คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 介绍 กำเนิดธิดาสกุลซู
สายพิรุณโปรยกระหน่ำ
ลมกระโชกแรงจนใบไม้น้อยใหญ่ปลิวไหว
ความหนาวเย็นรอบบริเวณทำให้บ้านเรือนลงกลอนบดบังธรรมชาติที่กำลังโหมกระหน่ำด้วยความเกรี้ยวกราด
ถึงแม้จะหลบภัยอยู่ในบ้านแต่ขนก็ลุกซู่ด้วยความหนาวเหน็บ
แต่ถึงจะหนาวเย็นมากเพียงใด
เม็ดเหงื่อผุดพรายอยู่เต็มกรอบหน้ามากเพียงใด
ก็ยังมีความร้อนอกร้อนใจอยู่ภายในโรงเตี๊ยมสกุลซู
“น้ำร้อน! ไปต้มน้ำร้อนมาเร็วเข้า!!”
“เจ้าค่ะ”
“เตรียมผ้าอุ่นๆ
เอาไว้ด้วย”
“ข้าจะรีบไป”
“เร็วเข้า
เด็กจะคลอดแล้ว!!”
เสียงสนทนาเอะอะโวยวายไปทั่วพร้อมกับร่างท้วมใหญ่ของหมอตำแยก้าวเข้าไปในห้องเถ้าแก่เนี้ยที่กำลังโอดครวญด้วยความเจ็บปวด
ข้างกายมีสามีกำลังกอบกุมมือด้วยใบหน้าที่ซีดขาว
“ท่านพี่
ข้าเจ็บ! เจ็บเหลือเกิน!!”
ซูฮูหยินโอดครวญด้วยความเจ็บปวด
พยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อบรรเทาอาการที่เกิดขึ้น
แต่ดูเหมือนว่าความพยายามจะไม่ได้ผลมากนัก
“เถ้าแก่
ออกไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ เราต้องรีบทำคลอดแล้ว”
เสียงหมอตำแยดังขึ้นเบื้องหลังทำให้เถ้าแก่ซูก้มลงจุมพิตหน้าผากภรรยาครั้งหนึ่งก่อนจะเดินออกไปจากห้องอย่างกระวนกระวาย
บริเวณหน้าห้องที่ใช้ทำคลอดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
บรรดาลูกจ้างภายในโรงเตี๊ยมต่างใจจดใจจ่อเฝ้ารอคอยทายาทสกุลซูด้วยความตื่นเต้น
เสียงร้องไห้ของภรรยาดังออกมาอย่างต่อเนื่องยิ่งทำให้ภายนอกเดินไปเดินมาอย่างอยู่ไม่ติด
“ฮูหยิน
หายใจเข้าลึกๆ แล้วเบ่งออกมาเจ้าค่ะ!”
ไม่ได้สนใจว่าเป็นเสียงผู้ใดด้วยซ้ำ
ซูฮูหยินก็ทำตามที่บอก
เรี่ยวแรงทั้งหมดถูกส่งผ่านไปยังช่องท้องพร้อมกับศีรษะทารกตัวเล็กจิ๋วปรากฏออกมาให้เห็นท่ามกลางความดีใจไปทั่วห้อง
“อุแว้!”
“ออกมาแล้วเจ้าค่ะ
เป็นผู้หญิง”
หมอตำแยรีบนำร่างทารกน้อยส่งไปให้ผู้ช่วยที่อยู่เบื้องหลัง
ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น
ซูฮูหยินที่ควรจะไม่มีความเจ็บปวดหลงเหลืออยู่ อีกกลับร้องด้วยความเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง
“ท่านหมอ
ยังมีทารกอีกเจ้าค่ะ”
สาวใช้คนหนึ่งเบิกตากว้างเมื่อเห็นศีรษะทารกที่เปรอะโลหิตสีแดงกำลังโผล่ออกมาให้เห็น
“ฮูหยิน
ยังมีอีกหนึ่งคนเจ้าค่ะ”
หมอตำแยกุลีกุจอกลับมานั่งที่เดิมอย่างตื่นเต้น
ทำคลอดเด็กทารกอีกร่างหนึ่งออกมา เสียงร้องแผดจ้าระงมไปทั่วห้องแข่งกับพี่สาว
“เป็นแฝดหญิงเจ้าค่ะ”
ซูฮูหยินหอบหายใจ
ที่นอนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หากแต่ไม่กี่อึดใจใบหน้าซีดขาวก็เหยเก เปล่งเสียงด้วยความเจ็บปวดขึ้นอีกครั้ง
“โอ๊ยย”
“ฮูหยิน
เป็นอันใดไปหรือเจ้าคะ” คนที่อุ้มทารกไว้เมื่อครู่รีบส่งเด็กน้อยไปให้ผู้ช่วย
หันมาทางคนที่นอนครวญครางพลางเบิกตากว้าง “ยังมีอีกหนึ่งคนเจ้าค่ะ!”
ประโยคนั่นทำให้ผู้คนที่อยู่ภายในห้องหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
ดวงตาเพ่งมองไปยังเถ้าแก่เนี้ยเป็นตาเดียว
มิน่าเล่าเพราะเหตุใดนางถึงได้ตั้งครรภ์ท้องใหญ่โตนัก
“อุแว้!!!”
“แฝดหญิงทั้งสามคนเจ้าค่ะ”
กล่าวออกมาพร้อมกับส่งทารกน้อยร่างที่สามไปให้ผู้ช่วยเร็วๆ
เพื่อหันมาตรวจสอบซูฮูหยินให้ถี่ถ้วนว่าแท้จริงแล้วนางตั้งครรภ์บุตรกี่คนกันแน่!
คราวนี้ซูฮูหยินเริ่มหายใจช้าลง
ใบหน้าสะคราญพยักหน้าเบาๆ ด้วยรอยยิ้มจางๆ
หางตาเหลือบมองลูกทั้งสามที่กำลังถูกชำระร่างกายอย่างวางใจ
“ฮูหยินนอนพักก่อนเถิดเจ้าค่ะ”
คนถูกกล่าวถึงตอบรับคำนั้นด้วยการหลับตาลงช้าๆ
อย่างเหนื่อยล้าสุดกำลัง
ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก
เถ้าแก่ซูรีบก้าวขาเร็วๆ
เข้าไปพร้อมกับปรากฏให้เห็นสาวใช้สามคนกำลังอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน
เสียงร้องไห้ของเด็กทั้งสามแผดจ้าแข่งกับเสียงท้องฟ้าที่ดังสนั่นไปทั่ว
“นี่คือ...”
นัยน์ตาของเถ้าแก่ซูเต็มไปด้วยความดีใจ
ทันใดนั้นเสียงของบรรดาลูกจ้างทั้งหลายที่รอชื่นชมทายาทสกุลซูต่างโน้มใบหน้าลงแล้วเปล่งวาจาออกมา
“แฝดสามเลยรึ”
“ฮ่าๆๆๆ
ดีจริงๆ เจ้ารีบนำข่าวนี้แจ้งให้ทุกคนรู้
ลูกค้าที่มาพักโรงเตี๊ยมของข้าวันนี้มิคิดเงิน
อีกทั้งพรุ่งนี้ข้าจะเปิดครัวเลี้ยงอีกด้วย!”
สวัสดีคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ สำหรับเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของซูเพ่ย ธิดาคนโตของโรงเตี๊ยมสกุลซูค่ะ
ซึ่งเนื้อเรื่องบางช่วงบางตอนมีการอ้างถึงกันบ้าง (คุณผู้อ่านท่านใดที่ไม่ได้อ่านฮูหยินทรราชและสามีทรราชมาก่อน จะได้สามารถเข้าใจเรื่องราวได้โดยไม่ต้องติดตามทั้งสามเรื่องค่ะ)
อนึ่งบางบทสนทนาในบางเหตุการณ์จะนำมาฉายซ้ำที่เรื่องนี้ในบทถัดๆ ไป แต่บทบรรยายจะเปลี่ยนไปตามความนึกคิดของตัวละครที่เป็นตัวเอกของเรื่องนั้นๆ
ขอฝากเรื่องราวของฮ่องเต้และซูเพ่ยไว้ในอ้อมกอดด้วยนะคะ
ขอขอบพระคุณจากใจ….รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ความคิดเห็น