คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The confidentiality
“ใครบอก....ฉันจะคู่กับเธอต่างหากชเว โซวอน;)”เซฮุนพูดก่อนจะยักคิ้วมาทางฉัน
“อะ.... ร ...ไร....นะ”ดาอันหันหน้ามามองทางฉันด้วยแววตาอันโหดร้าย
‘ดาอันฉันไม่ผิดนะ -_-’
“ไม่..อ่ะยังไงฉันก็ไม่คู่กับนายแน่เซฮุน”
“ฮึ เธอไม่มีมางเลือกหรอก โอ โซวอน”เซฮุนกระซิบที่ข้างหูฉัน
“ฉันยังไม่ได้เป็นอะไร กับนายโอ เซฮุน”ฉันกระซิบที่ข้างหูของเซฮุน
“ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็เป็น เย็นนี้มั๊ย….หรือจะประกาศตรงนี้ละว่าเราแต่งงานกันแล้วล่ะฮึๆ”
“นายอย่าทำอย่างั้นนะเซฮุน”(กระซิบ)
“แหม่...พูดไม่เพราะเลยนะครับ”(กระซิบ)
“โอเค...ยอมแพ้คู่กับนายก็ได้ TOT”
“โอเค...ครับตามนี้นะงั้นผมขอเอา ชเว โซวอนไปซ้อมอีกห้องหนึงนะครับ ลาล่ะครับ”
“อ่ะจ้ะๆ”คุณครูจะไม่ห้ามหน่อยหรอค่ะ T-T
แล้วจากนั้นเซฮุนไปซ้อมอีหห้องหนึง โห้ๆๆๆๆๆ ฉันขอโดดคราบนี้ได้ม่ะ ไม่เอาแล้วขอลากออกจากโรงเรียนนี้เลย คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้T^T อย่าถึงทีฉันบ้างนะเซฮุน
“อ่าว คุณภรรยาครับปิดประตูสิ จะได้เริ่มสักที J”
“เริ่มอะไร!”
“บทเพลงรักอันไพเราะของเราทั้งสองไง”พูดจาซ้อนเร้นจังเลยะนเซฮุน
“บทเพลงอะไร ฉันไม่เอาหรอก”
“เพลงที่ใช้สำหรับเต้นไง มีเราสองคนเธอจะให้ใช้เราทั้งสามหรึอไง คิดอะไรอยู่หรออ”เซฮุนพูดด้วยใบหน้า ใสซื่อ
“เปล่านิ ไมได้คิดอะไร”
“งั้นก็ดีแล้วก็อย่าคิดว่าฉันพิศวาส อะไรเธอล่ะฉันแค่ไม่อยากให้เพื่อนในห้องฉันทนเห็นหน้าเธอต่างหาก”
“เหอะๆ ก็แล้วแต่นายเลย ฉันเลือกอะไรไม่ได้นิ”
“งั้นก็ เริ่มฝึกเถอะเดี๋ยวฉันฝึกเธอไม่ดีเธอได้ตกแน่วิชานี้”
“รู้แล้วน่า...”
ผ่านไป 1 ช.ม
“พอๆๆ ฉันไม่เต้นแล้วเหนื่อยฉะมัด เต้นจนจะร้องได้และเปิดเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้งเนี๊ยะ”ฉันบอกกับเซฮุนก่อนที่จะยกน้ำขึ้นมาดื่ม
“แค่ชั่วโมงเดียวทำเป็นบ่น”
“ย๊า!..ก็มันจริงนิ อีกอย่างฉันก็เบื่อหน้านายแล้วด้วย”ฉันพูดจบก็เก็บของใส่กระเป๋า
“แล้วนั้นเธอจะไปไหน”
“ไป...เรียนคาบต่อไปไง ”ฉันโกหก
“อย่ามามั่ว เธอว่างแล้วหลังจากนี้ฉันเช็คแล้ว”
“นายกำลังยุ่งเรื่องส่วนตัวฉันนะเซฮุน”
“ส่วนเธอก็ กำลังโกหก”
“เอ้า มันก็เรื่องของฉัน”
“มันก็เรื่องของฉันเหมือนกันและ”
“เอ่อก็ได้ ฉันว่างจะไปเดินเล่นแล้วก็หาอะไรกินเว้ยย”
“งั้นก็ดี เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้อง! ฉันไม่อยากให้คนมองไม่ชอบเป็นจุดเด่น นายไปกับดาอันสิย่ะ ถ้าอยากเด่นนะ”
“ฉันจะไปกับเธอ J แล้วเธอก็ห้ามฉันไม่ได้ด้วย โอ โซวอน”
“เอ่อออ ไปก็ไป”โดนขู่อีกแล้ว TOT
“ถ้าไม่เชื่อฟังฉันอีก ฉันจะบอกทุกนเลยล่ะว่าเธอกับฉันเป็นอะไรกัน”
‘แล้วจากนั้น ฉันก็จะโดนดักตบ’
“เอ่อออ เข้าใจแล้ว”
ตอนนี้ฉันกับเซฮุนเดินด้วยกันและ ปลื่มจริงๆได้เดินข้างเทพบุตร #ประชด โห้ๆๆๆอยากจะร้องไห้ รู้สึกถึงสายตาพิฆาตจากผู้หญิงหลายคนไม่เชิงว่าหลายคนด้วย มันทั้งโรงเรียนเลยT^T
“ทำไม ทำหน้าอย่างงั้นล่ะ”เซฮุนถาม
“ ดีใจไง ได้เดินข้างเทพบุตร”
“หรอออ”
‘ ดีใจไปถึง ดาวพลูโตเลย ฮึ Y-Y’
“ใช่”
“เธอจะกินอะไร”
“ไม่อ่ะ”
“เมื่อกี้ ยังบอกหิว”
“ตอนนี้ไม่แล้ว อิ่มเอมใจ”
“งั้น แซนวิสแล้วกัน อ่ะ”พูดจบเซฮุนก็ยืนเงินมาให้ฉัน
“อะไร!”
“ไปซื้อมาสิ J”
“โครต สุภาพบุรษเลย โอเซฮุน”ฉันเดินบ่นออกมาหลังจากที่ต่อคิวซื้อแซนวิส อะไรฟ่ะซื้อเองก็ไม่ได้ตัวเองเป็นคนกินแท้ๆ
“นานจังเลย หิวจะตายและ”เซฮุนพูด
“ตายซะ”
“พูดอะไรนะ”
“เปล่านิ”
“ฉันซื้อมาให้แล้ว งั้นฉันไปนะเจอกันที่บ้าน”
“จะรีบไปไหน ฉันยังไม่อนุญาติเลย”
“แล้วนายจะ ให้ฉันมองนายกินหรอL”
“เดี๋ยวพา ไปเดินรอบโรงเรียนนสิ เธอยังไม่ได้ไปไม่ใช้ไง”
“ไม่เป็นเดี๋ยวฉันไปเอง”
“ความจริงก็ไม่ได้อยากพาไปหรอกนะ แต่แม่ฉันบังคับมาL”
“ก็ได้ ไปก็ไป”
แล้วจากนั้นเราก็เดินไปดูรอบโรงเรียนกัน มีความสุขมากเลย เฮอะๆ
“เอ่อนี้ เซฮุนมันสี่โมงแล้วกลับเหอะ”
“งั้นก็ป่ะ ฉันเบื่อและ”เซฮุนพูดพร้อมกับเบะปาก
“งั้นบาย”
“แล้วเธอจะไปไหน”
“เดินกลับไง”
“งั้นก็บาย”
แล้วจากนั้นเราสองคนก็เดินจากไป ราวกลับนางเอกพระเอกนิยาย เดินแยกทางกันแต่มันไม่ใช้อย่างงั้น ฉันเดินผิดทางเพราะต้องไปทางเดียวกับเซฮุน ฮุๆ หน้าแตกเลยค่ะ
โถ่ๆๆ ทำไหมฉันไม่กลับพร้อมเค้านะ โง่จังตู
#6.00 น.
พรึบ
สตั้นแป๊ป โจรเข้าบ้านรึไง เซฮุนก็อยู่นิ ทำไหมเป็นแบบนี้ กรี๊ดสลบเลย โห้ ทุกอย่างถูกรื้ออกมาโดย ฝีมือ เซฮุน เมื่อเช้าฉันพึ่งถูบ้านนะเฟ้ย โห้ๆ อยากจะร้องไห้Y^Y
“นายทำอะไรอ่ะ เซฮุน”ฉันถามเซฮุนู้ที่กำลังก้มหน้าหาอะไรสักอย่าง
“หิวววววววววววววววววววววววววว”เซฮุนลากเสียงยาวก่อนที่จะทำตาบ่องแบ้ว “ทำอะไรให้กินหน่อยดิ”
“นายหิวแล้วมาหาที่ห้องนั่งเล่นเนี๊ยนะ มันคงจะมีรีโมทเคลือบช็อกโกแลตให้นายกินหรอกนะเซฮุน”
“ฉันหิวมาก ไปทำอะไรให้กินหน่อยดิ”เค้าพูดพร้อมกับเบะปาก
“รู้แล้ว เดี๋ยวกับมาให้เลิกรื้อสักทีมันรก”
“รู้แล้ว”
#20.30
“เซฮุนข้าวเสร็จแล้ว”
“ยกมาดิ”
“นายนั้นและมายก”
“เธอนั้นและ ฉันไม่ว่าง”
“ทำอะไร”
“ดูกาตูน”เซฮุนตอบ
‘เอ่อเซฮุนไม่ว่างจริงและ ยุ้งด้วยเห็นมั๊ยโซวอน เซฮุนเค้ายุ้งเค้าดูกาตูนอยู่’
“อ่ะ”ฉันยกจายข้าวผัดมาให้เซฮุน
“วางไว้นั้นและ”
“อืม”
“ทำไหมมาช้าจังล่ะ”เซฮุนถามพร้อมกับสายตาจ้องอยู่กับการตูน
“มันไกลนะ คนด้วยไม่ใช้เสือชีต้า จะได้วิ่งไว เดินไวขนาดนั้น”
“รถเมล์หน้าโรงเรียนก็ไม่รู้จักขึ้น”
“เอ่อจริงด้วยยยยย”
“ยัยพาโบ เอ้ย”
“อันนี้ฉันยอมรับ T-T”
หลังจากเซฮุนกินข้าวเสร็จ ฉันก็ล้างจาน ซักผ้า รีดชุดนักเรียน เก็บของที่เซฮุนรื้อ กวาดบ้านใหม่ ถูใหม่ โห้ๆๆๆ นี้มันคนรับใช่ชัดๆ
“ทำการบ้านหรอ”เสียงของเซฮุนถามหลังจากเดินเปิดประตูเข้ามา
“อืม”
“กินข้าวยัง”
“……………”เงียบ
“ถามไม่ได้ยินหรอ”
“……………”เงียบ
“ฉันคุยกลับเธออยู่นะ”
“…………”เงียบ
“เหอะ ไปก็ได้ L”
“เอ่อ เซฮุน”
“อะไร!”
“วันนี้นายนอนข้างบนไปเลยนะ เดี๋ยวฉันจะนอนข้างล้างเอง”
“ทำไหม อ่ะ”
“ก็ เดี๋ยวฉันคงจะทำการบ้านดึก นายนอนเลยเดี๋ยวเข้าดึกๆ ฉันจะรบกวนนาย”
“อืม”
“งั้นแค่นี้และ”
“อืม”
………………………………………………………………………………….
Sehun Past
ขอโทษนะที่ใช้เธองานเธอหนักเกินไป ขอโทษที่อาแต่ใจ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ขอโทษที่ฉันตัดใจจากเธอไม่ได้ ขอโทษ...... แต่เธอคงจำมันไม่ได้สินะ ชเว...โซวอน
……………………………………………………………………
.แห่มๆๆ งงกันล่ะสิเซฮุนพูดถึงอะไร มันยังบอกไม่ได้มันยังไม่ถึงเวลา รับรองเรื่องนี้สับซ้อนกว่าที่เห็นเยอะ 555 รับรองเฉลยแล้วไม่ดราม่า(มั้ง) เอาเป็นว่าจะเฉลยแน่ล่ะ สุดท้าย ขอบคุณคอมเม้นทุกคนมาก สำหรับผู้ที่ เฟบ โหวต ทุกคน นะค่ะ
Thak You จะบอกตอนหน้า มีShot Fic ด้วยนะ อย่าลืมคอมเม้นกันนะ จุ๊ฟฟฟ
ความคิดเห็น