ล้อมฐานรัก

ลำดับตอนที่ #4 : ดำเนิดการ

เมื่อสามปีก่อน.......จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันแรกของชีวิตนักศึกษาชั้นปี 4  คณะแพทย์ของเธอกับเพื่อนๆ  ที่ห่างหายกันไป    
จริงๆก็ไม่ได้ไปไหนไกลอย่างคนอื่นเค้าหรอก   อยู่แถวๆเนี่ยแหละ  แต่ขอพูดว่าตัวเองได้ปิดภาคเรียนเหมือนคนอื่นๆ
เค้าบ้างก็เท่านั้น  แบบว่าแอบอิจฉาม้าก ๆ  แต่ก็รู้สึกภูมิใจตัวเองเหมือนกัน  แม้ว่าจะเหนื่อยก็ตาม

แล้วเรื่องก็เข้ามาหาตัวเองโดยไม่รู้ตัว    วันนั้นอาจารย์ไหว้วานให้เอาของฝากไปให้เพื่อนของท่านซึ่งอยู่ต่างคณะและโ
บว์เพื่อนที่มาด้วยกันขอแยกกับเธอกลางทาง      เพื่อจะไปหาเพื่อนที่อยู่กันอีกคณะหนึ่ง   ขากลับเธอเลยต้องกลับคนเดียว    
แต่แล้วก็มีคนมาผลักด้านหลังอย่างแรง  จนหัวเข่าเธอกระแทกไปที่พื้นที่เป็นซีเมนต์ไม่เรียบ  และมันก็ทำให้ได้แผลมาพร้อมกับ
เลือดซิบๆ   แต่ก่อนที่จะได้หันกลับไปมองถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองหล่นปุลงไปสัมผัสพื้น    ก็มีมือดีฉุดกระชากแขนทั้งสองข้างลาก
เธอเข้าไปในห้องน้ำ      ที่มีป้ายเขียนว่าซ่อมแซมอยู่ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นห้องน้ำ      แต่ไอ้ชักโครกที่ตั้งเด่นเป็นสง่าด้าน
หน้าเธอนี้ซิมันเป็นพยานได้อย่างดีทีเดียว     และมันก็สมควรแก่การซ่อมแซมจริงๆ      คราบสีเหลืองบวกกับกลิ่นประจำที่ทุกคน
นึกออกคงไม่มีใครเห็นว่ามันเป็นห้องนอนแน่ๆ 

“ เร็วเข้า    เดี๋ยวมีคนมาเห็น “  เสียงๆหนึ่งดังขึ้น

ผู้หญิงรูปร่างบอบบาง  แต่ท่าทางเซี้ยวน่าดูตะโกนบอกกับคนที่จับแขนเธอทั้งสองข้างเอาไว้     แต่ตอนนี้ฉันได้แต่งงๆ 
แถมเบลอๆ ได้แต่มองหน้าสองคนที่ล็อคแขนเอาไว้    

ประตูไม้ถูกปิดลงพร้อมกดล็อก   แล้วตอนนี้ฉันก็เห็นแล้วว่ามีผู้หญิงอีกสองคน  คนหนึ่งเป็นคนตะโกนบอกคนที่ล็อกตัวฉัน
เอาไว้ก่อนที่จะผลักฉันให้ไปอยู่อีกฟากหนึ่งของห้องน้ำ   ส่วนอีกคนเป็นสาวสวยรูปร่างอรชร  อ้อนแอ้น  เรียกว่าสวยแถมน่ารักอีก
ตั้งหาก   ผิดกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆเพราะผู้หญิงคนนั้นดูเซี้ยวน่าดู   จากทรงผมที่ซอยสั้น แถมมีไฮไลท์สีแดงแซมอยู่บางจุดพร้อมกับ
รอยสักที่หลังแขน    ไม่น่าจะเป็นเด็กมหาวิทยาลัยของเธอเลย

ตอนนั้นได้แต่นึกในใจว่าเธอไม่ใช่เด็กมัธยมนะ    จะได้มีการฉุดกระชากลากถูกันเข้าห้องน้ำ  แล้วตบดีกันเรื่องผู้ชาย 
 นี่ถ้าได้เป็นแฟนกับเดือนคณะก็จะไม่สงสัยหรอกนะ แต่นี้หมาซักตัวยังไม่มี   แถมเวลาจะมองหาหมาก็ไม่มี  วันๆดูแต่ตำรา  
แต่นี่ก็ไม่ใช่         แล้วยัยพวกนี้มันลากฉันมาทำไมว่ะ    หรือว่ายัยพวกนี้เห็นฉันเดินกับยัยโบว์เปล่าว่ะ  ก็เพื่อนร่วมคณะมีกิ้ก
ต่างคณะหลายคนอยู่เหมือนกัน 

ยังไม่ทันได้ประมวลผลถึงความน่าจะเป็น    ผ้าขี้ริ้วก็แหวกมาตามอากาศที่คนปากะเอาหน้าเธอเป็นเป้ารับ  แต่มีหรือที่ฉัน
จะหลบไม่พ้น ถึงมันจะลอยมาโดยที่ตัวเองยังไม่ได้ตั้งตัวก็ตาม   และมันก็เป็นชนวนทำให้คนปาเกิดอาการฮึอฮัด  

“ เก่งนักใช่มั้ย    หลบให้ได้ทั้งหมดแล้วกัน   “ 

ยังไม่ทันพูดกันซักคำ  สกอต์ไบรท์   แปรงล้างห้องน้ำสภาพชำรุด   ( ดูท่ามันจะรักตัวด้ามมากเพราะหัวมันห้อยต่องแต่ง )ขนาดโดนเขวี้ยงอยากแรงมันยังไม่ยอมขาดออกจากกันเลย   ตามมาด้วยขวดน้ำยาจากสีชมพูกลับกลายมาเป็นสีเหลือง
สีทีซีดจากขวดบางจุด   บางจุดก็ยังคงสภาพสีเดิมอยู่     อันนี้ซิน่ากลัวถ้าเกิดว่าน้ำยาที่อยู่ข้างในขวดยังไม่หมดละก็    แม่เอ๋ยไม่อยากนึกเลย   คราวนี้ได้เรียนศัลยกรรมแน่ๆ   เอาไว้รักษาหน้าตัวเองไง

“ เดี๋ยว   ...... พวกเธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า “

ฉันตะโกนถามก่อนที่เรื่องมันจะแย่ไปกว่าเดิม

“เฮ้ย  .... ฟังก่อนพวกเธอทำอะไรเนี่ย   “

ถึงจะตะโกนเพื่อเจรจาสงบศึกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล  แถมยังโดนผ้าขี้ริ้วปลิวมาตามแรงเหวี่ยงของคนเขวี้ยงเข้าหน้าฉัน
อย่างจังอีกตั้งหาก   ( ไม่รู้มันมีกี่ผืน )   แล้วมันก็ทำให้อารมณ์ที่ไม่เคยสนใจใครเริ่มตั้งเค้าพายุลูกย่อมๆ

“ หยุ้ด ............หยุด..............”

“  เว้ย ......... โมโหแล้วนะ “

ไม้ถูพื้นที่หล่นอยู่ข้างตัวถูกมือเรียวหยิบขึ้นมาฟาดเข้าที่ประตูห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างแรง   ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นจน
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ชงักค้างกันไปทุกคน   เพราะประตูห้องน้ำห้องนั้นแม้จะอยู่ในสภาพเก่าแก่ตามอายุตอนนี้บานพับ
ของมันหลุดออกจากขอบออกมาห้อยต่องแต่ง   ที่เกิดจากการกระทำของผู้หญิงเพียงคนเดียว  อาจเป็นเพราะฉันไม่ใช่สาวรูปร่าง
อ้อนแอ้นก็ได้   เลยมีแรงถึกอยู่ในตัวมากกว่าคนอื่นๆ

คิ้วเรียวเข้มได้รูปขมวดเข้าหากัน   ดวงตาดำกลมโตบัดนี้มันยิ่งโตกว่าเดิมเพราะความโมโห  แก้มที่แดงกล่ำโดยไม่ต้องทาบ
ลัชออนแม้แต่นิด    ริมฝีปากเม้นแน่นเข้าหากัน

“ ฉัน     ถาม    ว่า  นี่มันเรื่องอะไรกัน  แล้วจับฉันมาทำไม “

เสียงพูดที่บอกได้ว่าผู้พูดไม่ได้ถามเล่นๆ      แววตาเอาเรื่องจ้องมองกราดไปทั่วพร้อมด้วยท่าทางที่พร้อมจะมีเรื่องกับใคร
สักคน  ถ้าไม่ได้คำตอบ

เปลี่ยนจากคนกระทำเป็นฝ่ายที่ต้องมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางหวาดๆ  เพราะไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงตัวคนเดียวจะ
กล้ามีเรื่องกับคนอีกตั้ง 4 คน  แม้ฝ่ายนั้นจะรู้ว่าพวกมากกว่าแต่ก็อดเกรงๆไม่ได้   เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของบุรุษสองคนที่
อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตั้งแต่ต้น  

“  เอา  ......เงียบทำไม  ตอบมาซักที่ซิเว้ย    หงุดหงิดแล้วนะ  “

โห....ก็ตอนนั้นยังเห็นท่าทางหงิมๆ ติ๋มๆนี่หว่า  แล้วทำไมตอนนี้ไม่หงิมไม่ติ๋มแล้วว่ะ   เห็นเป็นผู้หญิงเรียบร้อย   น่าจะ
ไม่กล้าสู้คน     ดีแต่ร้องโอ้ย  ว้าย  รอให้คนมาช่วย    แต่ท่าแม่คุณเอาเรื่องนะเนี้ย     ตอนแรกว่าจะเข้าไปช่วยซักหน่อยแต่ตอนนี้
รอดูซักหน่อยก็แล้วกัน

“  ไอ้เยน...แกไม่ออกไปแสดงตัวเป็นฮีโร่ให้น้องเค้าหน่อยหรือว่ะ “

“ ม่าย..........ฉันชอบเป็นผู้ดูที่ดี  แถมได้ลุ้นสนุกกว่ากันเยอะ  ”

ชายหนุ่มที่ยืนแอบมองรอดช่องประตู  เพื่อดูเหตุการณ์ด้านนอกส่ายหัวดุกดิกให้กับเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ เอ้า  ..... ว่าไงฉันอยากรู้ว่ามันเรื่องอะไรอยู่ดีๆ   ก็ลากเข้ามาแล้วก็เขวี้ยงเอาๆ “

“ ก็..ก็เธอนั้นแหละที่ไปแย่งแฟนคนอื่นเค้า  “  หญิงสาวตัวใหญ่สุดตวาดบอกกับเธอแต่ไม่รู้ว่าเพราะความกลัวด้วยหรือเปล่าเสียง
ตวาดมันถึงดูสั่นๆ      แต่ฉันรู้สึกว่าแม่พวกนี้ไม่เหมือนคนที่จะมาหาเรื่องคนอื่นเลย    ถ้าคิดจะมีเรื่องกันทำไมต้องกลัวจนตัวสั้น
ด้วย   ทั้งๆที่ฉันก็มีอยู่แค่คนเดียว

“  แย่งแฟนคนอื่นงั้นเหรอ   ?.... “

  คราวนี้เควสชั่นมาร์กเต็มหัวเลย   เออหนอตูไปแย่งแฟนใครว่ะเนี้ย  งง

“  นี่........ ฟังให้ดีนะน้อง    ดิฉันชื่อม่านดาว     ชื่อเล่นชื่อเกลือ SALT   ไม่ได้ชื่อปาจิงโกะอะไรนั้น   เรียนอยู่ปี 4  คณะแพทย์
ศาสตร์   แล้วถ้าเธอคิดว่าฉันฉลาดมากหรือสวยมาก  ม้ากๆ   จนมีเวลาไปแย่ง.....แฟนชาวบ้านแล้วเค้าก็สนใจฉันนะน่ะ   ขอโทษฉัน
เอาเวลาไปหาของกินที่มันอร่อยกว่าบะหมี่สำเร็จรูปดีกว่ามั้ย  ที่พูดเนี่ยชัดไหม  หรือต้องพูดภาษาอังกฤษให้ฟังอีก  
เอามันทั้งสองภาษาเลยมั้ยยะ”

สายตาเลิกลักในกลุ่มทั้งสี่คนที่ต่างก็มองกันไปมองกันมาเหมือนปรึกษาแต่ไม่กล้าออกเสียงว่าควรทำอย่างไรดี   
    ทำให้เกลือยิ่งออกอาการเซ็งเข้าไปใหญ่

“ ไม่ผิดหรอกยายนี้แหละฉันจำหน้าได้       วันนั้นเธอแกล้งเดินชนพี่เยนเพื่อเรียกร้องความสนใจ แล้วก็ให้เบอร์โทรศัพท์กับพี่เยน
ด้วย   “   

ดวงตาคู่สวยได้แต่มองคนทั้งสี่ที่ดูเหมือนว่าหาเรื่องเธอให้ได้    ทั้งๆที่ตอนนี้ก็กลัวกันจนจะเบียดกันเป็นปลากระป๋องอยู่แล้ว

“ เธอแน่ใจเหรอไอติม    แต่ที่ฉันได้ยินมายายนั้น เป็นดาวคณะมนุษย์นะ “

“ นั้นซิ....  ฉันดูยังไงหน้าตาอย่างงี้ไม่น่าเป็นดาวคณะได้หรอก  “

เกลือได้แต่ฟังยัยพวกนี้วิจารณ์    มันน่านักไม่ต้องพูดฉันก็รู้ยะว่าตัวเองไม่สวย   เชอะ  แล้วมันจะคุยกันอีกนานมั้ยเนี้ย
เหม็นจะตายแล้ว

“ แต่ฉันเห็นจริงๆนะ   ว่ายัยนี้เป็นคนยื่นกระดาษให้พี่เยนจริงๆ      หรือว่ายัยนี่เป็นเพื่อนกับยัยปลานั้น  “

เออหนอ....คิดเองเออเองเรียบร้อย

“  เหอะๆ ........ฉัน.....ไม่เคย......ให้เบอร์.......กับไอ้พี่เยนอะไรนั้น    แล้วฉันไม่เคยยินชื่อนี้       มีหูมีตามีจมูกครบ  32  หรือเปล่า
ฉันก็ไม่รู้    เพราะฉะนั้นพวกเธอ.........ไม่ต้องลากฉันเข้าไปเกี่ยวข้องกับอีตานี้    หรือถ้าไม่แน่ใจจะตีกันก็ได้นะฉันพร้อม
ถ้าเธอลังเลนักฉันเริ่มก่อนก็ได้     ดีเหมือนกันผ่าแต่ศพไม่เคยได้ฟาดคนจริงๆซักทีเก็บกดมานานแล้ว  “

มันเป็นมวลอากาศที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดมากที่เดียว  จากผู้หญิงที่กำลังโมโหกลับเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองกลายเป็น
น้ำแข็งได้อย่างรวดเร็ว     พร้อมเสียงหวานๆนั้นแต่มันกลับทำให้คนฟังสยองไปถึงหัวใจที่เดียว        ขนาดเค้าเป็นผู้ชายยัง
ขนหัวลุกเพราะนึกสภาพตอนที่เธอผ่าศพ     ยอมรับว่าถ้าเป็นเค้าคงลมจับเพราะกลิ่นบวกกับศพแห้งๆนั้นแน่ๆ

“   ไอ้เยนฉันว่าแกควรออกไปช่วยพวกน้องๆทั้งสี่คนนั้นดีกว่านะ     ฉันไม่อยากเป็นพยานคดีฆ่าหั่นศพว่ะ     “

“ บอกตรงๆ   ฉันเสียว ........บรือ..... “

ไอ้ท่าทางขนลุกขนพองที่เพื่อนยื่นแขนของมันมาให้เค้าดูก็พอรู้อยู่ว่ามันคงเสียวจริงๆ   ไม่งั้นขนแขนมันคงไม่แสตนอัพขนาด
นั้นแน่ๆ       และเพื่อบรรยากาศไม่ต้องมาคุไปกว่านี้เค้าควรจะออกไปสงบศึกด้านนอกซะที  แล้วก็ถึงเวลาของฮีโร่แล้ว

ประตูห้องน้ำที่อยู่ด้านในสุดถูกเปิดออกโดยชายหนุ่มสองคน   ซึ่งตอนนี้พวกเค้ามายืนอยู่ด้านข้างของเธอ  แต่มันกลับ
เพิ่มความสงสัยให้กับผู้ที่อยู่ในห้องทั้งหมด   ไม่เว้นแม้แต่ตัวเธอเองว่าไอ้สองคนนี้มาอยู่ในห้องน้ำหญิงได้ยังไง

“ พี่ชเยนต์.....!   ”

“  พี่คัตเตอร์.......!  ”       

เสียงอุทานดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน       หลังจากที่เห็นหน้าผู้ชายคนแรกที่เดินออกมาพ้นประตู    ท่าทางของสาวๆทั้งสี่ต่างพา
กันยืนตัวลีบหลบเข้ามุมรวมตัวกันเป็นกลุ่ม   บางคนพยายามดันเพื่อนให้มาอยู่ด้านหน้าแทนตนเองเพื่อจะเอาเพื่อนเป็นที่กำบัง     
ยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับเธอมากขึ้น    และ ถ้าเธอจะสังเกตสักนิดว่าชายคนนั้นมีชื่อในหัวข้อที่ทำให้เธอต้องมายืนตัวเหม็นอยู่อย่าง
นี้

“ มีเรื่องอะไรกันครับ    สาวๆ  พี่ได้ยินเสียงดังเชียว   “

ชเยนต์หันกลับมายักคิ้วให้กับหญิงสาวคู่กรณีของอีกฝ่ายเพื่อจะมองหน้าเธอให้ชัด    หลังจากที่เห็นแค่ด้านหลังของเธอ
เท่านั้น    และถ้าเค้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป   ดูท่าทางเธอจะนิ่งไปเมื่อเห็นหน้าเค้า    ก็มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้หญิงทุกคน
ที่ได้เห็นหน้าเค้าแล้วจะรู้สึกชอบเค้าทันที  ก็เค้าหล่อ

คนที่ยืนหลงตัวเองยังยืนยิ้มกริ่มโปรยเสน่ห์   หารู้ไม่ว่าความอดทนเธอถึงที่สุดแล้ว   ที่ต้องเสียเวลาของการเรียน   แถมตัวเองเกือบ
โดนรุมตืบในห้องน้ำอีก  เพราะไอ้บ้าหน้าขาวนี่แน่เมื่อกี้เธอได้ยินยัยพวกนั้นเรียกว่าพี่เยนแน่ๆ   แล้วยังมีหน้ามายักคิ้วให้เธออีก
มันน่า….ฮึ้ย...

เกลือมองดูผู้ชายที่เป็นตัวต้นเหตุตั้งแต่หัวจรดเท้า  ถึงแม้มันจะเป็นกริยาที่ไม่สมควรทำก็ตามเถอะ    และก็คงไม่มีมนุษย์คน
ไหนชอบที่ตัวเองถูกมองแบบนี้    ช่วยไม่ได้ก็ไอ้บ้าเนี่ยเป็นคนทำให้เธอปรอทแตกเอง   แล้วทำท่าซะโหย .. หล่อลากจริงๆ    
น่าลากไปฆ่าทิ้งซะคนบ้าอะไรหล่อไร้สมอง   ไม่รู้มีเยอะหรือเปล่า     เค้ากำลังตีกันแต่ไอ้นี่ยืนเก็กหล่ออยู่ได้    
เกลือได้แต่เซ็งจัดแล้วยัยพวกนั้นกลัวลุ๊คเสียหรือไงยืนซะตัวลีบเชียว   ที่เมื่อกี้ยังเก่งกล้าสามารถกันอยู่เลย  

“  ว่าไงครับคุณผู้หญิง    คุณมองผมจนพอใจหรือยัง  “

ชายหนุ่มรู้สึกไม่ชอบใจนักที่สายตาของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มองเค้าอย่างชื่นชมหรือตกตะลึงในความหล่อ  แต่เธอมองเค้าเหมือน
เป็นตัวประหลาดที่ไม่เคยพบไม่เคยเห็น  ทั้งๆที่เค้าเปรียบเหมือนฮีโร่ที่ออกมาช่วยเธอได้ทันเวลา      แต่แล้วเสียงพึมพำถึงแม้ว่า
จะเบาแต่เค้ากลับได้ยินชัดเจนเต็มสองรูหู     

“  หล่อ.......บ้า.....น่าสมเพช “

ไอ้คำแรกก็ฟังดูดีอยู่หรอก    แต่ไอ้คำหลังนี่ซิ .......โหย       นี่ดีนะถ้าเพศชายไม่ค้ำคอเค้าไว้   ปานนี้เค้าจะร้องกรี๊ด.......ให้ห้องน้ำพัง
ไปเลย    มีอย่างที่ไหนเค้ารึหวังดีจะมาช่วยเคลียร์ให้ที่ไหนได้กลับถูกมองเป็นตัวประหลาด    แถมยังโดนว่าบ้าอีกตั้งหาก  
คิดแล้วแค้น    ถ้าไม่คิดว่าจะต้องเจอกันอีกพ่อจะเล่นให้ป่วนเล้ย        ชเยนต์ได้แต่ยืนกัดฟันกรอดๆ ที่แม่คุณเดินผ่านเค้าไป
พร้อมกับทิ้งคำพูดแสบสันต์ให้เค้าเจ็บใจเล่น   จนสี่สาวที่เหลือเริ่มสลายตัวไปหลังจากยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ      
   หันมาหาเพื่อนมันก็ขำอะไรนักหนามองอยู่เป็นนานสองนาน  

“   ขำมากมั้ย.........คุณคัตเตอร์   “

น้ำเสียงเชือดเฉือนไม่มีวี่แววขี้เล่นเหมือนทุกครั้งทำให้คนเป็นเพื่อนอย่างเค้าพอจะรู้ว่าคนเป็นเพื่อนไม่ขำด้วยซักนิด
แต่นี่เค้าก็พยายามกลั่นเสียงหัวเราะเต็มที่แล้วนะ   ท่าทางมันจะเสียเซลฟ์ไปเลยก็แม่คุณเล่นด่าเผาขนเลยนี้   
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ไอ้เยนหนุ่มลูกครึ่งไทย – ญี่ปุ่น   โดดเด่นมาตั้งแต่เด็กเคยแต่ถูกชื่นชมโดยเฉพาะสาวๆ
  แต่คราวนี้กลับถูกด่า  

จากสาวน้อยที่ไม่สวยซักเท่าไหร่  เหอะ.....คิดแล้วก็มีความสุขที่มีวันนี้   วันที่ไอ้เยนจ๋อย

“ โธ่เพื่อน    ....อย่าซีเรียสน่าเดี๋ยวไม่หล่อนะเว้ย    ดูซิคิ้วแกมันจะชนกันอยู่แล้วเนี้ย “

ชายหนุ่มเอานิ้วของตัวเองจิ้มไปที่หว่างคิ้วของเพื่อนที่มันจวนจะผูกกันเป็นปมอยู่แล้ว     ไม่มีครั้งไหนที่เค้าสะใจที่ได้แหย่เพื่อนเท่ากับครั้งนี้อีกแล้ว 

“  ฝากไว้ก่อนเถอะ  .....ยัยบูรินเอ้ย........”

ชายหนุ่มได้แต่ยืนบ่นผู้หญิงที่เดินผ่านเค้าไปอย่างไม่ใยดี  ไม่อยากพูดว่าแม้แต่หางตาก็ยังไม่แลเค้าเลยด้วยซ้ำ      ความมั่นใจที่
เคยมีเกินร้อยที่เกือบจะทะลุสองร้อยตอนนี้มันหดจนเกลี้ยง    สวยก็ไม่สวย      รู้งี้ปล่อยให้ตีกันไปซะก็ดี    สายตาที่วกกลับมาหาเพื่อนที่ดูท่าไม่ยอมหยุดหัวเราะเยาะเค้าง่ายๆ   ไม่วายทั้งๆที่มันรู้ว่าเค้าอารมณ์ไม่ดี  มันก็ยังไม่เลิกหัวเราะ    นี่มันขำอะไร
หนักหนาว่ะ

“  นี่ตกลงแกหัวเราะอย่าหยุดเชียวนะ   ถ้าหยุดเมื่อไรเจอ   ........พระบาท ....นะแกรู้จักมะไอ้คัต......”   

ไอ้เพื่อนคนนี้เหมือนรู้ทันเค้า    ก่อนที่เค้าจะไปถึงตัว   มันเล่นวิ่งร้อยเมตรไปก่อนที่เค้าจะพูดจบด้วยซ้ำ   แต่ยังไงงานนี้เค้าไม่ยอมให้มันมาหัวเราะฟรีๆหรอก     แม้จะบอกกับตัวเองว่าไม่สนใจแต่ทำไมไอ้ลูกกะตาโตๆกับขนตางอนๆนั้นยังอยู่ในความนึกคิดไม่จางหาย   แล้วไอ้ที่เค้าตั้งฉายาให้ยัยบูรินนั้นอีก    ทำไมเค้าต้องนึกถึงบูรินด้วยก็ไม่รู้ เพราะตัวบูรินในการ์ตูนเวลาแปลงร่างแล้วเป็นคนสวยจะตาย   แล้วทำไมเค้าต้องเอายัยนี้ไปเปรียบเป็นบูรินด้วยก็ไม่รู้   รอก่อนเถอะฉันเอาคืนเธอแน่......

.......................................................

“ บุ๊ค...แกดูเพื่อนแกซิ    ทำไม่หน้ามันหงิกเป็นม้าน้ำอย่างงั้นว่ะ    “  

เพื่อนชายเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มของเธอเอ่ยถาม   เมื่อเห็นเพื่อนสาวเดินหน้าหงิกเมาแต่ไกล   แถมปากเจ้าหล่อนยังขมุบขมิบมาตลอดทาง   

“ แค่อาจารย์ให้มันเอาของไปให้เพื่อนแค่เนี้ย   มันเดินอารมณ์เสียกลับมาเชียวหรือว่ะ  “

“  ไอ้โอ   แกนินทาอะไรฉัน  “  

“ เฮ้ย....!”

ชายหนุ่มถึงกับสดุ้งเฮือก  เพราะไม่คิดว่าคนที่กำลังนินทาได้ยินสิ่งที่เค้าพูด     ดวงตากลมโตของเพื่อนสาวที่ตอนนี้ถลึงตามองเค้าอยู่    ท่าทางพร้อมจะมีเรื่องถ้าได้คำตอบไม่ถูกใจคุณเธอ     ก็เมื่อกี้เค้าเห็นมันเดินอยู่แต่ไกลนี่หว่า     แล้วทำไมมันมายืนอยู่นี่
แล้วว่ะเนี้ย   ซวยฉิบ   ชายหนุ่มได้แต่ส่งซิกให้เพื่อนสาวอีกคนช่วยแก้สถานการณ์ชวนขนลุก    กลัวไอ้คนบ้ามันจะบีบคอเค้าตายซะก่อน     ก็มันเล่นจ้องไม่กระพริบตาแบบนี้      อีท่าทางอย่างงี้นานน้าน........เจ้าตัวถึงจะเป็นที่     ถ้าไม่เดือดจริงไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่   แล้วใครมันทำเพื่อนเค้าเป็นหมาบ้าอย่างงี้    เลยทำให้เค้าพลอยซวยไปด้วย    ปากหนอปากไม่น่าเลยตู

“  เอ้า   แกจะทำหน้าหมาหงอยอีกนานมั้ย   จะตอบไม่ตอบเวลานินทาเค้าละก็คล่องเชียวนะแก   ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็ลงกับเพื่อนนี่ละ  “  

ขณะที่ชายหนุ่มเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่ม   ตาโตกับคำพูดที่ออกมาจากปากสาวเจ้า   แต่อีกกับหนึ่งสาวที่อยู่ในวงสนทนาตั้งแต่ต้น
ได้แต่หัวเราะกับเพื่อนตัวยุ่งทั้งสอง   แต่ไม่รู้ทำไมไอ้นายโอมันถึงได้กลัวไอ้เกลือมันนัก   ถ้าลองไอ้เกลือว่านกเป็นไม้มันก็พร้อมยอมเห็นเป็นไม้ตามที่ไอ้เกลือบอกทุกที    ทั้งๆที่คนอื่นเค้าเห็นเป็นนกกันหมด   แต่อย่างงี้ก็ดีมีอะไรสนุกๆให้ดูทุกวัน

อย่างไอ้คุณชายอนุมันก็ไม่เคยยอมใครเหมือนกัน    

“  แกเป็นอะไร   คุณชายอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้   ฉันรู้ว่าแกชอบ..........ฉัน  แต่แกไม่ต้องจ้องฉันซะตาโตขนาดนั้นก็ได้...... “

ถ้านั้นเป็นการพูดธรรมดาก็ดีไป   แต่ไอ้มือที่ฟาดผลัวะเข้ามากลางหลังเค้านี่ซิ   มันไม่คิดจะเก็บแรงไว้เลยใช่มั้ยเนี้ย  โอย..ไม่น่าเล้ย ....เพราะความเมาแท้ๆทำให้มันรู้ความลับของเค้าที่อุตส่าห์เก็บไว้ตั้งนาน   ไม่งั้นเค้าก็ไม่ต้องหงอให้มันขนาดนี้หรอก

มันจะผิดไหมถ้าผู้ชายอย่างเพื่อนเธอจะค้อนเธอซะวงเบ้อเร้อ      ไอ้นี่เค้าลือว่ามันเป็นเกย์   แล้วยังจะทำเป็นค้อนอีกแล้วอย่างงี้จะไม่ให้คนอื่นเค้าเข้าใจผิดได้ยังไงกัน  เล่นขาว  สูง   หน้าใส แถมหล่อเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกต่างหาก    อย่างงี้แล้วจะไปจีบใครเค้าได้    เล่นเอาเกย์ตัวหน้าผากซะตัวใหญ่เชียว

“  โอ๋....โอจ๋าอย่าโกรธเกลือนะ   เกลืออารมณ์ไม่ดีนี้ดเดียวเอง    ตะเองอย่าโกรธเรานะ   “

นิ้วก้อยถูกยื่นส่งให้มันแทบจิ้มเข้ารูจมูกเค้าด้วยซ้ำ    มือใหญ่รวบมือเล็กไว้ในอุ้งมือพร้อมออกแรงบีบให้หายแค้นที่มันคอยหาโอกาสแกล้งเค้าเสมอ    

“  ไอ้เกลือ .........วันนี่ฉันไม่ให้แกแกล้งฉันอีกแล้ว   ถึงเวลาเอาคืนบ้างแล้วเพื่อนรัก “

ชายหนุ่มส่งยิ้มหวานให้กับหญิงสาวที่เค้าไม่เคยเห็นมันเรียบร้อยอย่างที่คนอื่นเห็นซักที   ไอ้รูปร่างหน้าตา  กับกริยามารยาทที่
เรียบร้อยไม่ใช่ตัวตนจริงๆของแม่คุณเธอเลยซักนิด   กลับกันมันเกิดมาสมกับชื่อเกลือจริงๆ    ถ้าเอาไปทำในทางที่มีคุณประโยชน์
ก็มีคุณอนันต์   แต่ถ้าเอาไปแช่หวายแม่คุณก็แสบซะคนที่โดนต้องเจ็บจำไปจนตายทีเดียว

.............................................................................................

เตียงนุ่มที่ยุบตัวไปกับร่างสมส่วน  ของบุรุษเพศที่นอนหลับอย่างมีความสุข    กลับถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ที่เจ้าของอยากจะ
เฟี้ยงทิ้ง      ถ้ามันไม่ใช่รุ่นใหม่ล่าสุดที่สงตรงมาจากอเมริกา

“  ฮาโหล....”

เสียงงัวเงียพูดกับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครที่มันกล้าโทรมาหาเค้าซะดึกดื่นป่านนี้

“  ไง......งานที่พี่ให้ทำเป็นยังไงบ้าง   สำเร็จไหม  “

ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นนั้ง   และหายง่วงทันทีที่รู้ว่าคนในสายเป็นใคร  

“   โฮ้ ...พี่ไหนพี่บอกว่างานนี้หมูไง   ผมว่ามันไม่ใช่หมูบ้านเลยนะนั้น    หมูบูรินเชียวละ     “

“  แม่คุณเล่นมองผมซะตั้งแต่หัวจรดเท้า  ดีนะไม่มองย้อนตั้งแต่เท้าขึ้นมายันหัวอีก    นี่ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกันละก็งานนี้มีตีกันตาย
ไปข้างแน่ๆ  “ 

วันนี้เค้าอารมณ์เสียทั้งวันพอมองเห็นใครตาโตๆ  หน่อยเป็นต้องนึกถึงคู่กรณีทุกทีไป

“  ผมงี้แทบกรี๊ด   แค้นสุดแค้นแทนที่จะสนใจเรา  กลับมองผ่านไม่เห็นหัวผมเลย    แถมยังโดนว่าบ้าอีกตั้งหาก “

ดูดู้   แทนที่จะปลอบใจเค้าแต่ไหงกลับมาหัวเราะเยาะเค้าอีกคนละเนี้ย   ไอ้คัตก็คนแล้วนี้ยังมีเพิ่มมาอีกคน  

“  พี่ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะผมเลย  แทนที่จะเข้าข้างกัน แต่กลับมาขำผมอย่างเงี้ยหมายความว่าไง “

น้ำเสียงฮึดฮัดที่ส่งมาตามสาย    จนทำให้คนฟังพอรู้ว่าผู้หงุดหงิดจริงๆ

“  ก็ถ้าเค้าสนใจแกนี่ซิแปลก.....ขนาดพี่เองเค้ายังไม่สนใจเลยแต่ดีหน่อยที่ยังไม่ถูกมองตั้งแต่หัวจรดเท้านะ “

“โธ่......พี่ตกลงพี่จะซ้ำเติมผมใช่มั้ย      ถึงพูดไม่รักษาน้ำใจกันบ้างเลย   “

“  เอาน่า     งานนี้รับรองพี่ให้คุ้มค่าเหนื่อยแน่     แล้วตอนนี้โน้ตบุ๊คตัวใหม่ล่าสุดพี่ก็ส่งไปให้แล้วคิดว่าอีกไม่กี่วันก็คงถึงรับรอง
หายหงุดหงิดแน่”

“  อ๋อ...อย่าลืมที่พี่บอกละ  “

“ คร้าบ ......ลูกกระจ็อกคนนี้จะทำสุดความสามารถ  เพื่อโน้ตบุ้ครุ่นล่าสุด  และเพื่อคนโสดที่รักครับผม “

“  อือ    “

โทรศัทพ์ที่มีเพียงสัญญาณที่ถูกตัดจากการสนทนาไปแล้ว  แต่คนที่นั่งอยู่บนเตียงก็ยังสงสัยกับพี่ร่วมโลกคนนี้ไม่หาย   ทำไมต้องให้เค้าไปทำอะไรปัญญาอ่อนขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้