คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : wedding fake
“เซฮุนค่ะ ลินา รักเซฮุนมากเลยนะค่ะเมื่อไหร่ลินาจะได้เป็นแฟนฮุนสักทีล่ะค่ะ”ลินานางแบบ สาว สุดสวย พูดก่อนที่จะเอาหัวไปพิงบนไหร่กว้างของเซฮุน
“ฮึ ผู้หญิงอย่างคุณมันไม่มีค่าพ่อสำหรับผมหรอก ออกไปได้แล้ว ลินา!” ร่างสูงลุกขึ้นก่อนที่จะปาเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นโยนใสหน้าของลินา
“แต่..ลินารักคุณนะค่ะ เซฮุน….ฮึก”ร่างบางเริ่มเรียกน้ำตาเพื่อให้เซฮุนสงสาร
“ร้องไห้ ..หรอ หยุดร้องไห้และออกไป ลินา!”เซฮนขึ้นเสียงและสบัดตัวเธอลงพื้น
“เซฮุนลินาเจ็บนะค่ะ!”
“ออกไป....ถ้าเธอยังไม่ออกไปภาพในห้านาทีฉันจะเหวี่ยงเธอลงระเบียงนั้น”
“คุณไม่กล้าทำหรอกเซฮุน”ลินาลุกขึ้นก่อนที่จะเก็บของแล้วซบร่างของเซฮุนเบาๆ
“ออกไป!” เซฮุนเปิดปะตูแล้วเหวี่ยงร่างบางออกไปพร้อมกับปิดประตูโดยไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือไม่
“เซฮุน! เปิดนะ คุณจะมาทำอย่างงี้กับ ลินาไม่ได้นะ”เสียงเคราะ ประตูรัวๆจากด้านนอก
‘ฮึ! ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดนั้นและ ร่าน แรด ไปวันๆ
ไหนจะ ตามผู้ชายไปทั่ว ทำตัวน่ารำคาญ อ่อนแอ
เจ้าเลห์ เหลี่ยมเยอะ เอาแต่ใจ แต่งตัวโป๊ เพื่ออ่อยผู้ชาย
น่าขยะแขยง ไม่ได้ดั่งใจก็หวีด โวยวาย หน้ารำคาญสิ้นดี’
Rrrrrrrr
-คุณแม่-
‘ครับแม่’
(เซฮุน แม่หาคนที่จะแต่งงานกับลูกได้แล้วนะ)
‘แต่งงาน! นี้แม่ยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกหรอครับ’
(น่าๆ...หนูคนนี้นี่น่ารักมากเลยนะตรงกับที่ลูกบอกแม่ให้หาไว้เลยนะลูก)
‘ไม่เคยมีแฟน’
(ใช้จ้ะไม่เคยมี ผมยาว ผิวขาว ผิวสวย เรียนเก่ง ประวัติเสื่อมเสียไม่เคยมีด้วยนะ)
‘เหอะ! ยังมีผู้หญิงอย่างงี้เหลืออยู่บนโลกด้วยนะครับเนี๊ยะ’
(งั้นอีกสองวันแต่งงานนะ ไหนๆแม่ก็หาเจ้าสาวที่ตรงกับ ลูกเลือกไว้แล้ว)
‘อ่ะ....ครับบอกเธอเตรียมตัวไว้ให้ดีนะครับ’
“เฮอะ ผู้หญิงอย่างเธอนะยังไงก็คงอยู่ไม่ครบ3เดือนหรอน่า”เซฮุนพูดเบาๆ
‘วันแต่งงาน’
@ห้องแต่งตัว
2วันเร็วประดุจดั่งแต่งฟิค …..
“น้องโซวอนค่ะ หันมาทางนี้หน่อยค่ะ”ช่างแต่งหน้าผมสั้นผมสีน้ำตาอ่อน พูดขึ้นก่อนมี่จะเอาลิปก็อตสีชมพูอ่อนขึ้นมาทาริมฝีปากของโซวอนอย่างเบามือ
“น้องโซวอนค่ะ อีกเดี๋ยวก็ไปปลี่ยนชุดได้เลยนะค่ะ”ช่างแต่งหน้าอีกคน หยิบชุดเจ้าสาวสีขาว ผองฟู เต็มไปด้วยลูกไม้ประดับตามกระโปรงขึ้นมาวางไว้โต๊ะ
‘เฮ้ออออ//// โซวอน ทำไมต้องซวยขนาดนี้นะแต่งงานกับใครก็ไม่รู้หน้าก็ไม่เคยเห็น แล้วเค้าจะแต่งงานกับฉันจริงหรึอเปล่าถ้าเกิดอยู่ดีๆวิ่งหายไปจากงานเหอะหน้าฉันแตกเพล้งเลยนะนั้นข่าวต้องลงหน้าหนึ่ง เจ้าบ่าวไม่ยอมรับรักเจ้าสาว วิ่งหนีหายออกไปจากงานไม่หันระวังโดนรถชนตาย โห่ๆๆ หน้าอนาถจริงๆ ฉันจะกลายเป็นฆาตกรหรึอเปล่าอ่ะ เจ้าบ่าวฉันนี้คงไม่หล่อหรึอเปล่าถึงไม่มีใครมาแต่งงานด้วย บ้านออกจะรวยแต่หาคนแต่งงานไม่ได้ โห่ๆๆๆ น่าสงสารต่ตอนนี้คนน่าสงสารคือฉันTT อยากจิร้องไห้ อุส่าครองโสดมา17 ปี แฟนก็ไม่มีถึงตอนนี้ก็ไม่มีนี้ไง ดูสิมีสามีเลย เฮอะชีวิต -^- ซวยตั้งแต่งเด็กจนโตจริงๆ’
“โซวอนนนนนนน”เสียงใสของนายอนดังขึ้น
“ว่าไง ยัยเพื่อนตัวดี”
“ขอโทษนะที่ทำให้แกต้องลำบาก ”
‘พึ่งคิดได้หรอนายอนไม่ทันแล้วล่ะกำลังจะแต่งงานแล้วTT’
“อืมไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมาก”
“...ขอโทษจริงๆฉันดันเล่าเรื่องเธอให้ครอบครัวฟังท่านก็ถูกใจใหญ่เลย”
“ฉันควรดีใจมั๊ยนะ”
“โฮ่ๆๆ แกแก่นี้คนที่20 แล้วนะรู้ป่าวที่แต่งงานกับแซฮุนอปป้าอ่ะ”
“แสดงว่าฉันก็คนที่ 21 นะสิพี่แกเค้าไม่หล่อหรอถึงมีแต่เจ้าสาวทิ้ง”
“บ้า เจ้าสาวทิ้งทีไหนพี่ชายฉันหล่ออย่างกะเทพบุตรเลยนะเฟ้ย ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ละวัน”
“อ่าวงั้นทำไหมถึงไม่มีคนแต่งงานกับพี่แก”
“ก็ พี่ฉันไม่เอาแล้วก็ผู้หญิงบางคนก็ทนไม่ได้ด้วยอยู่ประมาณ2อาทิตย์จากนั้นพวกนางก็หนีกันไปเลย”
“โห่ๆๆ แล้วฉันล่ะ”
“ฉันเชื่อว่าแกจะไม่ตาย”
“ย๊า...เหมือนฉันไม่ออกสงครามมากอ่ะ”
“คุณหนูค่ะ เตรียมตัวได้แล้วนะงานจะเริ่มแล้วค่ะ”แม่บ้านในชุดเมดสีชมพูพูดก่อนที่จะก้มหัวแล้วเดินลงไป
“ป่ะ ไปเหอะโซวอนแกเตรียมตัวเข้าสู้สงครามได้เลย”
สีหน้าโซวอน ,,-_-,,
ในงาน
สายตามากมายจับจ้องมาที่โซวอน ความสวยเปร่างประกายมากที่สุดในงาน เหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆที่กำลังเปร่งออร่า
“อันแจอปป้า/////”เสียงใสของโซวอนเรียกพี่ชายก่อนที่จะเข้ามากอด
“ว่าไง น้องสาว วันนี้สวยมากเลยนะ”อันแจทักทายน้องสาวก่อนที่เอามือลูบหัวร่างบางเบาๆ
“วันนี้พี่ก็หล่อไม่แพ้กันค่ะ”
“ว่าแต่เจ้าบ่าวแกคนไหน?”
“ไม่รู้ค่ะ หนูไม่เคยเห็นหน้าขนาดรูปยังไม่เคยเห็นเลย”โซวอนพูดก่อนจะทำหน้าหงิก
“555”
“โซวอนน เจ้าบ่าวมาแล้วนะแก”นายอนสะกิดแขนของโซวอนเบาๆ
ตอนนี้เวลาภาพในงานเหมือนถูกหยุดไว้หลังจากที่เจ้าบ่าวอย่างโอเซฮุนเดินมา ด้วยเสียงซุบซิบต่างๆ
‘นั้นมันเทพบุตรใช้มั๊ยนั้น’
‘หล่อ อะเห็นแล้วฉันอยากเป็นเจ้าสาวจริงๆ’
‘เซฮุนหล่อมากเลย’
‘ว๊าย! ผู้ชายยย หล่อด้วยเทพบุตรชัดๆเลย’
และอีกมากมาย
“เค้าดูดีมากอ่ะ หล่อด้วย”เสียงของโซวอนพูดเบาๆกับเพื่อนสาวและพี่ชาย
“แน่นอน เซฮุนนะติดอันดับผู้ชายที่ผู้หญิงต้องการมากที่สุดในประเทศเชียวนะ”นายอนพูด
“ถึงหล่อขนาดไหน ฉานนนก็ไม่อยากแต่งอ่ะหนีงานแต่งได้มั๊ยแก”โซวอนพูดแล้วเบะปาก
“น่า/// แก3เดือน ไฟท์ติ้ง”นายอนปลอบเบา (แหง่ละไม่ใช้แกแต่งนิ)
“อืม”โซวอนพยักหน้าเบาๆ
“เอ่อ จงอินมาแล้วฉันไปนะบายแก”นายอนพูดก่อนที่จะหันไปโบกมือให้กับจงอิน
“แกทิ้งงฉันนายอน”
“น่าๆ เดี๋ยวมา งานเริ่มแล้วแกไปเร็ว”
“อืม ไปล่ะนะ”โซวอนพูดก่อนที่จะค่อยเดินไปข้างล่าง
ตอนนี้ฉันเดินมาอยู่ข้างๆ เซฮุนเวลาเหมือนกับเวลาถูกหยุดมาก ไม่ใช้หลงเสน่ตานั้นนะ เค้าเงียบมากเลย เหมือนตอนนี้ฉันถูกแช่อยู่ในตู้น้ำแข็ง อ๊าๆๆ ใครก็ได้ช่วยหนูทีเย็นมากกกก
เลยอ่า TT
“สะ...วัส..ด..ดี”ฉันพยายามพูดทักทายด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร(มาก)
“สวัสดี วันนี้สวยมากภูมิใจมั๊ยละที่ได้เด่นอยู่ในงาน”เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆไร้ความรู้สึก
“เอ่อ...”มึนตึ๋บอะไรของเค้านะ
“วันนีเธอน่ารักนะ”เซฮุนพยายามพูดให้น้ำเสียงเป็นปกติ แต่ไม่เลยเสียงเค้าเหมือนไม่เต็มใจพูด
“เอ่อ ถ้ามันพูดอยากก็อย่าพูดเลย”ฉันพยายามพูดน้ำเสียงเรียบๆ
“นั้นสินะ ความจริงฉันรู้สึก ขยะแยงเธอมากเลยอ่ะ”เซฮุนพูดเบาๆ
“แล้ว ฉันบังคับให้นายพูดหรอ”
“เปล่านิ คุณแม่บังคับ”เซฮุนพูดอย่างไม่แยแส
“งั้นก็ดีถ้ามีอะไรนายก็พูดตรงๆและกันนะฉันเดาใจนายไม่ออก”ฉันพูดตรงๆ ตานีหล่อแต่ภาพนอกแต่จิตใจเค้าแย่มาก
“ฮึ! งั้นดีฉันอยากจะบอกเธอว่าเธอมัน แย่มากแถมหน้าด่านอีกต่างหาก มีความสุขมากมั๊ยวันนี้ได้แต่งงานนะ”เซฮุนพูดก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา
“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้คิดจะอยากแต่งงานกับนายเลยสักนิดถ้าฉันไม่ถูกบังคับคงไม่ทำ”
“เฮอะงั้นก็ดี ระวังตกหลุมรักฉันนะเธออาจจะเจ็บเจียนตายเลย แล้วก็ตอนที่อยู่กับฉันอย่ามามารยา หรือร้องไห้ล่ะเพราะมันใช้ไม่ได้กับฉัน”
“ฮึ! มันจะไม่มีวันนั้นกับคนอย่างนายโอ เซฮุน”
เกลียดเวลานี้มากอ่ะเวลาที่ฉันต้องอยู่กับ เซฮุนสองคนรู้สึกเหมือนอยู่ขั่วโลกใต้ทีสุดเย็นเยือก ร่างกายเหมือนถูกโอบล้อมด้วยน้ำแข็ง ก็ไม่รู้ว่าทำไมอิห้องหอ ต้องมีมันด้วย ไม่ใช้แค่ห้องหอนะครอบครัวของเซฮุนซื้อบ้านให้ฉันอยู่กับเค้าสองคนเลย TT อยากจิครายย พูดไปก็เศร้า อาบน้ำดีกว่า ฉันลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ โดยที่สายตายคู่หนึ่งของเซฮุนกำลังจับจ้อง บรึ๋ยยยสยอง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ
ฉันหยิบ เอาที่นอนลงมาจากตู้พร้อมกับปูที่นอนลงมาพร้อมกับปูที่นอน แล้วก็หยิบหมอนจากในตู้มาใบนึง
“ทำไหม ไม่ขึ้นมานอนข้างบนล่ะ”เสียงเยือกเย็นของเซฮุนดังขึ้น
“ฉันไม่อยากนอนกับนายไง”ฉันตอบอย่างเรียบๆ
“งั้นก็ดี”เซฮุนพูดก่อนที่จะวางโทรศัพท์แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ
ตอนนี่ฉันหลับไปที่เรียบร้อยแล้วพร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่เก็บไว้ในกระเป๋าเป้ เฮ้ออชีวิตโดดเดี่ยว อยากกับไปหาอันแจอปป้ามากเลย เหงามากเลยย แล้วรู้มั๊ยก่อนที่จะหลับฉันเจอกับอะไร
‘ย้อนกลับไปเมื่อ30 นาทีที่แล้ว’
เค้ายืนสมุดโน๊ตเล่นหนึ่งให้ฉันแล้วรู้มั๊ย ฉันปลื่มปิติมากเลยกับสมุดโน๊ตนั้น(ประชด) เปิดไปเจอรายการที่ต้องทำในบ้าน 1.ทำความสะอาดทั้งบ้าน ห้ามเปื่อนเพราะฉันไม่ชอบสกปรก
2 ซักที่นอนทุกอาทิตย์อย่าให้มีฝุ่น เพราะฉันไม่ชอบฝุ่น
3.เตรียมชุดนักเรียนในตู้ให้ด้วย หยิบดีๆอย่ายับเด็ดขาด
4.ทำอาหารเช้าต้องครบ5หมู่ไม่งั้นไม่กิน
5.อย่ายุ่งกับของของฉันทุกอย่างฉันไม่ชอบ
6.ห้ามยุ้งกับฉันตอนนอน
เป็นไงปลื้มปิติมั๊ยล่ะ เค้าทำกับฉันอย่างกับคนใช้เลย แถมบอกอีกต่างหากทำเสร็จค่อยไปโรงเรียน อ่าลืมบอกไปตอนนี้ฉันย้ายโรงเรียนไปอยู่โรงเรียนเดียวกับเซฮุนแล้ว ฉันอยู่เกรด11ส่วนเซฮุนเกรด12 ล่ะ
เช้าวันต่อมา
# 4.30 (ไวประดุจแต่งฟิค)
ฉันตื่นแล้วรีบ ทำความสะอาดบ้านทั้งบ้านทันทียกเว้น ห้องนอนเพราะเซฮุนนอนอยู่เค้าบอกอย่ายุ่งกับเค้าตอนนอน หลังจากทำความสะอาดเสร็จ ฉันก็ขึ้นไปอาบน้ำเตรียมชุดนักเรียน
ของเซฮุนแล้วก็ลงมาทำอาหาร
‘เฮ้อออออออออออ เหนื่อยชะมัด’ฉันสบถกับตัวเองเบาๆ
ตอนนี้ เจ็ดโมงแล้ว ฉันกำลังเตรียมของไปโรงเรียน(ใหม่) ฉันจะมีเพื่อนมั๊ยนะ TT
“อรุนสวัสดิ์ เซฮุน”ฉันกล่าวทักทายเค้า
“อาหารเสร็จหรึอยัง”
“เสร็จแล้ว อยู่บนโต๊ะ”
“อืม ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ”เซฮุนพูดก่อนที่จะตักข้าวเข้าไปในปาก
“ว่า”ฉันหันหน้ามามองเซฮุนกันที่จะหยิบขนมปังของฉันขึ้นมากิน
“โรงเรียนนะ เดินไปเอานะ”
ความคิดเห็น