุคแนะนำให้ไปซื้อของขวัญเนื่องจากเป็นพี่ที่ดูจะรู้ใจน้องชายคนนี้มากที่สุด(ยกเว้นดงเฮไว้คนนึง) แต่ซีวอนกับดื้อบอกว่าจะไปด้วย ถ้าไม่ให้ตนไปจะทำงานให้ล่ม สุดท้ายแล้ว
ฮีชอลกับซีวอนจึงต้องไปซื้อของขวัญด้วยกันโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆจากสมาชิกคนอื่นๆในวง
ฮีชอลกับซีวอนจึงต้องไปซื้อของขวัญด้วยกันโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆจากสมาชิกคนอื่นๆในวง
ส่วนเยซองกับเรียววุคไปซื้อลูกโป่งกับสายรุ้ง ดูเหมือนว่าเยซองจะคิดว่าตนจะได้ไปเดทกับเรียววุค
จนอีทึกต้องบอกว่า นายไปซื้อของไม่ใช่ไปเดท แต่ดูเจ้าอ้วนเหมือนไม่ฟัง อีทึกจึงบอกเพิ่มไปว่า ถ้ายังไง
ซื้อของเสร็จแล้วให้ฝากไว้กับฮีชอลละกัน ส่วนต่อจากนั้นจะไปไหนก็ไป ส่วนฮันเกิงนั้นเรียววุคเสนอให้อยู่บ้านเปิดปิดไฟ
เนื่องจากภาษาที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ทำเอาฮันเกิงหงอไปเลยทีเดียว และผม ลีดงเฮ คนนี้
ก็ต้องเป็นคนที่จะมอบเค้กและของขวัญวันเกิดให้กับคิบอมเพราะทุกคนลงความเห็นแล้วว่า
ผมนั้นสนิทกับคิบอมมากที่สุด ดูมันจะไม่หนักหนาเท่าไหร่ แต่พวกเค้าจะรู้มั้ยเนี่ยะ ว่า สำหรับผมนั้นมันน่าอายขนาดไหน ต้องมอบเค้กกะของขวัญให้คิบอม โห แค่คิดผมก็แทบจะเป็นลม จะมีใครรู้มั้ยเนี่ยะ ว่าผมแอบชอบคิบอมมานานมากก
ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลยล่ะมั้ง เค้าคงจะจำผมไม่ได้หรอก และที่ผมเค้ามาอยู่วง Super junior ก็เพราะชื่อคิมคิบอม
ที่อยู่ในใบสมัครนั่นแหละ เฮ้อ...ทำไมน้าตั้งแต่เจอเค้าวันนั้น ผมก็ไม่คิดจะมองใครอีกเลย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน...
อ๊ะ พี่ฮีชอล กับซีวอนมาแล้วเห็นที่ต้องไปดูซะหน่อย “พี่ฮีชอลคับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยคับ”ผมถาม
“ไม่เป็นไรหรอก อ่อนี่ของขวัญของคิบอมเค้าไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเปล่า แล้วชั้นก็มีปัญญาเลือกได้แค่นี้แหละ” ฮีชอลว่าพร้อมกับเดินเข้าห้องไปส่วนซีวอนนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ เดินตามฮีชอลเข้าไปติดๆ
จนอีทึกต้องบอกว่า นายไปซื้อของไม่ใช่ไปเดท แต่ดูเจ้าอ้วนเหมือนไม่ฟัง อีทึกจึงบอกเพิ่มไปว่า ถ้ายังไง
ซื้อของเสร็จแล้วให้ฝากไว้กับฮีชอลละกัน ส่วนต่อจากนั้นจะไปไหนก็ไป ส่วนฮันเกิงนั้นเรียววุคเสนอให้อยู่บ้านเปิดปิดไฟ
เนื่องจากภาษาที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ ทำเอาฮันเกิงหงอไปเลยทีเดียว และผม ลีดงเฮ คนนี้
ก็ต้องเป็นคนที่จะมอบเค้กและของขวัญวันเกิดให้กับคิบอมเพราะทุกคนลงความเห็นแล้วว่า
ผมนั้นสนิทกับคิบอมมากที่สุด ดูมันจะไม่หนักหนาเท่าไหร่ แต่พวกเค้าจะรู้มั้ยเนี่ยะ ว่า สำหรับผมนั้นมันน่าอายขนาดไหน ต้องมอบเค้กกะของขวัญให้คิบอม โห แค่คิดผมก็แทบจะเป็นลม จะมีใครรู้มั้ยเนี่ยะ ว่าผมแอบชอบคิบอมมานานมากก
ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลยล่ะมั้ง เค้าคงจะจำผมไม่ได้หรอก และที่ผมเค้ามาอยู่วง Super junior ก็เพราะชื่อคิมคิบอม
ที่อยู่ในใบสมัครนั่นแหละ เฮ้อ...ทำไมน้าตั้งแต่เจอเค้าวันนั้น ผมก็ไม่คิดจะมองใครอีกเลย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน...
อ๊ะ พี่ฮีชอล กับซีวอนมาแล้วเห็นที่ต้องไปดูซะหน่อย “พี่ฮีชอลคับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยคับ”ผมถาม
“ไม่เป็นไรหรอก อ่อนี่ของขวัญของคิบอมเค้าไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเปล่า แล้วชั้นก็มีปัญญาเลือกได้แค่นี้แหละ” ฮีชอลว่าพร้อมกับเดินเข้าห้องไปส่วนซีวอนนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ เดินตามฮีชอลเข้าไปติดๆ
‘เฮ้อ เมื่อไหร่พี่อีทึกกับพี่คังอินจะกลับมาสักทีนะ’ ก็รู้ล่ะนะ ว่าคิดไปคงไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ก็อดเป็นห่วงไม่นินา...
“มาแล้วจ้า เฮ้อ...คังอินนะคังอิน ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ต้องไป ยุ่งไม่เข้าเรื่อยจริงๆเลย” อีทึกส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
แหม ตอนก่อนจะไปนะ ทำแข็งแรงบอกว่าจะไปช่วยๆ แล้วนี่อะไร กลายเป็นเค้าที่ต้องช่วยพยุงคังอิน เพราะว่า
เหนื่อยเดินไม่ไหว อยากนอน ทำให้ช้าไปจากที่กะไว้ว่า จะไปถึงก่อนคิบอมกลับมาซัก 20 นาที แต่นี่อีกแค่ 5 นาทีคิบอมก็จะกลับมาแล้วนะ ช่างไปช่วยสร้างปัญหาจริงๆเลย
แหม ตอนก่อนจะไปนะ ทำแข็งแรงบอกว่าจะไปช่วยๆ แล้วนี่อะไร กลายเป็นเค้าที่ต้องช่วยพยุงคังอิน เพราะว่า
เหนื่อยเดินไม่ไหว อยากนอน ทำให้ช้าไปจากที่กะไว้ว่า จะไปถึงก่อนคิบอมกลับมาซัก 20 นาที แต่นี่อีกแค่ 5 นาทีคิบอมก็จะกลับมาแล้วนะ ช่างไปช่วยสร้างปัญหาจริงๆเลย
“อ่าว พี่อีทึกมาแล้วหรอคับ ผมรอจนจะหลับอยู่แล้วว” ดงเฮพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ทำให้อีทึกอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ “อืม ขอโทษทีนะที่มาช้า คังอินสร้างปัญหานิดหน่อยน่ะ” อีทึกพูดอย่างเหนื่อยใจ หันไปมองบนรถ ก็เห็นคนร่างใหญ่หลับอยู่
“อ่อคับ งั้นพี่อีทึกไปพักผ่อนเถอะคับเดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง” ดงเฮว่า “ขอบใจนะดงเฮ” อีทึกพูดแล้วจึงเดินไปที่รถ
พร้อมกับปลุกคังอิน “คังอินตื่นได้แล้วน้า ถึงบ้านแล้ว” อีทึกว่า “อืม..อาราย ถึงแล้วหรอ ขอบใจทีปลุกนะ” คังอินพูดด้วยเสียงเพลียๆ แล้วคังอินกับอีทึกก็เดินเข้าบ้านด้วยกัน ดงเฮได้แต่คิดในใจว่า
‘ถึงพี่คังอินกับพี่อีทึกจะดูเหมือนไม่ค่อยรักกัน แต่จริงๆแล้ว 2 คนนี้ อยู่ห่างกันไม่ได้เลยต่างหากล่ะ ถ้าเห็นพี่อีทึกที่ไหนต้องเห็นพี่คังอินนั่น ไม่รู้ว่าพี่อีทึกจะรู้ตัวรึเปล่า แต่ดูแล้ว พี่คังอินรักพี่อีทึกมากเลยนะนั่น’ ดงเฮคิด
“เอาล่ะรีบจัดการดีกว่าเรียววุคกับพี่เยซองคงไม่มาแล้ว เพราะเมื่อกี้ฝากของให้พี่ฮีชอลเอามาให้ งั้นไปเตรียมตัวเตรียมใจเซอร์ไพรส์ คิบอมดีกว่า” ว่าแล้วดงเฮก็เดินเข้าบ้านไป...
“อ่อคับ งั้นพี่อีทึกไปพักผ่อนเถอะคับเดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง” ดงเฮว่า “ขอบใจนะดงเฮ” อีทึกพูดแล้วจึงเดินไปที่รถ
พร้อมกับปลุกคังอิน “คังอินตื่นได้แล้วน้า ถึงบ้านแล้ว” อีทึกว่า “อืม..อาราย ถึงแล้วหรอ ขอบใจทีปลุกนะ” คังอินพูดด้วยเสียงเพลียๆ แล้วคังอินกับอีทึกก็เดินเข้าบ้านด้วยกัน ดงเฮได้แต่คิดในใจว่า
‘ถึงพี่คังอินกับพี่อีทึกจะดูเหมือนไม่ค่อยรักกัน แต่จริงๆแล้ว 2 คนนี้ อยู่ห่างกันไม่ได้เลยต่างหากล่ะ ถ้าเห็นพี่อีทึกที่ไหนต้องเห็นพี่คังอินนั่น ไม่รู้ว่าพี่อีทึกจะรู้ตัวรึเปล่า แต่ดูแล้ว พี่คังอินรักพี่อีทึกมากเลยนะนั่น’ ดงเฮคิด
“เอาล่ะรีบจัดการดีกว่าเรียววุคกับพี่เยซองคงไม่มาแล้ว เพราะเมื่อกี้ฝากของให้พี่ฮีชอลเอามาให้ งั้นไปเตรียมตัวเตรียมใจเซอร์ไพรส์ คิบอมดีกว่า” ว่าแล้วดงเฮก็เดินเข้าบ้านไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น