ไดอารี่ของเด็กไบโพล่าห์

           นี่เป็นบันทึกประสบการณ์ที่ผ่านมาของฉัน ทั้งหมดที่เขียนมานี้เป็นเรื่องจริง ไม่มีการใส่ไข่เพิ่มเป็นพิเศษจนต้องขึ้นราคาจากถ้วยละ 30 บาท เป็นถ้วยละ 40 บาท แต่มันก็แค่เป็นบันทึกที่แย่ๆของฉัน ที่ฉันต้องต่อสู้กับมันภายในจิตใจของฉัน บุคคลในบันทึกนี้มีอยู่จริง แต่ฉันขอใช้นามสมมติ สถานที่ในเรื่องขอไม่เอ่ยถึง แต่ถ้าคุณอ่านไปถึงช่วงหนึ่งคงพอเดาได้ อาจมีการพาดพิงถึงหลายๆอย่าง แน่นอนมันเป็นความคิดในแง่ลบที่ฉันต้องปะทะ 

        ฉันจะแบ่งเรื่องนี้เป็น 3 ส่วน คือ ช่วงก่อนเป็น ช่วงเป็น และช่วงรักษา (ฉันไม่แน่ใจว่าจะมีช่วงที่ฉันหายดีไหม แต่ฉันก็หวังว่าจะมีช่วงนั้นนะ) โดยแบ่งเป็นปีและเดือนๆไป บางช่วงเวลาฉันจำวันที่ได้ แต่บางช่วงฉันอาจจำไม่ได้ ฉันจะเริ่มต้นบันทึกของฉัน ไม่สิมันคือจุดเริ่มต้นของความซวยของฉันก็ว่าได้ คือวันที่ 2 ก.ค.2558 เป็นต้นไปจนถึงปัจจุบัน แต่ละตอนคงเป็นตอนสั้นๆ ถ้ายาวมากๆ ฉันก็ไม่อยากอ่านทวน และคุณคงไม่อยากตาลายเวลาอ่านในสมาทโฟน

        ถ้าฉันสามารถเขียนบันทึกนี้ได้จนจบ ขออนุญาตเขียนชื่อสิ่งที่ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ (แต่ฉันคงไม่กล้าทำ)

        ป.ล.เรื่องของฉันน่าจะเป็นเรื่องเล็กๆสำหรับใครหลายๆคน ใช่ เพราะว่าเวลาฉันเอาไปปรึกษาใคร ทุกคนก็บอกว่าเป็นเรื่องเล็กๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ลืมมันไป คำพูดเหล่านี้ ทำให้ฉันไปยืนอยู่บนระเบียงตึกแห่งหนึ่งที่ชั้น 11 มาแล้ว แต่ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่เพราะปริศนาที่ฉันคิดมันยังไม่กระจ่าง ฉันรอดมาได้เพราะความคิดในแง่บวกอันน้อยนิดของฉัน 

  ป.ล.(ต่อ) หวังว่าบันทึกของฉันจะเป็นกำลังใจให้ใครหลายๆคนนะ อย่าทำแบบฉันนะ