คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวแรก
หลังจากเดินมาได้ไม่นาน
“พอยย์ๆๆๆ...รอชั้นด้วย...”เสียงเด็กผู้หญิงอีกคนซึ่งตอนนี้กำลังวิ่งมาหา
“อ้าว...กั้ง แหมมาถึงแล้วก้อไม่โทรหา เนี้ยโทรหาก็ไม่ติด” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงแสนงอน
“แล้วคนอื่นล่ะมาบ้างยัง?...แล้วพวกเราอยู่ห้องไหนกันบ้าง?...เอ่อ..แล้ว”/ “พอเลย!!! เธอจาถามคำถามอะไรมากมาย ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงสาวเบรกเพื่อนของเธอก่อนที่จาตอบคำถามไม่ทัน
“นี่ชั้นก็เพิ่งมาเหมือนกัน มาก็เจอเธอพอดีเนี้ย ยังไม่ทันได้ไปไหนเลย” กั้งพูด พร้อมทำน่าเบื่อหน่าย
“เอ่อ กั้ง เราไปดูห้องกันเถอะ ว่าพวกเราอยู่ห้องไหนกันบ้าง”/ “ก็ดีเหมือนกัน ไปกันเถอะ”
พอยย์เดินนำหน้าและกั้งเดินตามมาติดๆ ทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีสายตาจับจ้องทั้งสองอยู่
“ปอน นายเห็นคนนั้นป่ะว่ะ”แบงค์พูดพร้อมกับชี้มือไปยังเป้าหมาย
“ไหนว่ะ...อ๋อ ยัยพอยย์กะยัยกั้ง...ว่าแต่ทำไมว่ะ”ปอนมองไปตาม พร้อมพูด แล้วทำหน้างงๆ
“นายรู้จัก2ยัยนั่นด้วยหรอว่ะ”แบงค์ถาม
“ตอนม.ต้นอยู่ห้องกับยัยพวกนี้ ในกลุ่มพวกนี้นะ แสบสุดๆหว่ะ แต่น่ารักทุกคน...เห็นยัยพอยย์นั่นป่ะ”แบงค์พูดพร้อมชี้นิ้วไปที่พอยย์
“นิสัยไม่ดี ข้าเกลียดยัยนี่” ปอนพูดพร้อมทำน่าแหยะ ทั้งที่ในใจอดคิดอะไรบางอย่างไม่ได้
“แบงค์”เด็กหล่อ ขาว สูง ใบหน้าคมเข้ม เป็นที่หมายปองของสาวๆหลายคน เพิ่งย้ามมาเข้าโรงเรียนแห่งนี้ เดิมอาศัยอยู่ที่เชียงใหม่ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับปอน ด้วยความที่หล่อนี่เอง ไม่นาน ก็ดังไปทั่วโรงเรียน
ส่วน “ปอน”เด็กหนุ่มผู้ดี ฐานะทางบ้านร่ำรวย สูงขาว ในตอนม.ต้นทรงผมสกรีนเฮด ทำให้ดูเข้ม น่าออกไปทางเหนือ พ่อเป็นเจ้าของธุรกิจนาเกลือ เป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมเค้าไม่ไปเข้าโรงเรียนผู้ดี ราคาแพงๆ นั่นป็นเหตุผลที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้ ((แม้แต่คนเขียนก็ยังไม่รู้...555++))
หน้าห้องประชุมของโรงเรียน
“พอยย์..ชั้นอยู่ห้อง2กะยัยแพรและโบว์กี้ ... เอ๋...ยัยปุ๋ยด้วย ...เธออยู่ห้องไหนอ่ะพอยย์”
กั้งพูดพร้อมกับมองหาชื่อของพอยย์
“นี่ไง ...((ชื่อจริงพอยย์)) เราอยู่ห้อง5... คนล่ะห้องกะพวกเธอ...เอ๋!!!....”
พอยย์ พูดพร้อมกับทำน่าแหยะ เหมือนหยะแหยะอะไรบางอย่าง
“มีไรหรอพอยย์.../ กั้งดูนี่สิ กลุ่มนายแบงค์อยู่ห้องกะชั้นหมดเลย ซวยเลย((ตู))”
“แหม...ชั้นก็นึกว่าจะไปอยู่โรงเรียนอื่นแล้วสิ นายปอน ชั้นกับนายต้องเจอกันอีกแล้วสินะ”
พอยย์พูดอย่างจริงจัง กั้งเองก็รู้ว่าอีกไม่นานต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่
กั้งเองก็ไม่อยากพูดอะไร((ปล่อยให้พอยย์บ้าอำนาจอยู่คนเดียว))
หยิบโทรศัพท์ยี่ห้อดัง จากกระเป๋าสีชมพู ใบเล็ก
มือเรียวสวยกดเบอร์ของผู้ที่ต้องการจะติดต่อ
“.........”การสนทนาเริ่มขึ้น
“แพรหรอ อยู่ไหนอ่ะ”
“...................”
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้สิ เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว”
“...................”
“อยู่หน้าโรงเรียนอ่อ ...ปุ๋ยกะโบว์ล่ะมายัง”
“..................”
“อ่ะๆ...เดี๋ยวชั้นกะพอยย์จะไปหานะ...รออยู่ตรงนั้นหล่ะ แค่นี้นะ ......”
กั้งเก็บมือถือลงในกระป๋องสีชมพูใบเดิมก่อนที่จาหันมาพูดกะพอยย์
“นี่พอยย์เราไปหน้าโรงเรียนกันเถอะ แพร ปุ๋ย กะโบว์รออยู่”
“อืม......”พอยย์ตอบสั้นก่อนจะเดินออกไปทางหน้าโรงเรียน
ในสนามฟุตบอลหน้าโรงเรียน
“แบงค์ๆมานี่หน่อยดิ” เสียงของปอนปลุกแบงค์ซึ่งกำลังนั่งเหม่อมองเด็กสาวสองคนที่กำลังเดินอย่างเร่งด่วน
แบงค์ละสายตาจาเด็กสอง2คนนั้น หันมามองทางด้านปอน พร้อมกับเด็กผู้ชาย3คน
“นี่ไอ่เจมส์ ไอ่หมอก และก็ไอ่กร พวกนี้เป็นเป็นเพื่อนสนิทของชั้น”
ปอนบอกพร้อมกับทำหน้าขรึม ((เก็กแล้วหล่อตายนิ))
“ยินดีที่ได้รู้จัก”หมอกเอ่ยอย่างเป็นมิตร
“พวกเราได้ยินเรื่องของนายมามากพอสมควรแล้ว”กรพูดต่อ
“.........................”
“เอ้ยเจมส์ตูรอเมิงพูดอยู่ กลัวดอกพิกุลร่วงออกจาปากหรือไงว่ะ”
“..........................”เงียบ......
“อ้าวเอ้ย....ไอ่เจมส์ วันนี้เมิงไม่นอนซักวันได้ป่ะว่ะ......เอ้ย...ตื่นมาคุยกะตูก่อน”
“....เออออ....อ ****หาววว” “ใครอ่ะ...เออ..อืม...หวาดเดดด”เจมส์พูดพร้อมลากเสียงยาววว
“เมิงนี่...นอนได้ทุกสถานการณ์นะเมิง”ปอนพูดพร้อมสีหน้าเอือมระอา กับเพื่อนของตัวเอง
“หมอก”ผู้ชายอัธยาศัยดี มีความเป็นมิตร ปากหวาน((หมา)) เป็นหนุ่มนักกีฬา เก่งไปทุกอย่าง
เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน ร่างกายแข็งแรง จีบสาวเก่ง หน้าตาหรอ ดูดี จมูกโด่ง คิ้วเข้ม
ทั้งที่เป็นนักกีฬาแต่สีผิวกับขาวมาก((ถึงมากสุด)) ถือว่าเป็นคนที่สามารถสือสารเข้าใจที่สุดในกลุ่ม
พ่อเป็นเจ้าของโรงแรมนับ10 ในกทม แม่เป็นหม่อม แต่มันทำไมไม่ใช้หม่อมนำหน้าก็ไม่รู้
“กร” หนุ่มร่างเล็ก หน้าตาเหมือนผู้หญิง ชอบเล่นเกมส์ มักไม่สนใจใคร เป็นหนุ่มที่มีหน้าตาหวานมาก หน้าเหมือนตุ๊กตาผู้หญิง ตากลมโต((นี่ยังงงๆว่ามันเกิดมาเป็นผู้ชายได้ไง)) มีทุกอย่างเพียบพร้อมทั้งตระกูล ฐานะ แต่ด้วยความที่เป็นคนปากสุนัข((หมา))จึงทำให้ผู้หญิงไม่ค่อยชอบเท่าไร จัดว่าหน้าตาดีที่สุดในกลุ่ม เสียงอย่างเดียวคือปากหมา-*-
“เจมส์”หนุ่มขี้เซามาดเท่ เจ้าของสโลแกน นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นนอน((เปลี่ยนท่านอน)) คำพูดติดปาก ที่ถ้าปอนได้ยิน จะไม่สามารถบังคับขาให้อยู่เป็นที่ได้ “ถ้าตูไม่นอนจะเป็นการเสียเวลาไปโดยปล่าวประโยชน์ ตูไม่อยากนั่งเฉยๆ ตูก็เลยนอน” อย่าถามถึงเวลาว่างของเค้า เพราะไปว่าจะทำไร เล่น เรียน ก็นอน วันไหนมันนั่งเฉยๆแบบไม่นอนได้ วันนั้นผิดปกติอย่างแรง หนุ่มคนนี้อ่อนโยน ขี้เซา ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ทำให้สาวๆหลายคนหลงเสน่ท์มานักต่อนักแล้ว((น่าหลงตรงไหนว่ะ))
หน้าโรงเรียน
“แพรๆ เรามาแล้ว ปุ๋ยกะโบว์ล่ะ” กั้งพูดพร้อมส่งสายตามองหา
“นู่นพวกนั้นไปซื้อขนามกินทางร้าน***น๊ะ”แพรพูดพร้อมกรีดนิ้วชี้ไปทางร้านซึ่งเต็มไปด้วยฝูงนักเรียนชายหญิงนับร้อย
ความคิดเห็น