คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
“ทำไมถึงใส่ชุดนี้มา”จียงถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงที่ซึ่งลับตาผู้คนภายในตึก
“แล้วนายไม่ชอบหรือไง”ปาร์คบอมตอบออกไปแล้วเดินไปยืนพิงกำแพงแถวนั้น
“ไม่ชอบ ทำไมต้องแต่งให้มันโป๊ด้วยที่นี่มันที่ผลิตนักร้องนะไม่ใช่สาวตามบาร์ ช่วยกำจัดความเคยชินของเธอออกไปด้วย”จียงพูดด้วยอารมณ์โกรธที่มีต่อตัวหญิงสาวเพราะเธอแต่งตัวโชว์เนื้อหนังมากเกินไป
“ขอโทษด้วยนะแต่นี่มันความเคยชินของฉัน”ปาร์คบอมพูดแค่นั้นก็เดินออกไปทันทีแต่เธอก็ไม่สามารถไปไหนได้เพราะแรงกระชากจากคนข้างหลังเธอ
“ถ้าครั้งหน้าเธอยังแต่งตัวอย่างนี้อีกฉันจะ”จียงพูดได้แค่นั้นก็หยุด
“จะทำอะไรฉัน”ปาร์คบอมถามขึ้นและยกมือขึ้นไปคล้องคอชายหนุ่มและยื่นหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
“บอมมี่เธอหยุดทำให้ฉันปั่นป่วนได้แล้วต่อไปนี้เธออย่ามาอยู่ใกล้ฉันอีก”จียงพูดพร้อมกับปัดแขนของหญิงสาวออกและเดินออกไปทันที
“นายนะมันห่วยแตกที่สุด”ปาร์คบอมตะโกนออกไปสุดเสียงทำให้ชายหนุ่มหยุดนิ่ง
“ต่อไปนี้อย่าหวังว่าฉันจะให้โอกาสนายอีก”ปาร์คบอมพูดแค่นั้นก็เดินออกไปทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งกับสิ่งที่เขาได้ยิน
Jiyong Talk
ที่บอมมี่ว่าผมห่วยแตก และก็ที่พูดว่าต่อไปจะไม่ให้โอกาสผมอีกเป็นเพราะว่าเธอชอบผมรึป่าว ผมได้แต่ยืนคิดอยู่อย่างนั้นจนสุดท้ายผมคิดว่าจะถามเธอให้รู้เรื่องแต่เมื่อผมหันไปผมกลับไม่พบเธอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วผมจึงตัดสินใจวิ่งออกไปตามทางเดินแล้วผมก็เจอกับเธอจริงๆเธอยืนอยู่ตรงนั้น
“บอมมี่หยุดก่อนผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”ผมตะโกนออกไปสุดเสียงโดยไม่เกรงกลัวสายตาคนทั้งบริษัท ได้ผลครับเธอหันหน้าและมองมาทางที่ผมยืนอยู่
“มีอะไรไอคนขี้ขลาด”เธอพูดขึ้นแต่หน้าเธอนะสิครับอย่างกับเธอกำลังงอนผมแนะ
“คือ ผม.....”ผมพูดอ้ำอึ้งออกไปแต่ดูเหมือนผมกำลังหน้าแดงจัดแน่ๆ
“นี่รีบๆพูดสิฉันเมื่อยนะ”เธอยังพูดกระตุ้นผมอยู่
“โอ้ยฮยองอ่อนอ้ะ จะบอกว่าชอบเค้าก็บอกไปสิทำเป็นเพิ่งสารภาพรักครั้งแรกไปได้”เสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครครับเป็นเสียงไอน้องเล็กจอมป่วนของผมเอง ผมจึงจัดการตวัดสายตาไปที่เป้าหมายแต่ไอน้องเล็กดันไม่ยอมหยุดปากครับ
“แหมฮยองทีกับน้องนุ่งทำเป็นโหด ต่อหน้าสาวนี่ไม่กล้าถ้าฮยองไม่พูดผมจะสารภาพรักกับบอมมี่นูน่าเดี่ยวนี้แหละ”ซึงรีพูดแล้วเดินไปยืนต่อหน้าบอมมี่ทันทีผมจึงรีบตะโกนออกไป
“บอมมี่ผมชอบคุณ”ผมตะโกนออกไปแล้วแต่เหมือนตอนนี้หัวใจผมมันจะเต้นไม่เป็นจังหวะไปแล้ว
“แค่นี้ก็จบนายนี่มันน่ารักจริงๆเลย”เธอพูดพร้อมกับเดินมากอดผม นี่ผมสารภาพออกไปแล้วจริงๆหรอแล้วผมพูดอะไรออกไปเนี่ยแต่ไม่เป็นไรเพราะผมก็รู้สึกมีความสุขนิดๆที่ได้รู้ว่าเธอก็คงชอบผมอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้นผมบอมมี่และท็อปก็ได้ทำงานเพลงร่วมกันซึ่งเพลงนี้พี่เท็ดดี้ให้บอมมี่มาร่วมร้องด้วยเพื่อเปิดตัวในฐานะศิลปินวายจี แต่ที่แปลกคือทำไมท็อปฮยองมันชอบมองบอมมี่ด้วยสายตาแปลกๆละ
“นี่ฮยองมองแฟนผมอยู่ได้ผมหวงนะ”ผมพูดออกไปท่ามกลางโปรดิวเซอร์มากมายที่ร่วมทำงานอยู่ ผมก็ไม่เข้าใจทำไมเดี่ยวนี้ผมหน้าด้านจัง
“ชิทำเป็นหวงฉันไม่สนใจหรอกยัยแปดมิติเนี่ยให้แถมข้าวฉันยังไม่เอาเลย”ท็อปฮยองตอบออกมามันก็ทำให้คนข้างๆผมอารมณ์เสียได้อย่างง่ายดาย
End jiyong Talk
“เชอะถึงนายสนใจฉัน ฉันก็ไม่มีทางสนใจนายหรอกนายเอเลี่ยน แบร่”บอมมี่ตอบโต้ด้วยท่าทางน่ารัก
“ไปดีกว่าฉันไม่อยากอยู่กับยายเฒ่าปัญญาอ่อน”ท็อปพูดแล้วลุกจะเดินออกไปแต่แล้วปาร์คบอมก็กรี๊ดออกมา
“ถ้าฉันเป็นยายเฒ่าปัญญาอ่อน นายมันก็ไอปู่จอมกวนโมโห“หญิงสาวหน้าตาน่ารักก็ยังไม่หยุดต่อปากต่อคำแต่ดูเหมือนท็อปจะไม่ได้สนใจแล้วเดินออกไป
“ถ้าให้ฉันเล่นเอ็มวีคู่กับนายนี่มีหวังฉันคงจะต้องกลายเป็นยักษ์แน่เลยจียง”ปาร์คบอมบ่นออกมาและนั่งลงร้องเพลงต่อระหว่างที่ซ้อมกันอยู่นั้นท่านประธานก็เดินเข้ามา
“ท็อปไปไหน”ท่านประธานถามขึ้นหลังจากเดินเข้ามา
“ออกไปข้างนอกครับฮยองมีอะไรรึป่าว”จียงถามขึ้น
“ไม่งั้นโทรศัพท์เรียกท็อปกลับมาหน่อย”ประธานหยางพูดขึ้นแล้วนั่งอยู่ข้างๆกับบอมมี่ หลังจากจียงโทรศัพท์ไปหาท็อปได้ไม่นานท็อปก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องทันที
“เฮียมีอะไรหรอ”ท็อปถามขึ้นและไปนั่งข้าๆจียงทันที
“งานคอนเสิร์ตบิ๊กแบงฉันจะให้บอมมี่ไปร่วมร้องกับนายและจียงในเพลง we belong togetherด้วย”ท่านประธานกล่าวขึ้นแล้วเดินออกไปทันที
“กรี๊ดดดด ฉันจะได้ขึ้นเวทีคอนเสริต์ด้วยแหละจียง”หญิงสาวกรี๊ดและพูดออกมาด้วยความดีใจ
“ได้ร้องแค่สองเพลงดีใจอะไรนักหนา”ท็อปพูดแขวะทันที
“อย่ามายุ่งกับฉันไอปู่กวนประสาท”ปาร์คบอมพูดแล้วหันหน้าหนี
“ชิ”ท็อปพูดแล้วเดินไปนั่งข้างเท็ดดี้
“จียงวันนี้มาซ้อมเพลงกันนะฉันอยากทำให้เพลงออกมาดีๆอ้ะ”ปาร์คบอมชวนจียงซ้อมร้องเพลงแต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายอย่างนั้น
“ขอโทษนะบอมมี่วันนี้ฉันต้องไปหาแม่เอาไว้พรุ่งนี้ได้ป่าว”จียงถามขึ้น
“ก็ได้ไม่งั้นวันนี้ฉันจะไปพักผ่อนช็อปปิ้งซักหน่อยห่างหายมานานแล้ว”ปาร์คบอมพูดแล้วลุกขึ้น
“ไม่ต้องเลยยัยแปดมิติเธอก็ซ้อมกับฉันนี่ไง เพลงนี้ไม่ใช่เพลงคู่ของเธอกับจียงสองคนนะยังมีฉันอยู่อีกคน”ท็อปพูดขึ้น
“โอ๊ะโอลืมไปเลย”หญิงสาวพูดออกมาแล้วนั่งลง
“ไม่งั้นจียงนายไปเถอะเดี๋ยวฉันอยู่ซ้อมกับไอปู่กวนประสาทนี่เอง”บอมมี่พูดขึ้นแล้วหยิบเนื้อเพลงออกมา
“อืม ฝากด้วยนะฮยองอย่าทะเลาะกันจนเสียงหายละ”จียงพูดแล้วเดินออกไปโดยมีหญิงสาวนั่งโบกมือลาอยู่
“อ้ะมารีบๆซ้อมจะได้รีบกลับฉันไม่อยากอยู่กับนายนาน”ปาร์คบอมพูดแล้วก้มหน้ามองเนื้อเพลง
“ทำไมกลัวหวั่นไหวหรือไง”ท็อปแซวเล่น
“ใช่ฉันกลัวหวั่นไหวว่าจะฆ่านายตายก่อนนะสิ”ปาร์คบอมพูดแล้วเปิดทำนองขึ้นมา ระหว่างที่ทั้งสองกำลังซ้อมเพลงนั้นต่างคนก็ต่างถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ดีและเมื่อเสร็จจากการซ้อม
“วันนี้เธอขับรถมารึป่าว”ท็อปถามขึ้น
“อืมขับมามีอะไร”ปาร์คบอมตอบออกไป
“ไปส่งฉันทีฉันไม่ได้ขับมา”ท็อปเอ่ยให้หญิงสาวไปส่งเขาที่บ้าน
“ก็ได้สงสารคนแก่”ปารค์บอมพูดเรียกมะเหงกจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“นี่ มาเขลกหัวฉันทำไมเนี่ยเจ็บนะ”ปาร์คบอมพูดพร้อมกับลูบหัวตัวเอง
“ไม่ไปแล้วนายกลับเองไปเลย”ปาร์คบอมพูดแล้วขับรถออกไปโดยทิ้งชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้น
“ยัยแปดมิติกลับมารับฉันก่อนมันหนาวนะ”ท็อปตะโกนออกไปแต่เหมือนเธอจะขับไปไกลแล้วระหว่างที่ท็อปกำลังจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์นั้นก็มีรถคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าเขา
“ขึ้นมาสิเดี๋ยวฉันไปส่ง”หญิงสาวที่เพิ่งจะทิ้งเค้าเมื่อกี้ขับรถกลับมารับชายหนุ่ม
“ชิ ไม่ขึ้นหรอกฉันกลับเองก็ได้”ท็อปพูดงอนหญิงสาวที่เมื่อกี้ทิ้งเค้า
“ไม่ขึ้นใช่มั้ยไม่งั้นฉันไปละ”ปาร์คบอมพูดแล้วจะขับรถออกไปแต่ชายหนุ่มกลับวิ่งไปอีกฝั่งเพื่อขึ้นรถ
“นี่เธอไม่คิดจะง้อฉันเลยหรือไง”ท็อปพูดขึ้นเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ
“นายไม่ใช่แฟนฉันซักหน่อยทำไมฉันต้องง้อ คาดเข็มขัดด้วย”ปาร์คบอมพูดแล้วขับออกไปทันที
“นี่นายกินข้าวยัง”ปาร์คบอมถามขึ้น
“ยังก็ฉันนั่งซ้อมร้องเพลงกับเธอตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้มันดึกแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเนี่ย”ท็อปบ่นออกมา
“นายจะโทษว่าเป็นความผิดฉันรึไง”ปาร์คบอมถามขึ้น
“ก็ใช่นะสิผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”ท็อปตอบออกไปด้วยท่าทางกวนประสาท
“ชิกวนประสาทอย่างนี้ปล่อยให้กลับบ้านเองไม่ขับรถไปรับก็ดี”ปาร์คบอมบ่นออกมา
“ไม่รู้แหละข้อหาเธอทิ้งฉันเลี้ยงข้าวเย็นฉันด้วย”ท็อปยื่นคำขาดให้กับหญิงสาว
“ก็ได้แต่นายต้องสัญญากับฉันข้อนึง”ปาร์คบอมเสนอซึ่งชายหนุ่มก็พยักหน้ารับ
“อะไรละบอกมาสิ”ท็อปถามขึ้น
“ไม่รู้เดี๋ยวคิดได้แล้วค่อยบอก”ปาร์คบอมพูดแล้วเดินลงจากรถทันที
หลังจากที่ทั้งสองลงมาจากรถและนั่งกินข้าวกันอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น
“ว่าไงจียงกลับบ้านรึยัง”ปาร์คบอมถาขึ้น
“ถึงบ้านแล้วแล้วบอมมี่อยู่ไหน”จียงถามขึ้น
“นั่งกินข้าวอยู่กับไอเฒ่ากวนประสาทอยู่”ปาร์คบอมตอบออกไปทำเอาคนที่นั่งกินข้าวอยู่สำลักออกมาทันที
“อี๋สกปรกนายเช็ดเดี่ยวนี้เลยนะ”ปาร์คบอมโวยลั่นแต่คนที่ปลายสายคงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวกำลังนั่งกินข้าวอยุ่กับพี่ชายคนสนิทของเค้า
“แล้วเธอมาว่าฉันทำไมละถ้าเธอไม่ว่าฉันฉันก็ไม่สำลักหรอก”ท็อปโวยวายกลับ
“แล้วฉันพูดผิดตรงไหนก็นายนะมันไอเฒ่ากวนประสาทจริงๆนี่”ปาร์คบอมตวาดกลับทั้งๆที่ยังถือสายของจียงอยู่
“นี่เธอจะพูดดีกับฉันซัก 5 นาทีไม่ได้เลยหรือไง”ท็อปว่าหญิงสาวที่เอะอะก็ว่าเค้าตลอด
“ก็นายน่าพูดดีด้วยนักนี่แขวะฉันตลอด”ปารืคบอมยังไม่เลิกเถียงกับท็อปจนปลายสายที่ฟังอยู่ต้องพูดออกมา
“ดูเหมือนเธอจะลืมไปว่ากำลังคุยกับฉันอยู่นะบอมมี่”จียงพูดขึ้นหลังจากฟังทั้งสองเถียงกันอยู่นาน เมื่อปาร์คบอมได้ยินจึงจะขอโทษจียงแต่เค้ากดวางสายไปแล้ว
“ย่าห์ เพราะนายเลยนายทำให้จียงโกรธฉัน”ปาร์คบอมโทษท็อปทันที
“อะไรมันใช่ความผิดฉันที่ไหนอย่ามาพาล”ท็อปว่าเข้าให้
“นายกินไปคนเดียวเลยฉันไปและ”ปาร์คบอมพูดแล้วลุกเดินออกจากร้านไป
“นี่กลับมาก่อนไหนเธอบอกจะเลี้ยงไงละ ยัยแปดมิติ”ท็อปตะโกนเรียกแต่หญิงสาวไม่หันกลับมาหาเค้าเลย แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับท็อปหลังจากที่เขานั่งมองทั้งสองอยู่นานจนหญิงสาวเดินออกไป
“ผมบอกฮยองแล้วไงว่าให้ตัดใจ”แทยังที่นั่งอยู่ในร้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดเตือนขึ้น
“นายเป็นผีหรือไงเนี่ยอยู่ดีก็โผล่มา”ท็อปพูดขึ้นด้วยความตกใจหลังจากแทยังนั่งลง
“ก็ถ้ามันตัดได้ง่ายๆมันก็ดีอยู่หรอกไอล่ำเอ้ย”ท็อปพูดแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นซด
“แต่นั่นมันคนรักของน้องรักฮยองนะ”แทยังพูดขึ้น
“นี่แกเห็นฉันเป็นคนยังไงวะเนี่ย ฉันไม่แย่งของน้องหรอกฉันขอแค่อยู่ใกล้แค่นี้ไม่ได้หรอวะ”ท็อปพูดขึ้นและยกเครื่องดื่มขึ้นซดอีกทีคำพูดที่เค้าพูดนั้นเหมือนจะย้ำเตือนตัวเองให้ไม่คิดจะทำอะไรเกินเลยกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของน้องชายสุดที่รัก
“แต่การกระทำของฮยองมันไม่เหมือนที่ฮยองพูดเลย”แทยังพูดจากสิ่งที่เค้าเห็น
“ฉันขอแค่อยู่ใกล้ๆเค้าก็ไม่หรอยองเบ”ชายหนุ่มพูดขึ้นสายตาของเค้ามันช่างเศร้าไม่เหมือนกับท็อปคนเดิมที่เค้าเคยเห็น
“แต่ถ้าฮยองยังทำแบบนี้อยู่ฮยองจะยิ่งเจ็บกว่านี้”แทยังพูดขึ้นแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นดื่มตาม
“ก็ได้ต่อไปนี้ฉันจะอยู่ให้ไกลยัยนั่นที่สุดเท่าที่จะทำได้”ท็อปพูดแล้วลุกออกไปจากโต๊ะทันที หลังจากวันนั้นท็อปก็ไม่เข้าบริษัทอีกเลยทำให้ปาร์คบอมและจียงไม่สามารถซ้อมเพลงได้
“นี่ใครรู้บ้างว่าฮยองไปไหนอ้ะ”จียงถามขึ้นเมื่อไม่เห็นท็อปมาหลายวันถึงแม้ทุกวันเค้าจะนั่งรอท็อปกลับมาเพื่อปรึกษาเรื่องเพลงและถามสารทุกข์สุขดิบของพี่ชายต่างสายเลือด
“ให้ฮยองเค้าไปพักผ่อนหน่อยเหอะ ฮยองเค้าคงเหนื่อยจากการถ่ายละคร”แทยังแก้ต่างให้ หลังจากนั้นทั้งสัปดาห์ท็อปก็ไม่ได้เข้าบริษัทโทรศัพท์ก็ไม่สามารถติดต่อได้
“คอยดูนะถ้าไอเอเลี่ยนกลับมานะแม่จะจัดการหักคอจิ้มโคชูจังเลย”ปาร์คบอมพูดอย่างคาดแค้น
“เจ๊โหดอ้ะ”แดซองพูดเสียงสั่นทำเอาคนที่อยู่แถวนั้นขำกับการกระทำของแดซอง
“นี่บอม จียงมาซ้อมเพลงกันต่อดีกว่าถ้าท็อปมันไม่กลับมาภายในอาทิตย์นี้ฉันจะให้แทยังมันไปแร็พแทน”เท็ดดี้พูดขึ้นแล้วไล่ให้ทั้งสองไปซ้อมเพลงโดยที่ไม่ลืมยื่นเนื้อให้แทยัง
“นายก็ไปเตรียมตัวท่องเนื้อให้ได้ละ”เท็ดดี้พูดแล้วเดินไปนั่งประจำที่ตัวเอง
“ฮยองเชื่อผมสิเดี๋ยวท็อปฮยองก็ต้องกลับมา”จียงพูดขึ้น
“แต่ไม่ใช่มาก่อนแสดงเพลงนะ”เท็ดดี้ทิ้งท้ายและใส่หูฟังทันที
“ท็อปฮยองหายไปไหนของเค้านะ”จียงได้แต่บ่นออกมา จนผู้ชายหัวโล้นข้างๆหันไปมองที่บอมมี่
“นี่ยองเบนายมองฉันทำไม แล้วดูสายตาที่นายมองฉันสิอย่างกับว่าฉันไปฆ่าคนตายงั้นแหละ”ปาร์คบอมพูดเมื่อเห็นสายตาของแทยัง
“เปล่าหรอกแค่อยากมองหน้าผู้หญิงใจร้าย”แทยังพูดแล้วเดินออกไปทันที
“หา ฉันนี่นะใจร้าย”ปาร์คบอมพูดแล้วหันมองคนรอบข้างเลิ่กลั่ก
“อืม มันก็จริงอะนะ”แดซองพูดแล้วก็เดินออกไป
“หยุดเลยนะพวกเด็กบ้ามาว่าฉันใจร้ายได้ยังไงเนี่ย”ปาร์คบอมโวยวายออกมา
“บอมมี่นูน่าดูเหมือนไม่ใช่คนเดิมเลยนะตั้งแต่คบจียงฮยองอ้ะ ”ซึงรีพูดแล้วมองหญิงสาวอย่างพินิจพิจารณา
“ทำไมฉันไม่เหมือนคนเดิมยังไง”ปาร์คบอมชักฉุนที่เดี่ยวนี้เด็กพวกนี้คอยแต่หาเรื่องกวนประสาทเธอ
“ก็บอมมี่นูน่าดูเหมือนป้าไง กร๊ากกกก”ซึงรีพูดแล้วระเบิดหัวเราะออกมา
“อ้ากกกกก ตายซะเถอะไอแพนด้า”ปาร์คบอมตะโกนออกมาและวิ่งไล่ฟาดซึงรีแต่เด็กยังไงก็คือเด็กวันยังค่ำอายุมากอย่างหญิงสาวคงวิ่งตามไม่ทันเธอจึงล้มตัวลงข้างชายหนุ่มคนรักของเธอ
“จียงฉันดูเหมือนป้าจริงหรอ”ปาร์คบอมพูดออกมาเสียงเหนื่อยหอบ
“ซึงรีมันก็แกล้งแหย่บอมมี่ไปงั้นแหละ ก็เวลาบอมมี่โมโหอ้ะดูน่ารักจะตาย”จียงพูดแล้วยื่นมือไปหยิกแก้มหญิงสาว
“ไม่งั้นต่อไปฉันคงต้องแก่ไปอีกแน่เลยถ้าเจ้าเด็กพวกนั้นมากวนประสาทฉันบ่อยๆ”ปาร์คบอมบ่นออกมาจียงได้แต่ยิ้มและมองเธออยู่ข้างๆ
“นี่คู่นี้จะหวานกันอีกนานไหม”เสียงของชายหนุ่มตัวปัญหาที่ทุกคนรอคอยดังขึ้น
“ท็อปฮยองไปไหนมาเนี่ย”จียงถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าพี่ชายตัวแสบของเค้า
“ก็เที่ยวนิดหน่อยอ้ะนี่ของฝาก”ท็อปพูดพร้อมกับยื่นถุงให้กับจียง
ความคิดเห็น