My frist kiss จูบแรกฉันให้นาย My superstar

ข้อมูลเบื้องต้น

แพรว สาวน้อยน่ารักเรียบร้อย เธอเรียนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาโดยตลอด
เรื่องความรักนะหรอ เฮ้อ!! เธอไม่รู้จักหรอกนะ  แถมเธอยังไม่ทันสมัยเอาซะเลย

เขา ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเธออย่างไม่คาดฝัน และเขาคนนี้นี่แหละที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงเป็นครั้งแรก


แพรวจะทำอย่างไรเมื่อผู้ชายเข้ามาอยู่ข้างๆตัวเธอ

ไปเอาใจช่วยแพรวกันนะค่ะ ^^

เนื้อเรื่อง

My frist kiss จูบแรกฉันให้นาย  My superstar

งานคอนเสิร์ต

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เสียงแฟนคลับศิลปินบ้าคลั่ง)

“จะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้” แพรว

“เขาก็กรี๊ดดาราที่เขาปลื้มยังไงละ” ยีน

“แล้วทำไมจะต้องกรี๊ดด้วย หนวกหู”

“ถ้าแกเกิดปลื้มดาราขึ้นมาเมื่อไหร่ แล้วแกจะรู้เองแหละ”

“ไม่มีทาง :P”

   วันนี้ที่โรงเรียนมีงานคอนเสิร์ตบ้าบออะไรกันก็ไม่รู้ วุ่นวายชะมัดเลย  เสียงกรี๊ดก็แสบแก้วหูเหลือเกินนนนนนนนนนนนน  ไม่รู้จะอะไรกันนักกันหนา ดารามันก็คนเหมือนกันนั้นแหละไม่เห็นว่ามันจะวิเศษตรงไหนเลย ชิ พวกน่ารำคาญญญญญญญญญญญญญญญ  ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดดีกว่า

ห้องสมุด

ตรงข้างห้องสมุดมีห้องน้ำครูชายอยู่  ซึ่งก็อยู่ไม่ห่างจากบันไดเท่าไหร่ บ่อยครั้งเหมือนกันที่ครูเดินออกมาแล้วชนนักเรียนหกล้ม  และครั้งนี้ก็เหมือนกัน แต่ว่า.......

“โอ๊ย...ขอโทษครับ/ค่ะ” แพรว ทีเจ

“เฮ้ย!!” แพรว

“ใช่ ฉันเอง”  ทีเจ

“นาย...ผู้ชายยยยยยยยยย” OoO!! แพรวร้องเสียงดังลั้น

“เฮ้ย เธอจะร้องทำไมเนี่ย”

“อุ๊บ!!” (ทีเจเอามือมาปิดปากแพรวไว้)

“เงียบก่อน  มองดูก่อนสิว่าฉันเป็นใคร”

แพรวค่อยๆปลือตาที่หลับไว้เพื่อมองดูใบหน้าของคนที่กำลังเอามือปิดปากเธออยู่

‘พระเจ้า!!!!!!!!  ฉันฝันกลางวันรึเปล่านิ  ไม่จริงหรอก (ตบหน้าตัวเอง)’

“เธอทำอะไรนะ” ทีเจ

‘เฮ้ย! ไม่ได้ฝันนิ พูดได้ด้วยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (ตุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) อะไรเนี้ย ทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้นะ เกิดมาไม่เคยจะเป็น  แต่เคยอ่านเจอในนิยายนะ เวลาที่นางเอกเจอกับพระเอกครั้งแรก หรือว่า........นี่คือรักแรกพบ  ว่าแต่เขาคือใครอ่ะ แล้วเข้ามาในโรงเรียนเราได้ยังไง(โรงเรียนหญิงนะ)’

“นิเธอ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จักฉันนะ” ทีเจ

“พยักหน้า” แพรว

“=_=!!” ‘ช๊อก!! อย่าบอกนะว่ายัยนี้ไม่รู้จักผม ผมออกจะดัง วัยรุ่นสมัยนี้ไม่มีใครไม่รู้จักผมหรอกยกเว้นยัยนี้’

“เธอมองหน้าฉันดีๆนะและนึกให้ดีๆ ว่าฉันคือใคร”

“............” ^_______________^??? ส่ายหน้า

“เฮ้อ! เรื่องจริงหรอเนี้ย เอาละมองหน้าฉันและจำไว้นะว่าฉันคือ ทีเจ นักร้องวัยรุ่นที่กำลังดังที่สุดในขณะนี้”

“+_+!!” แพรว

“และเธอต้องจำฉันให้ได้เข้าใจไหม” ทีเจพูดและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแพรว

“............” >.<

‘อ๊ากกกกกกกกกกกกกก หัวใจเต้นแรงจังเหมือนกำลังจะเป็นลมเลยเรา เกิดอะไรกับเราเนี้ย ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย’

“นิ เธอเข้าใจที่ฉันพูดไหม ยัยจืด”

“..........” @#@ อ๊ากกกกกก ตาลายจัง

 ทีเจต้อนแพรวไปเรื่อยๆจนแพรวมาหยุดที่กำแพง  และใช้มือทั้งสองข้างยันกำแพงไว้เพื่อไม่ให้แพรวออกไปไหนได้(ซึ้ง ใกล้กันมากกกกกกกกกกอ๊ากกกกกกกกอิจฉาจัง >.<)

“นิ ยัยจืด มองปากฉันนะ ฉัน คือ ที เจ” ทีเจตะโกนใส่หน้าแพรว

พรึบ!!!!!!

“อ้าวเฮ้ย!!! อะไรของเธอเนี่ยอยู่ๆก็เป็นลม ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลยนะ”

“..........”

และเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็ปรากฏอยู่ในสายตาของปาปารัซซี่จนได้

“ทำไงดีว่ะเนี้ย” ทีเจ

“........”

“เฮ้ย!!! นี้มันผู้หญิง นินายไปทำอะไรเขา ทีเจ” พี่นพ ผู้จัดการส่วนตัวของทีเจ

‘ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยโทรเรียกพี่นพมาช่วยนี่แหละ’

“ผมเปล่านะ ผมก็แค่ บอกเธอเฉยๆว่าผมคือทีเจ”

“แล้วเธอก็สลบไปงั้นหรอ”

“สงสัยผมบอกเธอแรงไปละมั้ง  จะเอายังไงดีละเดี๋ยวผมต้องกลับไปขึ้นคอนเสิร์ตแล้ว”

“เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายไปทำหน้าที่ของนายเถอะ”

“ครับ ฝากด้วยนะครับ”

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

ข่าวหน้าหนึ่ง

  *ช๊อก!!!!! ทีเจ ลวนลามนร.หญิงจนหมดสติ*

“นี่มันอะไรกัน ทีเจ ไหนลองอธิบายมาสิ” บอส

“ผมไม่ได้ทำอย่างที่ข่าวเขียนนะครับ”

“แต่ภาพมันฟ้อง ว่านายทำ”

“วันนั้น ผมไปเตรียมตัวที่ห้องน้ำที่ทางโรงเรียนจัดให้ก่อนออกไปร้องเพลง แต่ผมดันเดินชนกับยัยนั้นได้ แต่เรื่องมันแย่กว่านั้นคือ พอเธอเห็นผมแล้วเธอกรี๊ดเสียงดังมาก ผมกลัวคนอื่นได้ยินเลยเอามือปิดปากเธอไว้”

“แต่ภาพนี้มันไม่ใช่ที่นายเล่า”

“เธอไม่รู้ว่าผมคือใคร เธอบอกว่าจะเรียกยามมาจับตัวผมออกไป ดูเหมือนว่าเธอจะกลัวๆผมด้วย ตอนที่ผมเอามือปิดปากเธอ ตัวเธอสั่นเอามากๆเลย แต่ผมโมโหมากที่เธอไม่รู้จักผม และไม่ยอมมองหน้าผม เธอไม่รู้เลยว่าผมเป็นใคร แต่เธอก็ยังทำเฉย ยิ่งทำให้ผมโมโหมากขึ้น ผมเลยตะโกนใส่หน้าเธอไปว่าฉันคือ ทีเจ แล้วเธอก็เป็นลม เรื่องมันก็เป็นแบบนี้”

“แต่ภาพข่าวมันดูเหมือนว่าเธอกำลังลวนลามเธอจริงๆ ขืนมาแก้ข่าวแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อหรอก”

“แล้วบอสจะให้ผมทำยังไง”

“.........”

ว่าแล้วเชียวว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นจนได้

“เอางี้ละกัน ฉันจะบอกนักข่าวว่านายกำลังซ้อมถ่าย MV ตัวใหม่อยู่ละกัน”

“แล้ว ยัยนั้นละ”

“นางเอก MV ของนายยังไงละ” ^____^

“ล้อเล่นใช่ไหมครับบอส”

“นายคิดงั้นหรอ”

“แต่ยัยนั้นไม่รู้จักผมเลยนะครับ”

“แล้วยังไง นายจะสนใจทำไม ดีออก”

“แต่บอสครับ ยัยนั้นเป็นแค่นักเรียน ม.ปลายเองนะครับ”

“นายเองก็ไม่ต่างจากเขาหรอก นายก็เพิ่งจะเข้าไฮสคูลได้ปีเดียวเอง ฉันว่าเผลอๆนะนายอาจจะอายุน้อยกว่าเธอด้วยซ้ำไป”

“ไม่มีทาง ยัยนั้นดูอ่อนกว่าผมอีก”

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ละกัน เรื่องเธอคนนั้นฉันจัดการเอง ส่วนนายไปแถลงข่าวกับนักข่าวซะตามที่ฉันบอกด้วยละ”

ที่โรงเรียน

“อะไรนะ!!!!!!!!!!!! มีคนติดต่อแกให้ไปถ่าย MV งั้นหรอ” ยีน

“ พยักหน้า” แพรว

“จริงดิ  แล้วเขาเป็นใครว่ะ”

“ไม่รู้เหมือนกันเขาบอกว่าอยากจะคุยกับฉันวันนี้หลังเลิกเรียน ที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียน แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ” แพรว

“ว่าแต่ เขารู้จักแกได้ยังไงว่ะ แกไม่เคยไปงานที่มีแมวมองเลยนิ จะว่าสวยก็ไม่เท่าไหร่ ฉันสวยกว่าตั้งเยอะ”

“ตกลงจะไปไหม” -__-!!

“ไปจร้า” ^_________^

ร้านไอติม

“เฮ้ย! นั้นมันพี่นพนิ” ยีน

“ใครหรอ”

“ก็ผู้จัดการส่วนตัวของทีเจนะสิ”

[ทีเจ ทีเจ ทีเจ ทีเจ.............]

“ทีเจงั้นหรอ O[]O!!” แพรว

มันต้องเกี่ยวกับเรื่องข่าวแน่เลย  ตายละหวาทีนี้ฉันจะทำยังไงดีละ ดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่เมืองไทยไม่งั้นฉันตายแน่ๆเลย

“ใช่ เออเมื่อเช้าแกได้อ่านหนังสือพิมพ์ป่ะ มีข่าวทีเจกับผู้หญิงด้วยละ ฉันว่านะผู้หญิงในรูปก็หน้าคล้ายๆเธอเหมือนกันนะเนี่ย แต่เอ๊ะ!!นั้นมันนาฬิกาแกนิ หรือว่า”

“ใช่ ฉันเอง”

“O[]O!!!!!”

“ฉันว่าเค้าคงมาเรื่องนี้ละมั้ง”

“...............”

“ว่าแต่คนที่นัดฉันมาอยู่ไหนละเนี่ย”

พอเดินเข้ามาในร้านพี่นพก็ยืนขึ้นแล้วเรียกฉันกับยีนไปนั่ง

พี่นพอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฉันกับยีนฟัง และก็ขอร้องให้ฉันช่วยไปถ่าย MV ให้เขาด้วย

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะได้อยู่ใกล้ๆนายนั้นอีก รักแรกพบของฉัน ฉันบอกตรงๆเลยนะตั้งแต่เกิดมาจนจะเรียนจบม.ปลายอยู่แล้วพึ่งจะรู้นี้แหละว่าอาการรักใครซักคนมันเป็นยังไง

(หลังจากวันนั้นแพรวก็หลงรักทีเจ ทันที ผลงานทีเจทุกชิ้นที่มีขายแพรวซื้อหมด แถมยังดูผลงานทุกอย่างของเขาด้วย เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่แพรวชอบดารา แต่ก็ไม่เชิงชอบนะ ออกแนวรักมากกว่า)

“แต่ว่า แพรว.”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าจ้างหรอก ทางเราจะจ่ายให้อย่างงามเลยละ” พี่นพ

“แต่แพรวไม่เคยแสดงเลยนิค่ะ”

“เดี๋ยวพี่จะสอนเองจ๊ะ”

“แล้วแพรวต้องทำยังไงบ้างค่ะ”

“ไม่ต้องทำอะไรจ๊ะ  เตรียมตัวให้พร้อมก็แล้วกัน”

“......”

“ออ วันอาทิตย์พี่จะมารับเราไปที่บริษัทนะ มีอะไรต้องทำนิดหน่อยนะจ๊ะก่อนเริ่มถ่ายทำ”

ทีเจ

ฉันอยากจะบ้าตาย  อยู่ๆก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นอีกจนได้ นอกจากจะต้องตามแก้ข่าวกับนักข่าวแล้ว ยังต้องมาเร่งอัดเพลงใหม่อีกเพื่อจะได้ถ่ายทำเอมวีกับยัยจืดนั้น

“โว้ยยยยยยยย อารมณ์เสีย”

“............” พี่นพ

“อ้าว พี่นพ ยัยนั้นว่าไงบ้าง”

“เธอโอเค”

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ”

“อืม  อาทิตย์ หน้าพี่นัดเธอมาที่ตึกนะอย่าลืมไปเจอด้วยละ”

“ทำไมผมต้องไปเจอด้วยละ”

“ฉันไม่รู้ บอสสั่งมา”

“เฮ้อ!! ครับ”

ตึกแกรมม่า

โฮ่!!!!!!!!!ใหญ่จังเลย เนี่ยนะหรอที่ทีเจอยู่

แพรวเดินไม่ทันได้มองถนนที่ตัวเองกำลังข้ามอยู่  ก่อนที่รถจะเชี่ยวเธอนั้นก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยไว้ได้ทัน

“ระวัง!!!!!!!”

ทีเจ เดินออกมาจากตึกพอดีกับตอนที่แพรวกำลังข้ามถนนจากฝั่งตรงข้ามมาที่ตึกและดูเหมือนรถคันนั้นวิ่งมาด้วยความเร็วกำลังจะเชี่ยวแพรว ทีเจวิ่งอย่างรวดเร็วและคว้าตัวแพรวจนพ้นถนนออกมาได้ แต่ด้วยความไม่ทันระวังทั้งสองจึงล้มกลิ้งที่ข้างถนน ทีเจกอดแพรวไว้แน่นโดยที่แพรวไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

ส่วนตัวเขาเอง มีแผลถลอกนิดหน่อย

“นิ ยัยจืดทำไมไม่รู้จักระวังบ้างฮ่ะ”

‘เขาช่วยชีวิตฉันไว้’

“ขอบใจนะ”แพรว

“ช่างมันเถอะ”

“อ่ะ ที่แขนนายมีเลือดนิ ขอดูหน่อย”

“โอ๊ย เจ็บนะยัยบ้า” ทีเจ

“ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องบาดเจ็บ”

“ฉันจะไปทำแผลข้างใน”

“ให้ฉันทำให้นะ”

“มันแน่อยู่แล้วเพราะเธอต้องรับผิดชอบ”

อะไรกันทำไมผมต้องวิ่งเข้าไปช่วยยัยนี้ด้วย แถมตัวเองยังต้องมาเจ็บอีก ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย

“ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายต้องบาดเจ็บ  นายจะให้ฉันชดใช้ยังไงก็ได้”

“เธอชื่ออะไร”

“ฮ่ะ”

“ฉันถามว่าเธอชื่ออะไรทำไมต้องฮ่ะด้วย ก็เธอรู้จักชื่อฉันแล้ว ฉันก็ควรที่จะรู้จักชื่อเธอจริงมัย”

“แพรว”

“แพรวงั้นหรอ อืม อายุละ”

“นายจะถามทำไม”

“ก็แค่ตอบๆมาก็จบ”

“สิบแปด”

“งั้นเธอก็แก่กว่าฉันนะสิ ฉันอายุสิบเจ็ดเอง เธอเกิดวันไหน”

“ทำไมฉันต้องตอบ” แพรวหลบสายตาทีเจ

“ฉันอยากรู้”

ทีเจช้อนคางแพรวขึ้นและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ

(อะไรกันทำไมเวลาผมเข้าใกล้เธอทีไรเธอจะต้องตัวสั่นทุกทีด้วยเนี่ย กลัวผมอย่างงั้นหรอ ดีละผมจะได้แกล้งเธอบ่อยๆ)

“ 10 กุมภา”

“เฮ้ย จริงดิ วันเกิดฉันเหมือนกันนะนั้น”

ผมตบบ่าเธอเบาๆ

“ได้ยินข่าวว่านายเป็นรุ่นน้องฉันไม่ใช่หรอ”

“แล้วไง”

“เปล่าหรอก ทำแผลเสร็จแล้ว วันหลังนายก็ล้างแผลด้วยละกัน”

“ได้ไงเธอทำเธอก็ต้องรับผิดชอบสิ เธอต้องมาล้างแผลให้ฉันทุกวันจนกว่าแผลฉันจะหาย”

“แน่นอนอยู่แล้วเพราะแพรวจะต้องมาที่นี้ทุกวันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”

“พี่นพ” แพรว/ทีเจ

“ทำไมละค่ะ”

“ใช่ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย”

“บอสส่งนี่มาให้ฉันและบอกให้ฉันจัดการเรื่องด้วย”

“นี้มันตอนที่ทีเจช่วยแพรวเมื้อกี้นิค่ะ”

“ใช่ มีคนเห็นเข้าและถ่ายรูปส่งให้บอส”

“.......”

ทีเจกับแพรวมองหน้ากัน

“แล้วทำไมแพรวจะต้องมาด้วยละค่ะ”

“ฉันคิดว่าเรื่องของพวกนายมันเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ฉันเลยอยากให้พวกเธอแกล้งเป็นแฟนกัน”

“แกล้งเป็นแฟน!!!!!” แพรว/ทีเจ

อะไรกันเรื่องไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นมากมายตั้งแต่ฉันเจอกับทีเจ ทุกๆเรื่องที่ฉันไม่เคยได้รู้จัก อารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับทีเจ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับทีเจ มันทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป และที่สำคัญตอนนี้ฉันกำลังจะได้เป็นแฟนกับทีเจ รักแรกพบของฉัน (ถึงจะแกล้งก็ตาม) ซึ่งฉันอยากจะกระซิบเบาๆจริงๆเลยว่า มันเป็นการมีแฟนครั้งแรกของฉันเลยละ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับและที่สำคัญไม่รู้ด้วยว่าจะต้องทำตัวยังไง

และวันนี้ฉันจะไปเจอทีเจ แล้วฉันจะต้องทำตัวยังไงเนี่ย ฉันคิดไปคิดมาและแล้วฉันก็มายืนอยู่ที่หน้าตึกจนได้ ฮู้ววววววว ลองดูแพรว สู้เขา

“นิ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ทำไมไม่เข้าไปละ” พี่นพ

“เปล่าค่ะ กำลังจะเข้าไป”

“ทีเจรออยู่ห้องอัด  ออวันนี้พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนะอย่าเพิ่งรีบกลับละ”

“ค่ะ”

ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป ไม่ยักกะเห็นทีเจเลย เห็นแต่เด็กนักเรียนนอนอยู่บนโซฟา สงสัยจะมารอพ่อละมั้ง

“นิ น้องค่ะ น้อง”

ฉันเดินเข้าไปเขย่าตัวเขาเบาๆ ก่อนที่จะรู้ตัวว่าโดนหลอก

“อะไรกันพี่สาวจำผมไม่ได้หรอ”

“ทีเจ!!!”

ทีเจดึงตัวฉันเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขน และกระซิบข้างๆหูฉัน อี๋ๆๆๆๆๆๆๆ จั๊กจี๊จัง

‘เอาอีกแล้ว อาการตัวสั่นของยัยนี้  ฮ่าๆน่าขำจริงๆสงสัยจะกลัวฉันจริงๆ’

“พวกเธอทำอะไรกันนะ” พี่นพ

“เปล่าค่ะ...คือว่าแพรว”

“ยัยนี้สะดุดสายไฟล้มมาใส่ตัวผมนะครับ”

“พวกนายทำอะไรก็ระวังหน่อยละกันช่วงนี้นักข่าวเข้าใจว่าเธอสองคนเป็นแฟนกัน อย่าให้มันมากเกินไปด้วยนะ”

“ค่ะ”

“แพรวพรุ่งนี้พี่จะพาไปทำธุระตอนเช้านะ ส่วนตอนบ่ายเราจะไปถ่ายเอ็มวีกันที่โรงเรียนทีเจกัน”

“แล้วผมละ”

“เธอก็ไปเรียนตามปกตินั้นแหละ”

“พี่นพพาแพรวมาที่นี้ทำไมค่ะ”

“แปลงโฉมนะ  พี่ม้าครับช่วยหน่อยนะครับ”

“ได๊ค่ะ”

สองชั่วโมงผ่านไป

“ว๊าว!! น่ารักจังเลยแพรว”

“ขอบคุณค่ะพี่นพ  แต่ว่าทำไมต้องให้แพรวแต่งตัวแบบนี้ด้วยละค่ะ”

“คืองี้นะเราจะถ่ายทำกันที่โรงเรียนของทีเจ พี่อยากให้มันออกมาเป็นธรรมชาติมากๆพี่เลยจะให้แพรวแฟงตัวเข้าไปเรียนที่นั้นวันหนึ่งพี่รู้ว่าแพรวไม่เคยผ่านงานแสดงมาก่อน เพราะฉะนั้นแพรวไม่ต้องทำอะไรเลยแค่ทำตัวปกติเฉยๆส่วนที่เหลือพี่จัดเอง”

“แล้วทีเจละค่ะ”

“พี่บอกมันแล้วละ”

“ฮู้วววววววววว”

“พร้อมรึยัง”

“ค่ะ”

“งั้นพี่จะไปส่งแพรวที่โรงเรียนนะ ถ้ามีคนถามก็บอกว่าเป็นนักเรียนใหม่นะ ถ้าทีเจเข้ามาหาก็ทำตัวเหมือนเดิมนั้นแหละ”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

ทีเจ

อะไรของพี่นพเค้าเนี่ย บอกให้ผมตีสนิทกับนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามาตอนบ่ายนี้ เพื่ออะไรของเขาเนี่ย อ้าวนั้นไงมาแล้ว ว่าแต่ทำไมหน้าคุ้นๆนะ

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแพรวนะค่ะเป็นนักเรียนใหม่ฝากตัวด้วยนะค่ะ”

เฮ้!! ยัยจืดนิ ผมเป็นบ้าไปแล้ว  ยัยจืดจะมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงกัน

“นั่งข้างๆเราก็ได้นะ” ทีเจ

“ขอบใจนะ” แพรว ^^

“เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่า”

“เจอทุกวัน” แพรวกระซิบที่ข้างหูทีเจ

“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าเธอ คือ.....”

“ใช่”

“พี่นพละ”

“ไม่รู้ พี่นพไม่ได้บอก”

“ว่าอยู่แล้วเชียว”

“ไม่อยากเชื่อว่านายจำฉันไม่ได้”

“มันเหมือนเธอซะที่ไหนละแต่งตัวกับทำผมแบบนี้นะ ถ้าเป็นเธอปกติก็จะแต่งตัวจืดๆมัดผมยาวๆของเธอไว้อย่างเรียบร้อย แต่นี้มันไม่ใช่”

“ยังไง”

“ก็น่ารักกว่าเธอตอนปกตินะสิ”

“//>.<//” แพรว

“เราสองคนนะ ครูมองนานแล้วนะ ไม่หยุดคุยซักที ไปคุยกันที่โรงยิมดีกว่ามัย” ครู

และเราสองคนก็โดนลงโทษให้มาทำความสะอาดโรงยิม ใหญ่มาก

พอทำไปทำมาก็หมดแรงเราสองคนจึงไปนั่งพักที่กำแพง ทีเจกับฉันตอนนี้นั่งอยู่ใกล้กันมาก ทำให้อาการหัวใจเต้นแรงของฉันมันกำเริบอีกจนได้ และดูเหมือนว่าทีเจจะรู้สึกได้ ฉันกลัวมันจะเต้นแรงกว่าเดิมจึงลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินไปทำสะอาดต่อ

“เดี๋ยวก่อน” ทีเจ

ทีเจลุกขึ้นยืน และเอามือสองข้างยันกำแพงไว้เหมือนตอนที่ฉันเจอเขาครั้งแรก และอาการตอนนั้นก็เริ่มกลับมาอีกครั้ง

    ทีเจมองหน้าแพรวอยู่นานก่อนที่จะค่อยๆโน้มใบหน้าอันอ่อนวัยของเขาลงมาใกล้หน้าของแพรวมากยิ่งขึ้น แพรวได้แต่หลับตาเบาๆ และในไม่กี่วินาทีต่อมาริมฝีปากอันสวยงามของทีเจก็ประทับลงที่ริมฝีปากอมชมพูของแพรวด้วยความแผ่วเบา แพรวตกใจมากและเป็นลมไป

“เฮ้ย!! อีกแล้วหรอ”

“คัช” พี่นพ

“พี่นพ!!”

“เป็นธรรมชาติมากๆ พี่ชอบมากเลยเดี๋ยวพี่รีบตัดต่อและส่งให้บอสดู”

“พี่นพ แต่ยัยนี้เป็นลมไปแล้ว”

“อย่าบอกนะว่านายจูบจริง”

“ผม...”

“พาแพรวไปห้องพยาบาลก่อนเร็ว”

ห้องพยาบาล

ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะจูบยัยจืดนี้ลงไปได้  แต่ในตอนนนั้นมันเหมือนผมบังคับตัวเองไม่ได้ มันเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบ้างอย่าง ดึงให้ผมต้องอยู่ในห้วงภวังค์

     ทีเจนั่งมองหน้าแพรวอยู่นานและคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาเองกันแน่ ทั้งๆที่แพรวเป็นแค่ยัยจืดชืดคนหนึ่งในสายตาของทีเจ แต่ทำไมเขาถึงได้จูบเธอ

หลังจากที่แพรวฟื้น

“แพรว” พี่นพ

“.........”

“เธอเป็นไงบ้าง” ทีเจ

“ทีเจ!!!!!!!” O[]O

“อืม ฉันเอง”

“แพรวขอตัวกลับก่อนนะค่ะ พี่นพ”

 แพรวลุกขึ้นจากเตียง แล้วพยายามจะเดินออกจากห้องไป แต่ไม่ทันไรก็เซล้มลงอีก แต่โชคดีที่ทีเจเข้าไปช่วยไว้ทัน

“ฉันจะไปส่งเอง” ทีเจ

“ฉันกลับเองได้”

“เกิดเธอเป็นลมข้างถนนขึ้นอีกจะว่าไง”

“เรื่องของฉัน”

แพรวไม่ยอมมองหน้าทีเจเลยตั้งแต่ลุกขึ้นมาจากเตียง เอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว

แล้วก็เดินต่อ

“เรื่องจูบนะ อย่าคิดนะว่าฉันพิศวาสเธอ ฉันไม่อยากเทคหลายรอบ” ทีเจตะโกนตามหลังแพรว

“.........”

“อย่างเธอนะ  ให้ฟรีแถมเงินสดฉันยังไม่เอาเล้ย!!!!!”

น้ำใสๆกำลังเออล้นออกมาจากดวงตาน้อยๆของแพรว

‘ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นอย่างนี้ทีเจ นายขโมยจูบแรกฉันนั้นมันก็มากพอแล้ว แต่นี้นายยังพูดดูถูกฉันมากขนาดนี้ ฉันเสียใจจริงๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาคือผู้ชายที่คนอย่างฉันรักลงไปได้ ฉันนี้คิดผิดไปแล้วจริงๆ’

แพรวกลับมาถึงบ้าน เธอเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับทีเจใส่กล้องไว้(ยังแอบเสียดายอยู่)

   “คอยดูนะทีเจ ฉันจะทำให้นายเสียใจที่นายพูดอย่างนั้นกับฉัน” แพรว

แพรวเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง ตั้งแต่หัวจรดเท้า กลายเป็นแพรวคนใหม่ ที่สวย เริด เชิด และมีเสน่ห์ในตัวเองอย่างมาก แต่หลังจากวันนั้นแพรวก็ไม่ได้ไปที่ตึกแกรมม่าอีก จนวันนี้ วันที่เอ็มวีของทีเจออกอากาศวันแรก ทุกคนฮือฮาฉากจูบในเอ็มวีมากเพราะมันดูสมจริงซะเหลือเกิน(ก็ของจริงนิ)

 พี่นพมาหาแพรวที่โรงเรียนเพราะว่าบอสอยากให้สร้างกระแสเรื่องทีเจกับแพรวเป็นแฟนกันให้ดังขึ้นไปอีก

“ทำไมแพรวต้องทำด้วยค่ะ”

“พี่อยากให้แพรวช่วยพี่เหมือนครั้งที่แล้วยังไงละ”

“ถ้าแพรวบอกว่าไม่ละคะ”

“พี่ขอร้องนะ”

“ก็ได้ค่ะ แต่แพรวมีข้อแลกเปลี่ยนนะค่ะ”

“ได้สิ ว่ามาเลย”

“@#^$^%^(()(_*&^&^”

“เอาจริงดิ”

“ค่ะ”

ตึกแกรมม่า

“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะค่ะพี่นพ” แพรว

“จร้า”

“นั้นไงทีเจมาโน่นแล้ว” พี่นพ

“ดีพี่นพ ไหนละยัยจืดนั้น ผมไม่มีเวลาว่างพอที่จะมาไร้สาระกับยัยนั้นหรอกนะ” ทีเจ

คำพูดนั้นมันยิ่งทำให้แพรวรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น

“................” แพรว

“แล้วนี้ใครครับ”

“ออ..คือว่า”

“ฉันเองยัยจืดยังไงละ” แพรวถอดแว่นตาดำที่สวมมาครั้งแรกออก ทีเจถึงกับอ้าปากค้าง

จะไม่ให้ตะลึงได้ยังไงละ ก็วันนี้แพรวแต่งตัวซะเปรี้ยวจี๊ดดดดดดดดเลย

เริ่มด้วยกระโปงสีดำสั้นแค่คืบ บวกด้วยเสื้อตัวบาง ดูแล้วเซ็กซี่อย่าบอกใครเลยละ

“นี้พี่นพเล่นอะไรนิ”

“พี่เปล่านะ”

“แต่นี้มัน...”

“ทำไม ฉันทำไมงั้นหรอ”

“ก็เธอ  เออ...”

“เอาละๆ วันนี้บอสจัดงานเลี้ยงให้เธอสองคนที่ทำงานได้สำเร็จ พี่ว่าเราไปหาบอสกันดีกว่า”

ในงานเลี้ยงมีทีมงานกันหลายคน ต่างก็พากันเดินเข้ามาหาแพรวเพื่อทักทาย และพูดคุยด้วย

ส่วนทีเจ ได้แต่มองแพรวแบบอึ้งๆตั้งแต่เจอกันเมื่อกี้แล้วละ

ตั้งแต่เกิดมาแพรวไม่เคยได้เตะต้องแอลกอฮอลเลยแม้แต่นิดเดียว นี้เป็นครั้งแรกที่แพรวได้ลิ้มรสของมัน ถึงแม้พี่นพจะบอกว่าเป็นแค่น้ำพรัช  แต่ก็ยังมีแอลกอฮอลอยู่ดี แพรวดื่มไปหลายแก้ว ทำให้เริ่มเมาอย่างรวดเร็ว พี่นพเห็นท่าไม่ดีเลยอาสาจะไปส่ง

“ผมไปดีกว่าครับ” ทีเจ

“นายรู้จักบ้านแพรวหรอ” บอส

“เออ...ไม่ครับ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” บอส

“อ้าวบอส” พี่นพ

“เอายังไงดีละครับบอส” ทีเจ

“ลองโทรถามเพื่อนเธอดูสิ”

“เออ ใช่น้องยีนยังไงละ ทีเจหยิบโทรศัพท์น้องแพรวให้พี่ทีสิ”

“นี้ครับ”

และทีเจก็พาแพรวมาถึงบ้านจนได้ แต่แพรวกลับหลับไปแล้ว ทีเจไม่มีทางเลือกจึงถือวิสาสะหยิบกุญแจในกระเป๋าของแพรวมาเปิดบ้านและพาแพรวขึ้นไปบนห้องนอนของเธอ(ทีเจคิดว่าห้องที่มีป้ายเด็กขี้อายอยู่หน้าห้องน่าจะเป็นห้องของแพรว) ทีเจวางร่างบางของแพรวลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา และตอนที่กำลังจะออกจากห้องนั้นเอง ทีเจเหลือบไปเห็นกล้องที่วางอยู่ข้างประตู แต่กล่องนั้นจะไม่เป็นที่สนใจของทีเจเลยถ้ามันไม่มีปกอัลบัมของเข้าอยู่ข้างๆกล้อง พอเขาเดินเข้าไปดูและเปิดกล้องดู เขาพบว่าของในนั้นมันคือทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาเองทั้งหมด

“อย่าบอกนะว่าเธอก็เป็นแฟนคลับฉัน” ^_______________^ ทีเจแอบอมยิ้มและเดินออกจากห้องไป

ตั้งแต่บอสเปิดตัวว่าทีเจและแพรวเป็นแฟนกันทำให้เริ่มมีคนมาติดต่อแพรวไปถ่ายโฆษณา เอ็มวีมากขึ้น และทุกครั้งที่แพรวไปไหนทีเจก็จะไปด้วยเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“คุณรู้ไหมว่าวันนี้คุณสวยมากแค่ไหน”

“ขอบคุณค่ะ”

พระเอกปัดปลายผมของนางเอกออกจากใบหน้าอันเรียวสวย และค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาจูบกับนางเอกซึ่งก็คือแพรวนั้นเอง ตามจริงผู้กำกับให้ใช้มุมกล้อง แต่แพรวต้องการที่จะทำให้ทีเจเห็นว่า เธอไม่แคร์เขา แพรวจูบกับพระเอกในเรื่องจริงๆ ทำให้ทีเจโมโหมาก หลังจากผู้กำกับสั่งคัช แล้ว ทีเจเดินเข้าไปลากแขนเล็กของแพรวแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น

“ใครสั่งให้เธอจูบกับมันจริงๆ” ทีเจ

“มันก็แค่การแสดง ฉันไม่แคร์”

“แต่ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉันอยู่นะ”

“มันก็แค่เรื่องโกหก”

“แต่เธอก็ชอบจริงๆไม่ใช่หรอ” ทีเจเบาเสียงลง

“ใครบอกนายมิทราบ”

“ฉันเห็นนะ ว่าเธอเก็บอะไรเกี่ยวกับฉันไว้บ้าง”

“นั้นมันก็แค่เมื่อก่อน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่”

“ทำไม”

“ความรู้สึกดีๆของฉันที่เคยมีให้นาย มันหมดไปตั้งแต่คำพูดห่วยๆของนายแล้วละทีเจ”

แพรวสะบัดแขนและเดินจากทีเจมา

แพรวได้เข้ามาอยู่ในวงการบันเทิงอย่างเต็มตัวพร้อมๆกับการเข้าเป็นนักศึกษาปีหนึ่งของมหาลัยแห่งหนึ่ง

แต่เรื่องที่แพรวกับทีเจเป็นแฟนกันยังต้องดำเนินต่อไป

“ขึ้นรถ” ทีเจ

ทีเจมารับแพรวที่มหาลัยทุกวัน

“นายไม่จำเป็นต้องมารับฉันที่นี้ก็ได้ เพราะที่นี้ไม่มีนักข่าว และบอส”

“ทำไม เธอกลัวใครมาเห็นงั้นหรอ”

“คงงั้นมั้ง”

‘อะไรกัน ทำไมยัยจืดถึงได้เปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้นะ ทั้งนิสัยการแต่งตัว ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ และอีกเรื่องหนึ่งนะ ที่เธอเคยบอกว่าเป็นเพราะคำพูดห่วยๆของผมนั้นมันหมายถึงอะไร นี้ผมไปพูดแบบนั้นตอนไหนเนี่ย’

“พี่นพค่ะ” แพรว

“อ้าวแพรว มีไร”

“แพรวว่า เราจบเรื่องที่แพรวเป็นแฟนกับทีเจเถอะค่ะ”

“ไม่ได้นะ!!!” ทีเจ

“......”

“เออ....คือ..ก็บอสสั่งไงว่าให้แกล้งเป็นแฟนกัน”

“พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ ข่าวมันเริ่มหายๆไปแล้วละ แล้วแพรวจะเอายังไงละ”

“ก็แค่ให้ทีเจเลิกตามแพรว และแพรวจะบอกนักข่าวเองว่า เราสองคนเลิกกันแล้ว”

“ไม่มีเหตุผลเลย” ทีเจ

“ฉันจะบอกว่าช่วงนี้งานยุ่ง เลยไม่มีเวลาให้กันทำให้ห่างกันและเลิกกันในที่สุด”

“แต่ว่า..........” ทีเจ

“เออ ก็ดีเหมือนกัน พี่เห็นด้วยนะแพรว แพรวก็จะได้กลับไปใช้ชีวิดเหมือนเดิมซักที”

“หมายความว่าไง กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม”

“ฉันจะออกจากวงการและกลับไปตั้งใจเรียน”

ผมรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไปซักอย่างตั้งแต่วันนั้นวันที่แพรวมาคุยกับพี่นพ มันทำให้เหงาแปลกๆและทำไมผมถึงไม่ลืมมันซักที และทำไมผมจะต้องเห็นเธอตลอดเวลาที่หลับตา ผมกลุ้มใจจึงไปปรึกษาเรื่องนี้กับพี่นพ

“นายคิดถึงแพรวงั้นหรอ”

“เปล่า”

“แต่อาการมันบอกฉันอย่างนั้นนะ”

“ผมไม่รู้ แต่ตอนที่เธออยู่กับผมผมไม่เหงา  แต่ตอนนี้ผมเหงา”

“ถ้าวันนี้แพรวอยู่ข้างหลังนายละ”

“อยู่ไหน ๆครับ”

“อาการหนักแล้ว ฉันว่าแกไปหาเค้าเถอะ”

“ไม่”

“แกชอบแพรวไหม ฉันถามจริง”

“ผมไม่รู้”

“แล้วแกรู้ไหมอะไรที่ทำให้แพรวเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้น”

“ไม่รู้สิ”

“แพรวไม่ได้บอกนายหรอ”

“เปล่านิ”

“ลองคิดดีๆสิ ว่าแพรวเคยพูดอะไรกับนายบ้าง”

“ใช่ๆ แพรวบอกว่าเป็นเพราะคำพูดห่วยๆของผม ผมไม่เข้าใจ ผมพูดอะไรตอนไหนผมไม่เห็นจะจำได้เลย”

“นายแน่ใจหรอ  นายจำวันที่นายจูบกับแพรวครั้งแรกได้ไหม วันนั้นนายพูดอะไรกับเธอไว้บ้าง”

“.....................”

‘ผมจำได้แล้ว วันนั้นผมบอกเธอว่าถึงให้ฟรีแถมเงินผมยังไม่เอาเลย นิอย่าบอกนะว่าเรื่องทั้งหมดที่เธอทำนั้นมาจากคำพูดคำเดียวของผม มันทำให้เธอเกลียดผมขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย’

“ถ้านายคิดได้แล้ว ก็ไปขอโทษเขาซะ”

“แต่ว่าผม”

“แพรวเป็นคนดีนะ ฉันไม่อยากให้แกปล่อยคนอย่างแพรวไปหรอกนะ”

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ที่มหาลัย

แพรวกลับมาเป็นแพรวคนเดิมแต่งตัวธรรมดาๆใส่แว่นตา มัดผมไว้อย่างเรียบร้อย ใส่กระโปรงยาว และเป็นเหมือนตอนม.ปลายไม่มีผิดไปเลย

      ส่วนทีเจหลังจากที่คุยกับพี่นพเสร็จก็รีบวิ่งมาหาแพรวทันที

“เฮ้!! เธอ” ทีเจ ตะโกนถามคนที่เดินอยู่ข้างถนน

“..........” แพรว

“เธอรู้ไหมว่าแพรวอยู่ไหน” ทีเจยังไม่รู้ตัวอีกว่าคนที่เขาคุยด้วยตอนนี้ก็คือแพรวนั้นเอง

“.........”

“เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม”

“มีธุระอะไร” แพรวหันกลับมาพูดกับทีเจ

“ธ...ธ..เธอ”

“ใช่ ยัยจืดคนนั้นไงละ คนที่โดนนายด่าวันนั้นยังไงละ นายจะเอาอะไรกับฉันอีก ฉันก็เลิกยุ่งกับนายแล้วนิ นายยังจะต้องการอะไรกับฉันอีก และที่สำคัญหน้าที่ของฉันก็หมดแล้วด้วย นายกลับไปเถอะ”

“เดี๋ยว ฟังฉันก่อนสิแพรว”

“.......”

“ฉันขอโทษ”

“........” แพรวเริ่มมีน้ำใสๆอุ่นๆหยดลงมาบนใบหน้าของเธอ

“ฉันรู้ว่าฉันทำผิดกับเธอไว้มาก ฉันจะไม่ขอให้เธอยกโทษให้ฉันหรอกนะ ฉันแค่มีเรื่องอยากจะบอกเธอเรื่องหนึ่ง”

“...........”

“ฉันรักเธอนะแพรว” ทีเจกระซิบที่ข้างๆหูแพรวเบาๆ แพรวตกใจรีบหันหน้ากลับมา และนั้นทำให้จมูกของทั้งสองชนกัน

“เธอร้องไห้”

“เปล่าฝุ่นเข้าตานะ” ทีเจเช็ดน้ำตาให้แพรว

“อีกเรื่องที่ฉันจะบอกเธอก็คือ วันที่เราจูบกันครั้งแรกนั้น ฉันไม่ได้ทำเพราะหน้าที่หรอกนะ ฉันทำตามความรู้สึก ฉันรู้สึกว่าฉันอยากจูบเธอ และฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ และที่ฉันพูดวันนั้น ก็เพราะว่าฉันไม่อยากเสียภาพพจน์”

“ทำไมนายถึงได้รักฉันละ ฉันมันยัยจืดไม่ใช่รึไง”

“ก็เธอชอบฉันก่อนนิ เธอบอกว่าฉันเป็นรักแรกพบของเธอไม่ใช่หรอ”

“นายรู้ได้ยังไง”

“ฉันก็เปิดอ่านในไดอารี่ของเธอยังไงละ”

“นินายนั้นมันละเมิดสิทธินะ”

“เธอยิ้มแล้ว” ^^

“//>_<//”

“แพรวเป็นแฟนกับฉันนะ”

“เรียกฉันว่าพี่ก่อนสิ”

“พี่แพรวคราบบบบบบบบบบบบบบบเป็นแฟนกับผมนะครับ”

“อืม”

“เย้ๆๆๆๆๆ”

ทันทีที่แพรวตอบตกลงทีเจก็รีบประทับริบฝีปากของเขาลงที่ริมฝีปากอมชมพูของแพรวทันที และดูเหมือนว่าแพรวก็ตอบรับจูบนั้นเช่นกัน ทั้งคู่จูบกันอยู่นาน

“นิ นายขโมยจูบฉันอีกแล้วนะ” แพรวโวยวายเบาๆ

“ครั้งนี้เปล่านะ เธอจูบตอบฉันเอง”

“ฉันเปล่าซะหน่อย”////^.^//////

“แล้วเขินทำไม”

“ชิ ฉันไปแล้ว”

“อ่ะๆ ฉันขอโทษที่ขโมยจูบแรกของเธอ แต่จูบเมื่อกี้ไม่ถือว่าขโมยนะถือว่าเธอเต็มใจ”

“นินาย!!”  แพรวเขินจนเริ่มจะทำตัวไม่ถูก

ทีเจถือโอกาสที่แพรวกำลังจะต่อปากต่อคำนั้นมองตาแพรว และค่อยๆบรรจงจูบลงไปอีกครั้ง และครั้งนี้เป็นจูบที่ทั้งคู่เต็มใจรับซึ่งกันและกัน เป็นจูบที่อ่อนหวาน แผ่วเบาและเนินนาน เพื่อเป็นการยืนยันว่านี้ไม่ใช่การขโมยจูบ แต่เป็นการแสดงออกถึงความรักที่ทั้งสองมีให้กันและกันอย่างแท้จริง