[GBOM]คาสโนวี่สุดป่วน

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

“ไปกันดีกว่าเดี๋ยวกลับบ้านดึก”บอมมี่พูดกับผมแล้วเดินลงจากรถไป

“นี่รอผมก่อนสิ”ผมตะโกนออกไปแล้ววิ่งตามเธอเข้าห้างไป ผมไม่เข้าใจเธอเลยในหลายๆอย่างบางทีเธอก็ทำเหมือนกับว่าชอบผมแต่บางทีเธอก็ทำเหมือนไม่ชอบผม ทำไมผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมปั่นป่วนขนาดนี้เนี่ย

“นี่ชุดนี้เป็นไง”เธอพูดกับผมพร้อมยกชุดเดรสสั้นที่สั้นมากและเปิดโชว์แผ่นหลัง

“มันโป๊ไปนะผมว่า”ผมพูดไปตามที่ผมคิดแต่เธอกับหยิบมันให้พนักงานเพื่อจ่ายเงิน

“แต่ฉันชอบ”เธอบอกผมแล้วหยิบชุดอื่นอีกสองสามชุดไปจ่ายเงิน แล้วเธอจะถามผมทำไมในเมื่อเธอก็จะซื้ออยู่ดี

“นี่เข้าร้านนู้นกัน”เธอพูดแล้วชี้ไปร้านนึงที่เป็นเสื้อผ้าออกแนวสตรีทซึ่งผมเห็นแล้วผมก็อยากเข้าเหมือนกันเราจึงเดินเข้าไปในร้านด้วยกัน

“เดี๋ยวผมขอเดินดูของหน่อยนะ”ผมพูดกับเธอแล้วเดินออกไปยังเสื้อผ้ากลุ่มเป้าหมายของผม

เวลาผ่านไปซักพักใหญ่ๆเหมือนผมจะลืมเธอไปเลยเพราะเสื้อผ้าแต่ละชุดในร้านนี้มันกระตุ้นต่อมของผมจริงๆผมลองอยู่หลายชุด  สุดท้ายก็เจอชุดนึงที่ผมชอบมันมากๆและจะต้องซื้อให้ได้

“นายอย่าซื้อเลย มันไม่เห็นจะเข้ากับนายเลย”หญิงสาวที่ยืนข้างๆผมพูดขึ้นทำเอาผมเสียความมั่นใจไปเหมือนกัน

“อะไรบอมมี่มันออกจะเข้ากับผมดูสิ”ผมพูดแล้วหมุนไปให้เธอดู

“ฉันว่าถ้านายซื้อไปต้องเสร็จซึงรีแน่เพราะฉันว่ามันเข้ากับซึงรีมากกว่า”เธอยังพูดตอกย้ำไม่หยุดผมจึงเดินกระแทกส้นเท้าเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมา

“อ้าวไม่ซื้อแล้วหรอ”เธอถามผมขึ้น

“ไม่ซื้อ”ผมตอบออกไป อ้ากผมจะบ้าตายกับผู้หญิงคนนี้ทำไมๆเธอเป็นแบบนี้ ผมคิดอยู่อย่างนั้นแต่แล้วความโกรธที่มีต่อเอมันก็หายไปเพราะเธอเดินมาควงแขนผม

“กลับกันเถอะเนอะ”เธอถามผมพร้อมกับยิ้มมันออกมา เธอรู้ได้ยังไงว่าผมจะต้องหายโกรธเธอจากรอยยิ้มนี้ ผมจึงเดินพาเธอไปที่รถและรับของจากมือเธอมาถือไว้ จนพอถึงที่รเธอก็จัดการขึ้นไปนั่งประจำที่ทันทีเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วผมก็รีบขับรถไปส่งเธอที่คอนโด

“รีบกลับเถอะนายมีนัดไม่ใช่หรอ”หญิงสาวข้างๆผมพูดขึ้นทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่

“อืม”ผมตอบเธอออกไป

“แต่ว่ามันคงไม่มีแล้วแหละ”อยู่ๆผมก็พูดออกมา

“ทำไมล่ะนัดนั้นมันอาจจะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างก็ได้นะ”เธอพูดขึ้นทำเอาผมตกใจเหมือนกัน

“คุณรู้ได้ยังไงว่ามันจะเปลี่ยน”ผมถามเธอออกไป

“ก็เพราะฉันมีเซ้นส์ไง”เธอพูดแล้วชี้นิ้วไปที่หัวเธอทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่อย่างนั้น

“ไม่งั้นคุณลองใช้เซ้นส์คุณดูสิว่าผมจะเปลี่ยนใจไปหาเค้ามั้ย”ผมพูดแล้วเลื่อนหน้าไปใกล้ๆเธอ สักพักเธอลืมตาขึ้นแล้วเลื่อนหน้าของเธอมาใกล้ผมและมองที่ดวงตาของผมไม่กระพริบ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเธอเหมือนกระต่ายในดินแดนอลิสที่จะล่อลวงผม

“ถึงแม้คุณจะตอบตกลงเค้าไปแล้วแต่ฉันว่าคุณจะต้องไม่ไปหาเค้า”หญิงสาวตรงหน้าผมพูดขึ้น

“เพราะอะไรล่ะผมถึงจะไม่ไปหาเค้า”ผมถามเธอออกไปว่าเธอรู้ได้อย่างไร

“เพราะตอนนี้คุณกำลังหลงรักฉันอยู่ไง”เธอพูดแค่นั้นแล้วจุ๊บลงที่แก้มผมเบาๆและเดินลงจากรถไปทิ้งให้ผมนิ่งอึ้งอย่างนั้นเป็นเวลานาน

“แฮ่กๆ ฮยองลงไปดูเร็วบอมมี่ บอมมี่”แดซองวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมาข้างบน

“อะไรบอมมี่ทำไม”ซึงรีถามขึ้นแต่แดซองยังไม่ตอบสักทีทุกคนจึงวิ่งลงไปข้างล่างกันหมด เมื่อทุกคนลงมาถึงก็ถึงกับตะลึง

“นี่เจ้จะมาเดินงานพรมแดงที่ไหนเนี่ยแต่งขนาดนี้”เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งแขวะขึ้นหลังจากเห็นหญิงสาวที่มาในชุดกระโปรงสั้นโชว์แผ่นหลังขาว

“นี่นายเอเลี่ยนนายไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่านายไม่มีปากหรอกนะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ชายหนุ่มที่แขวะเธอเมื่อกี้

“บอมมี่ไม่หนาวหรอเอาเสื้อผมไปคุมนะ”ซึงรีพูดพร้อมกับถอดเสื้อแจ็คเก็ทของเค้าไปคุมให้หญิงสาวทันที

“ขอบคุณนะซึงรี”เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กหนุ่มข้างๆ

“ไหนแกบอกจียงว่าจะไม่จีบไง”แทยังหันไปกระซิบที่หูซึงรี

“ฮยองไม่เคยได้ยินหรอว่าไม่มีสัจจะในหมู่คาสโนว่า”ซึงรีพูดออกมาแล้วโอบไหล่หญิงสาวขึ้นไป เป็นจังหวะเดียวกับที่จียงมา

“ผู้หญิงคนนั้นใช่บอมมี่รึป่าวแทยัง”จียงถามพร้อมกับส่งสายตามองตามหญิงสาวที่ซึงรีกำลังโอบเดินขึ้นบันไดไป

“ใช่ยิ่งกว่าใช่อีกไอจี”เสียงของท็อปดังขึ้น

“แล้วทำไมมักเน่มันต้องโอบแล้วก็เอาแจ็คเก็ทมันให้เค้าด้วยล่ะ”จียงถามขึ้น

“ก็เธอเล่นแต่งตัวอย่างกับชุดจะไปเดินพรมแดงนะสิซึงรีมันเลยถอดเสื้อคุมให้เค้า”ท็อปยังพูดไม่เลิก

“เดี๋ยวผมมานะฮยอง”จียงพูดพร้อมกับวิ่งไปที่ร้านเสื้อผ้าแถวนั้นเพื่อซื้อเสื้อโค้ทให้กับหญิงสาว

แฮ่กแฮ่ก ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้นจียงก็วิ่งถือเสื้อโค้ทสำหรับผู้หญิงเข้าไปในห้อง

“จียง หวัดดี”หญิงสาวยังทักเค้าเหมือนทุกที

“ใส่ซะ”จียงยื่นเสื้อให้หญิงสาวซึ่งเธอก็รับมาสวมแต่โดยดี

“ขอบใจมากนะจียง อ้ะซึงรีขอบคุณนะ”ปาร์คบอมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ทั้งสองหนุ่ม

“นี่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่พวกนาย3คนนะยังมีฉัน แทยัง แดซอง แล้วก็พี่เท็ดดี้อยู่นะ”ท็อปพูดทำลายบรรยากาศ

“เอ แต่ฉันว่าฉันเห็นแต่แดซอง แทยังพี่เท็ดดี้แล้วก็มนุษย์ต่างดาวตัวหนึ่งนั่งอยู่นี่นะ”ปาร์คบอมพูดแขวะกลับ

“ไม่งั้นเธอก็เป็นมนุษย์ต่างดาวเหมือนฉันนะสิถึงได้ฟังฉันรู้เรื่อง ยัยอีที”ท็อปพูดว่าปาร์คบอมแต่ไวเท่าความคิดของหญิงสาวเธอรัวฝ่ามือลงผู้ชายปากเสียตรงหน้าไม่ยั้ง

“ย้ากกตายซะเถอะไอผู้ชายปากไม่ดี ไอเอเลี่ยนนอกโลก”ปาร์คบอมตะโกนไปตีไปไม่ยั้ง

“หยุดเดี่ยวนี้นะถ้าเธอไม่หยุดฉันทำอะไรลงไปอย่าหาว่าไม่เตือนนะ”ท็อปตะโกนออกมา

“ฉันไม่หยุด ฉันไม่กลัวนายหรอก”ปาร์คบอมตอบออกไปและยังรัวมือบนร่างของชายหนุ่มไม่หยุด

“ไม่หยุดใช่มั้ย”ท็อปพูดพร้อมกับกระชากข้อมือของหญิงสาวเข้าหาตัวจนเธอล้มลงไปทับเค้าทั้งตัว

“นายทำบ้าอะไรนะ ไอเอเลี่ยน”ปาร์คบอมพูดและยังทุบไปบนตัวท็อปไม่ยั้ง

“ยังไม่หยุดใช่มั้ย”ท็อปพูดแล้วเลื่อนหน้าเข้าใกล้หญิงสาวเรื่อยๆแต่ก็ต้องหยุดลงเพราะมีมือของคนหนึ่งยื่นออกมา

“หยุดเล่นกันเถอะ บอมมี่มาคุยกับผมหน่อยผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”จียงพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ฮยองอ้ะขัดจังหวะจริงๆเลยผมกำลังจะได้เห็นฉากเลิฟซีนแล้วเชียว”แดซองพูดออกมาเรียกค้อนวงโตจากจียงได้ทันที

“ฝากไว้ก่อนเถอะไอเอเลี่ยน”หญิงสาวพูดอย่างแค้นเคืองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วเดินตามจียงออกไป สักพักเมื่อปาร์คบอมกับจียงเดินออกไปทั้งแดซองซึงรีและเท็ดดี้ก็เดินเข้าไปในห้องอัดเหลือเพียงแทยังและท็อปที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม

“ฮยองชอบบอมมี่นูน่าหรอ”คำถามนี้ไม่ใช่จากใครแต่เป็นแทยังที่ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร

“ไม่ใช่ซักหน่อย”ท็อปตอบปัดออกไป

“แต่ผมไม่เคยเห็นฮยองให้ความสนิทกับใครเท่าบอมมี่นูน่า”แทยังพูดขึ้นทำเอาท็อปนิ่งเงียบไปทันที ทั้งสองนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นจนท็อปเอ่ยออกมา

“แล้วถ้าฉันตอบว่าใช่ละ นายจะอยู่ฝ่ายไหน”ท็อปพูดขึ้น

“ฮยองรู้ไม่ใช่หรอว่าจียงมันชอบบอมมี่นูน่า”แทยังหันไปถามท็อปที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ฉันแค่ชอบนี่ไม่ได้จะเอามาเป็นแฟนสักหน่อย”ท็อปพูดแค่นั้นก็ลุกออกจากที่นั่งเพื่อจะขึ้นไปยังห้องอัด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินแทยังพูด

“ถ้าแค่นั้นก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าฮยองคิดเกินกว่านั้นก็ตัดใจซะเถอะ”แทยังพูดแล้วเดินออกไป

“นายพูดแค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่านายอยู่ฝั่งใครแทยัง”ท็อปพูดแล้วเปลี่ยนเป้าหมายที่จะไปทันที