คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Non-stop Love หยุดไม่ได้หากหัวใจอยากจะรัก :: Intro
Non-stop Love หยุดไม่ได้หากหัวใจอยากจะรัก
Writer : Bonnie’z
Chapter : Intro
.........................................................................
....................................................................................................................
..........................................................................
ณ สนามบิน
ท่ามกลางความพลุกพรากของคนในสนามบินมีหนุ่มน้อยอายุราวๆ15ปี ยืนคุยกันอยู่ คนนึ่งดูท่าทางอ่อนโยนกำลังยืดปาดน้ำตาบนใบหน้าของเด็กหนุ่มอีกคนที่หน้าตาน่ารักราวกับเด็กผู้หญิงที่ตอนนี้กำลังยืนร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย
“กีกวังไปอยู่ญี่ปุ่น นายต้องตั้งใจเรียนนะรู้มั้ย แล้วรีบๆกลับมา ฉันจะรอนาย ฉันสัญญา”หนุ่มน้อยท่าทางอ่อนโยนพูดกับหนุ่มน้อยหน้าหวานอีกคนที่เป็นคนรักของเค้า
“จุนฮยอง....ฮึก...นายต้องรอฉันกลับมานะ.....ฮึก....ห้ามมีใคร นอกจากฉัน....ฮือ”กีกวังพูดอย่างเอาแต่ใจทั้งน้ำตา แต่คำพูดนั้นกลับทำให้คนฟังฉีกยิ้มได้ทันที
“ฉันรักนายคนเดียวกีกวัง นายต้องรีบๆกลับมานะ ฉันรักนายกีกวัง”จุนฮยองพูดก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากของกีกวังเบาๆ แล้วโอบกอดด้วยอ้อมกอดที่มีแต่ความอ่อนโยน
“ฉันก็รักนายจุนฮยอง....ฮึก....แล้วฉันจะรีบกลับมา”กีกวังเอ่ยพลางกระชับกอดจุนฮยองแน่นกว่าเก่า
ผมจะต้องจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นกับผู้ชายที่แสนจะอ่อนโยนและแสนดีนี้ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นโดยไม่มีกำหนดกลับ แล้วผมจะทนได้มั้ย ผมคงทนคิดถึงความอ่อนโยนของเค้าไม่ไหวแน่ แต่เชื่อเถอะ! ว่าไม่นานหรอก ผมจะรีบกลับมาหาผู้ชายที่แสนดี อบอุ่นและอ่อนโยนคนนี้ ฉันรักนายมากนะ ยงจุนฮยอง!!!
“ไปกันได้แล้วกีกวัง”เสียงของผู้เป็นพ่อของกีกวังดังขึ้น ก่อนจะเดินนำออกไป
“ฉันต้องไปแล้ว...ฮึก...ห้ามลืมสัญญานะจุนฮยอง”
“ฉันไม่มีวันลืม กลับมาเร็วๆนะ ฉันจะรอ เชื่อใจฉันนะ”จุนฮยองพูดพลางฉีกรอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยนให้ แต่ใครจะรู้ล่ะว่าข้างในใจเค้านั้นไม่ได้อยากให้กีกวังไปเลยซักนิด
แม้ว่าจุนฮยองจะไม่ได้มีน้ำตาแฉกเช่นเดียวกันกีกวังแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าไม่อ่อนแอ่ ภายในใจเค้าอยากจะร้องไห้ อยากจะขอร้องอ้อนวอนให้กีกวังอยู่แต่ก็คงทำไม่ได้ สิ่งเดียวที่เค้าทำได้คือการรอ รอให้คนที่เค้ารักกลับมาแม้ระยะเวลาจะนานแค่ไหนก็ตาม
ผมจะรอคนที่ผมรักและเค้าก็รักผมกลับมา ไม่ว่าเวลาจะนานแค่ไหนผมก็จะรักและทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับกีกวัง ผมจะทำหน้าที่ของคนรอให้ดีที่สุด!! เฮ้อ...ผมคงคิดถึงกีกวังมากแน่ๆ
“ไปเถอะ เค้าประกาศเรียกแล้ว”จุงฮยอนพูดพลางทำเสียงที่สั่นให้เป็นปกติ เค้ายังไม่อยากให้น้ำตาไหลมาตอนนี้ เค้าไม่อยากอ่อนแอ่ต่อหน้ากีกวัง
“ฮึก....ฉันรักนาย ยงจุนฮยอง...ฮือ” ดูเหมือนกีกวังจะร้องไห้นักกว่าเดิม
“ฉันก็รักนาย ลีกีกวัง”จบประโยคจุนฮยองก็ประกอบริมฝีปากได้รูปของเค้าเข้ากับริมฝีปากสีเชอร์รี่ของกีกวังโดยไม่มีการลุกล้ำใดๆ เป็นเพียงการประกอบจูบเบาๆเท่านั้น กอ่นจะผละออกแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้กีกกวังอีกครั้ง
เมื่อผละออกจากอ้อมกอดกีกวังก็หมุ่นตัวเดินจากไปหากแต่ก็เลี้ยวหันหลังมามองจุนฮยองเป็นระยะๆ แม้ว่าดวงตาของเค้าจะพล่ามัวไปไปด้วยน้ำตาจนภาพเรือนรางเต็มทีก็ตาม เค้าเจ็บปวดจนแทบขาดใจยิ่งเดินห่างออกมาไกลเท่ายิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
รอฉันนะจุนฮยอน ฉันจะรีบกลับมา
ส่วนจุนฮยองเองก็ยืนมองแผ่นหลังของกีกวังโดยที่ปล่อยให้น้ำตาที่เค้ากลั้นเอาไว้ให้ไหลออกมาช้าๆอย่างอดไม่ได้ ตอนนี้เค้าเองคงรู้สึกไม่ต่างจากกีกวังหรอก เค้าเองก็เจ็บปวดจนยืนแทบไม่ไหว ยิ่งมองแผ่นหลังของคนที่เค้ารักเดินห่างออกไปเลื่อยๆ ยิ่งทำให้เค้าเจ็บมากขึ้นทวีคณู
กลับมาไวๆนะกีกวัง ฉันรอนายเสมอ
มีพบก็ต้องมีพรากจากกันเสมอ และการพลัดพรากนำมาซึ่งความเจ็บปวด ส่วนคนที่ทำหน้าที่รอก็คงได้แต่ภาวนาให้คนๆนั้นกลับมาไวๆ เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าคนรอจะทำหน้าที่รอไปได้นานเพียงใด เค้าจะรักษาสัญญาที่ให้กับคนที่เค้ารักได้หรือไม่ แล้วคนที่จากไปจะลืมคนที่รออยู่ทางนี้หรือเปล่า เค้าจะกลับมาหาคนที่รอหรือเปล่า เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปเวลาเท่านั้นแหละที่เป็นเครื่องพิสูจน์
.................................................................................................................................................................................
เย้!! บอนนี่คัมแบคแล้ว!!
เปิดฟิคอีกเรื่องทั้งทีเรื่องเก่ายังไม่จบ - -"
สัญญาค่ะว่าจะไม่ดองฟิคเรื่องนี้
*เอ็นจอยรีดดิ้งค์นะค่ะ
อินโทรเปิดมาโจ๊กกับกวังเป็นแฟนกัน และโจ๊กมากับแนวอ่อนโยนซะด้วย !!! 555
กวังไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นอย่างไม่มีกำหนดกลับค่ะ T^T ไม่รู้ว่าระยะเวลาจะนานเพียงใดแล้วโจ๊กจะรักษาสัญญาได้หรือไม่ติดตามกันได้ใน ตอนหน้าค่ะ
**เม้นหน่อยนะค่ะ**
ความคิดเห็น