Broken Mirror

Broken Mirror

Prolouge:

“ที่ผ่านมา” 

คำถามที่ผมเพียงเก็บไว้ในใจมาโดยตลอด “คุณเคยรักผมบ้างหรือเปล่า" ผมรับรู้ถึงน้ำเสียงของผมที่สั่นเครือเล็กน้อยจากมวลความรู้สึกที่มันมวลแน่นภายในอก 

มันอึดอัดจนผมหายใจแทบไม่ออก

ผมรู้สึกถึงความร้อนผ่าวอิงภายในขอบตาเรียว 

มันเหมือนกับว่ามีใบมีดค่อยๆ กรีดลงบนก้อนเนื้อหัวใจที่กำลังแตกร้าว หยดน้ำตามันเอ่อล้นจากรอยแยกของบาดแผล

ผมค่อยๆ เบนหลบดวงตาของเขาที่จ้องมองด้วยประกายวูบไหว “ตอบมาสิ” คำถามที่ผมย้ำถามอีกครั้ง เพียงเพื่อจะขอคำยืนยัน ผมไม่เข้าใจว่าดวงตาของเขากำลังสื่อความหมายใด ไม่รู้ว่าเขากำลังเจ็บปวดอยู่หรือไม่ 

หากแต่เขากำลังเจ็บปวดแล้วเขากำลังทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

แหวนทองคำขาวถูกวางนิ่งบนโต๊ะ ผมไม่กล้าพอที่จะยอมรับการคงอยู่ของมันในลักษณะแบบนี้ได้ ในเมื่อสำหรับผมแล้วมันควรจะอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขาเสมอ

เหมือนกับแหวนวงนี้

วงที่ผมเพียงใช้มือขวาหลบซ่อนมันไว้ในเมื่อนิ้วนางข้างซ้ายของผมยังคงสวมมันอยู่ “...เลิกกัน แบบนั้นคือสิ่งที่คุณกำลังขอร้องผมงั้นหรือ”

ผมเอ่ยชื่อของคนตรงหน้าด้วยเสียงที่ยังคงก้องอยู่ในหัว

ผมเอ่ยเรียกชื่อของเขาคนนั้น แต่มันกลับกลายเป็นถ้อยคำที่ติดอยู่บนริมฝีปาก

ชื่อของเขา

ทำไมผมกำลังรู้สึกว่ากำลังลืมสิ่งสำคัญไปนะ...

.

.

.