Loveable รัก(ไม่)ฉ้อฉล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อผู้หญิงห่ามกับผู้ชายหื่นโคจรมาเจอกัน

 หอพักที่เคยสงบสุขก็ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน

 งานนี้ใครจะอยู่ใครจะไป หรือลิงทะโมนสองตัวอาจจะอยู่ในถ้ำเดียวกันได้ ต้องมาคอยลุ้นกันล่ะ!

ผู้หญิงห่าม x ผู้ชายหื่น

ผู้หญิงรักหมา x ผู้ชายชอบแมว

ผู้หญิงปากร้าย x ผู้ชายปากหมา

.

.

ผู้หญิงที่ชอบหมอ กับ ผู้ชายที่ชอบเธอ

พยายามเกลียดแปลว่ารัก

- นิ้วกลม -

บทนำ

                “เรียบร้อยแล้วค่ะ…จัดเสร็จแล้วค่า~”

                ไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วที่ฉันบอกกับพ่อตัวเองว่าการย้ายหอของฉันวันนี้มันเรียบร้อย โอเค ดีเยี่ยมและเลิศเลอเพอร์เฟคต์ที่สุดในสามโลก พ่อฉันคงไม่รู้หรอกว่าการที่ต้องถือตะกร้าขวดน้ำและหนีบโทรศัพท์มือถือด้วยหูและหัวไหล่แบบนี้มันทรมานและเมื่อยแค่ไหน ฉันกลอกตาไปมาเมื่อรับรู้ได้ว่าพ่อของตัวเองคงไม่มีทีท่าว่าจะวางสายไปง่ายๆ

                “ว่านต้องวางแล้วนะพ่อ ไว้พ่อค่อยมาหาว่านละกันนะคะ รักพ่อนะ จุ๊บ” ฉันร่ายยาวด้วยความไวแสงก่อนจะพยายามประคองตะกร้าที่บรรจุขวดเปล่าด้วยมือข้างเดียวและจัดการยัดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง

                ฉันตรงไปกดลิฟต์ก่อนจะอุ้มตะกร้าดังกล่าวไว้ด้วยสองแขนของตัวเอง ลิฟต์เคลื่อนตัวมาจากชั้นหนึ่งก่อนจะขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ชั้นหกซึ่งเป็นชั้นที่ฉันกำลังยืนรออยู่ รอเพียงไม่นานลิฟต์ก็ค่อยๆ เปิดออกช้าๆ หลังจากเสียง ติ๊ง! ดังขึ้น

                เท้าของฉันที่กำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟต์ตรงหน้าจำต้องหยุดชะงักลงเมื่อพบว่าในลิฟต์ไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนที่ใจคิดแต่กลับมีสิ่งมีชีวิตสองอันที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ แถมยังเคลื่อนไหวได้อย่างดุเดือดซะด้วย

                โครม!

                “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! ไอ้พวกบ้ากาม”

                “อีกแล้วนะคะน้องฉัตร” เสียงแหลมๆ จากผู้หญิงร่างอวบอิ่มที่ชื่อพี่วาวพูดขึ้นก่อนจะถอนหายใจ

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับฉันยักไหล่ขึ้นเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลยสักนิด แหงล่ะ! พูดแค่นั้นใครมันจะไปสะเทือนล่ะ ยิ่งไอ้บ้าที่นั่งอยู่นี่ยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าคนไม่หน้าด้านคงไม่กล้าไปอึ๊บอ้ากับผู้หญิงในลิฟต์หรอกมั้ง ใช่! ฟังไม่ผิดหรอก นี่ถ้าฉันไม่เรียกลิฟต์มาซะก่อนก็คงได้ขึ้นสวรรค์กันในนั้นแหละ พูดแล้วขนลุกชะมัด! แล้วดูดิ ฉันอุตส่าห์วิ่งโร่มาฟ้องพี่เขาถึงห้องพักถึงสิ่งเลวร้ายที่ไอ้บ้านี่ทำ แต่พี่วาวกลับพูดแค่เนี้ย

                ฉันต้องการให้พี่เขาด่าหมอนี่ เข้าใจฉันใช่ป่ะ ด่าให้ไม่ต้องผุดต้องเกิดไปเลยยิ่งดี!

                “วัยรุ่นก็เลือดร้อนแบบนี้แหละครับพี่วาว” ไอ้โรคจิตบอกเสียงกวนประสาทจนฉันต้องหันไปมองก่อนจะเบะปากใส่ เลือดร้อนโพ่งเถอะค่ะ แบบนี้เขาเรียกมักง่ายเว้ย

                “แล้วน้อง…น้องชื่ออะไรนะคะ” พี่วาวที่กำลังจะพูดอะไรกับฉันชะงักไปเมื่อเธอจำชื่อฉันไม่ได้

                “ว่านค่ะ” ฉันตอบอย่างปลงๆ

                “เออนั่นแหละน้องว่าน บางทีก็ไม่ต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ก็ได้นะคะ กรี๊ดซะเหมือนกับมีคนตาย” คนตรงหน้าบอกก่อนจะหยิบลิปสติกขึ้นมาทาบนริมฝีปากตุ้มตุ้ยของเธอ เดี๋ยวนะเดี๋ยว ทำไมเป็นฉันที่โดนดุล่ะ

                “คนไปมีอะไรกันในลิฟต์นี่เรื่องใหญ่ไม่พอเหรอคะ หรือต้องให้เปิดอาบอบนวดในลิฟต์ก่อนหนูถึงจะกรี๊ดได้” ฉันถามอย่างมีอารมณ์

                “ถ้าพี่ฟังไม่ผิดพี่ว่าน้องกำลังประชดพี่ พี่พูดถูกมั้ยคะ” พี่วาวถามขึ้นเหมือนไม่รู้จริงๆ ฉันไม่ตอบได้แต่ถอนหายใจแรงๆ ตอบกลับไปแทน

                “ยังไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย เห็นแค่นั้นอย่าทำเป็นรู้ดีได้ป่ะ” คนที่นั่งเงียบอยู่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง

                “จะไปรู้เหรอ ใครเห็นแบบนั้นก็ต้องคิดแบบฉันกันหมดแหละ” ฉันสวนกลับโดยไม่มองหน้า

                “พอค่ะพอ เอาเป็นว่าพี่ขอให้เรื่องจบแค่นี้ น้องฉัตรก็อย่าให้มีครั้งที่แปดร้อยเก้าสิบเอ็ดเลยนะคะกับไอ้การไปทำกิจกรรมในลิฟต์เนี่ย คราวนี้พี่จะแกล้งลืมไปก็แล้วกัน” พี่วาวบอกก่อนจะหันไปจัดทรงผมของตัวเองที่ฉันดูยังไงมันก็ยุ่งอยู่ดีนั่นแหละ

                “แต่พี่คะ…” ฉันกำลังจะคัดค้านแต่พี่วาวก็ยกมือขึ้นห้ามฉันไว้ ฉันเลยเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดเหมือนกัน “หนูขอแลกเหรียญหน่อยสิคะ จะไปกรอกน้ำ” ฉันบอกก่อนจะยื่นแบงค์ยี่สิบให้คนตรงหน้า พี่วาวรับไปก่อนจะขอตัวไปหาเหรียญมาให้ฉันที่ห้องซึ่งอยู่ชั้นสอง

                ฉันนั่งรออยู่ที่เดิมแต่ไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ นี่สิทำไมไม่ลุกไปสักที หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ

                ฉันขยับตัวให้ชิดกับที่วางแขนจนแทบจะขึ้นไปเกยอยู่ข้างบนเมื่อรู้สึกว่ากำลังนั่งใกล้ไอ้บ้าโรคจิตนี่เกินไป แต่เหมือนเขาจะรู้ตัว คนตัวสูงหันมามองหน้าฉันก่อนจะถามด้วยเสียงและหน้าตาที่วอนซะเหลือเกิน

                “รังเกียจเหรอ” เขาไม่รอให้ฉันตอบ ไอ้บ้านั่นก็ขยับมานั่งชิดกับฉันในทันที “เพิ่งย้ายมาใหม่อ่ะดิ ไม่คุ้นหน้าเลย” ไอ้หื่นกามถามฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขาก่อนจะขยับปากเป็นคำที่ต้องการแทนคำตอบ

                “เสือกเลยเหรอ” เขาถามอย่างตกใจ

                “เออ” ฉันบอกก่อนจะผลักเขาให้ออกไปห่างๆ จากตัว เหมือนหมอนั่นยังคงช็อคกับคำตอบของฉันอยู่ก็เลยยอมขยับออกไปอย่างว่าง่าย

                รอสักพักพี่วาวก็เดินลงมาจากชั้นสองพร้อมกับเหรียญบาทตามจำนวนที่ฉันต้องการ ฉันขอบคุณก่อนจะเดินออกจากห้องรับรองนั่นและตรงไปยังตู้กดน้ำที่อยู่ด้านหลัง เสียงเรียกที่ดังตามมาไม่สามารถทำให้ฉันหยุดเดินได้เพราะมันมาจากคนที่ฉันอยากจะอยู่ให้ห่างที่สุดในตอนนี้ไงล่ะ

                เมื่อเห็นฉันไม่ยอมหยุด ไอ้วิตถารนั่นก็เร่งฝีเท้าแล้วตรงมาจับแขนฉันไว้เพื่อจะให้หันไปตามเสียงเรียกของเขา แต่นอกจากที่ฉันจะไม่ทำตามที่เขาต้องการแล้วฉันยังทำเกินกว่าสิ่งที่เขาไม่ต้องการอีกด้วย

                พอเขาคว้าเข้าที่ต้นแขนของฉัน ฉันก็หันกลับไปกัดเข้าที่แขนของเขาทันที คนตัวสูงร้องโวยวายเสียงดังจนลั่นหอแต่ฉันก็ยังไม่ยอมปล่อยจนได้กลิ่นคาวเลือดนั่นแหละฉันถึงได้ปล่อยเขาไป

                ไม่ใช่อะไรหรอก รังเกียจ

                “น้องเป็นบ้าป่ะเนี่ย แค่นี้ต้องกัดเลยเหรอวะ!?” คนตัวสูงถามเสียงดังด้วยความโมโห

                “เออ อย่ามายุ่งกับฉัน แล้วก็อย่ามาแตะตัวฉันอีกเข้าใจป่ะ ไม่งั้นแกโดนหนักกว่านี้แน่!” ฉันลั่นวาจาก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางเป็นเดินขึ้นห้องพักตัวเองแทน เสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดยังตามมาให้ได้ยิน “แล้วฉันก็ไม่ใช่น้องแก ฉันเป็นลูกคนเดียวเว้ย!” ฉันตะโกนกลับไปอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ หงุดหงิดชะมัด! ไอ้ผู้ชายบ้านี่หื่นไม่พอแถมยังน่ารำคาญอีก ที่สำคัญคือทำให้ฉันไม่ได้กรอกน้ำด้วย เลวมาก เลวจริงๆ

                หึ! คอยดูเถอะ ฉันจะไปบนกับศาลพระภูมิหน้าหอพักว่าขออย่าให้ฉันเจอกับไอ้บ้านั่นอีกตลอดชีวิตเลย ลาก่อนไอ้โรคจิต

------------------

:: สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะทุกคน ได้ฤกษ์เปิดเรื่องใหม่แล้ว อิอิ

 ไรท์เตอร์ผู้โสเถื่อน เพื่อนไม่มี ดูกี่ทีก็ไม่สวยคนเดิมเองค่ะ ถ้าใครเคยอ่านวิศวะตัวร้ายกับยัยนิติศาสตร์น่าจะพอคุ้นเคยกันบ้าง ส่วนใครที่ไม่รู้จักก็ไม่เป็นไรค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกรอบนะคะ

สุดท้ายนี้ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทั้งตั้งใจหรือหลงเข้ามาก็ตามแต่ พูดคุยกับเราได้ที่ https://twitter.com/bombampluto ขอบคุณมากค่ะ :D

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด .

จาก ไรท์เตอร์ผู้โสเถื่อน เพื่อนไม่มี ดูกี่ทีก็ไม่สวย

                                                            

            ฝากนิยายด้วยละกันนะคะ อิอิ

O W E N TM.