Sorry ขอโทษทีที่คนๆนี้รักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 “เฮ้! ไอ้เกลอ! ซี้แกมาเยี่ยมน่ะ   หัดมาต้อนรับบ้างเซ่!!!”

เสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากหน้าบ้าน   หญิงสาวปรือตาน้อยๆ  

“จ้าๆ...” น้ำเสียงแผ่วเบาถูกเอ่ยขึ้นราวกับพูดกับตนเอง   เธอหยิบผ้าชุบน้ำที่วางไว้บนศีรษะออกก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆตามประสาคนป่วย   รู้สึกปวดตุบๆที่ขมับจนต้องกุมค้างเอาไว้สักพัก

“เฮ้ย!!! ตายแล้วเรอะ!!! รีบๆลงมาเลยนะโว้ย!! เมื่อย!!!” อีกเสียงตะโกนนั้นทำเอาหญิงสาวคิ้วกระตุก

“เออน่ะ...” เธอพูดเบาๆอีกครั้ง   ถ้าเป็นเวลาปกติเธอคงตะโกนกลับไม่ให้น้อยหน้าเลย   แต่เอาเถอะ  ถือว่าทำบุญแล้วกัน   หญิงสาวเลิกผ้าห่มผืนหนาออกก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืน  

‘โลกหมุนได้’ เธอคิดในใจขณะตวัดมือไปเกาะโต๊ะข้างเตียงได้ทันเวลา

‘ถ้าฉันหัวแตกตายจะไปฆ่าพวกแกเป็นลำดับแรกเลย’ เธอคิดอีกครั้งก่อนจะก้าวเดินไปช้าๆอย่างสะลืมสะลือ   ดวงตาคมปรือเหมือนคนจะหลับ   ใบหน้าขาวซีดและริมฝีปากแห้งผาก

“เร็วๆสิโว้ย!!! เมื่อยๆๆๆๆ!!! อย่างด่วนน่ะเข้าใจไหม!!!” เสียงแรกตะโกนอีกครั้งพร้อมกับประตูที่เปิดดังแกร๊ก

“กว่าจะเปิดได้นะ! ทำเอา... แว้ก!!” ยังไม่ทันที่เสียงแรกจะพูดจบก็ต้องร้องลั่นเมื่อเห็นซอมบี้ยืนอยู่ด้านหลังประตู

“ซ...ซ...ซอมบี้!! / ซอมบี้!!!” สองเสียงตะโกนพร้อมกันก่อนจะหันหลังวิ่งไปที่ประตูหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว   ถุงโจ๊กและขนม   รวมถึงเครื่องดื่มทุกอย่างครบเซตถูกทิ้งกองไว้หน้าประตูโดยไม่เหลียวแล

“รู้แล้วๆ...ตะโกนอยู่ได้...หนวกหู” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายก่อนจะก้มลงหยิบถุงอาหารที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมา

ตึง!

ประตูบ้านถูกปิดลงพร้อมกับความเงียบที่เข้ามาแทนที่   เจ้าของสองเสียงมองหน้ากัน

“นั่นใช่ บิง หรือเปล่า?”