บังเอิญ:โอเลี้ยงแก้วนี้ไม่มีขม

"....ความบังเอิญมันเป็นความมหัศจรรย์ของโลกกลมๆใบนี้ 

มีชีวิตนับร้อยพัน ที่โคจรเข้ามาใกล้กัน 

เราอาจไม่รู้เลยว่าเราได้พบกันเพียงไม่กี่หนก่อนจะรู้จักกัน 

หรือเราอาจจะพบกันในทุกหนทุกแห่งแต่ไม่รู้จักกันเลย

ดาวที่อยู่บนฟ้านั่น เรามองเห็นมันโคจรไปด้วยกัน 

แต่มันอาจจะห่างกันเป็นล้านปีแสง

ในขณะที่ดาวบางดวง เราไม่เห็นมัน

เพียงเพราะมันไม่อาจส่องแสง ก็ใช่ว่ามันจะไม่มีอยู่

................................................................................"

น่าแปลกใจไม่น้อยเลยนะ

มีใครบางคนในอดีตเปรียบเทียบผมให้เป็นดาวที่มีแสงสว่าง

พอผมบอกกับพวกเขาว่าผมชอบคุณ

พวกเขาต่างแปลกใจว่าทำไมผมถึงมองเห็นคุณ

เขาถึงกับหาว่าคุณเป็นดาวเคราะห์แคระ ผมป่าวว่าคุณเตี้ยนะ พวกเขาต่างหากที่พูด 

เขาต่างพูดถึงดาวดวงอื่นที่มีแสงสว่างเหมือนกัน ว่าผมสมควรมองเห็น

แต่ผมว่านะดาวเหล่านั้นโคจรคนละทางกับผม 

แต่คุณอยู่ใกล้ผม โคจรด้วยกันมาตลอด 

น่าแปลกกว่านั้นคือคุณกลับไม่เห็นผมเลย

คุณน่ะ ทำลายแม้กระทั่งทฤษฎีความบังเอิญที่ผมสร้าง

แทนที่ผมจะมองไม่เห็นคุณ ทำไม่ถึงเป็นคุณล่ะตาลที่ไม่เคยมองเห็นผมซักที 

...............มันเป็นนิยายแต่งสดนะคะ เพราะไอ้เรื่องที่แต่งตุนไว้ ก็ถึงทางตันทุกเรื่อง 

เรื่องนี้จึงถูกทดลอง ว่าแต่งสดจะรอดหรือไม่ ถ้านักเขียนหายไป ก็ให้ทายว่าไม่รอด...................