คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
หลังจากที่จียงกลับไปบอมมี่ก็เดินเข้าห้องแล้วนั่งอยู่บนเตียงมองนู่นนี่ไปเรื่อยๆและสุดท้ายเธอก็ผล็อยหลับไป เธอเป็นคนที่นอนเยอะมากถึงแม้เวลาจะล่วงเลยไปถึงบ่ายสามแล้วก็ตามเธอก็ยังไม่ยอมตื่น จนกระทั่งเสียงออดดังขึ้น
ติ๊งหน่อง
“ว่าไง”หญิงสาวกดลำโพงที่เครื่องตอบรับ
“มีผู้ชายคนนึงมาหาคุณบอม รู้สึกว่าจะชื่อจียงน่ะครับ”พนักงานพูดขึ้น หญิงสาวกดปิดลำโพงและกดปุ่มให้ประตูลิฟต์เปิดซักพักชายหนุ่มก็ขึ้นมาถึงบนห้องแต่เค้าก็ต้องแปลกใจเพราะไม่เจอใครเลย เค้าจึงเดินสำรวจไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องหนึ่งที่มีป้ายแขวนเอาไว้ว่า Bombom room เค้าจึงเปิดประตูเข้าไปและพบกับเตียงซึ่งมีหญิงสาวคนที่เค้าตามหานอนอยู่
Jiyong talk
ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงกลับมาหาเธออีกสินะก็เมื่อวานพอผมจะนอนผมก็เห็นแต่หน้าเธอลอยไปลอยมาเต็มไปหมดทำให้ผมไม่ได้นอนจนต้องขับรถไปที่บริษัทนั่งทำงานกับเฮียเท็ดดี้ทั้งคืน แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกง่วงอะไรพอทำงานเสร็จผมขับรถตั้งใจจะกลับบ้านแต่ผมดันมาหยุดอยู่ที่หน้าคอนโดของเธอและพอรู้สึกตัวอีกทีผมก็เดินมาอยู่หน้าเตียงนอนของเธอแล้ว ใบหน้าเธอตอนหลับนี่ก็น่ารักดีนะ ผมนั่งจ้องหน้าเธอตอนหลับอยู่นานแต่ทำไมผมรู้สึกว่าหน้าผมมันเลื่อนเข้าไปใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆล่ะ
“นี่นายจะลักหลับฉันหรือไง ฉันยังไม่อนุญาตนะ”เธอพูดขึ้นทั้งๆที่ตายังหลับอยู่เล่นเอาผมขยับออกมาแทบไม่ทัน ซักพักเธอก็ลุกขึ้นนั่งซึ่งชุดนอนเธอนั้นจะวาบหวิวไปไหนเนี่ยผมจึงรีบหันหลังไป
“นี่คุณแต่งตัวดีๆหน่อยสิ”ผมพูดเตือนเธออกไป
“แล้วนายรีบมารับฉันทำไมล่ะฉันยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวเลย”เธอบ่นออกมา
“ก็ผมไม่รู้นี่ว่าคุณต้องทำงานกี่โมง”ผมพูดตอบเธอออกไป
“นั่นสินะฉันลืมบอกนายไป”เธอตอบออกมา
“แล้วนี่กี่โมงแล้วล่ะ”เธอถามผมหลังจากที่เงียบกันไปซักครู่
“ก็จะสี่โมงเย็นแล้ว”ผมตอบออกไปซึ่งเสียงที่ตามมาก็เล่นเอาผมตกใจเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“สายแน่เลยฉัน”เธอตะโกนลั่นแล้ววิ่งไปมาแต่ทำไมการวิ่งของเธอมันเหมือนกระต่ายจังเลยนะ แต่ว่าเอ๊ะนั่นเธอกำลังจะทำอะไร ภาพที่ผมเห็นคือเธอกำลังจะถอดชุดนอนที่ผมว่าวาบหวิวนั่นออก
“นี่คุณจะทำอะไรน่ะ”ผมตะโกนออกไปเมื่อเธอกำลังจะเลื่อนสายชุดนอนเธอลง
“ก็จะอาบน้ำไง”เธอหันมาตอบผมแล้วกำลังจะเลื่อนชุดลงอีกที
“ไม่งั้นผมไปรอข้างนอกนะ”ผมรีบพูดแล้ววิ่งออกจากห้องนอนเธอ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ทำให้ผมตกใจได้ทุกวัน ผมว่าถ้าผมยังยุ่งกับเธอรับรองได้ว่าผมจะต้องเสียชีวิตก่อนกำหนดแน่ๆ หลังจากผมนั่งรอเธอได้สักพักใหญ่ๆเธอก็เดินออกมาในชุดเดรสสั้นพร้อมกับรองเท้าส้นสูงปริ้ด
“นี่นั่งอยู่ได้ถ้าฉันไปทำงานสายนายโดนแน่”เธอพูดแล้วรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ทันทีซึ่งผมก็ต้องรีบวิ่งตามเธอไปผ่านไปไม่ถึง 15 นาทีเราทั้งคู่ก็มาถึงที่ทำงานของเธอ
“นี่เมมเบอร์นายใส่มือถือฉันซะ”ปาร์คบอมพูดขึ้นแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผม
“อืม”ผมตอบแล้วจัดการเมมเบอร์ให้เธอ
“คืนนี้เจอกัน”ปาร์คบอมพูดแล้วเดินลงจากรถไป ผมได้แต่นั่งมองเธอบนรถเมื่อเธอเดินเข้าไปข้างในผมก็ขับรถออกไปทันที
End jiyong talk
“ไอจีแกไปไหนของแกวะเดี่ยวนี้หายหน้าหายตา”ท็อปเมื่อเห็นเพื่อนเดินมาก็แซวทันที
“อะไรเมื่อคืนผมก็มาทำงานเหอะมีแต่ฮยองแหละมัวแต่ไปเที่ยว”จียงตอบออกไป
“เออวันนี้ไปฟังเพลงกันมั้ยมีเพื่อนข้าแนะนำมาว่าร้านนี้ นักร้องสวยแถมยังร้องเพลงเพราะอีกด้วย”ท็อปหันไปถามจียงที่นั่งลงข้างๆเขา
“ไม่อ้ะคืนนี้มีนัด”จียงตอบออกไปทันที
“ทำเป็นมีนัด”ท็อปพูดเหน็บจียงออกไป
“พี่เท็ดดี้ที่อัดเมื่อคืนเป็นไงบ้าง”จียงปัดโดยการหันไปถามเท็ดดี้เรื่องงานสร้างความหมั่นไส้ให้กับท็อปเป็นอย่างมาก
“เออ ไอจีไม่ไปคนเดียวไม่เป็นไรหรอก เย็นนี้บิ๊กแบงจะบุกแองเจล่าเว้ย”ท็อปตะโกนออกมาแล้วเดินออกไป แต่เมื่อจียงได้ยินเค้าถึงกับอึ้งเพราะชื่อร้านที่ท็อปเอ่ยมันคือสถานที่ที่เค้าต้องไปคืนนี้และนักร้องสาวที่ท็อปชมเมื่อกี้ก็น่าจะเป็นปาร์คบอม
“เอ้ยไม่เป็นไรไอจีไม่ไปข้าชวนประธานหยางไปแทนแล้ว เห็นท่านหยางบอกว่าเผื่อจะไปดึงมาเป็นศิลปินในค่ายด้วย”ท็อปพูดขึ้นหลังจากที่เดินออกจากห้องทำงานไปสักพักทำเอาจียงกลืนน้ำลายไม่ลง
“จริงดิ ไม่งั้นฉันไปด้วย”เท็ดดี้พูดขึ้นทันที
“ไม่งั้นเรายกครอบครัววายจีไปเลยดีมั้ย”ท็อปเสนอขึ้น
“เอาดิ พี่คุชคุชไปด้วยกันดิเราจะได้ไปดริ้งค์กันให้เมาไปเลย”เท็ดดี้ขาดื่มพูดขึ้นสุดท้ายกลายเป็นว่าคืนนี้ปิดบริษัทยกค่ายไปที่ร้านแองเจล่า จียงเหงื่อแตกออกมาทั้งๆที่อากาศในห้องทำงานออกจะเย็นทำให้ท็อปยิ้มกริ่มออกมา
“ทำไมหรอจีน้องรักมีอะไรกับร้านแองเจล่าหรอ”ท็อปถามขึ้นพร้อมกับสายตาที่กรุ้มกริ่มชอบกล
“ฮยองไม่งั้นเย็นนี้ผมไปด้วย”จียงตัดสินใจไปเพื่อที่จะได้ไม่โดนท็อปจับผิด ซักพักจียงจึงตัดสินใจดึงแขนท็อปออกไปนอกห้องทำงาน
“ฮยองรู้อะไรมา”จียงถามหน้าเครียด
“เมื่อคืนเพื่อนฉันเห็นนายขับรถไปส่งยัยนักร้องนั่น”ท็อปพูดขึ้น
“ฮยองก็เลยจะแกล้งผมว่างั้น”จียงพูดขึ้น
“ป่าว ฉันก็แค่อยากเห็นว่าแกกำลังอินเลิฟกับใครก็แค่นั้น”ท็อปพูดออกมาทำเอาจียงแทบอยากจะบีบบคอ
“โดยการยกค่ายไปดูเนี่ยนะ”จียงถามขึ้น
“ช่วยไม่ได้อยากทำตัวน่าหมั่นไส้นัก”ท็อปตอบแล้วเดินออกไปทันที
หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็รวมตัวกันไปที่ร้านแองเจล่า โดยมีจียงกับท็อปและท่าประธานที่ขับรถไปส่วนคนอื่นก็นั่งไปตามแต่ละคันแต่เนื่องจากรถของท็อปเป็นรถสปอร์ตจึงมีแค่เท็ดดี้ที่นั่งไปด้วย
“โหย ดูรถท็อปฮยองดิ นั่งได้แค่สองคนชิ ไอรถเห็นแก่ตัว”น้องเล็กซึงรีกล่าวงอนๆเพราะเค้าก็อยากนั่งรถของท็อปไปด้วย
“ไม่งั้นแกก็ไปนั่งรถท่านประธานดิใหญ่ดี ดูเป็นรถมีน้ำใจมั้ยล่ะ”แดซองพูดแขวะ
“ฮยองไปนั่งเองเหอะรถท่านประธาน ผมขอบายให้ผมไปนั่งตักเฮียเท็ดดี้ยังดีกว่า”ซึงรีพูดแล้วเดินไปนั่งบนรถของจียงทันที
“นี่จะไม่มีใครมานั่งรถฉันเลยใช่มั้ย ไม่งั้นแดซองนายมานี่แทยังด้วยมานี่”ประธานหยางเรียกทั้งสองคนขึ้นรถซึ่งดูคนที่ไม่เต็มใจที่สุดคงเป็นแดซองแต่เมื่อท่านประธานเรียกแดซองก็ต้องเดินไปขึ้นรถ แต่ไม่รุ้เป็นคราวซวยของแดซองรึป่าวเพราะแทยังรีบขึ้นไปนั่งข้างหลังเหลือที่นั่งข้างหน้าไว้ แดซองได้แต่หันไปมองที่จียงซึ่งมีซึงรีนั่งอยู่ข้างซึ่งทั้งสองก็ได้แต่หัวเราะในความซวยของแดซฮง หลังจากนั้นทั้งหมดก็นั่งรถออกไปยังร้านแองเจล่า
ตัดไปที่ร้านแองเจล่า
“บอมมี่วันนี้เธอเกือบสายแล้วนะ”ผู้จัดการร้านเดินไปหาเธอที่นั่งแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก
“แต่ก็ยังไม่สายไม่ใช่หรอคะ”เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้กับผู้จัดการร้าน
“เธอนี่มันแสบจริงๆ ไปเตรียมตัวร้องเพลงได้แล้ว”ผู้จัดการไล่เธอทันทีเพราะทำอะไรไม่ได้ก็เธอเป็นลูกเจ้าของร้านนี่ ถึงสายยังยังก็ทำอะไรบอมมี่ไม่ได้หรอก
“จะไปเดี่ยวนี้แหละค่ะ”หญิงสาวตอบรับพร้อมกับเดินออกไปเตรียมตัวขึ้นเวที เมื่อเธอเดินขึ้นบนเวทีไปก็เป็นเหมือนเช่นทุกวันเธอได้รับเสียงปรบมือแต่วันนี้ดูต่างจากทุกวันเพราะคนนั่งอยู่เต็มไปหมดทั่วทุกบริเวณ เธอร้องเพลงไปได้ทั้งหมด 5 เพลงก็ลงไปพักที่หลังเวที
“บอมมี่มีลูกค้าเรียกเธอไปคุยด้วย”ผู้จัดการเดินมาบอกเธอเหมือนทุกวัน ซึ่งมันก็ทำให้เธออารมณ์เสียได้ทุกวัน
“เรามีลูกค้าหน้าใหม่ทุกวันหรือไงพี่ ฉันคิดคำพูดทุกวันจนจะไปพิมพ์หนังสือวิธีหลบเลี่ยงการนั่งโต๊ะร่วมกับผู้อื่นได้อยู่แล้วนะ”ปาร์คบอมบ่นออกมา
“แต่ครั้งนี้ฉันว่าเธอต้องไปเพราะเค้าเป็นเจ้าของสังกัดวายจีเลยนะ”ผู้จัดการร้านพูด
“ค่ายอะไรนะ วายจีอีกแล้วหรอ เมื่อวานก็มีคนพูดถึงบริษัทนี้”ปาร์คบอมพูดขึ้นแล้วเดินออกไปเตรียมตัวร้องเพลง แต่เธอก็หันกลับมา
“ก็ได้พี่ วันนี้ฉันจะยอมไปนั่งคุย เผื่อฉันมีสังกัดจะได้ไม่โดนพี่ข่มขู่ให้ไปนั่งคุยกับลูกค้า”บอมมี่พูดแล้วเดินไปทันที
“นี่บอมมี่คิดว่าเป็นเอเจนซี่นักร้องตามบาร์หรือไงเนี่ย ยัยบ๊องเอ้ย”ผู้จัดการร้านได้แต่บ่นกับความซื่อบื้อของเธอ เมื่อบอมมี่ออกไปก็เจอเข้ากับกลุ่มลูกค้ากลุ่มใหม่นั่งอยู่ ซึ่งนั่นก็คือหนุ่มๆจากวายจีนั่นเอง
“วันนี้ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่มาให้กำลังใจบอมมี่ เพราะฉะนั้นวันนี้บอมมี่จะแถมให้เป็นการพิเศษ สามเพลงรวดไม่หยุดเลย”เมื่อเธอพูดจบเสียงเพลงจังหวะสบายๆอย่างเพลง I’m yoursก็ดังขึ้นเธอร้องไปตามเพลง แต่ทำให้คนฟังที่เพิ่งได้มาฟังเธอครั้งแรกนั้นถึงกับตกตะลึง
“เฮียรีบจับเธอเซนต์สัญญาเลยนะ”เท็ดดี้พูดขึ้นเมื่อเพลงจบ
“นี่แกรีบไปมั้ย”ประธานหยางกล่าว เมื่อเพลงที่สามจบหญิงสาวบนเวทีก็จับไมค์พร้อมกล่าวขอบคุณทุกคนที่มาฟัง หลังจากเธอลงจากเวทีไปแล้วผู้จัดการร้านก็เดินพาเธอไปนั่งโต๊ะของประธานหยางทันที
“บอมมี่นี่ท่านประธานหยางฮยอนซอกของบริษัทวายจี”ผู้จัดการร้านแนะนำให้หญิงสาวรู้จักซึ่งเธอก็โค้งทักทายเพราะเห็นเป็นผู้ใหญ่ ประธานหยางเชิญเธอนั่งลงแต่ปาร์คบอมไม่รู้จะนั่งไหนดีเธอจึงหันซ้ายหันขวาไปมาแล้วพบกับชายหนุ่มที่เธอคุ้นตาเป็นอย่างดี
“จียงหวัดดี”เธอกล่าวทักทายพร้อมกับตะเบ๊ะทักทายคนที่เธอรู้จักดีสร้างรอยยิ้มให้กับผู้ที่นั่งโต๊ะอยู่ด้วยเป็นอย่างดีกับความน่ารักของเธอ
“อ้าวรู้จักกันหรอเนี่ย”ประธานหยางถามขึ้น
“ครับ”จียงตอบแล้วเขยิบให้หญิงสาวมานั่งข้างเค้าแต่เมื่อเธอนั่งลงเธอก็โปรยยิ้มให้กับทุกคนบนโต๊ะ พร้อมกับแนะนำตัว
“สวัสดีค่ะฉันปาร์คบอม หรือเรียกบอมมี่เฉยๆก็ได้ค่ะ”เธอพูดแล้วก็ยกมือตะเบ๊ะเหมือนเดิม
“ผมซึงฮยอนครับ แต่เรียกท็อปดีกว่า”ชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งถัดจากจียงพูดขึ้นซึ่งหญิงสาวก็ยิ้มให้และยื่นมืออกไป
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”หญิงสาวพูดซึ่งท็อปก็ยื่นมือไปจับมือเธอ
“ผมซึงรีครับ ผมเรียกนูน่าว่าบอมมี่ได้มั้ยครับ”ซึงรีถามขึ้น
“ได้สิจ้ะ”หญิงสาวพูดพร้อมโปรยยิ้มออกมา
“แล้วหนุ่มน้อยคนนี้ล่ะจ้ะชื่ออะไร”หญิงสาวพูดกับแดซองที่นั่งเขินอยู่
“ผมแดซองครับ”ชายหนุ่มขี้อายแนะนำตัว
“ว้าวน่ารักจังเลย ”ปาร์คบอมพูดพร้อมยื่นมือไปจะหยิกแก้มแดซองแต่โดนชายหนุ่มข้างๆดึงไว้
“ผมแทยังครับ”ชายหนุ่มรูปร่างดีอีกคนแนะนำตัวซึ่งปาร์คบอมก็ยิ้มให้เหมือนเดิมพร้อมกับยื่นมือไปจับมือแทยัง
“ส่วนนั่นพี่เท็ดดี้กับพี่คุช ไม่ต้องแนะนำตัวแล้ว”จียงที่นั่งดูเธอแนะนำตัวกับสมาชิกแต่ละคนด้วยใบหน้าบูดบึ้งมานานแต่เหมือนหญิงสาวจะไม่ได้สนใจเลยเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการทำความรู้จักสมาชิกในวงของเค้า
“ไม่งั้นฉันขอพูดธุระเลยนะ ฉันอยากให้เธอเซนต์สัญญาเป็นนักร้องกับค่ายวายจีของเรา”ประธานหยางพูดขึ้น
“วายจีนี่เป็นค่ายร้องประจำร้านไหนหรอคะ”หญิงสาวถามออกไปซึ่งทุกคนเมื่อได้ยินคำถามของเธอก็ได้แต่อ้าปากค้างจนเท็ดดี้ต้องถามขึ้น
“นี่เธอไม่รู้จักค่ายวายจีหรอ”เท็ดดี้ถามบอม
“อืม”ปาร์คบอมพยักหน้าตอบ
“เธอรู้จักเซเว่นและบิ๊กแบงมั้ย”เท็ดดี้ยังถามอีก
“อืม บิ๊กแบงหรอฉันได้ยินเมื่อวานจากที่จียงพูด”เมื่อเธอตอบทุกคนถึงกับเซ็งในคำตอบเธอ
“สงสัยบ้านยัยนี่น้ำไฟจะเข้าไม่ถึง”ท็อปพูดออกมา
“แล้ววายจีมันคืออะไรล่ะ แล้วบิ๊กแบงอีก”ปาร์คบอมถามขึ้น
“วายจีคือค่ายของฉันเป็นค่ายที่ผลิตศิลปินนักร้อง นักแสดง”ประธานหยางพูดขึ้นทำให้บอมมี่ตาลุกวาว
“ผลิตนักร้องหรอคะ”หญิงสาวตกใจตะโกนเสียงดังแต่ใบหน้าตกใจของเธอก็เรียกเสียงหัวเราะจากคนที่นั่งร่วมโต๊ะได้เป็นอย่างดี
“แล้วเธอสนใจมั้ยล่ะ”ประธานหยางถามขึ้น
“สนใจค่ะ”เธอรีบตอบทันที
“แล้วหนูต้องไปออดิชั่นรึป่าวคะ”เธอถามอย่างน่ารัก
“ไม่ต้องก็เมื่อกี้ที่เธอร้องบนเวทีนั่นถือว่าเธอออดิชั่นผ่านแล้ว”ประธานหยางกล่าวพร้อมส่งยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู
“จริงหรอคะ”เธอถามออกมาอย่างตื่นเต้นซึ่งประธานก็พยักหน้าตอบรับเธอ
“ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ”หญิงสาวพูดออกไปแล้ววิ่งออกจากโต๊ะไปทันที ทำให้ทุกคนบนโต๊ะนั้นอึ้งกับหญิงสาวคนนี้
“ยัยนี่เป็นผู้หญิงแปลกจริงๆ”ท็อปเอ่ยออกมาซึ่งทุกคนก็พยักหน้าตอบรับมีเพียงจียงคนเดียวที่นั่งยิ้มกับการกระทำของเธอ
“ไอนี่ก็ท่าจะบ้านั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว”ท็อปหันไปมองจียงที่นั่งยิ้มอยู่
“มันมีแปลกยิ่งกว่านี้อีกถ้าฮยองยิ่งอยู่กับเธอน่ะ”จียงพูดออกไปแล้วเดินตามหญิงสาวที่วิ่งออกไปเมื่อกี้ แต่เมื่อเคิ่งออกไปก็ไม่เจอเธอและรถของเธอเค้าจึงกดโทรศัพท์ไปยังมือถือของเธอ
“ว่าไงจียง”เสียงเธอตอบรับออกมา
“คุณไปไหนอ้ะ”จียงถามขึ้น
“ก็กลับบ้านนะสิ ต้องไปเลือกเสื้อผ้าสำหรับเข้าบริษัทพรุ่งนี้ว่าจะแต่งตัวยังไงดี”หญิงสาวตอบชายหนุ่มออกไป
“หานี่คุณบอมมี่จะตื่นเต้นไปรึป่าวเนี่ย”จียงพูดแซวเธอออกไป
“นี่นายมาบ้านฉันหน่อยสิ มาช่วยดูหน่อยว่าฉันใส่ชุดไหนเหมาะ”ปาร์คบอมพูดชวนชายหนุ่มที่คุยอยู่ด้วย
Jiyong Talk
คุณผู้ชมครับเธอเอาอีกแล้วครับวันๆเธอจะทำให้ผมตายให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย ทั้งรอยยิ้มของเธอที่ทำผมเกือบละลายทั้งการกระทำของเธอที่มันทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองเสมอว่าเธอคงมีใจให้ผม แล้วผมควรไปหาเธอดีมั้ยครับ
“คุณ นี่มันดึกแล้วนะแล้วผมเป็นผู้ชายคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกคุณไม่มีเพื่อนหรือไงกัน”ผมถามเธออกไป
“ใช่ฉันไม่มีเพื่อน”ปาร์คบอมตอบกลับไปทำให้ชายหนุ่มอึ้ง มีคนที่ไม่มีเพื่อนด้วยหรอเนี่ย
“คุณโกหกแล้วแหละที่ว่าคุณไม่มีเพื่อน”ผมพูดออกไปตามที่ผมคิด
“ฉันเพิ่งกลับจากอเมริกามาได้ เดือนเดียวก็เลยยังไม่มีเพื่อน แต่เอ๊ะฉันพอคิดออกแล้วแหละว่าฉันก็มีเพื่อน”หญิงสาวพูดออกมา
“ก็นายไงจียง นายมาเถอะนะจียงนะ”ปาร์คบอมตอบออกไปและทำเสียงออดอ้อนชายหนุ่ม เมื่อผมได้ยินเธอตอบเช่นนั้นผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เธอบอกว่าผมเป็นเพื่อนแต่พอได้ยินเสียงที่เธออ้อนผม ผมก็ตกลงทันที
“ก็ได้เดี๋ยวฉันไปหาเธอที่บ้าน”จียงวางโทรศัพท์แล้วจะเดินไปขึ้นรถแต่อยู่ดีก็มีมือมาโอบเค้าทั้งสองด้าน
“จะไปไหนหรอจียง”เสียงแทยังถามขึ้น ไอบ้าพวกนี้มาจนได้
“กลับบ้าน”จียงตอบตะกุกตะกัก ผมรุ้ว่ามันไม่ได้ทำให้พวกนั้นเชื่อแต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบอะไร
“ไม่งั้นก็กลับด้วยกันเลย”ท็อปพูดแล้วลากผมไปด้วย แล้วผมจะทำยังไงละเนี่ยเล่นรุมผมกันทั้งวง
“ฮยองให้พวกเราไปด้วยเถอะพวกเรารู้นะว่าฮยองจะไปไหน อยุ่กับผู้หญิงสองต่อสองไม่ดีนะฮยอง”น้องเล็กสุดเจ้าเล่ห์พูดขึ้นทำเอาผมถึงกับต้องจนมุม
“หรือว่าให้เราไปบอกเฮียดีว่าเฮียกำลังอินเลิฟกับเด็กใหม่ที่กำลังจะเข้าค่ยของเราวันพรุ่งนี้ดี”แดซองรีบตบต่อทันทีทำเอาผมไม่มีทางเลือกจึงต้องยอมให้ทั้งสี่คนไปด้วย
“แทยังมานั่งคันฉันส่วนแดซองกับซึงรีไปนั่งคันจียงไป”ท็อปจัดการแบ่งสมาชิกที่จะนั่งไปบ้านของบอมมี่ทันที
“รับทราบครับฮยอง”ทั้งสองทำท่าตะเบ๊ะเลียนแบบปาร์คบอม
“ฉันว่าพวกนายทำท่านี้ไม่เหมาะนะต้นฉบับเค้าทำเหมาะกว่า”ท็อปบอกแล้วขึ้นรถไป
“ผมก็ว่างั้น”ผมแอบไดยินแดซฮงมันพูดซึ่งมันก็เป็นความจริงผมจึงขึ้นไปบนรถของผมที่สตาร์ทรถรออยู่และซึงรีก็ตามมาขึ้นรถทันที และเมื่อทั้งหมดขึ้นรถเสร็จแล้วพวกเราก็มุ่งหน้าสู่ที่พักของบอมมี่ของผม(ทึกทักเอาเอง) เมื่อเข้ามายังคอนโดของบอมมี่นั้นไอสองตัวที่นั่งมากับผมมันก็นั่งตื่นเต้นกันตลอดอย่างกับพวกไม่เคยเข้ากรุงแนะ
End jiyong talk
“โหพี่บอมมี่นี่ไฮโซเนอะ”แดซองพูดแล้วมองไปรอบๆระหว่างที่รอท็อปกับแทยังเดินมา ทั้งหมดขึ้นไปบนลิฟต์และเมื่อลิฟต์ขึ้นไปถึงชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องของบอมมี่ทั้งหมดก็ตกตะลึงยกเว้นจียงที่เคยมาแล้ว
“สุดยอด เฮียห้องบอมมี่สวยมากเลยอ้ะ”เด็กน้อยสองคนพูดแล้วเดินสำรวจ
“จียงมาแล้วหรอ พอดีเลยชุดนี้เป็นไงบ้าง”หญิงสาวที่เดินออกมาพร้อมชุดคลุมอาบน้ำที่เปิดให้เห็นไหล่ขาวของเธอทำเอาผู้มาเยือนอีกสี่คนถึงกับตาโตทั้งหมด
“อ้าวพวกนายมาด้วยหรอ ดีเลยจะได้มาช่วฉันเลือกเสื้อผ้าไปพรุ่งนี้ว่าแต่ค่ายพวกนายเนี่ยใครดังสุดหรอ”บอมมี่ถามขึ้น
“ก็พวกเราไงดังสุดในค่ายแล้ว”ซึงรีตอบออกไป
“จริงหรอ อ้ะนั่งกันก่อนแล้วกัน”ปาร์คบอมพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องเพื่อแต่งตัว
“นี่ฮยองเห็นป่าวบอมมี่เซ็กซี่มากเลยอ้ะ”แดซองกระซิบกับท็อปพี่ใหญ่ของวง
“ใช่ๆถ้าฉันจีบบอมมี่จะเป็นไรมั้ยนะ”ซึงรีพูดออกมาทำให้จียงหันขวับทันที
“นั่นเค้าเป็นพี่นายนะเรียกบอมมี่อยู่ได้”จียงพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียแต่ไม่ใช่เพราะซึงรีไม่ให้ความเคารพบอมมี่แต่เป็นเพราะคำพูดที่ว่ามักเน่จะจีบบอมมี่นะสิ
ความคิดเห็น