คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไปซื้อกระดาษชำระ!!
“เอ๋ เราก็เดินตามแผนที่มานี่นา รึว่าเราจะเดินมาผิดทางนะ”ฉันก้มดูแผนที่ที่คุณกินวาดให้เพื่อให้ฉันไปซื้อกระดาษชำระที่ร้านสะดวกซื้อมา แต่ว่า ดูท่า คุณกินจะเขียนแผนที่ผิดรึป่าวหว่าเพราะฉันเดินตามแผนที่มาดันมาหยุดอยู่ที่ตึกร้างๆนี้ซะได้
“เอ๊ะรึว่า นี่จะเป็นร้านสะดวดซื้อกันหว่า ลองเดินเข้าไปดูดีกว่า” ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปดู ฉันเดินขึ้นไปทางบันไดที่จะพังมิพังแหล่ ไปได้สัก2ชั้นก็คิดว่าที่นี่คงไม่ใช่ร้านสะดวกซื้ออะไรนั่นหรอก แล้วฉันก็ไปได้ยินเสียงคนเอะอะกันเข้า
“ย๊ากกกกก ฆ่ามันนนน” เสียงนี้ดังมาจากข้างบนนี่นา ฉันเลยรีบวิ่งขึ้นไปดู ก็เจอเข้ากับกลุ่มคน กลุ่มใหญ่มากเลย กำลังรุมคนๆเดียวอยู่ แล้ว เอ๊ะ คนที่โดนรุมอยู่คนเดียวนั้นคือ คนผมสีน้ำตาลที่เจอกันเมื่อคราวก่อนนี่นา ดูท่า โดนรุมแบบนั้นไม่รอดแน่ๆเลย
“เอ่อ ขอโทดนะค่ะ ที่นี่มีกระดาษชำระขายรึป่าวค่ะ”ฉันตะโกนเสียงดังทำให้การต่อสู้ชะงักไปชั่วขณะแล้วทุกคนก็หันมาดูที่ฉัน
“ชิ มีพวกน่ารำคาญโผล่มาซะได้”คนผมน้ำตาลพูด ปากเสียชะมัด ช่วยดีไหมเนี้ย
“แกเป็นใคร!! มาช่วยเจ้านี่เหรอ”เจ้าคนที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้าพูด
“เอ้อ ป่าวหรอกค่ะ มาซื้อกระดาษ......”
ปัง!!!
“ตายซะ!!”เจ้าคนที่ถามพูด
ฉันที่กำลังจะพูดถูกยิงใส่อย่างจัง ทำเอาฉันหงายหลัง ก่อนที่ฉันจะตั้งหลักได้แล้วตีลังกะกลับไปด้านหลังแล้วก็กลับมายืนตรงอีกครั้ง ทำเอาพูดมันอึ้งกันไปเลย ฉันยิ้มทำให้พวกมันเห็นว่ากระสุนที่มันยิงมาโดนฉันคาบไว้ได้
“ถุ้ย!!”ฉันถุยกระสุกออกมา
“ฆ่ามัน!!!”เจ้านั่นพูดแล้วชี้มาทางฉันก่อนที่พวกมันจะเริ่มกรูเข้ามาหาฉัน แล้วคนผมน้ำตาลก็กระโดดมาขวางหน้าไว้
“รีบหนีไปซะ”หมอนี่พูดขณะที่กำลังฟันพวกที่วิ่งเข้ามา
“โห สภาพนั้นยังบอกให้คนอื่นหนีไปได้อีกหรอ”ฉันพูดแล้วชี้คนผมน้ำตาลนั่น เขามีสภาพเหนื่อยหอบ และแผลเต็มตัว
“เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง รีบหนีไปซะ!!”เจ้าตัวยังยืนยันแล้วสู้กับพวกนั้นต่อไป
“เอ้อ งั้นหรอ”ฉันพูดแล้วยืนดูหมอนี่ก่อนที่จะเห็นหมอนี่กำลังพลาดท่าแล้วฉันก็เอาล่มไปยันดาบของคนที่กำลังจะฟันเจ้าคนผมน้ำตาลไว้
“ชิ บอกให้หนีไป ไม่ได้ยินรึไง”หมอนั่นพูดแล้วมองหน้าฉัน
“เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง”ฉันพยายามเลียเสียงหมอนั่น ก่อนที่จะใช้มือข้างหนึ่งผลักหมอนั้นกระเด็นไปติดผนังดานหลัง
“อยู่นั่นก่อนละ เดี๋ยวพวกนี้ฉันจัดการเอง รับรอง ฉันไม่ฆ่าพวกมันหรอก”ฉันพูดแล้วเริ่มเข้าไปฟัดกับพวกนี้ เยอะจิงแหะ
“อย่ามาจุ้นน่า อยากตายนักรึไง อ๊อก”หมอนั่นพูดแล้วกระอักเลือดออกมา ฉันไม่สนที่หมอนั่นพูดแล้วยังสู้ต่อไป ต้องรีบล้มเจ้าพวกนี้จะได้พาเจ้านั่นไปหาหมอ ฉันคิดก่อนที่จะโจมตีเจ้าพวกนั้นด้วยความเร็วทำให้พวกนั้นจากตอนแรกที่มีกันเยอะอยู่ตอนนี้เหลือแค่สิบกว่าคนเท่านั้น ส่วนฉันได้แผลโดนฟัน อยู่2แผลที่ต้นแขน กับต้นขา เจ็บแหะ
“กะ แก รึว่าแกจะเป็น ยาโตะ”เจ้าคนนั้นพูด
“ถูกต้องนะคร้าบ”ฉันพูดแล้วยิ้มให้เจ้านั่น
“มะไม่จริงน่า ทำไมพวกยาโตะถึงได้มาช่วยเจ้านี่กัน”เจ้านั่นพูดอย่างกระวนกระวาย
“ความจริงก็ไม่ได้กะช่วยหรอก แต่พอดีโดนยิงเมื่อตะกี้ก็เลย มีเหตุผลที่จะสู้แล้วละ”ฉันพูดก่อนวิ่งเข้าไปหาหมอนั่น
“หยุดนะ ถ้าแกเข้ามาใกล้กว่านี้ เด็กนี่ตายแน่”เจ้าหมอนี่พูดแล้วเอาเด็กทารกยื่นไปตรงหน้าต่าง
ความคิดเห็น