[Fic cnblue] Love Light รักร้าย พิชิตใจนายตัวแสบ(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #7 : Love Light Chapter 5

 Fic cnblue : Love Light  รักร้าย พิชิตใจนายตัวแสบ

Writer : Bonnie’xz

Chapter 5

 …………………….

……………………………………………..

“นิ!!อี จงฮยอน ทำไมนายไม่มาโรงเรียน ห๊า!!!”คุณคังผู้น่ารักอาละวาดผ่านโทรศัพท์ถามเพื่อนคนสวยที่วันนี้ไม่ยอมมาโรงเรียน    ปล่อยให้เค้ามาโรงเรียนคนเดียว

[คือ....เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับทั้งคืนเลย  ฉันเลยอยากพักผ่อนน่ะ...ขอโทษที่ไม่ได้โทรไปบอกก่อนนะมินฮยอก]จงฮยอนบอกเหตุผลที่เค้าไม่มาโรงเรียนในวันนี้

“ทำไมถึงนอนไม่หลับล่ะ?  ไม่สบายหรือเปล่า?....งั้นฉันไปหานายที่คอนโดนะ”ตอนแรกมินฮยอกนึกอยากจะอาละวาดที่เพื่อนคนสวยเกโรงเรียน  แต่พอรู้สาเหตุจึงเกิดอาการเป็นห่วงขึ้นมา

[ฉันนอนไม่หลับก็เพราะว่า....เอาเป็นว่าถ้านายมาแล้วฉันจะเล่าให้ฟังล่ะกันนะ]จงฮยอนอยากจะบอกสาเหตุที่เค้านอนไม่หลับก็เพราะภาพที่เค้าถูกจูบนั้นมันตามวนเวียนเค้าทั้งคืน  หลับตาลงทีไรภาพนั้นก็พุดขึ้นมาทันที  เค้าอยากบอกแต่ทำไมมันถึงพูดไม่ออกนะ...

“โอเค...ฉันจะโดดเรียนไปหานาย  อิอิ  เรื่องแบบนี้ฉันชอบ^^”มินฮยอกจบก่อนจะกดวางสายแล้วเดินไปหลังโรงเรียนเพื่อหาทางออกนอกโรงเรียน

หลังโรงเรียนที่ๆไม่มีผู้คนพลุกพล่านอาจเป็นเพราะตอนนี้อยู่ในเวลาเรียน   มินฮยอกกำลังหาทางออก  และเค้าก็เจอบันไดที่ใครไม่รู้เอามาพาดไว้ตรงกำแพง  เข้าทางเค้าเลยล่ะ...เค้าไม่รอช้าปีนบันไดขึ้นไป.....

ตอนนี้เค้านั่งอยู่บนกำแพงและกำลังทำใจกระโดดลงไป.....เค้าสูดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหลับตาปี๋และกระโดดลงไป

โครม!!!!

“โอ้ย!!!”เสียงร้องนี้ไม่ใช่เสียงของมินฮยอกแต่อย่างใดหากแต่เป็นเสียงของใครอีกคนร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเพราะมินฮยอกกระโดดลงมาทับตัวเค้าเข้าอย่างจัง

“อะ...เอ่อ  ขอโทษๆนะ  คือฉันไม่ได้มองว่ามีคนอยู่ตรงนี้”มินฮยอกรีบลงขึ้นแล้วก้มหน้าขอโทษ ขอโพยกันยกใหญ่

“อ่าว....นายเองหรอมินฮยอก  นายกำลังจะโดดเรียนใช่มั้ย?”ประโยคๆนี้ทำให้มินฮยอกที่ก้มหน้าก้มตาสำนึกผิดเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ  ที่มีคนรู้ทันแบบนี้เค้าจะเอาไปฟ้องครูหรือป่าวนะ.. ถึงเป็นหลานท่านผ.อ.แต่เมื่ออยู่ในโรงเรียนเค้าก็เหมือนเด็กนักเรียนธรรมดาทั่วไปไม่มีอภิสิทธ์อำนาจใดๆนอกเหนือคนอื่น

“จองชิน!!....นายมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย  นายรู้หรอว่าฉันจะโดดเรียน  นายห้ามไปบอกครูนะ  ขอร้อง  พรี๊สส ส !!> <”เมื่อรู้ว่าคนที่เค้ากระโดดลงมาทับเป็นใครก็อดแปลกใจน้อยๆไม่ได้  

“ฉันไม่บอกครูหรอก  เพราะฉันก็โดดเรียนเหมือนนายแหละ”จองชินพูดหน้านิ่งเหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร  เค้าทำแบบนี้บ่อยแล้ววันนี้ก็เป็นอีกวัน

“ฮู้วว์....โล่งอกไป..”มินฮยอกถอนหายใจอย่างโล่งอกที่จองชินจะไม่ไปบอกครู

“นายจะโดดเรียนไปไหน?”จองชินเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไปหาเพื่อน  ไปนะ..”มินฮยอกตอบคำถามจบก็เดินไป  แต่ยังไม่ทันจะได้ถึงสองก้าวเลยเค้าต้องหยุดกึก เพราะแขนของเค้าถูกจองชินรั้งเอาไว้

“เดี๋ยวซิ... ฉันขอถามอะไรหน่อย”จองชินเอ่ยแต่มือก็ยังไม่ปล่อยออกจากแขนมินฮยอก

“ถามอะไรอ่ะ?”มินฮยอกเอ่ยถามแล้วใช้มืออีกข้างตีมือจองชินที่จับแขนเค้าไม่ยอมปล่อย

“โอ้ย!..ตีทำไมล่ะ?”เมื่อถูกตีจองชินก็รีบปล่อยมือออกโดยไว้

“จับนานไปและ....มีอะไรก็รีบๆถามมาฉันจะได้ไปหาเพื่อน”

“เรื่องเมื่อวานที่นายบอกว่านายไม่เคยเห็นฉันอ่ะ.....จริงๆหรอ?”จองชินเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาใจ

“ก็จริงอ่ะซิ  ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไรล่ะ”

“แต่ฉันเคยเห็นนายมาก่อนหน้านั้นนะ  อ๋อ...มากกว่าเห็นด้วย”จองชินพูดพร้อมยิ้มกลุ้มกริมอย่างมีเลศนัย

“มากกว่าเห็นคืออะไร?”มินฮยอกถามด้วยความสงสัย  พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย....

“นายจำไม่ได้จริงๆหรอ?  งั้นฉันจะรื้อฟื้นความจำให้นายเอง”จองชินพูดจบก่อนจะดึงร่างของมินฮยอกเข้าไปประกบจูบอย่างเร่าร้อนละร้อนแรงหากแฝงด้วยความอ่อนโยน  เค้าจูบมินฮยอกเหมือนที่มินฮยอกจูบเค้าในผับ

คนถูกจูบดูตกใจมากอยู่ๆก็ถูกจูบแบบไม่ทันตั้งตัวเลย   และสัมผัสจากริมฝีปากที่จองชินมอบให้นั้นเป็นเหมือนเครื่องดึงความทรงจำที่หายไปกลับมา  และภาพในผับวันนั้นลอยกลับมาทุกฉากทุกตอน  ไม่ว่าจะเป็นตอนเค้าเล่นเกมส์กับเพื่อน หรือตอนที่เค้าไปขโมยจูบจองชินอย่างหน้าตาเฉย.....  โอ้ว....พระเจ้า!!นั้นเค้าทำบ้าอะไรลงไป

เมื่อรู้สึกเหมือนว่าจะหมดอากาศหายใจ  มินฮยอกจึงผลักอกของจองชินออก  และถอยห่างออกจากตัวของจองชิน...

“จำได้หรือยัง...ถ้ายัง...อีกรอบมั้ย?”จองชินพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์สุดๆ

“อะ...เอ่อ..”อาการพูดไม่ออก บอกไม่ถูก ไม่รู้จะทำอย่างไงเกิดขึ้นกับมินฮยอกผู้น่ารักซะแล้ว  ในหัวมันมึนไปหมด  ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นนอกจากคำว่า ‘ฉันทำอะไรลงไป!!’

“ยังจำไม่ได้ใช่มั้ย?...งั้นอีกรอบนะ”ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบอะไรจองชินก็กดจูบที่ริมฝีปากมินฮยอกอีกครั้ง  ครั้งนี้ดูเหมือนจะร้อนแรงและหอมหวานยิ่งขึ้น  ลิ้นร้อนของจองชินลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของมินฮยอกแล้วกวาดเอาความหวานในโพรงปากนั้นจนหมดเกลี้ยง  

เมื่อมินฮยอกตั้งสติได้จึงรีบผละจองชินออกอย่างรวดเร็ว  

“จำได้ยัง....ถ้ายัง....”จองชินแค่นั้นแล้วมองมินฮยอกอย่างกับหมาป่าจะตระคุปเยื่อ  ไม่คิดว่าจองชินผู้หวงจูบจะติดใจรสชาติการจูบของมินฮยอกไปซะแล้ว

“จะ..จำได้แล้ว!! T^T” ให้ตายเถอะ!...ตอนนี้เค้าแทบจะเอาหัวหมุดดินหนีแล้ว  อายก็อาย โมโหก็โมโหที่อยู่ๆดีจองชินก็มาจูบแถมยังรื้อฝื้นความทรงจำในผับวันนั้นกลับมาอีก  โอ้ว!  สวรรค์สาปหรือนรกแกล้งเค้ากันแน่...

“นายรู้หรือป่าวว่าฉันหวงจูบมาก  แต่นายไปขโยมจูบฉันหน้าด้านๆแบบนั้น  ฉันจะต้องเรียกค่าเสียหาย”จองชินพูดยิ้มๆ  เค้ารู้สึกดีที่ได้จูบคนน่ารักอย่างมินฮยอกไปถึงสองครั้งด้วยกัน

“ค่าเสียหาย?  นายต้องการอะไร?....ฉันขอโทษ...วันนั้นฉันเมามากอ่ะT^T”มินฮยอกก้มหน้าสำนึกผิด  เมาแล้วเป็นแบบนี้ทำให้เค้าไม่อยากเมาไปอีกนาน

“คนที่จะได้จูบของนั้นจะต้องเป็นคนที่ฉันสนใจมากๆ  แล้วที่สำคัญต้องเป็นคนของฉันหรือพูดง่ายๆว่าต้องคบกับฉัน  เพราะฉะนั้นนายต้องคบกับฉัน^^”จองชินพูดพลางเชยคางของมินฮยอกขึ้น  

“คบกับนาย?....บ้า!  นายจะ...จูบฉันไปตั้งสองทีแล้วถือว่าหายกันก็ได้นิ!”เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็นคนบ้าอะไรเรียกค่าเสียหายด้วยการคบ  แค่จูบเนี่ยนะ มันเสียหายมากขนาดนั้นเลยหรอ?  ทำเหมือนหญิงสาวเสียพรหมจรรย์ไปได้....

“ไม่ได้!!......นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปนายจะต้องเป็นคนของฉัน คัง มินฮยอก”จองชินพูดคำขาดแบบหนักแน่น  เค้าสนใจมินฮยอกจริงๆนี้นา  ดูเหมือนว่าเค้าคงไม่เบื่อง่ายๆหรอก

“ไม่มีทางอื่นแล้วหรอ?  ฉันจะคบกับนายได้ยังไงก็ฉันไม่ได้ชอบนายหรือสนใจอะไรนายเลยซักนิดอ่ะ”.....พระเจ้าช่วยลูกด้วย  ลูกยังอยากโสด ซิง อยู่น้าT^T  คบกับจองชิน  เพล์บอยมาดหลายแบบนั้นอ่ะนะ....มีหวังเวอร์จิ้นลูกกระจุยแน่  ได้โปรดช่วยลูกด้วย~.......

“แต่ฉันสนใจนาย !!”จองชินพูดเสียงเรียบเชิงหงุดหงิดเล็กน้อยในความเรื่องมากของคนตรงหน้า   คนอย่างจองชินเคยเอ่ยปากอยากคบใครง่ายๆซะที่ไหน  มีแต่คนมาขอคบจองชินเองทั้งนั้น  

“.....”เจอประโยคของจองชินทำให้มินฮยอกพูดอะไรไม่ออกเลย   ถึงยังไงซะเค้าก็คงต้องยอมรับชะตากรรมต่อไป

.............พระเจ้า...ท่านใจร้ายเหลือเกิน!...มันไม่มีทางอื่นแล้วใช่มั้ย?  ผมต้องคบกับจองชินจริงๆใช่มั้ย?........

“นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเราคบกัน...ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวนาย และนายมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวฉัน”

“งั้นฉันขอใช้สิทธิ์ของฉันบอกว่านับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเราไม่ได้คบกัน”

“ฉันให้สิทธิ์นั้นกับนายไม่ได้ .....นายจะไปหาเพื่อนไม่ใช่หรอ  ฉันไปด้วยนะ”จองชินยื่นคำขาดก่อนเปลี่ยนเรื่องถ้าขืนพูดเรื่องเดิมวันนี้ก็ไม่จบหรอก

“ไม่ให้ไป!”มินฮยอกว่าด้วยท่าทางเอาแต่ใจก่อนจะเดินไป

“แต่..ฉัน...จะ..ไป!!”จองชินพูดเสียงเข้มเน้นทีละคำ

“ชิ!”มินฮยอกเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไงจึงยอมปล่อยเลยตามเลย วันนี้ยอมๆไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปหาทางเลิกคบทีหลังล่ะกัน

.

.

.

.

.

ทั้งคู่เดินมาถึงคอนโดของอี จงฮยอน เพื่อนสนิทของมินฮยอก  

ติ๊งหน่อง!! มินฮยอกกดออดหน้าห้องของจงฮยอน  ซักพักจงฮยอนก็มาเปิดแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่ามินฮยอกไม่ได้มาคนเดียว

“เอ่อ...นายมากับคนที่เดือนได้ยังไง?”จงฮยอนถามมินฮยอกอย่างสงสัยสุดขีด  เค้าไม่เคยรู้มาก่อนว่ามินฮยอกจะสนิทกับจองชินถึงขั้นไปไหนมาไหนด้วยกัน

“เค้าชื่อ อี จองชิน..เค้าเป็น..เอ่อ..”

“ฉัน อี จองชิน  เป็นแฟนกับมินฮยอก  ยินดีที่ได้รู้จักนะ อี จงฮยอนคนสวย”จองชินไม่รอให้มินฮยอกพูดจบเค้าก็แนะนำตัวเองให้จงฮยอนรู้จัก

“ห๊า!!”จงฮยอนดูจะตกใจมากๆที่ได้ยินแบบนั้น  อะไรกันแค่เค้าไม่ไปโรงเรียนแค่วันเดียว เพื่อนเค้ามีแฟนไปแล้วหรอเนี่ย?

“เรื่องมันยาว  เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังทีหลังนะ”มินฮยอกพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัว

ในห้องของจงฮยอนพวกเค้าทั้งสามก็หากิจกรรมทำ  ไม่ว่าจะดูหนังที่จงฮยอนเพิ่งเช่ามา หรือการเล่นไพ่กัน ซึ่งสิ่งที่พวกเค้าทำได้ทำให้จงฮยอนและมินฮยอกสนิทกับจองชินมากขึ้น

   ท้องฟ้าเปลี่ยนจากสีครามเป็นสีทองเป็นสัญญาณบอกว่าเวลานี้ก็เย็นแล้ว  และถึงเวลาที่จะต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน

“ฉันกลับก่อนนะจงฮยอน  อืม...”จองชินพูดไม่จบแต่ใช่สายตาหันไปมองมินฮยอกที่หลับปุ๋ยอยู่ที่โซฟา

“ไม่ต้องเป็นห่วงมินฮยอกหรอก เดี๋ยวฉันโทรบอกให้คนที่บ้านมินฮยอกมารับ นายกลับไปเถอะ  นี้มันก็เย็นมากแล้ว”จงฮยอนพูดพลางเดินไปส่งหน้าประตูห้อง

เมื่อเปิดประตูออกไปสายตาพลันไปเห็นคนที่อยู่ห้องตรงข้ามอย่างจอง ยงฮวาที่กำลังจะเข้าห้อง แต่ไม่ได้มาแค่คนเดียวหรอก  เค้ายังมากับดอกไม้ประจำห้องA อย่าง อี ฮงกิ

“ส่งแค่นี้ก็พอจงฮยอน  ฉันกลับนะ...วันนี้สนุกมากๆเลย ไว้วันหลังฉันจะแวะมาใหม่นะ  บ๊ายบาย”เมื่อถึงหน้าปะตูจองชินก็พูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป

“จ๊ะ..บ๊ายบาย^^”จงฮยอนยกมือบ๊ายบายจองชินและไม่ลืมส่งยิ้มหวานให้แฟนเพื่อนที่เค้าเริ่มรู้สึกสนิทด้วย

จงฮยอนปลายตามองยงฮวาที่ยืนดูเค้ากับจองชินล่ำลากัน  สายตาของเค้าและยงฮวาสบกันเพียงแปบเดียวก่อนที่เค้าจะเป็นฝ่ายละสายตาและเดินเข้าห้องไป

เวลาผ่านไปซักคู่ใหญ่  มินฮยอกก็ตื่นนอนและกำลังจะกลับ จงฮยอนเลยออกมาส่งหน้า

“เมื่อกลางวันที่นายเล่าว่ายงฮวาอยู่ห้องตรงข้ามนาย  ห้องนี้ใช่มั้ย?....ว้าวๆ..ฉันอยากรู้จักเลยว่าคนหน้าหลงใหลอย่างยงฮวาเค้ากำลังทำอะไรอยู่”มินฮยอกไม่พูดป่าวยังเอาหูแนบประตูห้องยงฮวาอีกด้วย  แต่ก็ต้องรีบถอยออกมาเพราะ..

“เอ๋ะ!!......เค้าอยู่กับใครอ่ะ  หัวเราะกันดังลั่นเชียว”ที่มินฮยอกถอยออกมาเพราะได้ยินเสียงคนสองคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

“ชั่งเค้าเถอะ   กลับไปได้แล้วนายอ่ะ”จงฮยอนพูด

“งั้นกลับนะ  บ๊ายบาย!”มินฮยอกบอกลาก่อนจะเดินไป   ตอนนี้เหลือเพียงจงฮยอนคนเดียวเค้ายืนมองประตูห้องของยงฮวาด้วยสายที่อ่านไม่ออก  เค้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมรู้สึกแบบนี้

.........ทำไมฉันต้องหงุดหงิดที่เห็นยงฮวาพาคนอื่นเค้าห้องด้วย  โอ้ย!หงุดหงิด!......

เวลาผ่านไปพักใหญ่  ตอนนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้วจงฮยอนจึงออกไปร้านบะหมี่เพื่อทานอาหารเย็น แต่เมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอกับยงฮวาและฮงกิที่กำลังออกมาจากห้อง

................เค้าสองคนเข้าไปทำอะไรกันตั้งแต่ตอนเย็นแล้วเพิ่งจะออกมาตอนนี้  ตอนนี้ก็ดึกแล้วนะ.....คิดแล้วโมโหชะมัดเลย..............

จงฮยอนเดินไปอย่างไม่มีอะไรเกิด  ภายอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจแทบจะระเบิด  ทั้งหงุดหงิด ทั้งโมโห

ในลิฟต์สี่เหลี่ยมไม่กว้างนักมีจงฮยอน ยงฮวาและฮงกิ  ดูเหมือนว่าจงฮยอนจะยืนนิ่งผิดกับยงฮวาและฮงกิที่หัวเราะกันคลิกคลักสนุกสนาน  

เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นแรกจงฮยอนก็เดินกระแทกเท้าออกไปอย่างหงุดหงิด

“แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วยเนี่ย!”จงฮยอนพูดขึ้นกับตัวเองก่อนจะสะบัดหัวไล่ความรู้สึกบ้าๆนั้นออกไป  และเดินไปยังร้านบะหมี่
...........................................................................................................................
จัดให้ตามคำขอค่ะ  ชินมินๆๆ > <
โอ้วๆ ๆ ฮงกิFT ISLAND ออกเเล้ว   บอกไว้ก่อนนะค่ะเรื่องนี้ฮงกิเป็นตัวร้ายนะเออ- -*
แฟนคลับอ้วนน้อยฮงกิอย่าโกรธเค้านะTT"  

ตอนหน้าจะเป็นอย่างไรอย่าลืมติดตามนะค่ะ

เม้นด้วยนะค่ะ  ขอบคุณค่ะ กิ้ว กิ้ว~