คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (ปฐมบท)การพบกันอย่างไม่คาดคิด
“เอ่ ที่นี่สินะ ร้านสารพัดรับจ้างน่ะ”ฉันพูดแล้วก้มดูบ้านเลขที่ ที่จ่าตรงซองจดหมายของท่านพี่ที่ส่งมาให้ฉันทุกเดือน ฉันดูซองจดหมายก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไป
“ยินดีต้อนรับค่า อ่าวมาทำอะไรหรอยัยหนู” ผู้หญิงแก่ๆคนนึงพูด ดูสิข้างๆเธอมีแมวไม่ใช่ คนหรอ ข้างๆเธอมีคนที่มีหูแมวยืนอยู่ด้วย
“อ่ะ เอ่อ คือว่าฉันมาหาพี่สาวฉันน่ะค่ะ เธอเขียนจดหมายมาบอกว่าเธออยู่ที่ร้านสารพัดรับจ้างอ่ะค่ะ”ฉันพูดไปขณะที่จ้องหน้าคนที่มีหูแมวอย่างไม่วางตา
“เอ่อ มาตามหาเจ้าพวกบ้านั่นเองเรอะ อยู่ชั้นบนนู้นแน่ะ”ผู้หญิงแก่คนนั้นพูดแล้วชี้ขึ้นไปข้างบน
“อ๊ะ ขอบคุณค่ะ”ฉันพูดแล้วเดินออกมาจากที่นั่น ฉันเดินขึ้นบันใดขึ้นไปก่อนจะไปหยุดที่ประตูห้องที่มีป้ายเขียนว่า ร้านสารพัดรับจ้าง โอ้ ที่นี่นะเองฉันกดกริ่งอยู่สักครู่หนึ่งก่อนจะมีคนเดินมาเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงีย
“หือ เธอเป็นใครอ่ะ มีธุระอะไร”ผู้ชายคนที่มาเปิดประตูนี่ตัวสูง ผมสีเงิน
“เอ่อ ฉันหาพี่คางุระน่ะค่ะ”ฉันพูด
“เอ๋อ เฮ้ย คางุระ มีคนมาหาแน่ะ”ผู้ชายคนนั้นตะโกนเรียกชื่อท่านพี่ก่อนจะหันมาทางฉัน “เข้ามาสิ” เขาพูดแล้วเปิดทางให้ฉันเข้าไป พอดีกับตอนที่พี่คางุระเดินออกมาด้วยท่าทางงัวเงีย
“อ๊ะ!! นี่ลื้อ!!”พี่คางุระพูดอย่างตกใจที่เห็นฉัน ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่คางุระด้วยความคิดถึง
“พี่ค๊า หนูคิดถึงพี่มากๆเลย ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี หนูคิดถึงพี่ที่สุดเลยค่ะ”ฉันพูดทั้งๆกอดพี่คางุระอยู่
“นี่ลื้อ มาที่นี่ได้ไงเนี้ย นี่ปล่อยก่อนๆ”พี่คางุระพูดแล้วเอามือดันหัวฉันออก
“ก็จากที่อยู่ที่จ่าหน้าซองจดหมายไงค่ะ”ฉันตอบก่อนที่จะพยายามเข้าไปกอดแต่ก็ถูกดันไว้
“ไม่ใช่ หมายถึงลื้อมาทำไม”
“ก็” ฉันหยุดพยายามก่อนจะพูด “ฉันน่ะ ไม่เหลือใครอีกแล้ว แม่ฉันเพิ่งตายไปเมื่อต้นเดือนนี้เอง แล้วฉันอยู่คนเดียวมาตลอดทั้งเหงา แล้วก็กลัวมาด้วย”ฉันก้มหน้าพูดอย่างเศร้าสร้อย
“คุณน้าตายแล้วงั้นหรอ”พี่พูด
“แม่ป่วยมาได้สักพักแล้วล่ะ ก่อนจะตายเมื่อต้นเดือนนี้เอง เพราะฉะนั้น...”ฉันพูดแล้วเงยหน้ามองพี่คางุระ “ให้หนูอยู่กะพี่ด้วยคนน๊า”ฉันพูดแล้วกระโจนเข้าไปกอดพี่อย่างแรงทำเอาบ้านสะเทือนเลยล่ะ
“นี่!!พอได้แล้วน่อ หายใจไม่ออก”ฉันได้ยินดังนั้นก็หยุดแล้วลุกขึ้นยืน
“อ๊ะจริงสิค่ะ ฉันมีของมาให้ท่านพี่ด้วยแหละ”ฉันพูดแล้ววิ่งไปที่ประตูทางเข้าแล้วหยิบเอาห่อผ้าที่เมื่อกี้ปล่อยทิ้งไว้เพราะวิ่งไปกอดพี่ ฉันเพิ่งสังเกตเห็นสีหน้าคนผมเงินนั้นมาเขาไม่กระดุกกระดิกเลย แบบว่ายื่นแข็งทื่ออยู่เลย
“เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ”ฉันถาม
“นี่มันอะไรกันเนี้ยยยยยยย”เสียงประสานของคนที่ผมเงินกับอีกคนที่ใส่แว่นที่ยืนอยู่หน้าประตู
ความคิดเห็น