คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Lovely myfriend (SF) Ep.1 (sehun x you)
“อร๊ายยย สายแล้วให้ตายวันนี้ตื่นก็สาย ทำอะไรก็ช้า โห้ๆๆ ยังไม่กินข้าวเลย T^T หิวว เว้ยย”
“ยัยเป็ดดด ฮานา”เสียงของเซฮุนดังขึ้น จากหน้าบ้าน
ใช้แล้วล่ะโอ เซฮุนเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน ฮัน ฮานา เราสนิทกันตั้งแต่ยังไม่เข้าโรงเรียนด้วยซ้ำปัจจุบัน อยู่เกรด12 แล้วก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม เพราะอะไรนะหรอฉันมีเพื่อนไงพูดแล้วเศร้า L อีกอย่างเซฮุนเป็นคนดัง ฉันเลยมักจะโดนแฟนคลับของเซฮุนไล่ฆ่าเป็นประจำ T^T
“อรุนสวัสดิ์จ้ะ ฮุนนี่”
“หวัดดี เธอพึ่งตื่นหรึอไง ถึงเป็นแบบนี้”เซฮุนพูดก่อนที่จะจับตัวฉันหมุนไปมา
“ช่ายย นายไม่ยอมมาปลุกฉันอ่ะ”ฉันพูดจบก็เบะปาก
“โตจนป่านนี้จะให้มาปลุก”พูดจบเซฮุนก็เอานิ้วมาดีดหน้าผากฉัน
“ย๊า......นายฉันเจ็บนะ”
“โอ้ๆ ขอโทษนะครับ”เซฮุนพูดพร้อมกับทำหน้าวิ้งๆ
“5555 อย่าทำหน้าแบบนั้นมันตลกมาเลยเซฮุน”
“เธอนี้ หน้าอย่างงี้ฉันทำกับเธอคนเดียวในโลกเลยนะ ผู้หญิงทุกคนชอบนะจะบอกให้”
“อ่าๆ ไปทำให้แฟนคลับนายดูเหอะ”
“เธอนี้ ไม่โรแมนติกเลยอ่ะ อุส่าง้อนะ”
“โอ๊ยนายนี้เนาะ พอๆเลยไปโรงเรียนกันได้แล้ว”
“คราบบบ ไปแล้วครับ”
#8.30 น.
-โรงเรียน G-
‘กรี๊ดดดดดดดดด เซฮุนคร้ามองมาทางนี้หน่อยค่ะ’
‘เซฮุนค่ะมองกล้องหน่อยค่ะ’
‘เซฮุนอปป้า ค่ะรับคุกกี้ของฉันไว้ด้วยนะค่ะเซฮุน’
‘เซฮุนรับดอกไม้ ฉันหน่อยค่ะ’
‘เซฮุน ค่ะรับตัวแล้วหัวใจฉันไปด้วยนะค่ะ’
‘เซฮุนค่ะ ถ่ายรูปกับฉันหน่อยค่ะ’
เซฮุน.....แล้วก็เซฮุน
“ขอบคุณครับ”เซฮุนรับของพร้อมกับถ่ายรูปกับแฟนคลับ
“ให้ตายเถอะคนเยอะฉะมัด จะตายอยู่แล้ว”ฉันสบถเบาๆก่อนที่จะเดินออกจากเซฮุน
เกรด 12 ห้อง A
ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนที่จะหยิบ หนังสือเรียนออกมาวาง เรียงกันให้เป็นชั้น แล้วจากนั้นก็นั่งเล่นโทรศัพท์ ^++^ เด็กขยันไงค่ะ555
“นี้ยัยเป็ด ทำไม...ไม่รอฉันเลยอ่ะ”
“นายกำลังมีความสุขกับแฟนคลับ ฉันก็แค่ไม่อยากจะขวาง”พูดแล้วหงุดหงิด
“ให้ตายยย ต่อไปก็รอกันหน่อยสิ”
“เหอะ นายก็รู้ฉันไม่ชอบคนเยอะ อีกอย่างแฟนคลับนายนะจะฆ่าฉันอยู่แล้วทุกวันนี้นะฉันนี้ จะโดนดักตบวันไหนยังไม่รู้เลย T^T”
“น่าๆๆ พวกนั้นไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก มีฉันอยู่ทั้งคนไม่ต้องกลัว”
“นายอ่ะ จะอยู่กับฉันได้ตลอดหรึอไง”
“แน่นอน J”
.
.
.
.
.
-พักกลางวัน-
“นายจะกินอะไรเซฮุน”ฉันพูดแล้วหันไปมองหน้าเซฮุน
“กิน......ขนมปังดีกว่าขี้เกียจต่อแถวคนเยอะ”
“งั้นฉันกินด้วยดีกว่า”
“งั้นเธอไป จองโต๊ะเลยเดี๋ยวซื้อไปให้”
“อืมๆ”
อ่า ตอนนี้ฉันกำลังเลือกเดินดูโต๊ะ โห้ๆ ผู้หญิงมองฉันกันเต็มเลย T^T สงสัยเพราะว่าฉันสนิทกับเซฮุน พวกนางอิจฉาฉันกันล่สิ ฮึๆ J
“อ่ะ ขนมปัง” เซฮุนนั่งลงพร้อมกับยื่นขนมปังให้ฉัน
“แต๊งกริ้วว ฮุนนี่”
“ว่าแต่ ชั่วโมงต่อไปว่างใช้มั๊ย”
“อืม ไม่ต้องเรียนถึงเลิกเรียนเลยล่ะว่างยาวว”
“จริงดิ ดีจัง”
“เอ่อ เซฮุนฉันจะไปซื้อน้ำนายจะเอาอะไรมั๊ย”
“อืมงั้นขอน้ำเปล่า”
“อ่ะ ได้ๆ”
ตอนนี้ผมกำลังมองคนตัวเล็กวิ่งไปซื้อน้ำ ให้ตายยิ่งโตยิ่งน่ารัก เอาตรงๆผมแอบชอบยัยนี้มา11 ปีแล้วนี้ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมยังสนิมทกับเธอเหมือนเดิม ผู้ชายคนไหนจะจีบละก็ไม่มีซะหรอก
พรึบ
“โอ๊ย”ฉันสะดุดขาใครบางคน ให้ตายเจ็บฉะมัด
“สมน้ำหน้า ชอบยุ่งกับเซฮุนระวังก็แล้วกันนะเธอนะ”พูดจบผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกไป
‘อะไรกันสงสัยคงเป็นแฟนคลับเซฮุนสินะ ฉันคงจะให้เซฮุนเห็นแผลนี้ไม่ได้เค้าคงจะเป็นดุอีกเดินทำไมไม่ระวัง เหอะโดนด่าซะงั้น’
“อ่ะเซฮุนน้ำ”
“ทำไมไปนานจัง”
“อ้อ..พอดูไปเข้าห้องน้ำมาอ่ะ”
“อืม..งั้นไปกันเหอะ”
“ป่ะ”
-สนามบาส ของโรงเรียน-
“เซฮุนนาย กลับเย็นมั๊ยวันนี้”
“เย็นและ เธอรอได้มั๊ย”
“อืมได้ๆ”
#6.00 น.
ตอนนี้ฉันรอเซฮุนที่ สนามบาส หลับไปหลายตื่นแล้วนะเนี๊ย ไปดูเซฮุนหน่อยดีกว่า เค้าคงจะหิวน้ำด้วยสินะ งั้นเอาน้ำไปให้ด้วย ^^
“เซ.........”
พรึบ
เหมือนทุกอย่าง หยุดลงจนถึงการเต้นของหัวใจฉันด้วยมันเหมือนมีอะไรมาบีบ ภาพตรงหน้าคือ เพื่อนที่ฉันแอบชอบมาตลอดใช้เซฮุนฉันแอบชอบนายนั้นมานานแล้วภาพตรงนี้เป็นคั้บรักจูบกับผู้หญิงคนเมื่อพักกลางวัน
“ฮึก.....”ไม่สิ ฮานาเราต้องไม่ร้องไห้
ดูเหมือนมันน้ำตามันไม่เป็นไปตามที่พูดนะสิ ดูเหมือนเซฮุนได้ยินเสียงฉัน เค้าหันมามองก่อนที่จะเห็น ฉันกำลังร้องไห้
พรึบ เซฮุนผลักผู้หญิงคนนั้นออก
ตอนนี้ฉันจะยืนเฉยๆไม่ได้ต้องหนี........
ฉันวิ่งออกไป ที่ไหนก็ไม่รู้ในโรงเรียนไม่ได้สนใจทางเลยด้วยซ้ำ กระเป๋านักเรียนตอนนี้ฉันไม่สนใจมันแล้ว เซฮุนหลังจากเห็นฉันวิ่งออกไปดูเหมือนเขาจะตามมานะ แต่เขาหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งตามออกมา
ตอนนี้ฉัน มานั่งลงตรงป้ายรถเมย์ของส่วนไหนของโรงเรียนก็ไม่รู้เหมือนกัน นั่งเกือบครึ่งชัวโมง
‘ฮึก......นี้สินะสาเหตุที่นายกลับช้า ไม่น่าละฉันไม่เห็นายเล่นบาสอยู่เลย นี้สินะธุระที่นายกลับช้า’
ฝนตกแล้ว แฮะ ดีนะเข้ามาหลบทัน งั้นคงเปียกแต่ในเมื่อฉันไม่เหลืออะไรแล้วนิทุกอย่างว่างไปหมด......
“เฮ้อออ งั้นกลับบ้านดีกว่าจะทุ่มหนึงแล้วด้วย”
“เฮ้ย พวกแกนั้นมัน นังหน้าด้านที่แย่งเซฮุนไปจาก โบอาป่ะ นางมาทำอะไร”
“สงสัย เซฮุนไม่เอาหรึอเปล่านะ”
“ยังไงก็เถอะเจอ แล้วเข้าไปทักทายสักหน่อยแล้วกัน”
.
.
.
.
.
“ว่าไงล่ะ เซฮุนไม่เอาหรอถึงมานั่งอยู่นี้”
“…………..”เงียบ
“หรึอว่า.......เซฮุนฟันแล้วทิ้งล่ะ”
“..................”เงียบ
“นี้ฉันคุยกับเธออยู่นะ”
“ตบมันเลยมั๊ย จินยอง”
“ก็ดีมันกัน อ่าวไหนๆก็เงียบแล้วนะมาให้ฉันตบเรียกสติหน่อยมั๊ย”
“พวกเธอจะทำอะไร.......”ฉันมองหน้า ยัย3คนนั้นก็ที่จะเดินถอยหลังเพราะตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม จะทำอะไรทั้งสิ้นมันไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะจับอะไรด้วยซ้ำ
พูดจบยัยพวกนั้นก็เข้ามาล็อกแขนฉันไว้ก่อนที่จะเอามือมาบีบคางฉัน
“เฮอะ หน้าอย่างเธอถ้ามีแต่รอยแผลเซฮุนยังจะชอบเธออยู่มั๊ยนะ”
“พูดอะไรของเธอ...เซฮุนเค้าไม่ได้ชอบฉันหรอก”
“เธอนี้โ.หรือแกล้งโง่นะ ที่เซฮุนปฎิเสธโบอาเพื่อนฉันจนต้องร้องไห้ ไม่มาโรงเรียนเกือนเดือนก็เพราะเธอนั้นและ มีแต่เธอที่โง่ ไม่รู้หรือไงว่าเซฮุนรักเธอจะตาย เค้าไม่เคยยิ้มให้ใครด้วยซ้ำนอกจากเธอ ไม่เคยแม้แต่ปันใจให้ใครนอกจากเธอ ฮึแต่เธอมันโง่ที่ไม่เคยเห็นค่าความรักของเซฮุน”ยัยจิยองพูดจบก็จิกผมฉันก่อนที่จะเอามือเข้ามาตบที่หน้าฉัน
“พวกเธอปล่อยฉันไปเถอะ.........”
ผ่านไป5 นาที พวกนั้นไม่มีแม้แต่จะหยุดด้วยซ้ำ
ใบหน้าหวานตอนนี้มีแต่รอยแดง เกือบทั้งหน้า ผิวตามตัวเต็มไปด้วยรอยจิกของเล็บ รวมถึงผมที่ยุ่ง เหยิงตอนนี้สภาพฉันมันยิ่งกว่า หมารุมฝัดซะอีก......
“เซฮุนนายอยู่ไหนช่วยฉันที………” พูดจบ ร่างกายก็ไม่รู้สึกอะไรอีก ตาหนักอึ้งไปหมดก่อนที่จะสลบลงไปไหนที่สุด
“เฮ้ย จินยองมันสลบไปแล้วอ่ะทำไงดี”
“ปล่อยมันไว้นี้และ ไปเหอะ”
“อืมป่ะ”
20 นาทีผ่านไป
Sehun Past
ให้ตาย ฮานาหายไปไหนโทรไปที่บ้านก็บอกยังไม่กลับ โทรศัพท์ก็อยู่นี้ หายไปไหนนะฮานา ตอนนี้ผมเดินมาถึงจุดสุดท้ายของโรงเรียนหวังว่าเธอคงจะอยู่.......
“นั้นมันเหมือนฮานามากเลย เพียงแต่ตัวมีแต่รอยจิกผมหยุ่ง(แต่ไม่มาก) แก้มมีแต่รอยแดง ........ใช้แล้วฮานา
“ฮานาๆ”ตอนนี้รู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดลง
“ขอโทษฮานาฉันดูแลเธอไม่ได้ ขอโทษฝื้นขึ้นมาสิฮานา เธอเป็นยังไงบ้าง”
“ซ....เซฮุน..นายหรอ”
“ฮานา เธอเป็นไงบ้างทำไมเธอเป็นแบบนี้ล่ะใครทำอะไรเธอ”
“อืม..ไม่มีขอ เซฮุน....”
“อะไรหรอ”
“....ฉันชอบนายนะ”ฮานาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแล้วก็สลบไป
“ฮานาๆ เธออย่าพึ่งเป็นอะไรนะ”
-ที่คอนโดเซฮุน-
ผมโทรไปที่บ้านฮานาก่อนที่จะบอกว่า ฮานามาทำรายงายเลยขอค้างที่นี้ดีนะที่พ่อแม่เธออนุญาติไม่งั้น ตายแน่
ร่างบาง ที่มีแต่รอยจิกตามตัวใบหน้าหวานเต็มไปด้วยรอยแดง ตอนนี้กำลังหลับอยู่หลังจากที่ไปหาหมอมาก่อนที่จะนำเธอกลับคอนโด
“ซ...เซฮุน”
“ฮานาเธอตื่นแล้วหรอ J”
“อืม....ขอน้ำหน่อยสิ”
ผมเอื่อมมือไปหยิบ แก้วน้ำก่อนที่ค่อยๆยื่นให้ฮานา
“ขอโทษนะ ที่ดูแลเธอไม่ได้”
“ไม่เป็นไหร หรอกเรื่องั้นฉันไม่โกรธนายหรอก”
“งั้น......ขอโทษที่ฉันทำให้เธอโกรธฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะฮานา”
“อืมตอนนี้ฉันไม่โกรธนายแล้วล่ะ แค่นายมาช่วยฉันตามหาฉันฉันก็ดีใจแล้ว”
“อืม..ฮานาฉันมีเรื่องจะบอกเธอเรื่องหนึง”
“ฮึ เรื่องอะไร”
“เธอจำตอนที่เธอบอกฉันก็จะสลบไปอีกครั้งได้มั๊ย”
“อ้อ....ช่างมันเถอะนายอย่าไปสนใจเลย”
“ฉันก็จะบอกว่า...ฉันก็ชอบเธอเหมือนกันJ เป็นแฟนกันมั๊ย”
“ฮึ....”
“พูดจริงไม่ได้แกล้ง”
“ไม่...”
“ฮึกๆ ฮึก.......”
“นี้อะไรฮะนยังพูดไม่จบเลย ไม่ปฏิเสธต่างหากเล่า”
“ฮีก เธอทำให้ฉันร้องไห้นะ ฮานา”
“เอ้าอะไรนายเนี๊ยะฉันยังพูดไม่จบเลยนายก็ร้องไห้แล้ว”
“ไม่สนและ คืนนี้รับผิดชอบด้วยเลยที่รัก.....”
To be continued
Shot fic เป็นไงบ้าง เม้นด้วยนะค่ะ ผู้อ่านที่รัก ^^ บอกเลยว่า เรื่องนี้ยังไม่จบนะค่ะ มีEp.2 อีกนะ งิๆ เป็นการขอบคุณนักอ่านของเราล่ะ จุ๊ฟฟฟ ^U^ (เรื่องนี้เป็น Shot Fic ไม่เกี่ยว กับ ฟิค the got marry นะค่ะนะค่ะนะค่ะ)
O W E N TM.
ความคิดเห็น