คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love Light Chapter 2 (100%)
Writer : Bonnie’xz
Chapter 2
…………………….
……………………………………………..
วันจันทร์วันเริ่มแรกของสัปดาห์แห่งการมาเรียนหลังจากที่หยุดเสาร์อาทิตย์ไปแต่วันนี้ที่โรงเรียนดูคึกคักเป็นพิเศษเพราะวันนี้ที่โรงเรียนมีการจัดกิจกรรมแข่งโฟร์กซอง ซึ่งกิจกรรมจะมีทั้งวันและนั้นเป็นที่ชอบของนักเรียนทั้งหลายเพราะจะไม่มีการเรียนการสอน
และเพราะวันนี้มีกิจกรรมโฟร์กซองจึงเป็นสาเหตุที่คนสวยอย่างจงฮยอนจะต้องเอากีตาร์ตัวโปรดมาด้วยนั้นเพราะเค้าลงแข่งโฟร์กซองด้วยและเค้าก็เป็นที่หนึ่งทุกๆครั้งที่เค้าลงแข่ง และวันนี้เค้าหวังว่าจะเป็นอีกครั้งที่เค้าจะได้ที่หนึ่ง
“อรุณสวัสดิ์~ แม่นางฮยอนนี่”เมื่อจงฮยอนเดินมาถึงหน้าห้อง F ห้องเรียนของเค้าเสียงทักทายจากเพื่อนสนิทของเค้าก็ดังขึ้นทันที
“อรุณสวัสดิ์มินฮยอก ทำไรอยู่อ่ะ?”จงฮยอนกล่าวทักทายกลับพร้อมกับนั่งลงข้างๆมินฮยอกที่กำลังให้สนใจไอแพดในมือเอาเป็นเอาตาย
“ก็เช็คเรทติ้งค์เราไง มีคนมาโหวตให้นายเป็นปริ้นเซลเยอะมากแต่นายมีคู่แข่งที่น่ากลัวมากๆเลยนะ คะแนนสูสีกันสุดๆ ฉันควรจะทำไงดี?” มินฮยอกตอบโดยที่สายตายังจับจองอยู่ที่ไอแพดในมือ เค้ากำลังกลุ้มใจที่เพื่อนเค้ามีคู่แข่งตำแหน่งปริ้นเซลของโรงเรียนที่น่ากลัวเอามากๆ น่ากลัวในที่นี้ไม่ใช่ความเหี้ยมโหดแต่อย่างใดแต่เป็นความสวยที่ไม่ได้น้อยไปกว่าจงฮยอนเพื่อนสนิทเค้าแม้แต่นิดแถมยังฉลาดอีกด้วย
“คู่แข่งที่ว่าคือใครหรอ น่ากลัวยังไง?”จงฮยอนเอ่ยถามมินฮยอกด้วยความสงสัย แต่จริงๆแล้วเค้าไม่ได้สนใจเรื่องปริ้นเซลอะไรนี้เลยซักนิดแต่แค่ถามก็เพราะว่าเค้าอยากรู้ว่าคนที่น่ากลัวที่มินฮยอกพูดถึงคือใครเท่านั้น ส่วนเรื่องที่เค้าจะได้เป็นปริ้นเซลหรือป่าวนั้นเค้าไม่ได้ให้ความสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว
“อี ฮงกิห้องAไง ทั้งสวยทั้งฉลาดเพอร์เฟคสุดๆอ่ะ นายนั้นยังได้เป็นดอกไม้ประจำห้องAอีกด้วย ฉันควรจะทำไงดีเนี่ย?”มินฮยอกตอบคำถาม
“แล้วนายจะกลุ้มใจทำไม?”
“ก็ฉันอยากให้นายเป็นปริ้นเซลนิ ! ว่าไปแล้วนายสูสีกับฮงกิมากๆความสวยไม่กินกันไม่ขาดเลย นายเองก็เป็นดอกไม้ประจำห้อง F เราอีก แต่ติดที่ว่า.....นายไม่ฉลาดเหมือนฮงกิแค่นั้น”
“พูดง่ายๆว่าฉันโง่ แล้วนายจะกลุ้มใจไปทำไมฉันไม่ได้เป็นปริ้นเซลอะไรนั้นฉันก็ยังเป็นเพื่อนายเหมือนเดิม ฉันว่านายคอยเป็นกำลังใจให้ฉันแข่งโฟร์กซองวันนี้ดีกว่าอีก”จงฮยอนพูด ถึงเค้าจะชนะที่ครั้งที่ลงแข่ง แต่เค้าก็ต้องการกำลังใจจากเพื่อนสนิทเค้าเหมือนกัน
“โอเคๆ ฉันไม่กลุ้มใจเรื่องนั้นก็ได้ แต่กลุ้มใจเรื่องแข่งโฟร์กซองแทน ฉันได้ข่าวมาว่ามีนักเรียนใหม่ห้องA ลงแข่งด้วยเค้าร้องเพลงเพราะมากแถมฝีมือกีต้าร์เก่งสุดๆที่สำคัญหน้าตาเค้าหล่อโฮก ก!!! เฮ้อ~ทำไมนายจะต้องเจอแต่คู่แข่งที่น่ากลัวอยู่เลื่อยเลยนะ”มินฮยอกพูดอีกเรื่องที่ทำให้เค้ากลุ้มใจ
“ต่อให้เก่งขนาดไหนก็สู้จงฮยอนผู้น่ารักของฉันไม่ได้หรอก จริงมั้ยจ๊ะจงฮยอน”เสียงใครอีกคนดังขึ้นพร้อมกับหยิกแก้มจงฮยอนด้วยความเอ็นดู
“นิ!ปล่อยแก้มฉัน นายมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยซึงฮยอน”จงฮยอนปัดมือซึงฮยอนหนุ่มทะเล้นห้องF ที่ชอบจงฮยอนจนออกนอกหน้านอกตา ซึ่งบางครั้งซึงฮยอนทำให้จงฮยอนรู้สึกรำคาญมากจนเอ่ยปากไร่อย่างไม่ใยดี ซึงฮยอนก็ยังตามตื้อจงฮยอนอย่างไม่มีวันล้มเลิกความตั้งใจแน่นอน
“ฉันจะมาตั้งแต่เมื่อไรไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ฉันมาพร้อมหัวใจที่มีความรักให้นายอย่างเต็มเปี่ยม โอ้! จงฮยอนนายคือนางฟ้าในใจของฉัน”ไม่พูดป่าวซึงฮยอนยังกุมมือจงฮยอนอย่างถือสิทธิ์
“ซึงฮยอน ถ้านายจะมาพูดเรื่องบ้าบออะไรของนายเนี่ยนายออกไปเลย ฉันรำคาญ”ก่อนที่ซึงฮยอนจะจุมพิตลงที่มือเรียวของจงฮยอน เค้าชักมือออกอย่างรวดเร็วพร้อมเอ่ยบอกไล่คนตรงหน้าอย่างละอา
“โธ่! จงฮยอนทำไมนายชอบไล่ฉันอยู่เลื่อยเลยนะ ฉันแค่มาตามนายไปที่งานน่ะ การแข่งขันจะเริ่มแล้ว” ซึงฮยอพูดด้วยนำเสียงเชิงน้อยใจนิดๆ ก็ทุกทีที่เค้าอยาใกล้จงฮยอนก็จะถูกไล่ทุกที
“เออจริงซิ! นี้ก็ใกล้เวลาแล้วเราไปกันเถอะจงฮยอน”มินฮยอกที่นั่งเงียบฟังจงฮยอนและซึงฮยอนคุยกันก็เอ่ยขึ้น เค้าเคยชินกับการที่ซึงฮยอนตามตื้อจงฮยอนไปซะแล้ว มีจงฮยอนที่ไหนจะมีซึงฮยอนที่นั้น ดูรวมๆก็เหมือนเพื่อนกลุ่มเดียวกันนั้นหล่ะ
“อื้ม~ ^^ “ จงฮยอนตอบรับ
“จงฮยอนฉันถือกีตาร์ให้นะ”ซึงฮยอนเห็นจงฮยอนกำลังจะสะพายกีตาร์เลยอาสาช่วยถือ บางครั้งซึงฮยอนก็ทำตัวมีประโยชน์บ้างถึงจะเล็กน้อยแต่ก็ดีกว่าทำตัวน่ารำคาญตลอดเวลาไม่ใช่หรอ?..
.....................
.................................
......................
ด้านหลังเวทีมีผู้คนจำไม่มากเท่าไรอยู่ส่วนใหญ่เป็นสตาฟและผู้ลงแข่งขัน ซึ่งรวมไปถึงจงฮยอน มินฮยอกและซึงฮยอน
“ใกล้ถึงหมายเลขนายล่ะ นายตื่นเต้นมั้ย? ฉันตื่นเต้นแทนจังเลย ><” มินฮยอกพูดพลางทำท่าทางตื่นเต้นแสนจะน่ารัก
กิจกรรมในวันนี้มีคนลงแข่งขันทั้งหมด 30 คน จงฮยอนจับได้หมายเลข17 ตอนนี้ใกล้จะถึงคิวเค้าแล้ว กิจกรรมครั้งนี้มีคนลงแข่งเยอะกว่าทุกครั้งมันทำให้เค้ารู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย
“ฉันก็ตื่น......”คำพูดถูกกลืนลงคอไปเพียงสายตาหันไปเจอใบหน้าหล่อเหล่าที่เค้าคุ้นมากอย่างบอกไม่ถูก
................ต้องไม่ใช่! ไม่ใช่แน่ๆ เค้ามีไม่ทางมาที่นี้ได้ ต้องไม่ใช่เค้าอ่ะ ก็แค่คนหน้าเหมือนแหละจงฮยอน อย่าคิดมาก.............
“นายเป็นอะไรไปจงฮยอน”เมื่อเห็นว่าจงฮยอนยืนนิ่งจองไปที่มุมนึ่งของหลังเวทีอย่างไม่กระพริบตามินฮยอกจึงเอ่ยปากถามแต่ก็ไม่ได้ยินคำตอบกลับมาจึงหันไปดูก็พบว่าที่มุมนั้นมีหนุ่มหล่อราวเทพบุตรกำลังนั่งดีดกีต้าร์พร้อมร้องเพลงคลอเบาๆไปกับเสียงกีต้าร์อันไพเราะนุ่มนวลนั้นเองชั่งเป็นภาพที่น่าหลงใหลเหลือเกิน
“นิ! จงฮยอนนายห้ามมองผู้ชายคนอื่นนะ ฉันหวง!!”ซึงฮยอนเห็นเช่นนั้นจึงรีบเอามือปิดตาจงฮยอน
“ซึงฮยอน! นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! “การกระทำของซึงฮยอนทำให้จงฮยอนรวบรวมสติกลับมาได้หลังจากที่หลุดลอยเพราะใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น พลางแกะมือของซึงฮยอนออก
“นายสนใจเด็กใหม่นั้นหรอ?”มินฮยอกถามจงฮยอนด้วยความสงสัย
“เด็กใหม่?” ......เด็กใหม่! ก็แค่คนหน้าคล้ายเท่านั้นล่ะจงฮยอน เฮ้อ~แต่ทำไมรางสังหรณ์มันบอกว่าเป็นเค้านะ.....
“ใช่ๆ คนนี้แหละเด็กใหม่ห้องA รู้สึกจะชื่อจอง ยงฮวา หล่อจริงอะไรจริงอ่ะคนนี้ พ่อคุณเอ้ยกินข้าวกับอะไรทำไมถึงหล่อเยี่ยงนี้นะ”ไม่มีเรื่องใดในโรงเรียนที่มินฮยอกหลานเจ้าของโรงเรียนไม่รู้
“ห๊า า าา า า า!!! ยงฮวา..จอง ยงฮวาหรอ?”........ง๊า!! ไม่จริงต้องไม่ใช่เค้าก็แค่บังเอิญชื่อเหมือนกันหน้าคล้ายกัน เน้นหน่อยว่าหน้าคล้ายกันมาก แต่ยังไงก็ขออย่าให้เป็นเค้าคนนั้นเลยเถอะ!!!......
“อืม...ยงฮวา ได้ข่าวว่าเค้าเก่งเข้าขันอัฉริยะเลยนะ นายสนใจหรอ...ฉันจะบอกเค้าให้นะ><”มินฮยอกไม่เคยเห็นเพื่อนคนสวยของเค้าเป็นแบบนี้มาก่อน เลยอยากเล่นอะไรสนุกๆ
“ปะ....ป่าว! ฉะ...”ไม่ทันที่จะบอกปฎิเสธมินฮยอกก็วิ่งไปหายงฮวาแล้วพูดอะไรบางอย่างพลางชี้มาทางเพื่อนสนิทคนสวย
ยงฮวามองตามที่มินฮยอกชี้ สายตาเค้าเบิกกว้างเพราะไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ แต่ก็แป๊บเดียวเท่านั้นสายตาเค้าก็เป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะลุกเดินมายังจงฮยอนที่ตอนนี้กำลังตกใจที่เห็นยงฮวาเดินมา จงฮยอนไม่รู้จะทำยังไงจึงหันหนี
“เพื่อนนายบอกว่านายอยากรู้จักฉัน?”เมื่อยงฮวาเดินมาถึงเค้าก็เอ่ยด้วยเสียงเรียบๆกับจงฮยอนที่ยืนหลังให้
“พะ.....เพื่อนฉันแค่แกล้งฉันเฉยๆ”จงฮยอนตอบโดยไม่ได้หันไปมองหน้ายงฮวา
“เสียมารยาท! ฉันพูดด้วยหันหลังให้ฉันทำไม?”ยงฮวาพูดขึ้นเสียงเรียบตามแบบฉบับ
“ก็...เฮอะ!” คนโดนด่าว่าเสียมารยาทอารมณ์ขึ้น หันหน้ากลับมามองยงฮวาด้วยสายตาเคืองๆ
“กะแล้วเชียวว่าต้องใช่นาย 2 ปีที่ไม่ได้เจอนาย ดูสวยขึ้นนะ....อี จงฮยอน”ที่ยงฮวาด่าจงฮยอนว่าเสียมารยาทก็เพราะอยากให้จงฮยอนหันหน้ามาเพื่อความแน่ใจเท่านั้น
“เฮ้ ๆ! พวกนายสองคนรู้จักกันหรอ?” มินฮยอกเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยสุดชีวิต
“อะ..อืม! ฉันเคยเรียนมัธยมต้นที่เดียวกันกับเค้าตอนอยู่ญี่ปุ่นน่ะ”จงฮยอนตอบ
“จงฮยอน... นายเล่าไม่หมดนิ ! ระหว่างฉันกับนายมีอะไรมีมากว่านี้ไม่ใช่หรอ?”ยงฮวาพูดเสียงเรียบแต่กลับมีรอยยิ้มเย้ยหยันกวนประสาน
“จงฮยอนที่ว่ามีอะไรมากว่านี้คืออะไรอ่ะ เล่าให้ฉันเล่าเดี๋ยวนี้เลยนะ><”ความอยากรู้อยากเห็นของมินฮยอกไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้กระทั้งตอนนี้
“เราก็เคยเป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ แม่ฉันกับแม่ยงฮวาสนิทกันน่ะ แค่นั้นไม่มีอะไรหรอก”และแล้วจงฮยอนคนสวยก็โกหกคำโต
.................ขอโทษนะมินฮยอกที่ฉันเล่าให้ฟังหมดไม่ได้ ฉันไม่ได้คิดจะปิดบังนายนะแค่ฉันยังไม่พร้อมเท่านั้นเอง ไว้พร้อมเมื่อไรฉันจะเล่าให้นายฟังเองนะ ขอโทษนะๆ ><………….
“อ่อ ที่แท้ก็รู้จักกัน ฉันคิดว่านายสนใจยงฮวาซะอีก”มินฮยอกพูด ตอนนี้เค้าหายสงสัยแล้วล่ะ
“ฮึ ฮึ”เสียงหัวเราะในลำคอของยงฮวาดังขึ้น ที่เค้าหัวเราะเพราะเค้าขำที่จงฮยอนกำลังปิดบังเพื่อนสนิทและเพื่อนสนิทก็เชื่ออย่างง่ายดาย
“ชิ! ไม่คิดว่านายลงแข่งนะ”จงฮยอนเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า ถ้าขืดพูดเรื่องเดิมมีหวังเรื่องที่คิดจะปิดบังได้หลุดปากออกมาแน่
“ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น เด็กโง่อย่างนายไม่น่าเล่นดนตรีเป็น ฉันยังจำตอนที่เราไปเรียนดนตรีด้วยกันได้เลย นายอ่านค่าตัวโน๊ตไม่ถูก ไม่ซิ! อ่านไม่เป็นเลยต่างหาก กุนแจซอล กุนแจฟา นายยังไม่รู้จักว่าคืออะไรเลย ไม่น่าจะเล่นดนตรีเป็น”ดูเหมือนว่าการพูดแควะจงฮยอนจะเป็นเอกลักษณ์ของยงฮวาไปซะแล้วล่ะเพราะตั้งแต่เจอหน้ากัน ยงฮวายังไม่เลิกพูดแควะเลย
“นั้นมันเมื่อก่อนไม่ใช่ตอนนี้ คนโง่อย่างฉันก็ต้องมีดีซักอย่างแหละ”
“ฉันจะคอยดูล่ะกันนะ ฉันเชื่อว่านายไม่มีทางชนะฉันได้หรอก”นอกจากหล่อลากไส้แล้ว ยงฮวายังมีนิสัยตรงไปตรงมาซะจนคนฟังแทบหงายหลัง
“งั้นนายก็คอยดูล่ะกันว่าใครจะชนะ ถ้าฉันชนะนะ ฉันจะเอาถ้วยรางวัลมาฟาดหัวนายให้สลบเลย ดูถูกกันไม่เคยเปลี่ยนเลย ชิ!”ตอนนี้ใบหน้าสวยของจงฮยอนเริ่มขึ้นสีเพราะความโมโหแล้ว โดนดูถูกตลอดเวลาไม่ให้โมโหได้ไง
“ฮึ ๆ คงเป็นไปไม่ได้หรอก นายคงไม่มีบุญพอที่จะเอาถ้วยรางวัลมาฟาดหัวฉันหรอก”แต่ละประโยคที่ยงฮวาพูดกับจงฮยอน จะต้องฟังแล้วล้วนแต่ดูถูกกันซะเกือบทุกประโยค
“หน๊อย!!! คอยดูเถอะจอง ยงฮวา ฉันจะชนะนายให้ได้! นายเป็นคนอัจฉริยะก็จริงแต่ก็ไม่ได้แปลว่านายจะชนะไปซะทุกเรื่อง”วินาทีนี้จงฮยอนเริ่มหมดความอดทนซะแล้วซิ
“งั้นหรอ? ขอให้โชคดีล่ะกันนะ อี จงฮยอน”ยงฮวาพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างกวนประสาทก่อนจะเดินไปยังมุมเดิมที่เคยนั่งเพื่อรอเรียกขึ้นเวที
“อ๊าก ก กก!”ความอดทนที่มีของจงฮยอนขาดสะพึงเค้าใช้มือตบที่หน้าของซึงฮยอนเพื่อระบายความโมโห
เพี๊ยะ!!!! แรงตบของฝ่ามือจงฮยอนหนักพอที่จะทำให้หน้าของซึงฮยอนเป็นรอยแดง
“โอ้ย!! ฉันเจ็บนะจงฮยอน T^T” ซึงฮยอนร้องขึ้นเสียงด้วยพลางเอามือลูบแก้มป้อยเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปนชาที่ใบหน้า
“อุ๊ย! ขอโทษนะซึงฮยอนคือฉันลืมตัวนะ ขอโทษจริงๆนะ”ความเป็นจงฮยอนอีกข้อนอกจากจะชอบเล่นเกมส์ เล่นกีต้าร์เก่ง สวย และโง่แล้วความยังเป็นคนขี้สงสารเป็นที่สุด เมื่อเห็นรอยแดงบนหน้าซึงฮยอนซึ่งมาจากฝีมือเค้า มันทำให้เค้ารู้สึกผิดมาก
“ไม่เป็นไรฉันไม่โกรธ นายตบฉันแสดงว่านายรักฉัน ฉันมีความสุขจังเลยจงฮยอน~ >///<”มีรึที่ซึงฮยอนจะโกรธจงฮยอนได้ ถ้าจะโกรธน่าจะโกรธตั้งแต่โดนไล่แล้วล่ะ
“ไร้สาระจริงๆเลยซึงฮยอน ...... นิ!จงฮยอนดูเหมือนนายจะโกรธแค้นยงฮวามาตั้งแต่ชาติปางก่อนเลย”มินฮยอกพูด
“นายก็ดูซิ! มินฮยอกเค้าพูดดูถูกฉันนะ ไม่โมโหได้ไงเล่า”จงฮยอนพูดอย่างอารมณ์เสีย
“นายยังไม่ชินอีกหรอ? พวกห้องF อย่างเราน่ะ โดนพวกห้องเด็กหัวกะทิอย่างห้องA ดูถูกเป็นประจำอยู่แล้วนิ!อย่าไปคิดมากเลย เป็นฉันนะฉันจะไม่เก็บมาคิดให้รกสมองหรอก เอาสมองอันน้อยนิดของพวกเรามาคิดดีกว่าว่าจะทำอย่างไงให้พวกคนดูให้คะแนนนาย” ใช่แล้วห้องF ห้องที่ถือว่าบ๊วยที่สุดคือพูดง่ายๆก็คือห้องที่รวมเด็กที่การเรียนค่อนข้างแย่เอาไว้ ซึ่งรวมไปถึงมินฮยอก จงฮยอน และซึงฮยอน แล้วพวกห้องF โดนดูถูกเป็นประจำอยู่เสมอ
จงฮยอนเองก็ชินแล้วที่พวกห้องA มาดูถูก แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้โมโหยงฮวาได้ขนาดนี้ อาจเป็นเพราะจงฮยอนรู้สึกเกียดผู้ชายคนนี้อยู่แล้วก็ได้ เมื่อมาโดนดูถูกแบบนี้ก็ยิ่งทำให้โมโหไปกันใหญ่
...................คอยดูเถอะจอง ยงฮวา ฉันจะต้องชนะนายให้ได้!!!................
………………….
……………………………..
……………........
กรี๊ดด ด ด ย๊งออกแล้ว ( ออกมาได้หล่อมาก >///< )
เอ๊ะ! ย๊งกับฮยอนเค้ามีอะไรมากกว่าการเคยเรียนที่เดียวกันและเป็นเพื่อนบ้านกันนะ? อยากรู้ซะแล้วซิค่ะ ย๊งไปทำอะไรให้ฮยอนเกียดได้ขนาดนี้นะ! แล้วการแข่งครั้งนี้ใครจะชนะเนี่ย?
เม้นด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ กิ้ว กิ้ว~
ความคิดเห็น