ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่องระหว่างสาวซื่อบื้อกับหนุ่มสุดหล่อ
ส า ว ซื่ อ บื้ อ กั บ ห นุ่ ม สุ ด ห ล่ อ
นี่คงเป็นความฝันแน่ๆฉันซาโอโตเมะเมื่อวานนี้หนุ่มฮ็อตที่สุดในร.ร.ชื่อนัทสึโนะเพิ่งมาบอกรักฉันแล้วความรักของฉันจะเป็นอย่างไรเมื่อแฟนเก่าของพี่นัทสึโนะเป็นนางร้ายในละครได้เลย
“เมือคืนนอนไม่หลับเลย”ซาโอโตเมะพูดคนเดียวระหว่างเดินไปโรงเรียน
“คิดถึงพี่หรอ”เสียงชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านหลังเธอ
“พี่นัทสึโนะ!!!”ซาโอโตเมะร้องเสียงดัง
“เห็นหน้าพี่หรือเห็นหน้าผีหนะ”นัทสึโนะพูดพลางเอามือปิดปากซาโอโตเมะเพราะทุกคนแถวนั้นกำลังมองทั้งคู่อยู่
“พี่นัทสึโนะมาได้ยังไงคะ,รู้จักบ้านของหนูได้ยังไง,แล้วมาคนเดียวหรอ ฯลฯ”ซาโอโตเมะถามคำถามแบบไม่หยุด
“แล้วจะให้พี่ตอบคำถามไหนก่อน”พี่นัทสึโนะถามกลับ
“เอ่อ ช่างมันเถอะคะพี่”ซาโอโตเมะตอบกลับไปพร้อมกับหันหน้าไปอีกด้านเพราะตอนนี้หน้าของเธอกำลังแดงก่ำ
ทำยังไงดีตอนนี้หัวใจของเรากำลังเต้นแรงมากเลยเพราะตอนนี้หนุ่มในฝันของเรากำลังยืนอยู่ใกล้แค่เอื้อมเอง ซาโอโตเมะคิด
ทันใดนั้นรุ่นพี่นัทสึโนะก็ดึงมือของซาโอโตเมะเข้าไปจับทำให้ซาโอโตเมะยิ่งตื่นเต้นและหน้าแดงมากขึ้น ทั้งคู่ต่างเงียบไปซักพัก
“ทำไมพี่ถึงชอบหนูคะ”เป็นคำถามที่หลุดออกมาจากปากของซาโอโตเมะและคำถามนี้ทำให้พี่นัทสึโนะถึงกับตาโต
“พูดตรงจังเลยนะ”
“ไม่รู้สิพี่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกชอบเป็นยังไงแต่ว่าเวลาที่พี่เจอซาโอโตเมะจังพี่จะรู้สึกแปลกๆแบบที่พี่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหน”
คำตอบนี้ทำให้ซาโอโตเมะถึงขนาดหยุดเดินเพราะเธอไม่มีแรงที่จะเดินต่อแต่เป็นเวลาเดียวกับที่ร.ร.กำลังจะเข้าทำให้รุ่นพี่นัทสึโนะดึงมือของซาโอโตเมะวิ่งเข้าไปในร.ร.ก่อนที่ประตูจะปิด
“เย็นนี้พี่มารอหน้าร.ร.นะนางฟ้าของพี่”พี่นัทสึโนะพูดจบต่างฝ่ายก็แยกย้ายขึ้นห้องเรียน
8.00 น. เข้าห้องเรียน
ระหว่างรออาจารย์ซาโอโตเมะก็กำลังนั่งคิด แต่ทันใดนั้น ตุ้บ!!! เสียงอะไรซักอย่างดังมากตกลงมาบนโต๊ะของเธอ
“นั่งคิดอะไรอยู่ซาเอะจัง”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมซอยๆกำลังยิ้มให้เธออยู่
“อ้าวมิโกะจัง ดีจ๊ะ วันนี้มาสายตามเคยนะ”นั่นก็คือเสียงเพื่อนสนิทของฉันเอง มิอาโกะ
“ซาหวาดดีมายเฟรน”ทั้ง 2 หันไปเป็นร่างของผู้ชายคนหนึ่งแต่เสียงที่ชายคนนั้นทักมาไม่ใช่เสียงที่ควรจะเป็นผู้ชายเลย
“หวัดดีจ้า”ทั้ง2คนพูดพร้อมกัน
นี่ก็คือเพื่อนสนิทของฉันอีกคนชื่อฟุคุยะ(เป็นกระเทย)และเพื่อนสนิทในร.ร.ของฉันก็มีเพียงแค่2คน
“เริ่มเรียนได้แล้ว”เสียงอาจารย์ที่เดินเข้ามาในห้อง
ฉันกำลังคิดว่ามันจะเป็นไปยังไงที่รุ่นพี่นัทสึโนะจะมาชอบเราเพราะฉันสามารถพูดได้เลยว่าฉันหน้าตาแย่มากเรียนร.ร.นี้มา4ปีไม่เคยมีใครมาจีบเลยซักคนแล้วฉันเองก็ยังไม่เคยคุยอะไรกับพี่นัทสึโนะเลยซักครั้งมีเดินผ่านกันแค่ครั้ง2ครั้งเท่านั้นสำหรับพี่นัทสึโนะเค้าคงไม่คิดอะไรเพราะว่าเรื่องแบบนี้พี่เค้าคงชินแล้วแต่สำหรับฉันสิตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีคนจีบมาก่อนเลย แล้วฉันจะทำอย่างไรต่อไป
เลิกเรียน 14.00 น.
ฉันเดินมากับมิโกะจังและฟุคุยะคุงถึงหน้าร.ร.ก็เห็นเทพบุตรสุดหล่อของฉันกำลังยืนพิงประตูร.ร.อยู่ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าเรื่องที่พี่นัทสึโนะเค้ามาบอกรักตัวเองยังไม่ได้บอกกับเพื่อนสนิททั้ง 2 เลย เธอเลยขอแยกมาจากเพื่อนของเธอแล้วเดินไปหาพี่นัทสึโนะแต่ก่อนที่ฉันจะเดินไปถึงกับเจอกลุ่มสามสาวสุดสวยประจำร.ร. พี่เอริกะ เคียวโกะ ซากุระ เดินมาหาพี่นัทสึโนะสุดหล่อของฉันแต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่ามิโกะจังเพื่อนสุดเลิฟของฉันที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นๆแล้วมาเล่าให้ฉันฟังเคยบอกว่า
พี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะ 2 ดาวร.ร.ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงเคยเป็นแฟนกันมาก่อนและแล้วอมยิ้มก็เลยมาแอบซุ่มดูทั้ง2คนอยู่ข้างหลังถังขยะ
“พูดอะไรกันหนะ ไม่ได้ยินเลย”ซาโอโตเมะบ่น
เวลา 14.45 น.
ซาโอโตเมะตัดสินใจเดินเข้าไปหารุ่นพี่นัทสึโนะ(พวกรุ่นพี่ 3 สาวไปแล้วนะ)
“รอนานไม๊คะพี่นัทสึโนะ”ซาโอโตเมะทัก
“45 นาทีนานไม๊หละ”พี่นัทสึโนะหันหน้ามาพร้อมกับอาหน้าหล่อๆของพี่เค้าทำหน้าเครียด
แต่ด้วยความกล้าของเธอซาโอโตเมะต้องตอกกลับไปให้ได้
“แล้วระหว่างที่พี่รอซาเอะจังพี่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากยืนพิงประตูรอยิ้มรึเปล่าหละ”ซาโอโตเมะตอกพี่นัทสึโนะกลับไป
“ทำ”พี่นัทสึโนะตอบแบบมั่นใจ
ซาโอโตเมะกำลังคิดว่าพี่นัทสึโนะเป็นคนที่กล้ามากที่บอกความจริงว่าเมื่อกี้คุยกับพี่เอริกะ
“พี่ก็เลิกพิงประตูแล้วก็เดินไปเดินมาแล้วก็มาพิงประตูอีก”พี่นัทสึโนะตอบหน้าตาเฉย
ซาโอโตเมะได้ยินอย่างนั้นก็หนีพี่นัทสึโนะ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงรู้แบบนี้ทั้งๆที่เธอกับพี่นัทสึโนะยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เธอเองยังไม่รู้สึกตัวว่าเธอหนะรักพี่นัทสึโนะเข้าไปแล้วเต็มเปา ระหว่างนั้นพี่นัทสึโนะก็วิ่งตามมาแล้วก็มาตัดหน้าของซาโอโตเมะ
“เป็นอะไรหนะ”พี่นัทสึโนะถาม
“เปล๊า”
“มันต้องมีอะไรแน่ๆซาเอะบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปตั้นหน้าไอคนที่ทำซาเอะจังเอง”พี่นัทสึโนะพยายามวิ่งตามพร้อมกับถามไปด้วย
“พี่นัทสึโนะตั้นหน้าตัวเองได้ปะหละ”ซาโอโตเมะหยุดเดินแล้วหันไปถามพี่นัทสึโนะ
“พี่ทำอะไรผิดหนะ ซาเอะเมื่อกี้เรายังคุยกันดีๆอยู่เลย”พี่นัทสึโนะทำหน้าสงสัย(แต่ก็ยังหล่อ)
“พี่นัทสึโนะมั่นใจหรอว่าที่เมื่อกี้พี่บอกซาเอะทุกอย่างแล้วหนะแล้วที่พี่ไปคุยกับพี่เอริกะกับพวกเพื่อนพี่เค้าพี่บอกซาเอะมาสิว่าพี่คุยเรื่องอะไรกัน”ซาโอโตเมะถามกลับไปด้วยความโกรธ
“T_Tซาเอะจังเห็นหรอ”พี่นัทสึโนะทำหน้าจ๋อย
“นี่เราคบกันอยู่รึป่าวหนะทำไมพี่นัทสึโนะถึงโกหกซาเอะหละทำไมถึงไม่พูดความจริงกันหละพี่ไม่ได้คิดจริงจังกับซาเอะใช่มั้ยพี่เห็นซาเอะเป็นแค่ผู้หญิงๆโง่ๆที่พี่จะมาหลอกเล่นๆใช่มั้ย”
ซาโอโตเมะระเบิดอารมณ์ออมมาพร้อมกับร้องไห้
“^-^”พี่นัทสึโนะ
“ยิ้มอะไรเห็นคนอื่นร้องไห้แล้วมันตลกมากนักรึไงหา!!!”ซาโอโตเมะพูดออกมาขณะยังร้องไห้อยู่
“ซาเอะจังยอมรับว่าเราคบกันแล้วหรอ แล้วที่ซาเอะจังร้องไห้หนะเพราะซาเอะจังหึงพี่ใช่มั้ยหละ”
“-o-” ซาโอโตเมะอึ้ง
“พี่เลิกกับเค้าแล้วจริงๆตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วก็ตอนนี้ใจของพี่หนะอยู่กับซาเอะจังทั้งใจเลย เค้าก็แค่มาคุยกับพี่ในฐานะเพื่อนก็เท่านั้นเองถ้าซาเอะจังอยากให้พี่เลิกยุ่งกับเอริกะพี่ก็จะเลิก แล้วพี่ก็จะรักษารักของเราไว้ให้ได้นานที่สุด”พี่นัทสึโนะพูดพลางเอาปกเสื้อเช็ดน้ำตาของซาโอโตเมะเหมือนพี่ชายเช็ดให้น้องสาว
“-_-^” อึ้งอีกรอบ
“ความรักของเราอะไร เรายังไม่ได้รักกันซักหน่อยพี่ก็รักของพี่ไปคนเดียวสิซาเอะไม่เกี่ยวอะไรด้วยซักหน่อยซาเอะไม่ได้รักกับพี่หรอกนะ”
“^^ ไม่ยอมรับก็เชิญ เดี๋ยวก็ต้องเป็นอยู่ดีไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้”พี่นัทสึโนะพูดพลางเดินไป(พูดเบาๆ)
“เมื่อกี้พี่นัทสึโนะพูดอะไรหนะ”
“-_-^เปล่า พอเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน”
ทั้ง2เล่นกันแบบนี้จนถึงบ้านของซาโอโตเมะ แต่ในขณะนั้นซาโอโตเมะและนัทสึโนะต่างไม่รู้สึกอะไรเลยว่ามีคนกำลังแอบถ่ายรูปพวกเขาทั้งคู่อยู่และผู้ที่ถ่ายรูปนั้นก็ไม่ได้มีประสงค์ดีด้วย
เช้าวันต่อมา ที่โรงเรียน เวลา 12.00 น . (เวลากินข้าว)
“เอ่อ มิโกะจังซาเอะขอถามอะไรมิโกะจังหน่อยได้ม้า”
“หูยวันนี้เพื่อนเรามามาศเข้ม มีอะไรหละ ถ้าตอบได้ก็จะตอบ^^”
“อืม เราอยากถามเรื่องของพี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะหนะ”
“ปรกติจะมีแต่เรากับฟุคุคุงที่สนใจเรื่องพวกนี้ แล้วจะถามเรื่องพวกพี่เค้าทำไมหละ”
“ไม่เราก็แค่อยากรู้ว่าพวกพี่เค้าไปถึงไหนกันแล้ว”
“อ๋อ!!! นี่ขอเม้าเลยนะเห็นเค้าบอกกันมาว่าพวกพี่เค้าหนะเลิกกันแล้วหละ เรื่องนี้ต้องพูดเบาๆเลยนะ >๐< ถ้าพวกพี่เค้ารู้ว่าเราพูดเรื่องพี่เค้านะเค้าต้องมาตบแน่”
“แล้วเค้าเลิกกันเพราะอะไรหรอ”
“อืมเห็นเค้าเล่ากันมานะ ไม่แน่ใจ เค้าเล่ากันมาว่าพี่นัทสึโนะเค้าไปชอบผู้หญิงคนนึง เห็นว่าตอนนี้กลุ่มพี่เอริกะเค้ากำลังตามล่าอยู่อะ เห็นว่าอยู่ร.ร.นี้ด้วยนะกล้ามากเลยอะที่กล้าไปแย่งแฟนพี่เอริกะเค้า ถ้าพวกพี่เค้าจับได้นะโดนพี่เค้าเอาตายแน่”
“อืมหรอ ขอบใจมากจ๊ะ”ซาโอโตเมะหน้าจ๋อยเพราะคำพูดของเพื่อน
“นี่ซาเอะจังชอบเรื่องพวกนี้ก็ไม่บอกจะได้ชวนเข้าชมรม”
“ชมรมอะไรหรอ”ซาโอโตเมะถามกลับไปด้วยความสงสัย
“ชมรมเจ๋อทั่วราชอาณาจักรไง”
“-o-;; ไม่หละจ๊ะเกรงใจอย่างรุนแรง”
ปรกติซาโอโตเมะเป็นคนตั้งใจเรียนจึงเป็นที่พึ่งพาที่ดีของมิโกะจังกับฟุคุคุง ซึ่งเธอเองหน้าตาก็ถือว่าปรกติใส่แว่น กระโปรงยาว แต่ก็เป็นคนนิสัยดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่คนหนึ่งและก็เป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคน แต่ผิดปรกติที่ว่าวันนี้เธอเอาแต่คิดเรื่องของพี่นัทสึโนะทั้งวันจนเธอไม่ได้เรียนหนังสือ เธอพยายามจะตั้งใจฟังอาจารย์สอนแต่เธอก็ฟังไม่เข้าใจ จนเลิกเรียน
เวลา 14.10 น. ที่ประตูร.ร.
“รอนานไม๊คะ”ซาโอโตเมะทักพี่นัทสึโนะ
“ดีนะที่ซาเอะจังบอกพี่ก่อนว่าวันนี้จะทำเวรไม่งั้นพี่จะตามไปถึงห้องแล้วนะ”พี่นัทสึโนะแกล้งหยอกกลับ
“กลับบ้านกันเถอะคะ”
“จ๊ะ”
ระหว่างทางกลับบ้านของซาโอโตเมะ“พี่นัทสึโนะคะซาเอะขอถามอะไรพี่หน่อยได้ไม๊คะ”
“ได้สิถ้าพี่ตอบได้นะ”
“พี่ตอบได้อยู่แล้วคะ หนูขอถามตรงๆเลยนะคะ ทำไมพี่ถึงเลิกกับพี่เอริกะหละคะ”
พี่นัทสึโนะเงียบไปซักพัก
“ทำไมซาเอะถึงถามเรื่องนี้กับพี่หละ มีอะไรหรือใครไปทำอะไรซาเอะรึป่าว”
“ป่าวคะ ซาเอะแค่อยากรู้เฉยๆ”
“แน่นะไม่ได้มีใครไปเล่าหรือทำอะไรซาเอะแน่นะถ้าใครมันกล้ามาทำซาเอะพี่ฆ่ามันแน่”พี่นัทสึโนะทำหน้าโหดแบบที่ฉ้นไม่เคยเห็น
“ป่าวจริงๆคะ พี่นัทสึโนะแล้วเมื่อกี้ที่พี่บอกว่าถ้ามีใครมาเล่าอะไร พี่มีความลับอะไรกับซาเอะรึป่าวคะ”ซาโอโตเมะพยายามเค้นหาคำตอบจากพี่นัทสึโนะ
“อ๋อ ป่าวจ๊ะไม่มีอะไรหรอก เรื่องนี้มันเก่าแล้วซาเอะจังอย่ารู้เรื่องเลย”
“งั้นพี่ขอถามอะไรซาเอะบ้างได้ไม๊”พี่นัทสึโนะถามกลับ
“มีอะไรหละคะ ซาเอะว่าเรื่องของซาเอะไม่เห็นมีอะไรน่ารู้เลยนะคะ”
“มีสิมีตั้งเยอะ”
“อะไรหละคะถามมาเลย”
“เอาคำถามที่สำคัญที่สุดสำหรับเราสองคนเลยนะ”
“มีคำถามระหว่างเราสองคนที่สำคัญขนากนั้นเลยหรอคะชักอยากรู้ปแล้วสิ”
“-__-^^ นี่ไม่รู้จริงๆหรอเนื่ยซาเอะ”พี่นัทสึโนะทำหน้าระอาแบบสุดๆ
“ก็พี่รีบๆพูดสิซาเอะอยากรู้จาแย่อยู่แล้ว^-^”
“พี่อยากจะถามซาเอะว่า คุณซาโอโตเมะครับคุณจะช่วยรับผมเป็นแฟนของคุณได้ไหมครับ”
“o_o อึ้งอย่างรุนแรง”
“หะ เมื่อกี้ซาเอะจังพูดว่าอะไรนะ”
“เอ่อ..... ไม ไม่ รู รู้ สิ สิ คะ คะ”
“เอ่อไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่รีบเร่งความรู้สึกของซาเอะจังหรอกแล้วพี่จะรอนะ”
“อ้าวถึงบ้านแล้วไหนให้พี่ดูซิว่าสมประกอบครงรึป่าว”พี่นัทสึโนะพยายามหยิบมือจับนิ้วตรวจว่าทุกอย่างครบ 32
“บ้าหนะพี่นัทสึโนะ เล่นอะไรหนะ”ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านเพราะตอนนี้ฉันกำลังหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศอีก
เวลา 10.30 น. ที่ห้องเรียน เกรดC ปี 4/5
“เออนี่ซาเอะจัง”มิอาโกะเรียก
“มีอารายจ้า”
“ฉันมีอะไรจะเม้าให้เธอฟังเห็นเธอสนใจเรื่องของพวกพี่เค้าเหลือเกิน”
“พี่ที่หมายถึงนี่คือใครหรอ”
“ก็เรื่องของพี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะไงทำเป็นจำไม่ได้”
“อ๋อ มีอะไรเล่ามาสิ”
“ก็เห็นพวกคนอื่นเค้าพูดกันหนะว่าเค้ารู้แล้วนะว่าใครเป็นคนแย่งพี่นัทสึโนะไปจากพี่เอริกะอะเห็นเค้าว่ามีหลักฐานเป็นรูปด้วยนะ เอ้อทีสำคัญเค้าว่าจะมาตบนังนั่นที่ห้องตอนคาบสึดท้ายอะเรากะว่าจะไปดูด้วยนะ ซาเอะจังไปดูด้วยกันนะ”
“เออ เอ่อ คง คง ไป มะ ได้ หรอก คือ.....เราไม่ว่างอะจ๊ะ”
“หรอ เสียดายแทนเลยกะว่าต้องเลือดสาดแน่เลย”
เวลา 12.00 น.
“นี่ ซาเอะจัง”เสียงชายคนหนึ่งเรียกซาโอโตเมะที่หน้าประตูด้วยเสียงอับเบาแทบจะไม่ได้ยิน
“พี่นัทสึโนะ!!!”
ทุกคนในห้องหันมาทางซาโอโตเมะและพี่นัทสึโนะที่นั่งยองๆแง้มประตูอยู่หน้าห้องเป็นตาเดียวสลับกัน
“นี่เธอชั้นยังสอนไม่เสร็จไว้เสร็จแล้วค่อยมากลับไปก่อนไป”อาจารย์ตวาดใส่พี่นัทสึโนะ
“อาจารย์ครับไม่ทันแล้ว”
พี่นัทสึโนะตะโกนบอกอาจารย์แล้ววิ่งเข้ามาในห้องแล้วก็ดึงมือของซาโอโตเมะออกไปนอกห้อง พี่นัทสึโนะพาซาโอโตเมะมาที่ตึกหลังร.ร.เพราะเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนยิ่งเวลาเรียนแทบจะไม่มีคนเลย
“นี่ซาเอะเราจะต้องหนีแล้วนะ”พี่นัทสึโนะพูดแบบเสียงหอบๆเพราะเหนื่อยจากการวิ่ง
“ซาเอะไม่เข้าใจ มีเรื่องอะไรกันหรอ”
“พี่ไม่มีเวลาแล้วนะซาเอะ ถ้าซาเอะไม่รีบหนีไปหละก็แย่แน่ ซาเอะอย่ามาร.ร.ซักพักได้ไม๊ แล้วตอนนี้ซาเอะจังช่วยกลับบ้านไปก่อนได้ไม๊เดี๋ยวพี่จะเคลียทางนี้เองนะ หนีไปก่อนเถอะ”
“นี่ถ้าพี่นัทสึโนะไม่บอกซาเอะว่าเกิดอะไรนขึ้นซาเอะจะไม่ทำตามทีร่พี่ขอร้องจริงๆนะมันเกิดอะไรขึ้นหนะทำไมต้องหนีเหมือนเป็นนักโทษอย่างนั้นหละ”
“เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังทีหลัง ไปก่อนแล้วพี่จะไปเล่าให้ฟัง”พี่นัทสึโนะพยายามจะพาซาโอโตเมะกลับบ้านให้ได้ซึ่งซาโอโตเมัเองก็ยังไไม่เข้าใจแต่ก็ต้องทำตามไปก่อน
วันต่อมาซาโอโตเมะไม่ไปร.ร.เพราะว่าพี่นัทสึโนะสั่งไว้ก่อนกลับไปเมือวานว่าไม่ต้องไปร.ร.ซักพักและให้ปิดมือถือด้วย
ผ่านไป2วันที่ซาโอโตเมะไม่ไปร.ร. และพี่นัทสึโนะก็ไม่มาหา มือถือก็ปิดเธอไม่ได้ทำอะไรเลยตลอด2 วัน (ลืมบอกซาโอโตเมะเป็นคนจังหวัดฟุคฟโอกะมาเรียนที่โตเกียวแค่คนเดียว)
และแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่3เธอตัดสินใจเปิดโทรศัพท์มือถือ เบอร์miss callทั้งหมดที่โทรมาทั้งหมด 131เบอร์ 36เบอร์ของมิอาโกะ 28 เบอร์ของฟุคุยะ 45เบอร์ของคุณแม่ที่ต่างจังหวัด 22 เบอร์ของอาจารย์ที่ปรึกษา
ซาโอโตเมะตัดสินใจที่จะโทรไปหามิอาโกะเพราะเธอคิดว่าถ้าเธอโทรไปหาฟุคุยะคุงฟุคุยะคุงคงต้องกรี๊ดจนโทรศัพท์เสียแน่ๆ
“ฮัลโหล”เป็นคำแรกที่ซาโอโตเมะพูดในโทรศัพท์
เงียบกริบ
เพราะเธอคิดไปเองว่ามีคนรับโทรศัพท์แล้ว(อายเค้าไม๊หละยังจะกล้ามาพูดอีก เบลอแล้ว)
“นี่แกเป็นอะไรรึป่าวหนะ,พี่เค้าหล่อไม๊,แกแน่มากนะไปแย่งแฟนพี่เอริกะเค้าหนะฯลฯ”
มิอาโกะถามคำถามแบบไม่ยั้ง
“นี่ชั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกับพี่นัทสึโนะเค้าเลยนะแล้ววันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นชั้นเองยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดีๆพี่นัทสึโนะเค้าก็พาชั้นกลับบ้านเลยโดยทีร่ชั้นยังไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ”
“ดีแล้วหละที่แกกลับไป ก็วันนั้นหนะแกรู้ไม๊พวกเพื่อนๆของรุ่นพี่เอริกะแล้วก็รุ่นพี่เอริกะด้วยเค้าจะมาตบแกหนะ”
“หา!!!!”ซาโอโตเมะตกใจอย่างรุนแรง
สามารถติดตามได้ในตอนต่อไป
นี่คงเป็นความฝันแน่ๆฉันซาโอโตเมะเมื่อวานนี้หนุ่มฮ็อตที่สุดในร.ร.ชื่อนัทสึโนะเพิ่งมาบอกรักฉันแล้วความรักของฉันจะเป็นอย่างไรเมื่อแฟนเก่าของพี่นัทสึโนะเป็นนางร้ายในละครได้เลย
“เมือคืนนอนไม่หลับเลย”ซาโอโตเมะพูดคนเดียวระหว่างเดินไปโรงเรียน
“คิดถึงพี่หรอ”เสียงชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านหลังเธอ
“พี่นัทสึโนะ!!!”ซาโอโตเมะร้องเสียงดัง
“เห็นหน้าพี่หรือเห็นหน้าผีหนะ”นัทสึโนะพูดพลางเอามือปิดปากซาโอโตเมะเพราะทุกคนแถวนั้นกำลังมองทั้งคู่อยู่
“พี่นัทสึโนะมาได้ยังไงคะ,รู้จักบ้านของหนูได้ยังไง,แล้วมาคนเดียวหรอ ฯลฯ”ซาโอโตเมะถามคำถามแบบไม่หยุด
“แล้วจะให้พี่ตอบคำถามไหนก่อน”พี่นัทสึโนะถามกลับ
“เอ่อ ช่างมันเถอะคะพี่”ซาโอโตเมะตอบกลับไปพร้อมกับหันหน้าไปอีกด้านเพราะตอนนี้หน้าของเธอกำลังแดงก่ำ
ทำยังไงดีตอนนี้หัวใจของเรากำลังเต้นแรงมากเลยเพราะตอนนี้หนุ่มในฝันของเรากำลังยืนอยู่ใกล้แค่เอื้อมเอง ซาโอโตเมะคิด
ทันใดนั้นรุ่นพี่นัทสึโนะก็ดึงมือของซาโอโตเมะเข้าไปจับทำให้ซาโอโตเมะยิ่งตื่นเต้นและหน้าแดงมากขึ้น ทั้งคู่ต่างเงียบไปซักพัก
“ทำไมพี่ถึงชอบหนูคะ”เป็นคำถามที่หลุดออกมาจากปากของซาโอโตเมะและคำถามนี้ทำให้พี่นัทสึโนะถึงกับตาโต
“พูดตรงจังเลยนะ”
“ไม่รู้สิพี่ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกชอบเป็นยังไงแต่ว่าเวลาที่พี่เจอซาโอโตเมะจังพี่จะรู้สึกแปลกๆแบบที่พี่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหน”
คำตอบนี้ทำให้ซาโอโตเมะถึงขนาดหยุดเดินเพราะเธอไม่มีแรงที่จะเดินต่อแต่เป็นเวลาเดียวกับที่ร.ร.กำลังจะเข้าทำให้รุ่นพี่นัทสึโนะดึงมือของซาโอโตเมะวิ่งเข้าไปในร.ร.ก่อนที่ประตูจะปิด
“เย็นนี้พี่มารอหน้าร.ร.นะนางฟ้าของพี่”พี่นัทสึโนะพูดจบต่างฝ่ายก็แยกย้ายขึ้นห้องเรียน
8.00 น. เข้าห้องเรียน
ระหว่างรออาจารย์ซาโอโตเมะก็กำลังนั่งคิด แต่ทันใดนั้น ตุ้บ!!! เสียงอะไรซักอย่างดังมากตกลงมาบนโต๊ะของเธอ
“นั่งคิดอะไรอยู่ซาเอะจัง”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมซอยๆกำลังยิ้มให้เธออยู่
“อ้าวมิโกะจัง ดีจ๊ะ วันนี้มาสายตามเคยนะ”นั่นก็คือเสียงเพื่อนสนิทของฉันเอง มิอาโกะ
“ซาหวาดดีมายเฟรน”ทั้ง 2 หันไปเป็นร่างของผู้ชายคนหนึ่งแต่เสียงที่ชายคนนั้นทักมาไม่ใช่เสียงที่ควรจะเป็นผู้ชายเลย
“หวัดดีจ้า”ทั้ง2คนพูดพร้อมกัน
นี่ก็คือเพื่อนสนิทของฉันอีกคนชื่อฟุคุยะ(เป็นกระเทย)และเพื่อนสนิทในร.ร.ของฉันก็มีเพียงแค่2คน
“เริ่มเรียนได้แล้ว”เสียงอาจารย์ที่เดินเข้ามาในห้อง
ฉันกำลังคิดว่ามันจะเป็นไปยังไงที่รุ่นพี่นัทสึโนะจะมาชอบเราเพราะฉันสามารถพูดได้เลยว่าฉันหน้าตาแย่มากเรียนร.ร.นี้มา4ปีไม่เคยมีใครมาจีบเลยซักคนแล้วฉันเองก็ยังไม่เคยคุยอะไรกับพี่นัทสึโนะเลยซักครั้งมีเดินผ่านกันแค่ครั้ง2ครั้งเท่านั้นสำหรับพี่นัทสึโนะเค้าคงไม่คิดอะไรเพราะว่าเรื่องแบบนี้พี่เค้าคงชินแล้วแต่สำหรับฉันสิตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีคนจีบมาก่อนเลย แล้วฉันจะทำอย่างไรต่อไป
เลิกเรียน 14.00 น.
ฉันเดินมากับมิโกะจังและฟุคุยะคุงถึงหน้าร.ร.ก็เห็นเทพบุตรสุดหล่อของฉันกำลังยืนพิงประตูร.ร.อยู่ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าเรื่องที่พี่นัทสึโนะเค้ามาบอกรักตัวเองยังไม่ได้บอกกับเพื่อนสนิททั้ง 2 เลย เธอเลยขอแยกมาจากเพื่อนของเธอแล้วเดินไปหาพี่นัทสึโนะแต่ก่อนที่ฉันจะเดินไปถึงกับเจอกลุ่มสามสาวสุดสวยประจำร.ร. พี่เอริกะ เคียวโกะ ซากุระ เดินมาหาพี่นัทสึโนะสุดหล่อของฉันแต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่ามิโกะจังเพื่อนสุดเลิฟของฉันที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นๆแล้วมาเล่าให้ฉันฟังเคยบอกว่า
พี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะ 2 ดาวร.ร.ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงเคยเป็นแฟนกันมาก่อนและแล้วอมยิ้มก็เลยมาแอบซุ่มดูทั้ง2คนอยู่ข้างหลังถังขยะ
“พูดอะไรกันหนะ ไม่ได้ยินเลย”ซาโอโตเมะบ่น
เวลา 14.45 น.
ซาโอโตเมะตัดสินใจเดินเข้าไปหารุ่นพี่นัทสึโนะ(พวกรุ่นพี่ 3 สาวไปแล้วนะ)
“รอนานไม๊คะพี่นัทสึโนะ”ซาโอโตเมะทัก
“45 นาทีนานไม๊หละ”พี่นัทสึโนะหันหน้ามาพร้อมกับอาหน้าหล่อๆของพี่เค้าทำหน้าเครียด
แต่ด้วยความกล้าของเธอซาโอโตเมะต้องตอกกลับไปให้ได้
“แล้วระหว่างที่พี่รอซาเอะจังพี่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากยืนพิงประตูรอยิ้มรึเปล่าหละ”ซาโอโตเมะตอกพี่นัทสึโนะกลับไป
“ทำ”พี่นัทสึโนะตอบแบบมั่นใจ
ซาโอโตเมะกำลังคิดว่าพี่นัทสึโนะเป็นคนที่กล้ามากที่บอกความจริงว่าเมื่อกี้คุยกับพี่เอริกะ
“พี่ก็เลิกพิงประตูแล้วก็เดินไปเดินมาแล้วก็มาพิงประตูอีก”พี่นัทสึโนะตอบหน้าตาเฉย
ซาโอโตเมะได้ยินอย่างนั้นก็หนีพี่นัทสึโนะ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงรู้แบบนี้ทั้งๆที่เธอกับพี่นัทสึโนะยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เธอเองยังไม่รู้สึกตัวว่าเธอหนะรักพี่นัทสึโนะเข้าไปแล้วเต็มเปา ระหว่างนั้นพี่นัทสึโนะก็วิ่งตามมาแล้วก็มาตัดหน้าของซาโอโตเมะ
“เป็นอะไรหนะ”พี่นัทสึโนะถาม
“เปล๊า”
“มันต้องมีอะไรแน่ๆซาเอะบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปตั้นหน้าไอคนที่ทำซาเอะจังเอง”พี่นัทสึโนะพยายามวิ่งตามพร้อมกับถามไปด้วย
“พี่นัทสึโนะตั้นหน้าตัวเองได้ปะหละ”ซาโอโตเมะหยุดเดินแล้วหันไปถามพี่นัทสึโนะ
“พี่ทำอะไรผิดหนะ ซาเอะเมื่อกี้เรายังคุยกันดีๆอยู่เลย”พี่นัทสึโนะทำหน้าสงสัย(แต่ก็ยังหล่อ)
“พี่นัทสึโนะมั่นใจหรอว่าที่เมื่อกี้พี่บอกซาเอะทุกอย่างแล้วหนะแล้วที่พี่ไปคุยกับพี่เอริกะกับพวกเพื่อนพี่เค้าพี่บอกซาเอะมาสิว่าพี่คุยเรื่องอะไรกัน”ซาโอโตเมะถามกลับไปด้วยความโกรธ
“T_Tซาเอะจังเห็นหรอ”พี่นัทสึโนะทำหน้าจ๋อย
“นี่เราคบกันอยู่รึป่าวหนะทำไมพี่นัทสึโนะถึงโกหกซาเอะหละทำไมถึงไม่พูดความจริงกันหละพี่ไม่ได้คิดจริงจังกับซาเอะใช่มั้ยพี่เห็นซาเอะเป็นแค่ผู้หญิงๆโง่ๆที่พี่จะมาหลอกเล่นๆใช่มั้ย”
ซาโอโตเมะระเบิดอารมณ์ออมมาพร้อมกับร้องไห้
“^-^”พี่นัทสึโนะ
“ยิ้มอะไรเห็นคนอื่นร้องไห้แล้วมันตลกมากนักรึไงหา!!!”ซาโอโตเมะพูดออกมาขณะยังร้องไห้อยู่
“ซาเอะจังยอมรับว่าเราคบกันแล้วหรอ แล้วที่ซาเอะจังร้องไห้หนะเพราะซาเอะจังหึงพี่ใช่มั้ยหละ”
“-o-” ซาโอโตเมะอึ้ง
“พี่เลิกกับเค้าแล้วจริงๆตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วก็ตอนนี้ใจของพี่หนะอยู่กับซาเอะจังทั้งใจเลย เค้าก็แค่มาคุยกับพี่ในฐานะเพื่อนก็เท่านั้นเองถ้าซาเอะจังอยากให้พี่เลิกยุ่งกับเอริกะพี่ก็จะเลิก แล้วพี่ก็จะรักษารักของเราไว้ให้ได้นานที่สุด”พี่นัทสึโนะพูดพลางเอาปกเสื้อเช็ดน้ำตาของซาโอโตเมะเหมือนพี่ชายเช็ดให้น้องสาว
“-_-^” อึ้งอีกรอบ
“ความรักของเราอะไร เรายังไม่ได้รักกันซักหน่อยพี่ก็รักของพี่ไปคนเดียวสิซาเอะไม่เกี่ยวอะไรด้วยซักหน่อยซาเอะไม่ได้รักกับพี่หรอกนะ”
“^^ ไม่ยอมรับก็เชิญ เดี๋ยวก็ต้องเป็นอยู่ดีไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้”พี่นัทสึโนะพูดพลางเดินไป(พูดเบาๆ)
“เมื่อกี้พี่นัทสึโนะพูดอะไรหนะ”
“-_-^เปล่า พอเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน”
ทั้ง2เล่นกันแบบนี้จนถึงบ้านของซาโอโตเมะ แต่ในขณะนั้นซาโอโตเมะและนัทสึโนะต่างไม่รู้สึกอะไรเลยว่ามีคนกำลังแอบถ่ายรูปพวกเขาทั้งคู่อยู่และผู้ที่ถ่ายรูปนั้นก็ไม่ได้มีประสงค์ดีด้วย
เช้าวันต่อมา ที่โรงเรียน เวลา 12.00 น . (เวลากินข้าว)
“เอ่อ มิโกะจังซาเอะขอถามอะไรมิโกะจังหน่อยได้ม้า”
“หูยวันนี้เพื่อนเรามามาศเข้ม มีอะไรหละ ถ้าตอบได้ก็จะตอบ^^”
“อืม เราอยากถามเรื่องของพี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะหนะ”
“ปรกติจะมีแต่เรากับฟุคุคุงที่สนใจเรื่องพวกนี้ แล้วจะถามเรื่องพวกพี่เค้าทำไมหละ”
“ไม่เราก็แค่อยากรู้ว่าพวกพี่เค้าไปถึงไหนกันแล้ว”
“อ๋อ!!! นี่ขอเม้าเลยนะเห็นเค้าบอกกันมาว่าพวกพี่เค้าหนะเลิกกันแล้วหละ เรื่องนี้ต้องพูดเบาๆเลยนะ >๐< ถ้าพวกพี่เค้ารู้ว่าเราพูดเรื่องพี่เค้านะเค้าต้องมาตบแน่”
“แล้วเค้าเลิกกันเพราะอะไรหรอ”
“อืมเห็นเค้าเล่ากันมานะ ไม่แน่ใจ เค้าเล่ากันมาว่าพี่นัทสึโนะเค้าไปชอบผู้หญิงคนนึง เห็นว่าตอนนี้กลุ่มพี่เอริกะเค้ากำลังตามล่าอยู่อะ เห็นว่าอยู่ร.ร.นี้ด้วยนะกล้ามากเลยอะที่กล้าไปแย่งแฟนพี่เอริกะเค้า ถ้าพวกพี่เค้าจับได้นะโดนพี่เค้าเอาตายแน่”
“อืมหรอ ขอบใจมากจ๊ะ”ซาโอโตเมะหน้าจ๋อยเพราะคำพูดของเพื่อน
“นี่ซาเอะจังชอบเรื่องพวกนี้ก็ไม่บอกจะได้ชวนเข้าชมรม”
“ชมรมอะไรหรอ”ซาโอโตเมะถามกลับไปด้วยความสงสัย
“ชมรมเจ๋อทั่วราชอาณาจักรไง”
“-o-;; ไม่หละจ๊ะเกรงใจอย่างรุนแรง”
ปรกติซาโอโตเมะเป็นคนตั้งใจเรียนจึงเป็นที่พึ่งพาที่ดีของมิโกะจังกับฟุคุคุง ซึ่งเธอเองหน้าตาก็ถือว่าปรกติใส่แว่น กระโปรงยาว แต่ก็เป็นคนนิสัยดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่คนหนึ่งและก็เป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคน แต่ผิดปรกติที่ว่าวันนี้เธอเอาแต่คิดเรื่องของพี่นัทสึโนะทั้งวันจนเธอไม่ได้เรียนหนังสือ เธอพยายามจะตั้งใจฟังอาจารย์สอนแต่เธอก็ฟังไม่เข้าใจ จนเลิกเรียน
เวลา 14.10 น. ที่ประตูร.ร.
“รอนานไม๊คะ”ซาโอโตเมะทักพี่นัทสึโนะ
“ดีนะที่ซาเอะจังบอกพี่ก่อนว่าวันนี้จะทำเวรไม่งั้นพี่จะตามไปถึงห้องแล้วนะ”พี่นัทสึโนะแกล้งหยอกกลับ
“กลับบ้านกันเถอะคะ”
“จ๊ะ”
ระหว่างทางกลับบ้านของซาโอโตเมะ“พี่นัทสึโนะคะซาเอะขอถามอะไรพี่หน่อยได้ไม๊คะ”
“ได้สิถ้าพี่ตอบได้นะ”
“พี่ตอบได้อยู่แล้วคะ หนูขอถามตรงๆเลยนะคะ ทำไมพี่ถึงเลิกกับพี่เอริกะหละคะ”
พี่นัทสึโนะเงียบไปซักพัก
“ทำไมซาเอะถึงถามเรื่องนี้กับพี่หละ มีอะไรหรือใครไปทำอะไรซาเอะรึป่าว”
“ป่าวคะ ซาเอะแค่อยากรู้เฉยๆ”
“แน่นะไม่ได้มีใครไปเล่าหรือทำอะไรซาเอะแน่นะถ้าใครมันกล้ามาทำซาเอะพี่ฆ่ามันแน่”พี่นัทสึโนะทำหน้าโหดแบบที่ฉ้นไม่เคยเห็น
“ป่าวจริงๆคะ พี่นัทสึโนะแล้วเมื่อกี้ที่พี่บอกว่าถ้ามีใครมาเล่าอะไร พี่มีความลับอะไรกับซาเอะรึป่าวคะ”ซาโอโตเมะพยายามเค้นหาคำตอบจากพี่นัทสึโนะ
“อ๋อ ป่าวจ๊ะไม่มีอะไรหรอก เรื่องนี้มันเก่าแล้วซาเอะจังอย่ารู้เรื่องเลย”
“งั้นพี่ขอถามอะไรซาเอะบ้างได้ไม๊”พี่นัทสึโนะถามกลับ
“มีอะไรหละคะ ซาเอะว่าเรื่องของซาเอะไม่เห็นมีอะไรน่ารู้เลยนะคะ”
“มีสิมีตั้งเยอะ”
“อะไรหละคะถามมาเลย”
“เอาคำถามที่สำคัญที่สุดสำหรับเราสองคนเลยนะ”
“มีคำถามระหว่างเราสองคนที่สำคัญขนากนั้นเลยหรอคะชักอยากรู้ปแล้วสิ”
“-__-^^ นี่ไม่รู้จริงๆหรอเนื่ยซาเอะ”พี่นัทสึโนะทำหน้าระอาแบบสุดๆ
“ก็พี่รีบๆพูดสิซาเอะอยากรู้จาแย่อยู่แล้ว^-^”
“พี่อยากจะถามซาเอะว่า คุณซาโอโตเมะครับคุณจะช่วยรับผมเป็นแฟนของคุณได้ไหมครับ”
“o_o อึ้งอย่างรุนแรง”
“หะ เมื่อกี้ซาเอะจังพูดว่าอะไรนะ”
“เอ่อ..... ไม ไม่ รู รู้ สิ สิ คะ คะ”
“เอ่อไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่รีบเร่งความรู้สึกของซาเอะจังหรอกแล้วพี่จะรอนะ”
“อ้าวถึงบ้านแล้วไหนให้พี่ดูซิว่าสมประกอบครงรึป่าว”พี่นัทสึโนะพยายามหยิบมือจับนิ้วตรวจว่าทุกอย่างครบ 32
“บ้าหนะพี่นัทสึโนะ เล่นอะไรหนะ”ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านเพราะตอนนี้ฉันกำลังหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศอีก
เวลา 10.30 น. ที่ห้องเรียน เกรดC ปี 4/5
“เออนี่ซาเอะจัง”มิอาโกะเรียก
“มีอารายจ้า”
“ฉันมีอะไรจะเม้าให้เธอฟังเห็นเธอสนใจเรื่องของพวกพี่เค้าเหลือเกิน”
“พี่ที่หมายถึงนี่คือใครหรอ”
“ก็เรื่องของพี่เอริกะกับพี่นัทสึโนะไงทำเป็นจำไม่ได้”
“อ๋อ มีอะไรเล่ามาสิ”
“ก็เห็นพวกคนอื่นเค้าพูดกันหนะว่าเค้ารู้แล้วนะว่าใครเป็นคนแย่งพี่นัทสึโนะไปจากพี่เอริกะอะเห็นเค้าว่ามีหลักฐานเป็นรูปด้วยนะ เอ้อทีสำคัญเค้าว่าจะมาตบนังนั่นที่ห้องตอนคาบสึดท้ายอะเรากะว่าจะไปดูด้วยนะ ซาเอะจังไปดูด้วยกันนะ”
“เออ เอ่อ คง คง ไป มะ ได้ หรอก คือ.....เราไม่ว่างอะจ๊ะ”
“หรอ เสียดายแทนเลยกะว่าต้องเลือดสาดแน่เลย”
เวลา 12.00 น.
“นี่ ซาเอะจัง”เสียงชายคนหนึ่งเรียกซาโอโตเมะที่หน้าประตูด้วยเสียงอับเบาแทบจะไม่ได้ยิน
“พี่นัทสึโนะ!!!”
ทุกคนในห้องหันมาทางซาโอโตเมะและพี่นัทสึโนะที่นั่งยองๆแง้มประตูอยู่หน้าห้องเป็นตาเดียวสลับกัน
“นี่เธอชั้นยังสอนไม่เสร็จไว้เสร็จแล้วค่อยมากลับไปก่อนไป”อาจารย์ตวาดใส่พี่นัทสึโนะ
“อาจารย์ครับไม่ทันแล้ว”
พี่นัทสึโนะตะโกนบอกอาจารย์แล้ววิ่งเข้ามาในห้องแล้วก็ดึงมือของซาโอโตเมะออกไปนอกห้อง พี่นัทสึโนะพาซาโอโตเมะมาที่ตึกหลังร.ร.เพราะเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนยิ่งเวลาเรียนแทบจะไม่มีคนเลย
“นี่ซาเอะเราจะต้องหนีแล้วนะ”พี่นัทสึโนะพูดแบบเสียงหอบๆเพราะเหนื่อยจากการวิ่ง
“ซาเอะไม่เข้าใจ มีเรื่องอะไรกันหรอ”
“พี่ไม่มีเวลาแล้วนะซาเอะ ถ้าซาเอะไม่รีบหนีไปหละก็แย่แน่ ซาเอะอย่ามาร.ร.ซักพักได้ไม๊ แล้วตอนนี้ซาเอะจังช่วยกลับบ้านไปก่อนได้ไม๊เดี๋ยวพี่จะเคลียทางนี้เองนะ หนีไปก่อนเถอะ”
“นี่ถ้าพี่นัทสึโนะไม่บอกซาเอะว่าเกิดอะไรนขึ้นซาเอะจะไม่ทำตามทีร่พี่ขอร้องจริงๆนะมันเกิดอะไรขึ้นหนะทำไมต้องหนีเหมือนเป็นนักโทษอย่างนั้นหละ”
“เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังทีหลัง ไปก่อนแล้วพี่จะไปเล่าให้ฟัง”พี่นัทสึโนะพยายามจะพาซาโอโตเมะกลับบ้านให้ได้ซึ่งซาโอโตเมัเองก็ยังไไม่เข้าใจแต่ก็ต้องทำตามไปก่อน
วันต่อมาซาโอโตเมะไม่ไปร.ร.เพราะว่าพี่นัทสึโนะสั่งไว้ก่อนกลับไปเมือวานว่าไม่ต้องไปร.ร.ซักพักและให้ปิดมือถือด้วย
ผ่านไป2วันที่ซาโอโตเมะไม่ไปร.ร. และพี่นัทสึโนะก็ไม่มาหา มือถือก็ปิดเธอไม่ได้ทำอะไรเลยตลอด2 วัน (ลืมบอกซาโอโตเมะเป็นคนจังหวัดฟุคฟโอกะมาเรียนที่โตเกียวแค่คนเดียว)
และแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่3เธอตัดสินใจเปิดโทรศัพท์มือถือ เบอร์miss callทั้งหมดที่โทรมาทั้งหมด 131เบอร์ 36เบอร์ของมิอาโกะ 28 เบอร์ของฟุคุยะ 45เบอร์ของคุณแม่ที่ต่างจังหวัด 22 เบอร์ของอาจารย์ที่ปรึกษา
ซาโอโตเมะตัดสินใจที่จะโทรไปหามิอาโกะเพราะเธอคิดว่าถ้าเธอโทรไปหาฟุคุยะคุงฟุคุยะคุงคงต้องกรี๊ดจนโทรศัพท์เสียแน่ๆ
“ฮัลโหล”เป็นคำแรกที่ซาโอโตเมะพูดในโทรศัพท์
เงียบกริบ
เพราะเธอคิดไปเองว่ามีคนรับโทรศัพท์แล้ว(อายเค้าไม๊หละยังจะกล้ามาพูดอีก เบลอแล้ว)
“นี่แกเป็นอะไรรึป่าวหนะ,พี่เค้าหล่อไม๊,แกแน่มากนะไปแย่งแฟนพี่เอริกะเค้าหนะฯลฯ”
มิอาโกะถามคำถามแบบไม่ยั้ง
“นี่ชั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกับพี่นัทสึโนะเค้าเลยนะแล้ววันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นชั้นเองยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดีๆพี่นัทสึโนะเค้าก็พาชั้นกลับบ้านเลยโดยทีร่ชั้นยังไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ”
“ดีแล้วหละที่แกกลับไป ก็วันนั้นหนะแกรู้ไม๊พวกเพื่อนๆของรุ่นพี่เอริกะแล้วก็รุ่นพี่เอริกะด้วยเค้าจะมาตบแกหนะ”
“หา!!!!”ซาโอโตเมะตกใจอย่างรุนแรง
สามารถติดตามได้ในตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น