องค์ชายวิปริต หมอหญิงวิปลาส
"ข้าคือองค์ชายเก้าของแคว้นฉู่!" นั่นเป็นประโยคที่เขาตะโกนใส่หูสตรีวิปริตที่แต่งตัวประหลาด แถมยังเรียกคนมาจับร่างกายดุจทองคำมัดไว้กับเตียงพร้อมกับดึงกางเกงเขาลงจนเห็น...นางถึงกับกล้าเอาเข็มมาแทงเขา!
ผู้เข้าชมรวม
4,372
ผู้เข้าชมเดือนนี้
25
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เขาคือ ซวี่เสียนเฟิ่ง องค์ชายเก้าผู้ชั่วร้ายของแคว้นฉู่
เขาคือบุรุษที่คนทั้งแผ่นดินต้องเกรงกลัว
แต่เพราะการถูกลอบสังหารทำให้เขาไปโผล่ในที่ประหลาด
พบเจอกับผู้คนต่างโลกและสตรีน่าตายผู้หนึ่ง
นอกจากจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาแล้ว ยังกล้าใช้เข็มแทงลงผิวล้ำค่า
เขาจะทำให้นางได้รู้ว่า….อา…ง่วงเหลือเกิน! zzZ
“ช่วยเปิดสะโพกคนไข้ด้วยค่ะ”
หลี่ฉงหรงพูดเบาๆ แต่ทุกคนกลับช่วยกันถกเสื้อผ้าและดึงกางเกงตัวในของซวี่เสียนเฟิ่งลงอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นก้นและสะโพกที่เนียนนุ่ม คราวนี้ใบหน้าของเขาถึงได้บิดเบี้ยวและดำคล้ำ ดูแก่ลงไปสิบปีภายในพริบตาเดียว!
ร่างกายดุจทองคำของเขากำลังถูกย่ำยีโดยสตรีหน้าเหม็นผู้หนึ่ง น่าอับอายเหลือเกิน!
“อ๊ากกก”
ซวี่เสียนเฟิ่งตะโกนออกมาเสียงดังลั่นเมื่อเข็มแหลมคมปักลงไปบนสะโพก มันเจ็บกว่าการฝังเข็มเสียอีก!!
ร่างกายที่ถูกรุกล้ำราวกับสัตว์เดรัจฉานเช่นนี้ ตีให้ตายเขาก็ไม่กล้าพูดออกไปให้ขันทีจางรู้อย่างเด็ดขาด คนที่รุมกันเหยียบย่ำเขาพวกนี้จะต้องสั่งประหารล้างตระกูล!
“พวกเจ้า....” เตรียมตัวเอาไว้เถิด พวกเจ้าไม่ตายดีแน่!!
ยังพูดไม่ทันที่จะจบประโยคด้วยซ้ำ จู่ๆ สติของเขาก็พลันเลื่อนลอยขึ้นมา ความคิดในหัวที่มากมายเมื่อครู่ คำพูดเยอะแยะที่จะพูดออกไปหายไปชั่วพริบตา เขาคิดอะไรไม่ออก
ง่วงเหลือเกิน!! zzZZ
“จบเรื่องสักที!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“เสด็จย่า นางเป็นนางกำนัลของห้องซักล้าง หลานปรารถนาในตัวนาง จึงให้นางติดตามลูกกลับตำหนักพ่ะย่ะค่ะ”
ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชำเลืองมองสตรีข้างกายที่ใบหน้าเหลอหลา แม้กระทั่งดวงตายังเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด
นางกำนัลบ้าบออะไร ที่นี่ที่ไหน?
ยังไม่ทันที่จะได้คิดตกด้วยซ้ำ จู่ๆ มือของเขาก็เอื้อมมาวางลงบนมือของหล่อนแล้วบีบเอาไว้แน่น
“เสด็จย่าได้โปรดเห็นใจหลานด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
ไม่พูดเปล่ายังโน้มลำตัวลง มิหนำซ้ำยังใช้มือหนึ่งกดหลังของหล่อนให้โค้งตัวลงตาม แน่นอนว่าพลกำลังอันมหาศาลนั่นทำให้หญิงสาวไม่สามารถปฏิเสธได้
ไทเฮามองดูหลานชายแล้วก็ได้แต่ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ในเมื่อองค์ชายเก้าถึงกับทำเช่นนี้ต่อหน้านางกำนัลขันทีมากมายถึงเพียงนั้น อีกอย่างนางก็เป็นเพียงนางกำนัลชั้นต่ำที่มิมีครอบครัวคอยหนุนหลังก็ทำให้วางใจได้มากนัก
ดวงตาหงส์หันไปทางหลี่ฉงหรงด้วยแววตาเฉยชาอยู่บ้าง
“ในเมื่อเสียนเฟิ่งต้องการ เช่นนั้นเจ้าก็ถวายตัวให้องค์ชายเก้าให้เป็นเรื่องเป็นราวเสีย”
ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเลิ่กลั่ก แต่แล้วหางตาที่เหลือบมองเขากลับพบว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีความเครียดขึ้งอย่างนางเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังมองเห็นมุมปากที่กระตุกขึ้นข้างหนึ่งอย่างชั่วร้าย
ไอ้บ้านี่คิดเอาคืนแน่แล้ว!!
– อ่านฟรีวันละตอนจนครบ 50-60% จากนั้นจะเริ่มติดเหรียญเพื่อป้องกันการคัดลอกนะคะ --
ผลงานอื่นๆ ของ ไป๋เหลียน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ไป๋เหลียน
ความคิดเห็น