คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เด็กน้อยที่ตามหาแม่
แล้วคุณกินก็กลับมาพร้อมกับเด็กผู้ชายที่เนื้อตัวมอมแมม
“ไงเจ้าหัวเงิน พาเด็กที่ไหนมาด้วยละนั่น”คุณโอโทเสะทักคุณกิน
“เอ้อ ก็เด็กนี่มันล้วงกระเป๋าฉันเพื่อจะเอาเงินไปซื้อฮิโนวะน่ะ”คุณกินพูดแล้ววางเด็กนั่นลงบนเก้าอี้ข้างๆชินปาจิ
“ฮ่าๆๆๆ ตัวเท่าลูกเอ๋งเนี้ยริจะเด็ดโอยรันอันดับหนึ่งมาเชยชม”คุณโอโทเสะพูด
“เป็นเด็กเป็นเล็กยังไม่ต้องสนใจเรื่องเพศหรอกค่ะ กลับบ้านไปดูดนมแม่เถอะไป๊!!”แคทเทอรีน
“ไม่ใช่เรื่องนาขำนะครับ ตอนนี้มีเยาวชนอยู่เยอะ ไม่เหมาะจะพูดเรื่องแบบนี้นะครับ”ชินปาจิพูด
“ไม่ต้องมาพูดดักคอก็ได้น่อ ชินปาจิ หรือลื้อกำลังลนลานที่อาตี๋นี่จะเสียซิงก่อนลื้อกันละ”พี่คางุระพูดแล้วมองหน้าชินปาจิ ทำเอาชินปาจิสะดุ้งเล็กน้อย
“ไม่ได้ลนลานสักหน่อย!!”
“ถึงจะบอกว่าไม่ได้ลนลาน แต่น้ำเสียงออกสั่นๆแถมหลุกหลิกอย่างเห็นได้ชัดเลยนี่นา เน๊อะ อาฮินาตะ”พี่คางุระหันมาถามฉัน
“ค่ะ”ฉันตอนก่อนจะหันไปกินข้าวต่อ
“ใช่ที่ไหนเล่า แล้วพูดงี้หมายความว่าไงไม่ทราบ อย่างผมจะทำก็ทำได้ทุกเมื่อล่ะ แต่ขี้เกียจเท่านั้นเอง”ชินปาจิเก๊กก่อนจะหันไปพูดกับเด็กคนนั้น “เอาเป็นว่า การที่เป็นเด็กเป็นเล็กเนี้ยเข้าไปในสถานเริงรมณ์แล้วซื้อผู้หญิงเนี้ยมันออกจะ.....”
“ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆนะเฟ้ย ชื่อเซตะต่างหาก ไอ้โสดซิง”เด็กที่ชื่อเซตะตอกกลับชินปาจิ ทำเอาชินปาจิตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะจับตัวเด็กคนนั้นแล้วเขย่าๆๆๆ
“หนอยแน่ะ ตะกี้เอ็งพล่ามว่าไงน๊า บังอาจหมิ่นประมาทว่าตูเป็นเด็กซิงงั้นหรอ”
“ใจเย็นๆไว้ ไอ้โสดซิง”พี่คางุระพูดดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย
“อย่ามาดูถูกโสดซิงนะว้อยยย!! ผู้ชายที่รักษาความซิงไว้จนอายุ30น่ะ จะกำเนิดใหม่เหยี่ยวความเร็วสูงที่มีชื่อว่า หัตถ์เทวะ เลยนะว้อยย”ชินปาจิพูดอย่างบ้าคลั้ง
“เอ๋อ งี้เองหรอค่ะ ฉันขอบันทึกข้อมูลก่อนนะค่ะ” ทามะหุ่นยนต์แม่บ้านพูด
ป๊าบ!!
“เธอจะบันทึกหาอะไรมิทราบ”คุณโอโทเสะตีหัวทามะแล้วพูด
“เอาน่าๆ ปล่อยเด็กมันก่อน ยังเด็กยังเล็กสนใจผู้หญิงเนี้ยท่าจะใช่ย่อยนะ เข้าอีหรอบวีรบุรุษในภายภาคหน้าเลยนะ แต่การขโมยเงินเพื่อไปซื้อผู้หญิงเนี้ย มันออกแนวเหลือขอไปหน่อย”คุณกินพูดแล้วมองเด็กที่ชื่อเซตะ
“ถ้าเด็กเหลือขออย่างผมรู้วิธีหาเงินดีดีได้ละก็คงไม่ลักเล็กขโมยน้อยหรอก เพราะฉะนั้น...”
“การซื้อโอยรันได้น่ะมันต้องใช้เงินมหาศาลเลยนี่ แล้วทำไมเด็กอย่างนาย แค่ประทังชีวิตก็เต็มกลืนแล้วถึงคิดทำเรื่องแบบนี้ล่ะ เล่าความจริงมาเถอะ”คุณกินถามเซตะต่อ
“ผมถูกแม่ทิ้งไว้ตั้งแต่ยังแบเบาะ หน้าตาแม่เป็นไงยังจำไม่ได้เลย ที่ปรากฏหน้าผมตอนจำความได้ก็มีแต่คุณตาที่เก็บผมมาเลี้ยง แล้วคุณตาก็ตายจากไปเมื่อ3ปีก่อน ก่อนคุณตาจะสิ้นใจแกได้พูดออกมาว่า ไม่ต้องอายไปนะเซตะ เจ้าไม่ได้ถูกทอดทิ้งหรอก แต่ถูกปกป้องอยู่มากกว่า แม่ของเจ้าได้ช่วยเจ้าออกมาจากใจกลางแห่งความมืด จงภูมิใจซะเถิด แม้ตอนนี้แม่ของเจ้าก็ยังเป็น ดวงอาทิตย์เพียงหนึ่งเดียวในความมืดมิดแห่งราตรีกาล ที่ยังส่องสว่างไสวมิเคยขาด อาจจะเป็นคุณแม่ก็ได้ คนๆนั้นอาจจะเป็นแม่ของผมก็ได้ อยากจะพบ อยากจะพูดคุยด้วย แต่ไม่ว่าจะร้องเรียกไปกี่ครั้ง คนๆนั้นก็ไม่แม้แต่ชำเลืองมองผมเลย ราวกับว่าอยู่ในที่ๆไม่อาจเอื้อมถึง เพราะฉะนั้นผมถึงต้องการซื้อเขาคนนั้นเพื่อจะได้พบขงเขาคนนั้น และเพื่อความหวังนั้นพยายามหาเงินและสิ้นคิดถึงขนาดทำตัวเป็นขโมย”เซตะพูดแล้วร้องไห้ออกมา
“ดีแล้วหรอ? ดูจะเป็นความคิดที่ผิดหลักไปหน่อยนะ หากแม่รู้เข้าคิดว่าเธอจะยินดีรึ ลองทำงานที่นี่ดูแล้วกัน ถึงจะให้เงินมากขนาดซื้อตัวโอยรันไม่ได้ แต่คงช่วยได้นิดๆหน่อยแหละน่า เพราะฉะนั้นอย่าไปลักขโมยอีกล่ะ”คุณโอโทเสะพูด ทำเอาเซตะร้องไห้ไม่หยุดเลย
“ขอบคุณ....ขอบพระคุณมากครับ”
“ทำงานให้ดีดี แล้วเอาเงินส่วนที่ขโมยฉันมาคืนด้วยละ”คุณกินพูดแล้วเดินออกร้านไป
“ก็บอกแล้วไงว่ากระเป๋าใบนั้นมันไม่มีตังเลยน่ะ”เซตะพูดไล่หลังคุณกิน จากนั้นคุณโอโทเสะก็ให้ทามะอาบน้ำให้เซตะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสรรพเลย หลังจากนั้นเด็กคนนั้นก็ทำงานที่ร้านคุณโอโทเสะมาสักพัก เด็กคนนั้นดูร่าเริงขึ้นมากเลยละ
ความคิดเห็น