[FIC BEAST] Non-stop love หยุดไม่ได้หากหัวใจอยากจะรัก(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : Non-stop Love หยุดไม่ได้หากหัวใจอยากจะรัก ::Chap.2

 Non-stop  Love  หยุดไม่ได้หากหัวใจอยากจะรัก

Writer : Bonnie’z

Chapter : 2

.........................................................................

....................................................................................................................

..........................................................................

“ว้าว!!!  รองเท้าคู่นั้นเท่จัง”เสียงของคุณหนูลีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรองเท้าผ้าใบแบนด์ดังที่โชว์อยู่ในร้าน  เค้าไม่รีรอที่จะรีบเข้าไปในร้านทันที

มือบางหยิบรองเท้าคู่นั้นขึ้นมาดูหากแต่ต้องหยุดชะหงักเพราะมีมือหนาของใครอีกคนจับรองเท้าข้างนั้นเหมือนกัน   กีกวังเงยหน้ามองเจ้าของมือหนานั้นก่อนจะออกแรงกระชากรองเท้าคู่ให้หลุดจากมือหนานั้นแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเจ้าของมือหนานั้นก็ยื้อรองเท้าคู่นั้นไว้เหมือนกัน

“นิ!ฉันหยิบก่อนนะ!! ปล่อยเดี๋ยวนี้”เมื่อเห็นเช่นนั้นกีกวังจึงเอ่ยขึ้นอย่างเอาแต่ใจพลางดึงรองเท้าออกจากมือหนานั้น

“ไม่ปล่อย!  ฉันจะเอารองเท้าคู่นี้!!  นายนั้นแหละปล่อย!!”เจ้าของมือหนาเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบอย่างเอาแต่ใจเหมือนกัน   ก็คนอย่างคุณชายซนดงอุนน่ะ  ถูกเลี้ยงมากอย่างตามใจจึงไม่แปลกที่เค้าจะกลายเป็นคนเอาแต่ใจเข้าขั้น  สิ่งไหนที่เค้าอยากได้เค้าก็ต้องได้นั้นแหละคือนิสัยที่แก้ไม่หายของซนดงอุน

“ไม่!!!!!  ฉันจะเอาคู่นี้อ่ะ”กีกวังเริ่งขึ้นเสียง  เค้าเองก็เป็นคนที่เอาแต่ใจเหมือนกัน   คนเอาแต่ใจสองคนมากแย่งรองเท้ากันแบบนี้อะไรจะเกิดขึ้นล่ะเนี่ย

“เออ....มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?”เสียงพนักงานขายของร้านเอ่ยขัดขึ้นเมื่อเห็นสงครามแย่งรองเท้า

“ฉันต้องการรองเท้าคู่นี้!!!!/ฉันเอารองเท้าคู่นี้!!!!”เสียงของกีกวังและดงอุนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน   ทั้งสองหันมามองหน้ากันอย่างอาฆาต

“คือรองเท้าคู่นั้นขายดีมากครับ  ตอนนี้เหลือคู่นั้นคู่เดียวแล้วคับ”พนักงานขายพูดเอ่ยขึ้น

“ไม่สน!  ฉันต้องการรองเท้าคู่นี้!!  นายปล่อยได้แล้ว  อย่างนายอ่ะต้องทางโน่นนู้น  รองเท้าส้นสูงเหมาะกับนายที่สุด   เพราะมันจะทำให้นายสูงขึ้น”นอกจากดงอุนจะเป็นคนเอาแต่ใจแล้วเค้ายังเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมาซะจนคนฟังแทบหงายหลัง

“นายว่าฉันเตี้ยหรอ?  ฮึ่ย!  นายมันไอ้....”ตอนนี้กีกวังกำลังปรี๊ดแตก  สิ่งนึ่งที่เค้าไม่ชอบเลยก็คือคนมาว่าเค้าเตี้ย   อย่างน้อยๆเค้าก็สูงเกิน170 นะ!!    แต่จะด่าไอ้คนที่มาว่าเค้าว่าเตี้ยนั้นก็ไม่รู้สรรหาคำไหนมาด่าคนตรงหน้าดี   ก็คนตรงหน้าเค้านั้นเล่นเพอร์เฟคไปซะทุดอย่าง  ทั้งหน้าตาหล่อเหลา  สูงโปร่ง ท่าทางดูดีมีฐานะชาติตระกูลที่ดี

“ฉันยังไม่พูดซักคำว่านายเตี้ย!  แต่มันก็จริงนะ  นายเตี้ยจริงๆแหละ”ดงอุนพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาทหากแต่ใบหน้านั้นยังคงเรียบนิ่ง   อีกข้อนึ่งที่เป็นซนดงอุนคือเค้าเป็นคนเย็นชาและชอบทำหน้านิ่งๆตลอดเวลา

“ฮึ่ย!!  ไอ้หมาหน้านิ่ง!!”ในที่สุดกีกวังก็ทนไม่ไหวกับคนตรงหน้า  เค้าปล่อยรองเท้าที่ยื้อแย่งกับดงอุนก่อนจะหยิบอีกข้างขึ้นมาแล้วปาใส่ดงอุนอย่างเหลืออดที่ดงอุนมาว่าเค้าเตี้ย

ผลัก!!!

 

รู้สึกว่ากีกวังจะแม่นยิ่งนักเพราะเค้าปารองเท้าไปโดนหัวของดงอุนเข้าอย่างจัง     ก่อนจะเยียดยิ้มอย่างสะใจแล้วสะบัดก้อนเดินหนีไปอย่างไม่สนใจอีก

“โอ๊ยยยยย!!  นาย...”ดงอุนยกมือขึ้นมาลูบหัวตัวเองเพราะเค้ารู้สึกถึงความเจ็บนิดๆ  แต่คงไม่เท่าเจ็บใจหรอก  บังอาจมากที่มาทำกับคุณชายซนดงอุนคนนี้

แสบนักนะไอ้ตัวเล็ก!!  ถ้าไปเจออีกที่ไหนนะจะเอาคืนซะเข็ดเลย  คอยดูซิ!!!

.

.

.

.

.

.

.

.

ครืนนนน   ครืนนนนน

เสียงโทรสับเครื่องหรูของคนสวยอย่างจางฮยอนซึงสั่นเป็นจังหวะแสดงว่ามีคนโทรก่อนที่เจ้าของเครื่องจะกดรับสายใครบาง

“ว่าไงจียง?”ฮยอนซึงรับสาย ควอน จียง เพื่อนสนิทคนเดียวของเค้า 

[คืนนี้ไปเที่ยวกันนะๆ]

“คิดดูก่อน”ฮยอนซึงตอบเสียงเรียบตามแบบฉบับ    ใช่!เค้าเย็นชา  และเค้าก็ไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไรด้วย

[นะ นะ ฮยอนซึง  ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย  ฉันอยากไปเต้น> <  ถ้านายไม่ไปฉันจะร้องไห้สามวันไม่หยุดเลย  ฉันทำจริงๆนะ]

“อืม..  ก็ได้  นายนิมันจริงๆเลยจียง”ฮยอนซึงเค้ามักจะแพ้ลูกอ้อนของเพื่อนสนิทคนนี้เสมอ  

[เย้!!! แล้วเจอกันคนสวย]  จียงพูดด้วยน้ำเสียงดีใจสุดขีดก่อนจะวางสาย   ฮยอนซึงยกยิ้มเล็กๆก่อนจะส่ายหัวให้กับความเป็นเด็กของจียง   อย่างน้อยๆเรื่องที่เค้าแคร์ก็มีเรื่องของควอน จียงเพื่อนสนิทคนเดียวของเค้า

.

.

.

.

.

.

ไนต์คลับสุดหรูย่านถานบันเทิงกลางมือ

วันนี้ย่านสถานบันเทิงแห่งไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไร  ซึ่งมันก็ทำให้คนสวยอย่างฮยอนซึงรู้สึกดีเพราะเค้าน่ะไม่ชอบสถานที่ที่คนเยอะๆเลยซักนิด   แต่วันนี้เหมือนทุกอย่างเป็นใจให้เค้ามาเที่ยว

ร่างบางเดินเข้าไปในไนต์คลับเพื่อไปตามที่นัดกับเพื่อนสนิทไว้   แม้อายุพวกเค้าไม่ถึงแต่พวกเค้าก็เข้าสถานบันเทิงแบบนี้ได้สบายๆเพราะอะไรน่ะหรอ  ก็เพราะว่าบ้านรวยไง  รวยซะอย่างใครจะทำไม

เมื่อฮยอนซึงเดินเข้ามาข้างในเค้าต้องแปลกใจเพราะมีสายตาหลายต่อหลายคู่หันมองมองเค้า  จะไม่ให้มองได้อย่างไรล่ะก็คนสวยอย่างฮยอนซึงน่ะเวลาโดนแสงสีในผับแล้วมาดูมีเสน่ห์อย่างเหลือล้น   บวกใบหน้าสวยที่มีเคล้าหยิ่งยโสเล็กน้อยนั้น  ทำให้ทุกอย่างน่ามองไปหมด  พวกได้คำเดียวว่าสวยมาก!

“ฮยอนซึงทางนี้!”เสียงจียงเอ่ยเรียกฮยอนซึง   เค้าเดินไปยังต๊ะวีไอพีของผับก่อนจะนั่งลงข้างจียงเพื่อนสนิทของเค้า

“ดื่มอะไรดี?” จียงเอ่ยถามคนสวยที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆ

“พั้นซ์ก็แล้วกัน”ฮยอนซึงบอกก่อนจียงจะสั่งเครื่องดื่มกับเด็กเสิร์ฟไป   ที่ดื่มได้แค่พั้นซ์ก็เพราะคออ่อนมาก  เค้าจึงเลี่ยงที่จะดื่มของที่มีแอลกอฮอล์แรงๆ

“เอ๊ะ!!  นั้นมัน…..”จียงหันไปเห็นใครบางคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของเค้าที่นัวเนียกับคนหน้าหวานอยู่อีกฝั่งของผับ   เค้ากำมัดแน่นก่อนจะลุกแล้วเดินไปตรงนั้น   ตอนนี้อารมณ์เค้าแทบจะระเบิดอยู่แล้ว

“อะ..อ่าว  จียงนายจะไปไหนอ่ะ”เมื่อไม่ได้รับคำตอบฮยอนซึงจึงลุกตามไป  ตาหันไปเห็นก็พอเข้าใจแล้วว่าจียงจะไปไหน

“ชเว ซึงฮยอน”จียงเอ่ยเรียกซึงฮยอนเสียงแข็ง   ซึงฮยอนที่กำลังนั่งนัวเนียกับเด็กในสังกัดหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนเรียก

“จียง!!”ซึงฮยอนพูดขึ้นอย่างตกใจ   เค้าไม่คิดว่าจะได้เจอกับแฟนเค้าที่นี้แถมเจอตอนนี้ไม่อยากให้เจออีก   สมองตอนนี้ขาวโพนไปหมดคิดอะไรไม่ออกซักอย่าง

“เฮอะ!!ไหนนายบอกว่าไม่สบาย  อยากนอนพักผ่อนไง....ฮึก....พักผ่อนของนายคือนอนกับไอ้คนหน้าด้านคนนี้ใช่มั้ย?...ฮือ”จียงพูดทั้งน้ำตาพร้อมชี้หน้าชายหน้าหวานอย่างชอง จินยองที่ซึงฮยอนนัวเนียด้วยเมื่อกี้

“นี้!!  นายว่าใครหน้าด้านห๊ะ!!”จินยองเอ่ยเสียงดังก่อนจะฟาดฝ่ามือไปที่แก้มของจียง

เพี๊ย!!!

แรงตบของจินยองหนักพอที่จะทำให้หน้าของจียงเป็นรอยแดงได้

“นายคงจะน่าเบื่อซินะ  ซึงอยอนเค้าถึงมาหาฉัน!”จินยองพูดอย่างยั่วยวนกวนประสาทจียง  ก่อนจะใช้มือลูบไล้หน้าอกของซึงฮยอนอย่างถือสิทธิ์โดยไม่วายจะส่งสายตาร้ายกาจไปให้จียงที่ยืนร้องไห้อย่างไม่ลืมหูลืมตา

พรึ่บ!!!

ฮยอนซึงที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ชักทนไม่ไหว    เลยหยิบถังนำแข็งที่มีเกือบเต็มตอนนี้ละลายเป็นน้ำเย็นๆสาดใส่จินยองและซึงฮยอนอย่างอดไม่ได้   ก่อนจะดึงจียงที่ยืนร้องไห้มาอยู่ข้างหลังเค้า

“เลวระยำจริงๆ!!”ฮยอนซึงเอ่ยพลางใช้สายตาเกียดชังมองไปยังซึงฮยอนที่ยืนนิ่งอย่างเดียว  ตอนนี้เค้าโมโหที่เพื่อนเค้าโดนตบเป้นอย่างมาก

“อ๊ากก!!  นายกล้าดียังไงเอาน้ำมาสาดใส่ฉัน!!”จินยองพูดขึ้นอย่างปรี๊ดแตก

“นายเป็นใคร  แล้วทำไมฉันต้องกลัวล่ะ  ก็เป็นแค่ชู้ของไอ้บ้าซึงฮยอนไม่ใช่หรอ?”ฮยอนซึงว่าจินยองก่อนจะเหลือบมองไปทางซึงฮยอนและใช้มือตบเข้าใบหน้าหล่อเข้มนั้นแรงๆ

เพี๊ย!!

“เฮ้!! นายมาตบเพื่อนฉันทำไม”เสียงทุ้มเข้มของใครอีกคนดังขึ้น  ก่อนที่เค้าจะลุกมายืนตรงหน้าฮยอนซึงคนที่ตบเพื่อนเค้า  

“เพื่อนนายทำให้เพื่อนฉันโดนตบ แถมยังนอกใจเพื่อนฉันอีก รู้แล้วก็หลบไป  ถ้าไม่อยากเจอเหมือนเพื่อนนาย!!!”ฮยอนซึงพูดด้วยเสียงเรียบตามแบบฉบับหากแต่ดูแข็งกร้าว  พลางทำหน้าหยิ่งยโสเล็กๆ  ทำให้คนมองอย่าง ยงจุนฮยองยกยิ้มที่มุมปากและมองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก 

สวย  ร้าย  แถมหยิ่งด้วย  หมอนี้น่าสนใจชะมัด ฮึ! อยากรู้นักหยิ่งๆแบบนี้บนเตียงจะเป็นแบบไหน

“ไม่หลบ  จะทำไมฉัน?”จุนฮยอนสูบบุหรี่ในมือก่อนจะพ่นควันใส่หน้าฮยอนซึง  แล้วยกยิ้มอย่างยียวน

ฮยอนซึงยกยิ้มที่มุมปากก่อนเดินเข้าไปชิดจุนฮยองกว่าเก่า   จากนั้นฮยอนซึงก็โอบคอจุนฮยองแล้วใส่เข่าเข้าที่กลางท้องของจุนฮยองเล่นเอาคนโดนจุกเลยทีเดียว

“ฮึ!!  จียงกลับกันเถอะ”ฮยอนซึงเหยียดยิ้มอย่างสะใจก่อนจูงมือเพื่อนเค้าให้เดินตามไป

ร้ายนักนะ  อย่าให้ถึงตาฉันบ้างล่ะ  ยงจุนฮยองคนนี้ต้องแก้แคล้น!!!



...............................................................................................................................................................

มาอัพแล้วววววววว
เฮ้อ!!  ไม่รู้ว่าการเจอกันของสองพระ-นาง  จะประทับใจคนอ่านหรือป่าว

ถ้าไม่สนุกขอโทษนะค่ะ   
ผิดตรงไหนขออภัยนะค่ะ  เดี๋ยวจะมาแก้ให้ค่ะ

*เอ็นจอยรีดดิ้งค์ค่ะ  :)


**เม้นซักนิด  เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ**