คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Love Light Chapter 3
Writer : Bonnie’xz
Chapter 3
…………………….
……………………………………………..
การแข่งขันโฟร์กซองในรอบแรกผ่านไป มีเพียงแค่4คนที่ผ่านเข้ารอบมาซึ่งในจำนวนนั้นมีจงฮยอนและยงฮวาด้วย ฝีไม้ลายมือของทั้งคู่เข้าขันสูสีกันสุดๆ
ในรอบที่สุดท้ายนี้ยงฮวาเลือกใช้เพลง ‘Banmal song’ เค้าได้ขับร้องเนื้อเพลงที่มีความหมายน่ารักด้วยเสียงร้องอันนุ่มนวลบวกกับเสียงกีตาร์ที่เค้าบรรเลงอย่างไพเราะมันชั่งลงกันดีเหลือเกิน ในขณะที่เค้าร้องเพลงที่ไพเราะน่าฟังนี้เค้าก็ไม่ลืมที่จะฉีกยิ้มที่มีเสน่ห์อันเหลือล้นนั้น เล่นเอาหัวใจพวกเคะในงานเต้นไม่เป็นจังหวะกันเลยทีเดียว
เมื่อเพลงที่เค้าเล่นจบลงเสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มทันที ก่อนลงจากเวทีเค้าก้ไม่ลืมจะโปร่ยเสน่ห์ด้วยการยิ้มอีกครั้ง
“โชคดีนะจงฮยอน เอาชนะฉันให้ได้ล่ะ”ในขณะที่ยงฮวาลงมาจากเวทีก็สวนทางกับจงฮยอนที่กำลังจะขึ้นเวที เค้าเลยกระชิบบอกจงฮยอนด้วยน้ำเสียงกวนประสาทที่สุด
“ฉันต้องชนะนายอยู่แล้ว รอฉันเอาถ้วยรางวัลมาฟาดหัวนายได้เลย ชิ!”จงฮยอนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินขึ้นเวที
ในรอบนี้จงฮยอนเลือกใช้เพลง ‘a.ri.ga.tou’ เพลงที่มีเนื้อร้องเป็นภาษาญี่ปุ่นและมีความหมายลึกซึ้ง เค้าขับร้องมันออกมาได้ไพเราะลึกซึ้งจนคนฟังอินตามกันไปเป็นแถว ฝีมือการเล่นกีต้าร์นั้นยังเพราะพริ้งสุดๆบวกกับใบหน้าสวยๆของเค้าแล้ว เชื่อว่ามีหลายคนเทใจให้กับเค้าอย่างแน่นอน
และแล้วเวลาแห่งการประกาศรางวัลก็มาถึง พิธีกรได้ประกาศรางวัลตั้งแต่รางวัลชมเชยไล่ขึ้นมาถึงรางวัลที่สามแล้ว ณ เวลานี้เป็นเวลาที่ลุ้นกันสุดๆว่าใครจะได้รางวัลชนะเลิศซึ่งตอนนี้เหลือแค่ยงฮวาและจงฮยอนเท่านั้น
“ตอนนี้นะครับเหลือเพียงสองคนแล้วนะครับนั้นคือ จองยงฮวาและอี จงฮยอน เชิญพวกคุณก้าวออกมาข้างหน้าด้วยครับ.......ผมจะประกาศชื่อคนที่ได้รางวัลชนะเลิศนะครับ.....และตอนนี้ผลการแข่งขันอยู่ในมือผมแล้วครับ ผลการแข่งขันนี้มาจากคะแนนของผู้ชมที่อยู่ในที่นี้นะครับ.....ผมเชื่อว่าทุกคนลุ้นกันสุดๆเลยใช่มั้ยครับ ผมเองก็เหมือนกัน การแข่งขันในครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะระหว่างจงฮยอนแชมป์เก่าหลายสมัยหรือยงฮวาเด็กใหม่หัวอัจฉริยะ.....ผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศในการแข่งโฟร์กซองในครั้งนี้ได้แก่.....”เสียงพิธีกรกำลังจะประกาศชื่อผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศยิ่งเร่งให้การเต้นของหัวใจของจงฮยอนให้เต้นเร็วขึ้นด้วยความตื่นเต้น
.................ทำไมมันตื่นเต้นยังงี้นะ?.....แล้วทำไมผมมีรางสังหรณ์ว่าเค้าจะชนะผมอ่ะ....ไม่หรอกๆผมต้องชนะซิ^^..........
“ผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศได้แก่......ได้แก่....จอง ยงฮวาครับ ยินดีด้วยนะครับคุณคือแชมป์ใหม่ของเรา ผมอยากบอกว่าคะแนนของพวกเค้าสูสีกันมากครับ และผมขอเชิญท่านผ.อ.คังขึ้นมามอบรางวัลแก่ผู้ชนะด้วยครับ..”เสียงพิธีกรประกาศชื่อผู้ชนะเป็นเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางอกของจงฮยอนเค้าหวังเป็นอย่างมากที่จะได้รางวัลชนะเลิศแล้วทำไมเค้าถึงได้ที่สอง
.............ไม่จริงง่ะ.......ไม่จริง!!!!!!......ผมฝันไปแน่ๆเลยใช่มั้ย??........
หลังจากมอบรางวัลกันเรียบร้อยก็เป็นเวลาเคียร์เวทีซึ่งกิจกรรมต่อไปก็คือการประกาศว่าใครจะได้เป็นปริ้น ปริ้นเซล ดาวและเดือนของโรงเรียน โดยเอาผลโหวตมาจากเว็บของโรงเรียน
ด้านหลังเวที จงฮยอนที่ยังดูอึ้งๆอยู่กับผลประกาศเมื่อคู่ เค้าทำใจไม่ได้จริงๆที่เค้าจะแพ้ยงฮวา ทำไมการผิดหวังมันถึงได้รู้สึกเจ็บใจได้ขนาดนี้นะ หรือเพราะเค้าคาดหวังไว้มากว่าเค้าจะต้องชนะยงฮวา การผิดหวังในครั้งเป็นการผิดหวังที่ทำให้เค้ารู้สึกแย่เอามากๆ
“นิ! ฉันบอกแล้วไงว่านายไม่มีบุญพอที่จะเอาไอ้ถ้วยรางวัลนี้มาฟาดหัวฉันได้หรอก เด็กโง่ นายไม่มีวันชนะฉันได้หรอก”เสียงยงฮวาพูดขึ้นเหมือนเป็นการตอกย้ำให้จงฮยอนรู้สึกเจ็บใจมากกว่าเดิม
“.....”จงฮยอนไม่เถียงกลับหากแต่กำลังใช้ความคิดอยู่ว่าเค้าจะเอาชนะยงฮวาผู้ชมดูถูกเค้ายังไง และแล้วเค้าก็คิดอะไรบ้างอย่างออก ทำให้เค้าสะแยะยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย
“คนโง่อย่างนายยังไงก็ไม่มีวันชนะฉันหรือใครๆได้หรอก”ยงฮวายังคงพูดจาเชิงดูถูกจงฮยอนอยู่เหมือนเดิม เค้ารู้สึกสะใจเล็กๆที่เอาชนะคนปากเก่งได้
“เรามาเล่นเกมส์กันหน่อยมั้ย? รับรองฉันไม่มีวันแพ้นายแน่!”จงฮยอนเอ่ยด้วยใบหน้าที่ดูมีเลศนัยสุดๆ
“เกมส์อะไรของนาย ฉันไม่ชอบเล่นเกมส์คอมฯ ไร้สาระ!”
“ป่าว....ไม่ใช่เกมส์คอมฯอะไรพวกนั้นหรอกแต่เป็นเกมส์ที่มีความรู้สึกและศักดิ์ศรีเป็นเดิมพัน นายกล้าแข่งขันนี้กับฉันหรือป่าว?....แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่เคยแพ้ใคร”จงฮยอนพูดใบหน้ายังคงดูมีเลศนัยเหมือนเดิม
“น่าสนใจดีเหมือนกัน แล้วกติกามันเป็นไงล่ะ?”ยงฮวาพูดเสียงเรียบๆ เค้าสนใจเกมส์นี้ซะแล้วซิเกมส์ที่คนโง่แถมปากเก่งอย่างจงฮยอนไม่เคยแพ้มันจะเป็นยังไงกันนะ
“ก็ไม่ยากอะไรหรอกแค่...ฉันกับนายเรามาแข่งกันว่าใครจะเป็นคนสารภาพรักก่อนแค่นั้นเอง และคนที่สารภาพก่อนคือคนแพ้และจะต้องเป็นคนที่ออกไปจากชิวีตของอีกฝ่าย...นายกล้าเล่นหรือป่าว?” จงฮยอนอธิบายเกมส์ที่เค้าไม่เคยแพ้ใคร อาจเป็นเพราอดีตที่เค้าเคยประสบมามันทำให้เค้าเหมือนกับคนที่ไม่มีหัวใจ
“กล้าซิ!งั้นเริ่มเกมส์ตั้งแต่วินาทีเป็นต้นเลยเป็นไง ฉันเชื่อว่าไม่นานนายก็คงจะมาสารภาพรักกับฉันแน่ๆ เพราะหัวใจของนายมันเคยมีฉันมาก่อนแค่ฉันมากระตู้นความรู้สึกเก่าๆมันคงจะกลับมาใช่มั้ย?”
“เริ่มก็เริ่ม....แต่ขอบอกไว้อีกอย่างนะนับตั้งแต่วันนั้นมาใจฉันมันบอกว่านายคือสิ่งที่ฉันเกียดมากที่สุดและสิ่งที่นายทำกับฉันในวันนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกว่าการบอกรักเป็นสิ่งที่น่าสมเพชมากที่สุด เพราะงั้นฉันไม่มีวันทำสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าสมเพชมากที่สุดหรอก!” อดีตที่จงฮยอนได้เจอมากทำให้เค้าเกียดการบอกรักเป็นที่สุด
“งั้นก็คอยดูแล้วกัน แม้ตอนนี้ใจนายจะบอกว่าเกียดฉัน แต่ต่อไปฉันจะทำให้ความรู้สึกเก่าๆนั้นมันกลับมาอีกครั้งและจะทำให้มันมากกว่าเดิมด้วย!”ยงฮวาพูดน้ำเสียงที่ดูมั่นใจเกินเหลือ จะไม่ให้มั่นใจได้ไงในเมื่อคนหล่อราวเทพบุตรอย่างเค้าเข้าใกล้ใคร คนๆนั้นเป็นต้องหวั่นไหวกันทั้งนั้นแหละ
“ฮึๆ ฉันจะคอยดู แล้วฉันก็จะทำให้นายคุกเข่าต่อหน้าฉันและสารภาพรักฉันให้ได้ อะไรที่จะทำให้นายหวั่นไหวได้ฉันจะทำทุกอย่าง ฉันไปก่อนนะ”จงฮยอนพูดจบและไม่ลืมที่จะทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มแสนหวานที่ใครหลายๆคนตกหลุมรัก
.............................
.........................................
............................
เวลาการประกาศผลผู้ที่ได้เป็นปริ้น ปริ้นเซล ดาวและเดือนก็มาถึง ทุกคนต่างพาลุ้นใจจดใจจ่อความคนที่ตนโหวตให้นั้นจะได้ตำแหน่งหรือป่าว เว้นแต่จงฮยอนและมินฮยอกที่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากเรื่องหลังเวทีเมื่อคู่
“อะไรนะ!! นายแข่งเกมส์สารภาพรักกับยงฮวาหรอ? โอ้พระเจ้า! นายกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย นายไม่เห็นหรอว่ายงฮวาน่ะเค้าหล่อและน่าหลงใหลขนาดไหน เป็นใครก็ต้องหวั่นไหวกับเค้าทั้งนั้นหล่ะ”มินฮยอกตกใจกับเรื่องที่จงฮยอนเล่าให้ฟังอยู่ไม่น้อย นิ!เพื่อนเค้าใช้อะไรคิดที่จะไปเล่นเกมส์นี้กับคนที่น่าหลงใหลอย่างยงฮวาเนี่ย
“แต่ไม่ใช่ฉัน ฉันจะไม่หวั่นไหวกับนายนั้นเด็ดขาดเลยคอยดูแต่ในทางกับกันฉันจะทำให้เค้าหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู”จงฮยอนพูดอย่างมั่นใจเต็มร้อย
“เออ.. ฉันจะเอาใจช่วยนะ เฮ้ยๆ เค้าจะประกาศแล้วใครจะได้ตำแหน่งมั่ง”มินฮยอกพูดกับจงฮยอนก่อนจะหันไปสนใจพิธีกรบนเวทีที่พล่ามอะไรต่างๆนานา
“ผลการโหวตทุกตำแหน่งอยู่ในมือผมแล้วครับ 4 คนที่ได้ตำแหน่งจะมีหน้าเป็นตัวแทนของโรงเรียนเพื่อไปร่วมกิจกรรมอื่นภายนอกโรงเรียน และผมจะประกาศคนที่ได้เป็นดาวก่อนนะครับและคนที่ได้เป้นดาวของโรงเรียนเราก็คือ.....คังมินฮยอก ปี3 ห้องF ครับ เชิญขึ้นมาบนเวทีเลยนะครับ”
“ห๊า! ฉันหรอ?”ตอนนี้คนที่ถูกประกาศชื่อดูเหมือนยังไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไรจึงหันไปถามจงฮยอน เค้าได้เป็นดาวจริงหรอเนี่ย!
“ใช่ๆ ไปซิขึ้นไปบนเวทีเลยมินฮยอก > <” จงฮยอนรู้สึกเป้นปลื้มที่เพื่อนสนิทของเค้าได้เป็นดาว แสดงว่ามินฮยอกเป็นคนที่น่ารักจนๆใครก็ต้องโหวตให้
“แล้วตำแหน่งต่อไปคือเดือนครับ คนที่ได้คะแนนโหวตให้เป็นเดือนมากที่สุดคือ อี จองชิน ปี3 ห้อง B ครับ”พิธีกรประกาศชื่อจบ หนุ่มหล่อเจ้าของชื่อก็เดินขึ้นไปบนเวที
“อันดับต่อไปผมจะประกาศตำแหน่งปริ้นและปริ้นเซลทีเดียวเลยนะครับ และผู้ที่ได้คะแนนโหวตให้เป็นปริ้นเซลมากที่สุดคือ อี จงฮยอนปี3 ห้องF ครับ ส่วนผู้ที่ได้คะแนนโหวตให้เป้นปริ้นซ์คือ จอง ยงฮวาปี3 ห้อง A ครับ เชิญทั้งคู่ขึ้นมาบนเวทีครับ”และอาการที่มินฮยอกเป็นเมื่อคู่ก็เกิดขึ้นกับจงฮยอนเค้าไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะได้เป็นปริ้นเซล เป็นไปได้ไงเนี่ย??
ผู้ที่ได้รับเลือกในตำแหน่งต่างๆจะได้เข้มกัดประจำตำแหน่งซึ่งจะติดไว้ที่เนคไทของชุดนักเรียน จากนั้นก็ร่วมถ่ายรูปหมู่กับคณะครูและผู้อำนวยการ
“เห็นมั้ยล่ะจงฮยอน ฉันบอกแล้วว่านายจะต้องได้เป็นปริ้นเซลน่ะ”มินฮยอกพูดขณะลงมาจากเวที
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”จนถึงตอนนี้จงฮยอนก็ยังไม่อยากเชื่อว่าเค้าจะได้เป็นปริ้นเซล เค้าเองไม่ได้ต่างอะไรไปจากเด็กนักเรียนคนอื่นทั่วไปเลย(ในความคิดของจงฮยอน)
“เฮ้ๆ พวกนายน่ะ.....ฉันยินดีกับพวกนายด้วยนะทั้งยงฮวาแล้วก็นายด้วยจองชิน^^”มินฮยอกแสดงความยินดีกับคนที่ได้ตำแหน่งปริ้นซ์และเดือน
“อืม ยินดีกับพวกนายสองคนด้วยเช่นกัน”ยงฮวาก็แสดงความยินดีกลับก่อนนะเดินจากไป
“เอ๊ะ!.....ทำไมฉันไม่เคยเห็นนายเลยล่ะจองชิน นายเป็นเด็กใหม่หรือป่าว?”มินฮยอกเอ่ยถามคนที่เค้าไม่คุ้นหน้าเลย แต่หารู้มั้ยว่าคนที่เค้ากำลังถามอยู่นั้นคุ้นหน้าเค้าเป็นอย่างดีเลย
“ป่าวหรอก!ฉันเรียนที่นี้มาหลายปีล่ะ แค่ไม่ค่อยมาโรงเรียนเท่านั้นเอง นายไม่เคยเห็นหน้าฉันจริงๆหรอ?”จองชินค่อนข้างแปลกใจกับคนตรงหน้าที่บอกว่าไม่เคยเห็นเค้า และในผับคืนนั้นล่ะ?
“ไม่อ่ะ....ถ้าฉันเคยเห็นฉันจะถามนายหรือไงเล่า?” ดูเหมือนมินฮยอกจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเค้าและจองชินที่เกิดในผับวันนั้นจนหมดสิ้น คงเป็นเพราะวันนั้นเค้าเมามากและเค้ามักจะจำไม่ได้ว่าตอนเมาเค้าทำอะไรไปบ้าง
“แต่ฉันเคยเห็นนายนะ และเคยมากกว่าเห็นด้วย”จองชินพูด
“นายพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ ไปกันเถอะจงฮยอน ไปนะจองชิน”มินฮยอกพูดจบก่อนจะลากเพื่อนคนสวยที่ยังไม่หายอึ้งกับตำแหน่งที่เค้าได้
“ฮึๆ นายจำฉันไม่ได้งั้นหรอคัง มินฮยอก แต่ฉันจำนายได้แม่นเลยนางแมวยั่วสวาท.....และนายจะต้องรับผิดชอบที่บังอาจมาขโมยจูบฉันไป”จองชินพูดพลางมองหลังของคนที่เพิ่งเดินด้วยสายที่อ่านไม่ออก
...................................
.............................................
..................................
และแล้วกิจกรรมในวันนี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้น นักเรียนต่างพากันแยกย้ายกลับบ้านซึ่งรวมไปจงฮยอนด้วย
ในทุกๆวันจงฮยอนมักจะเดินไป-กลับระหว่างคอนโดและโรงเรียน ที่เค้าเลือกที่จะเดินก็เพราะว่าเค้าขับรถไม่เป็น เค้าอาศัยอยู่ที่คอนโดค่อนข้างหรูที่อยู่ไกลจากโรงเรียนไม่มากนัก เค้าอาศัยอยู่คนเดียวเนื่องจากคนในครอบครัวของเค้าอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นกันหมด ที่เค้าย้ายมาเรียนที่เกาหลีเพราะแม่ของเค้าอยากฝึกให้เค้าสามารถดูแลตัวเอง เมื่อก่อนเค้าเป็นคนที่ติดพ่อกับแม่มากและที่สำคัญเค้าเป็นโรคกลัวความเหงา โรคที่กลัวการอยู่คนเดียว เพราะเหตุนี้แม่ของจงฮยอนเลยให้จงฮยอนมาอยู่ที่เกาหลีคนเดียวเพื่อให้หายจากโรคกลัวความเหงา
“เป็นไปได้ไงเนี่ย ฉันเป็นปริ้นเซล?”จงฮยอนยังไม่เชื่อกับสิ่งที่เค้าได้เป็น เค้าคิดเสมอว่าเค้าเป็นเพียงเดธรรมดาที่การเรียนค่อนข้างแย่คนนึ่งเท่านั้น ไม่เห็นมีอะไรพิเศษตรงไหน แต่จริงๆเค้าเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าสวยงามราวกับผู้หญิงหรือสวยกว่าผู้หญิงบ้างคนอีก ผิวขาวอมชมพูดูสุขภาพดี มองรวมๆแล้วเค้าเป็นคนที่น่าทะนุทนอมเหลือเกิน เค้าร้องเพลงและเล่นกีต้าร์เก่งอีกด้วยนอกจากนี้เค้ายังเป็นคนที่อัชฌาสัยดีเลิศ
ปรี๊ดดด ด ด !!เสียงแตรของรถยุโรปราคาแพงบีบดังสะนั่นเพราะคนสวยอย่างจงฮยอนกำลังคิดอะไรเลื่อยเปื่อยเกี่ยวกับการได้ตำแหน่งปริ้นเซลทำให้ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองกำลังเดินอยู่กลางถนน
“เฮ้! นายมาเดินอะไรกลางถนนเนี๊ย อยากตายหรือไงถ้าอยากตายไปให้รถคันอื่นชน รถฉันไม่ชนคนโง่”ประโยคแบบนี้ไม่ใช้ใครที่ไหน จอง ยงฮวานั้นเอง
“ชิ!คำก็โง่สองคำก็โง่”จงฮยอนเองก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย แต่พอได้ยินประโยคที่ยงฮวาพูดความตกใจก็หายไปหมด เค้าถบทขึ้นอย่างละอาก่อนจะหันหลังเดินไปอย่างไม่แยแส
...............โง่แล้วไม่ใช่คนรึไง ชิ! คนโง่อย่างฉันจะทำให้อัจฉริยะอย่างนายคุกเข่าสารภาพรักฉันให้ได้ คอยดูเถอะ จอง ยงฮวา...............
.................................................................................................................................................
*พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยนะค่ะ เดี๋ยวมาแก้ค่ะ
ย๊งไปทำอะไรให้ฮยอนเสียใจขนาดนั้นนะ? อยากรู้ติดตามตอนต่อไปค่ะ
เม้นด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ^^
ความคิดเห็น