คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I
เสียงนาฬึกาปลุกดิจิตอลรูปสี่เหลี่ยมดังขึ้น มือบางเอื้อมไปปิดมันอย่างรุนแรง ก่อนจะดึงผ้าห่มผืนหนาจากอกขึ้นมาคลุมหัว
โฮ่ง โฮ่ง!!
เสียงเห่าดังขึ้นรบกวนอีกครั้ง ซึบาสะ คาซิกิ ใช้ขาทั้งสองข้างเตะผ้าห่มอย่างรุนแรงเพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิด ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบาก
“ตื่นแล้วๆ” มือบางหมุนลูกปิดประตูก่อนจะเอ่ย เจ้าชิบะ หมาน้อยพันธุ์โกลเด้น รีทริฟเวอร์ ส่ายหางอย่างรวดเร็ว คาซิกิกลัวเหลือเกินว่าสักวันนึง หางของเจ้าหมาของเขาจะหลุดหายไปจากตัวของมัน
เสียงน้ำหยุดไหลในที่สุด ภายในหมอกจากไอน้ำร้อนในห้องน้ำ ปรากฏร่างของนักเรียนชายในชุดนักเรียนโรงเรียนเซย์ริน ซิบจากเสื้อนักเรียนทีมีกฏให้ทุกคนรูดขึ้นจนสุด แต่เจ้าของมันกลับไม่แม้แต่จะสนใจกฏงี่เง่านั้นเท่าไหร่นัก เสื้อนักเรียนถูกปฏิบัติเหมือนเสื้อหลุมธรรมดาๆตัวหนึ่ง โดยมีเสื้อยืดสีขาวล้วนคอยปกปิดร่างกายไว้อีกชั้นนึง
คาซิกิเดินมาหยุดที่อ่างล้างหน้า มือข้างหนึ่งเอื้อมหยิบแปรงสีฟันสีน้ำเงินก่อนจะหยิบยาสีฟันรสมิ้นท์หลอดใหญ่ จัดการบีบยาสีฟันลงแปรงพร้อมยัดมันเข้าปากทันที
นัยน์ตาสองสีฉายแววง่วงงุนอย่างปิดไม่มิด ผมสีขาวหม่นลู่ลงปะกับใบหน้า หยดน้ำจากผมที่พึ่งสระคอยเตือนสติคาซิกิไม่ให้เผลอหลับไปอีกรอบ
คาซิกิเดินลงบันไดลงมาที่ชั้นหนึ่งของบ้าน ผมสีขาวหม่นที่เคยเปียกชุ่ม ปัดนี้กลับแห้งสนิทด้วยแรงช่วยเหลือจากไดร์เป่าผม
คาซิกิเดินตรงไปที่ห้องครัวทันที ใช้แรงเปิดตู้เย็นก่อนจะมองหาสิ่งที่ต้องการ นมจืดกล่องหนึ่งถูกหยิบออกจากตู้เย็น คาซิกิไม่ลืมที่จะหยิบขนมปังไส้ครีมติดไม้ติดมือมาด้วย
จัดการยัดข้าวเช้าของตนใส่กระเป๋านักเรียนให้เรียบร้อย ก่อนจะเทอาหารเม็ดเกรดพรีเมี่ยมใส่จานอาหารสำหรับเจ้าชิบะ ไม่ลืมที่จะเทอาหารเม็ดสำหรับเจ้าโคโค่ แมวน้อยพันธุ์สกอตติช โฟลด์ตัวสีดำสนิทใส่จานของมันด้วย
“ไปแล้วนะครับ”
“มาช้านะ เจ้าบ้า” ไอดะ ริโกะ เพื่อนร่วมห้องพ่วงตำแหน่งโค้ชประจำชมรมของเขาเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด
“โทษที นาฬิกาไม่ปลุกน่ะ” คาซิกิวางกระเป๋าลงข้างๆเก้าอี้ของไอดะ ก่อนจะโดนเจ้าหล่อนฟาดฝ่ามือลงบนหัวเต็มแรง
“อย่ามาโกหก!! คิดว่าฉันไม่รู้หรอ ซึบาสะ” คาซิกิกุมหัวตัวเองอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะแสดงใบหน้าเจ็บปวดให้เจ้าเพื่อนสนิทตัวดีแสดงความรู้สึกผิดออกมาบ้าง แต่กลับได้เพียงแค่เสียงหัวเราะดังลั่นของ ฮิวงะ จุนเปย์ หัวหน้าทีมตัวดี เพื่อนสนิทอีกคนของเขากลับมาเท่านั้น
“น้องใหม่มาแล้ว” เป็นเสียงของ โคงาเนอิ ชินจิ เพื่อนร่วมทีมอีกคนเอ่ยขึ้น เจ้าตัวเรียกได้ว่าอยู่ในสภาพน่าสงสารสุดๆ โดนคนที่คาดว่าน่าจะเป็นรุ่นน้องตัวโตหิ้วมาพร้อมน้ำตาขนาดนี้ คงจะกลัวมาสินะ
“อุ๊ป” คาซิกิยกมือข้างขวาขึ้นมาปิดปากกลั้นขำอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะหัวเราะลั่นเมื่อเริ่มที่จะกลั้นไม่ไหว
“ไม่ต้องมาขำเลยนะ!!!” ฝ่ามือของโค้ชของทีมสัมผัสกับศรีษะของคาซิกิอีกครั้ง แต่แรงกว่าครั้งก่อนมาจนเขากลัวว่ามันจะไปกระทบกับสมองเลยทีเดียว แถมยังทำหน้าตาเฉยหันไปสนใจน้องใหม่ ไม่สนใจเขาเลยสักนิด
ร่างบางกัดฟันกรอดพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า นัยส์ตาสองสีฉายแววหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะหายไป เมื่อรู้สึกถึงดวงตาที่มองมา น้องใหม่ตัวสูงที่รู้ทีหลังว่าชื่อ คากามิ ไทกะ จ้องมองเขา ดวงตาเชอร์รี่สบเข้ากับดวงตาสองสีของเขาเป็นเวลานาน ก่อนที่อีกฝ่ายจะหลบตาไปก่อนเพื่อลงชื่อเข้าชมรม
คาซิกิมองตามแผ่นหลังกว้างเดินผ่านนักเรียนรุ่นเดียวกันคนอื่นๆ ก่อนจะหายลับตาไป
อะไรของเขา
ตกเย็น ไอดะเรียกรวมตัวสมาชิกชมรมทุกคนไปที่โรงยิม ไอดะใช้แขนข้างขวาออกแรงดึงขอเสื้อนักเรียนเขาจากห้องเรียนมาถึงโรงยิมได้สำเร็จ ไอดะโบกมือทักทายทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะเหวี่ยงเขาไปยังกำแพงโรงยิมสักด้านหนึ่งอย่างรุนแรง
“เจ็บนะ” คาซิกิเอ่ยแม้ยังไม่ลุกขึ้นจากพื้นไม้เย็นเฉียบของโรงยิมด้วยซ้ำ คิดโทษตัวเองที่วิ่งออกจากร้องเรียนไม่ทันโค้ชสาวที่วิ่งตาม
“ถ้านายหลับหรือคิดหนี ฉันฆ่านายแน่” แขนแข็งแรงของมิโตเบะดึงร่างของเขาขึ้นจากพื้น ไม่ลืมที่จะประคองเขาให้ทรงตัวได้ก่อนดึงเขาไปรวมกับเพื่อนปี 2 คนอื่นๆ
END.
ความคิดเห็น