ณ ที่แห่งนั้น...ใจฉันเป็นของเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ไดอารี่ของณภัทร #บทที่1

 

                    "ณ ที่ใด มีรัก ที่นั่น ย่อมมีทุกข์..." เสียงหวานของพี่สาวใหญ่แห่งตระกูลสิริพัชรกุลอ่านเน้นวลีในหนังสือ ก่อนที่จะปิดหนังสือเล่มนั้นลงแล้ววางไว้บนโต๊ะข้างเตียงอย่างไม่ใส่ใจ
                    "เหอะ ไร้สาระซะจริง ถ้าการมีความรักจะทำให้เป็นทุกข์ แล้วทำไมผู้คนต้องดิ้นรนหาความทุกข์กันด้วยล่ะ non-sense!" ณภัทรพูดต่อยืดยาว หล่อนพูดเหมือนเข้าใจการมีความรักดี ทั้งๆที่หล่อนไม่เคยรักใครฉันชู้สาวเลยสักครั้ง
                    "บ่นอะไรคะ พี่สาวสุดสวยของน้อง อย่าขี้บ่นนะ เดี๋ยวแก่เร็ว" ณดาเดินมานั่งข้างพี่สาวที่อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนหอมแก้มณภัทรเบาๆ อย่างที่หล่อนชอบทำทุกครั้งที่ต้องการเอาใจพี่สาว
                     "แหมๆพี่ภัทร เคยรักใครกับเขาด้วยรึไงคะ ถึงจะรู้ว่ามันไม่ทุกข์น่ะ" ณรัก น้องสาวคนสุดท้องพูดแซวยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสนใจกับช๊อคโกแลตยี่ห้อแพงในมือ
                     "แต่มนว่ามันก็จริงนะ ที่ไหนที่มี'ณรัก'น่ะ ที่นั่นคงมีทุกข์แหงๆ ฮ่าๆ" ณมนละมือจากกีตาร์เพื่อมาร่วมวงสนทนา เรียกเสียงหัวเราะจากณภัทรและณดาได้ไม่น้อย แต่กลับได้ค้อนยักษ์จากผู้ที่ถูกพาดพิงเป็นรางวัล

                      "หัวเราะอะไรกันจ๊ะสาวๆ ท่าทางจะสนุกเชียวนะ" ณฤดี มารดาของทั้งสี่ ทักขึ้นทันทีที่เปิดประตูห้องรวมของสี่สาว ห้องนี้หล่อนสร้างพิเศษเพื่อลูกสาวทั้งสี่ เพื่อเป็นห้องไว้พูดคุยสำหรับสาวน้อยดวงใจทั้งสี่ของหล่อน โดยเฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่ของห้องนี้ได้รับการออกแบบโดยณมน และสั่งทำเป็นพิเศษ
                      "คุณแม่!" สาวน้อยทั้งสี่ทักมารดาขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่ณรักจะวิ่งเข้ามากอดมารดาอย่างประจบก่อนจะฟ้องมารดาว่าโดนรังแก ทำเอาสามสาวที่เหลือทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ คล้ายจะบอกว่า 'หนูเปล่านะคะ'
                       "ณภัทร!" ผู้เป็นมารดาเอ่ยเรียก
                       "แม่คะ ลูกเปล่านะ" ณภัทรรีบออกตัว ทำให้มารดาหัวเราะเบาๆ
                       "คุณภพธรเค้ามาหาลูกแหนะจ่ะ ออกตัวเร็วเชียวนะ อย่าแกล้งน้องสิภัทร" พี่สาวใหญ่ทำหน้างงๆที่โดนมารดาดุ ก่อนจะหันไปส่งค้อนให้ณมนที่กลั้นหัวเราะอยู่
                       "คุณแม่คะ พี่ภัทรไม่ได้เป็นคนทำนะคะ" ณดาออกตัวรับแทนพี่สาว หล่อนรักณภัทรมาก เพราะณภัทรเลี้ยงหล่อนมากับมือตั้งแต่ยังเด็ก
                       "จ้ะๆ แม่ไม่ได้ว่าอะไรหรอกจ่ะ ไปเร็วภัทร อย่าให้คุณภพเค้ารอนาน" มารดาเร่ง
                       "ค่ะๆ ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" ณภัทรรับคำก่อนจะหันไปสำรวจตัวเองที่กระจกก่อน คนเป็นดารานี่นา...


                       ณภัทรกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมาจากบันไดใหญ่กลางบ้านไปยังห้องโถงซึ่งในขณะนี้มีชายสองวัยนั่งคุยกันอยู่
                       "อ้าว ลูกภัทรมาพอดีเลย มาๆ เดี๋ยวพ่อจะไปธุระพอดี คุณภพเค้ามาหาลูกเรื่องงานน่ะ ตามสบายนะครับคุณภพ" ณิรัชย์ ผู้เป็นบิดาของสาวสวยเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินจากไป
                       "สวัสดีค่ะคุณภพ" ผู้เป็นเจ้าบ้านเอ่ยทักทาย
                       "สวัสดีครับ วันนี้คุณภัทรสวยมาก ไม่ใช่สิ คุณภัทรสวยทุกวันอยู่แล้ว นี่ครับ ผมให้" ภพธรยื่นดอกไม้ที่สั่งทำพิเศษให้ เขาเอามาให้หล่อนทุกครั้งที่มาหาโดยอ้างในนามบริษัท แต่หล่อนรู้ เขาจีบหล่อน แต่หล่อนยังไม่อยากรักใคร หล่อนไม่อยากฝืนใจตัวเองที่คิดกับเขาแค่เพื่อนร่วมงาน
                       "ขอบคุณค่ะ วันนี้คุณภพมีธุระอะไรรึเปล่าคะ" ณภัทรเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที
                       "อ่า ใช่ครับ คือ มีบริษัทติดต่อมาว่าอยากให้คุณไปถ่ายทำรายการที่...ฝรั่งเศส เอ่อ..ถ้าคุณไม่สะดวก..." 
                       "ฉันตกลงค่ะ!" ณภัทรพูดสวนขึ้นทันที แหงล่ะ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่หล่อนหลงใหล แม้จะไปมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
                       "แต่ครั้งนี้เราจะไปนานกว่าครั้งก่อนๆ เราจะไปอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลา3เดือน" ภพธรพูดเสียงเบาลง เขาไม่คิดว่าหล่อนจะตกลงง่ายถึงเพียงนี้ ไม่คิดว่าหล่อนจะตกลงด้วยซ้ำไป
                       "3เดือนที่ฝรั่งเศส ยอดไปเลย!! ตกลงค่ะ ฉันรับงานนี้! คุณช่วยส่งรายละเอียดและวันเวลาเดินทางมาให้ฉันด้วยนะคะ" ณภัทรพูดยืดยาวด้วยความดีใจ ทำเอาภพธรอดยิ้มไม่ได้ '3เดือนที่ฝรั่งเศสกับสาวสวย ไม่น่าดีใจหรือไง คราวนี้แหละ ต้องจีบให้ติดให้ได้' 
                       "ครับ งั้นเดี๋ยวผมติดต่อมาอีกทีนะครับ ผมขอตัวล่ะครับ" ณภัทรไหว้ลาก่อนจะเดินตามไปส่งที่รถเมอร์ซีเดสคันหรูของชายหนุ่ม
                       
                       "สุดยอดไปเลย!!" ณภัทรร้องเสียงดงอย่างดีใจก่อนจะวิ่งขึ้นไปบอกข่าวดีกับน้องๆและมารดา..