คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
ตอนที่8
ไอ้เลโอโรคจิตฝันไปเหอะว่ามึงจะได้แอ้มคนอย่างกู ราบใดที่กูไม่ยอมมึงอย่างได้หวังผมได้แต่เข่นเขี้ยวอยู่ในใจขณะที่นั่งรถกลับบ้านหลังจากซ้อมเดินเสร็จอาจารย์ราเซลจึงนัดแนะเวลาในการแต่งหน้าทำผมในวันพรุ่งนี้
ซึ่งจะเป็นวันงานแต่ที่รู้สึกแย่สุดๆผมไม่อยากบอกคุณแม่ที่เคารพรักเลยน่ะสิ ถ้าบอกมีหวังได้ยกโขย่งไปกันทั้งบ้านแม่แค่คิดก็กลุ้มแล้ว
“เชิญครับคุณหนู”เลียงลุงมะลิพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูให้ผมลงจากรถ ว่าแต่ลุงแกขับรถมาถึงตั้งแต่เมื่อไรวะทำไมผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยสงสัยใช้ความคิดนานไปหน่อย
“ขอบคุณครับลุง”ขอบคุณลุงมะลิไปแล้วผมจึงคว้ากระเป๋าขึ้นพาดบ่าแล้วเดินลงจากรถเข้าบ้านไปเงียบๆ
แต่มันก็คงจะเงียบไปไหวเมื่อเห็นอลิซเซียนั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีพี่อเล็กซ์เป็นคนเข็นออกมา จากหน้าบูดๆก็กลายเป็นยิ้มแย้มทันทีเนื่องจากไม่คิดว่าอลิซเซียจะออกจากโรงบาลเร็วขนาดนี้แถมพี่อเล็กซ์ที่ไม่ค่อยมีความคิดจะกลับไทยก็กลับมาบ้านจนได้
“ยัยตัวแสบ พี่ชาย”ว่าแล้วผมก็วิ่งไปหอมแก้มพี่อเล็กซ์ก่อนที่จะก้มลงกอดอลิซเซียที่นั่งอยู่บนรถเข็น
“ยัยตัวแสบ ไหนคุณแม่โทรมาบอกพี่ว่าเราจะออกจากโรงบาลอาทิตย์หน้าไง”
“โธ่ พี่ชายคะถ้าให้หนูอยู่โรงบาลนานกส่านี้นะเป็นหง่อยกันพอดีใช่ไหมคะพี่อเล็กซ์”ยัยตัวแสบอลิซเซียไม่พูดเปล่าหากแต่ยังเงยหน้าขึ้นถามความเห็นพี่ชายคนโตด้วย
“จ๊ะ จะว่าไปอลิซแต่งตัวอย่างนี้น่ารักดีนะเหมือนอลิซเซียไม่มีผิด”อเล็กซ์พูดจบก็หัวเราะออกมาเสียงดังจนคนที่ถูกชมหน้าแดงขึ้นมาอย่างอายๆ
“ชิ ไหนพี่บอกว่าจะไม่กลับบ้านไงแล้วทำไมถึงทิ้งอังกฤษกลับมาได้ล่ะ”ผมถามขึ้นอย่างสงสัย พร้อมกับชวนทุกคนให้เดินเข้าบ้านพร้อมกัน
“ก็ไม่มีอะไรมาก คุณแม่โทรไปบอกพี่ว่าอลิซลงประกวดคิงควีนของโรงเรียนพี่ก็แค่อยากจะเห็นก็เลยบินมาไทย”
“พี่อเล็กซ์ เดี๋ยวนี้หัดแกล้งน้องหรอผมน้องชายสุดที่รักของพี่เลยนะ”ผมพูดอย่างงอนๆที่พี่อลเกซ์เห็นการแต่งหญิงไปเรียนแทนยัยตัวแสบอลิซเซียเป็นเรื่องสนุกไปชะนี่
“เอาน่ะ นานๆจะเห็นอลิซแต่งหญิงสักทีของดีมีรอบเดียวพี่จะไม่มาได้ไง”
“ช่าย ดังนั้นหนูเลยต้องรีบออกจาโรงบาลใหญ่เลย”ว่าแล้วทั้งพี่อเล็กซ์และยัยตัวแสบอลิซเซียตัวต้นเหตุก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน
“ชิ ให้ได้อย่างนี้สิพี่น้องผม”ประชดเสร็จก็ก็เดินขึ้นข้างบนทันทีอย่างงอนๆ
ว่าแต่คุณแม่รู้ได้ไงอ่ะว่าผมกำลังจะประวกดคิงควีนของโรงเรียนหรือว่าที่โรงเรียนมีสาย แต่จะว่าไปตอนผมไปเรียนวันแรกคุณแม่สุดที่รักก็เคยบอกว่านี่นาว่าห้ามหนีเพราะคุณแม่ท่านรู้ทุกอย่างเอะหรือว่าที่ชุดนักเรียนมีเครื่องดัก ช่างเหอะคิดไปแล้วก็ปวดหัวเปล่าผมเลยเลิกคิดไปโดยปริยายก่อนที่จะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่าง
และวันนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากอีกหนึ่งวันเพราะพี่อเล็กซ์บอกว่าจะมาพักที่ไทย1อาทิตย์แม้จะน้อยและผมจะต่อรองให้พี่อเล็กซ์อยู่ต่ออีกสัก1เดือนแต่ก็โดนปฏิเสธอยู่ดีผมเลยยอมแพ้เป็นทันที ผมเลยเปลี่ยนใจให้พี่อเล็กซ์พี่ชายสุดที่รักย้ายจากห้องนอนส่วนตัวมานอนห้องผมแทนตอบแทนความคิดถึงที่มีมากเกินไปของผมออกแนวเด็กติดพี่ไงไม่รู้
ตื่นมาตอนเช้าผมรู้สึกมึนๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะเมื่อคืนรู้สึกว่าตัวเองฝันแปลกมากแต่คงเพราะผมคิดมากกับเรื่องประกวดบวกกับดีใจที่ยัยตัวแสบอย่างอลิซเซียออกจากโรงบาลและการบินกลับมาของพี่อเล็กซ์แน่ๆ
แต่สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของผมกับเสียงกระซิบที่ดังก้องในความฝันนี่สิมันคืออะไรกันนะ ผมได้แต่เก็บง่ำมันเอาไว้แล้วรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวกินข้าวเร่งทำเวลาให้ดีที่สุดเพราะการประกวดจะเริ่มตอน10โมงและนี่ก็6.30โมงครึ่งแล้วกว่าจะแต่งตัวและนัดแนะคิวก็ใช้เวลามากพอสมควร
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”ผมยกมือไหว้ทั้งสองคนก่อนที่จะเดินไปนั่งประจำที่ตัวเอง โดยที่ฝั่งตรงข้ามเป็นคุณแม่สุดที่รักถัดไปเป็นพี่อเล็กซ์และอลิซเซียนั่งข้างผมโดยหัวดต๊ะมีคุณพ่อนั่งเป็นประธาน
เมื่อทุกคนมานั่งกันครบองค์ประชุมแล้วแม่บ้านที่ยืนรออยู่แล้วนั้นจึงยกข้าวต้มมาเสริฟ์ จริงๆแล้วบ้านผมมีกฏเฉพาะคือทุกคนต้องทานข้าวเช้าพร้อมกันถ้าลงมาไม่ได้จริงๆต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนหนึ่งวัน
“วันนี้เป็นวันงานโรงเรียนสินะ”คุณพ่อพูดขึ้นหลังจากที่แม่บ้านยกอาหารมาวางเสร็จแล้ว
“ครับคุณพ่อ”
“พยายามเข้าล่ะ พ่อเอาใจช่วยเต็มที่”คุณพ่อพูดขึ้นแถมยังให้กำลังใจผมอีกเป็นปลื้มแล้วครับพี่น้อง
“ขอบคุณนะครับ”ผมพูดขอบคุณก่อนที่จะทำการปรุงอาหารเช้า
เรื่อยมาจนกระทั่งคุณพ่อและคุณแม่ขอตัวไปทำงานก่อน ตามด้วยผมกับพี่อเล็กซ์ที่จะไปโรงเรียนด้วยกันโดยอลิซเซียอยู่เฝ้าบ้านพร้อมกับคนใช้และพยาบาลพิเศษ
“พี่อเล็กซ์อย่าลืมถ่ายวีดีโอมาฝากหนูล่ะ”อลิซเซียย้ำมาอีกครั้งก่อนที่พวกผมจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถโดยมีคนขับเจ้าเดิมคือลุงมะลิ
“ไม่ลืมชัวร์ งั้นพวกพี่ไปนะอยู่บ้านดีๆล่ะ”พี่อเล็กซ์พูดจบลุงมะลิก็ปิดประตูและไปประจำที่คนขับทันที
ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถพี่อเล็กซ์ก็ถ่ายภาพทุกอย่างตั้งแต่เริ่มเดินทางยันโรงเรียน แอบมีตีกันบ้างบนรถเนื่องจากผมไม่ให้ความร่วมมือเสียเท่าไรก็คนจะแอบงีบอ่ะดันมาถ่ายอยู่ได้
“พอแล้วผมอายเป็นเหมือนกันนะ”ผมว่าพร้อมกับเอามือปิดหน้าตัวเอง
ตอนนี้ทั้งผมและพี่อเล็กซ์มาถึงโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และกำลังมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนซึ่งเป็นจุดนัดหมายตามที่ได้ตกลงกันไวอยู่
“แหม น้องชะ...ไม่สิน้องสาวพี่ทั้งสวยทั้งน่ารักอย่างนี้นานๆพี่กลับบ้านทีต้องถ่ายไว้เยอะหน่อย”พี่อเล็กซ์พูดขึ้น
“ถึงแล้ว”ผมพูดขึ้นก่อนที่จะเคาะประตูเบาๆเป็นการให้สัญญาณกับคนที่อยู่ข้างในก่อนที่จะเปิดเข้าไป
ทันทีที่ทุกคนในห้องเห็นผม โมจิช่างเสื้อจำเป็นจึงรีบกรูมาแยกผมออกจากพี่อเล็กซ์ทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย
“อลิซเซีย ใครน่ะหล๊อหล่อ”โมจิพูดขึ้นก่อนที่จะทำหน้าเพ้อฝันสุดๆ
“พี่ชายน่ะ”ผมตอบยิ้มๆซึ่งโมจิก็ทำหน้าเหลือเชื่อสุดๆ
“จริงน่ะ โห้ยหน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยอ่ะโมจิล่ะอิจฉาจัง”ว่าแล้วคุณเธอก็เพ้อต่อไปแต่ก็ไม่นานหรอกครับเมื่ออาจารย์ราเวลเข้ามา ก็จัดการสั่งงานทันทีเพราะผมต้องแต่งตัวในห้องเรียนถ้าจะให้ไปรวมกันที่หลังเวลามันจะชุลมุนเพราะคนเยอะมากๆย้ำเยอะมากจริงๆ
และก็เหมือนเดิมคือไม่ว่าจะแต่งหน้าหรือทำผม ก็จะต้องมีพี่อเล็กซ์ถ่ายวีดีโอเก็บไว้ทุกช๊อดยกเว้นก็แต่ตรงเปลี่ยนเสื้อนี่แหละที่พี่แกโดนพวกผู้หญิงกันเอาไว้ไม่ให้เข้าไปถ่าย
“เดี๋ยวคุณพี่ชายรอข้างนอกนะคะ”โมจิพูดยิ้มก่อนที่จะลากผมเข้ามาในห้องน้ำ โดยที่ด้านหน้ามีพวกผู้หญิงอีกสี่คนมะรุมมะตุ้มพี่ชายผมเหมือนสินค้าลดราคาไม่มีผิด
อย่างว่าอ่ะพี่ชายผมมันหล่อทำไงได้ แอบยืดนิดๆอย่างภูมิที่มีพี่ชายน่าตาดี
“เสร็จแล้ว”โมจิพูดขึ้นหลังจากที่รูดซิบหลังเสร็จแล้ว
“เป็นไงบ้างอ่ะ”ผมถามความเห็นเพราะไม่มั่นใจตัวเองเท่าไร แค่ประกวดก็ฝืนใจจะแย่ยังต้องมาแต่งหญิงประกวดอีก
“เหมือนนางฟ้ามาโปรดเลยอ่ะสวยสุดๆโมจิว่า เรารีบออกไปให้ทุกคนดูดีกว่าแม้แต่พี่ชายอลิซเห็นนะยังต้องตะลึงเลย”โมจิเธอพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจก่อนที่จะจูงมือผมออกจากห้องน้ำ “ทุกคนมาแล้วมาแล้ว”
เสียงมาก่อนตัวของโมจิทำให้ทุกคนที่วุ่นอยู่นั้นค่อยๆหันมามองผมที่เดินอายๆออกมาจากห้องน้ำนั้นดู ซึ่งทุกคนล้วนมีอาการเดียวกันคือตาค้างอ้าปากวอเลย
“เอ่อ คงไม่น่าเกลียดใช่ไหม”
“ไม่ๆอลิซดูดีสุดๆอ่ะใช่ไหมพวกเรา”และก็เป็นไอ้เจ้านายที่พูดขึ้นเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจให้กับผม ก่อนที่พวกเพื่อนๆในห้องตลอดจนอาจารย์ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“น้องสาวพี่น่ารักสุดๆ”พี่อเล็กซ์พูดขึ้นพร้อมกับเดินมาหอมแก้มผมจนพวกผู้ชายในห้องได้แต่อิจฉา
“อ๊ะ อาจารย์คะเลโอยังไม่มาเลยค่ะทำยังไงดี”และก็เป็นเสียงโมจิเจ้าเดิมที่ดูจะตื่นๆยังไงก็ไม่รู้หลังจากที่คุณเธอนั้นก้มดูนาฬิการที่ข้อมือ
“งั้นหรอจ๊ะ ว่าแต่ชุดเลโออยู่ไหนล่ะเดี๋ยวครูจดการเอง”อาราย์ราเซลพูดขึ้นเสียงงี้โหดสุดๆพร้อมกับถามหาชุดของไอ้เลโอให้วุ่นวาย
“นี่ค่ะอาจารย์”โมจิพูดขึ้นพร้อมกับยื่นชุดให้อาราย์ราเซล
พออาจารย์แกได้รับชุดเท่านั้นแหละก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วก็เดินออกจากห้องไป แต่ผมได้ยินแว่วๆว่าถ้าอาราย์แกเจอตัวไอ้เลโอเมื่อไรมันมีเละแน่ๆเท่านั้นเอง
****************************************************
ตอนนี้แต่งเพลินไปหน่อย 555+
ไม่เหมือนกับตอนที่แล้วเลยที่สั้นสุดๆ
แต่สุดท้ายก็อัพเสร็จจนได้หนึ่งตอน ตอนนี้หนีงานอ่ะแกล้งป่วย555+
ไงก็เม้นกันเยอะๆนะคะ
****************************************************
ความคิดเห็น