คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9(เอารูปอลิซและเลโอไปดูก่อนเนอะ)100%
ตอนที่9
หลังจากที่รอลุ้นอยู่นานว่าไอ้เลโอมันจะไม่มาประกวด จวบจนเวลาสุดท้ายมันก็โผล่หัวมาจนได้โดยมีครูราเซลนั้นดึงหูมันลากเข้าหลังเวทีอย่างทุลักทุเลทำให้ไอ้เลโอหมดมาดนักเลงประจำโรงเรียนไปเลย
“โอ้ย ผมเจ็บนะ”ไอ้เลโอมันว่าหลังจากที่หลุดจากอาจารย์ราเซลแกเรียบร้อยแล้ว อู้หูแดงเชียวจนผมงี้สงส๊ารสงสารมันจัง
“หึ เจ็บน้อยไปสิฉันไม่ฆ่าแกมันก็บุญแล้วนี่เสื้อผ้าถ้าภายใน1นาทีแกยังเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่เสร็จนะฉันนี่ล่ะจะเปลี่ยนให้แกเองพร้อมกับอดคลิปปล่อยเน็ตเลยคอยดูสิ”ว่าแล้วอาจารย์ราเซลแกก็โยนชุดที่ใส่ในการประกวดให้ไอ้เลโอไปเปลี่ยน
ในขณะที่ช่างทำผมและช่างแต่งหน้านั้นก็รอท่าอยู่ ส่วนคนอื่นๆก็ไม่มีใครกล้าเงยหน้ามองเหตุการ์ณเมื่อครู่หรอกครับก็ไอ้เลดอเล่นส่งสายตาข่มขู่อาฆาตเตรียมล้างแค้นขนาดนั้นลองมองสิได้ตายก่อนเรียนจบแน่ยกเว้นผม
ยังดีที่ผมเห็นแกหนังหน้ามันไม่หัวเราะก็บุญเท่าไรแล้ว แต่เมื่อมาคิดถึงคำพูดมันเมื่อวานนี้ที่ว่าจะจัดการผมหลังจากจบงานประกวดมันก็เลยขำไม่ออกชะเฉยๆ
“น้องๆคะเตรียมตัวได้แล้วค่ะ”พี่ทีมงานคนหนึ่งโผล่หน้ามาบอก
ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั้นเดินไปควงแขนคู่ของตน ลืมบอกไปอย่างงานนี้ประกวดเป็นแพ็คเกทคู่ครับแต่รางวัลนี่ขึ้นอยู่กับความสามารถใครความสามารถมันไม่เกี่ยวกับคู่ตนซึ่งในใบประกาศบอกไว้แล้วมันจะให้ประกวดเป็นคู่เพื่อ
สุดท้ายไอ้เลโอก็แต่งหน้าทำผมเสร็จภายใน2นาทีเร็วสุดๆในขณะที่ผมนั้นแต่งหน้าทำผมเป็นชั่วโมง และช่างยังเป็นช่างประจำตัวของคุณแม่ที่เคารพรักอีกต่างหากทำให้หมดห่วงเรื่องนี้ไป
และก่อนที่จะควงกันขึ้นไปบนเวที พี่อเล็กซ์ที่เดินมาส่งหลังเวทีก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มเพื่อเป็นการให้กำลังใจจนไอ้เลโอที่ยืนอยู่ข้างๆผมได้แต่อ้าปากค้างจนพี่ทีมงานต้องเดินมาเรียกให้มันควงผมขึ้นไปบนเวทีตามประกาศของพิธีกร
“ไอ้บ้านั่นกล้าดียังไงมาหอมแกนาย”
“ไอ้บ้าไหนอย่ามาปัญญาอ่อนหน่อยเลย”พูดจบก็ฉีกยิ้มหวานเหมือนที่ซ้อมมาให้ผู้ชม
“นี่นายคิดจะกวนฉันหรือไง”มันพูดเสียงลอดไรฟันหากก็ยังยิ้มยิงฟันไปทางผู้ชม
“ตอนไหนกัน ไม่อยากจะบอกหรอกว่าเขาน่ะดีกว่านายพันเท่าเลย”
“ฉันสัญญาได้เลยเสร็จจากงานนี้แล้วฉันจะไอ้ตืบมันก่อนแล้วค่อยจัดการนายทีหลัง”
“นี่มึงขู่กูไงเนี่ย เขามาก่อนมึงส่วนมึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมกูต้องแคร์มึงด้วยไม่ทราบ”ตอนนี้ผมเริ่มจะทนไม่ไหวกับนิสัยชั่วๆของมันแล้ว
จะยกมือขึ้นมาเท้าเอวอยู่รอมร่อติดก็แต่ตอนนี้ผมกับมันกำลังประกวดอยู่เลยทำอย่างนั้นไม่ได้ นอกจากพูดลอดไรฟันแล้วยังต้องพดเสียงให้เบาที่สุดเพื่อให้ยินกันเพียงแค่สองคนเท่านั้น
“ทำไมจะไม่เป็นก็ในเมื่อกูรักมึงอ่ะ”
“เฮ้ย”ผมร้องออกมาเสียงดังจนพิธีกรนั้นหันมามองหน้าผมทันทีเหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหันไปจัดการยกเท้าขึ้นเหยียบเท้าไอ้เลโออย่างเขินจัดที่ปล่อยไก่กล้าเวทีประกวดอย่างนี้
“มุกใหม่หรือเปล่าเนี่ยมึง”ผมถามมันทันทีหลังจากที่เหยียบเท้ามันเสร็จ
“เปล่ากูพูดจริง นี่กูคิดมาดีแล้วนะเนี่ยว่ากูชอบไม่สิไม่ใช่แค่ชอบแต่รักเลยล่ะ”มันยังคงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบต่อไป
“แต่กูไม่ได้ชอบมึงเคป่ะจบนะ”ผมตอบมันเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อพิธีกรประกาศชื่อผมและไอ้เลโอที่มีสิทธิ์เข้ารอบตอบไปให้เดินไปข้างหน้าเวทีที่มีผู้เข้ารอบคนก่อนๆรออยู่แล้ว
*******************************ต่ออีก 20 เปอจ๊ะ******************************
หลังจากที่ประกาศชื่อผู้เข้ารอบสิบคนสุดท้ายจบลงพวกที่เหลือก็เดินลงจากเวที เหมือนกับผมต้องที่ยืนอยู่บนเวทีต่อเพื่อยืนโชว์ตัวให้พวกชมรมหนังสือพิมพ์กับอาจารย์ถ่ายภาพแต่ที่เด็ดไปกว่านั้นเห็นจะเป็นไอ้เลโอที่มันดันผีเข้าจับผมเข้าไปจูบ
ตอนนี้ปากผมกับปากมันประกบกันเต็มๆให้ตายสิ แถมนี่มันยังเป็นจูบที่ไม่ทันตั้งตัวของผมรอบที่สองตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่แล้วนะและก็เป็นพี่อเล็กซ์ที่วิ่งขึ้นมาบนเวทีกระชากไอ้เลโอออกจากตัวผมและต่อยมันลงไปนอนกองกับพื้น
“มึงคิดจะทำอะไรอลิซ”พี่อเล็กซ์ว่าก่อนที่จะกระโจนเข้าไปหาไอ้เลโอมันอีกรอบ
แต่คราวนี้ดูเหมือนว่ามันจะตั้งตัวทัน ยังไม่ทันที่พี่ชายที่แสนดีของผมจะได้ต่อยมันด้วยซ้ำมันก็ปล่อยมันลุ้นๆมากระแทกหน้าอเล็กซ์อย่างจังจนผมที่ยืนดูอยู่อดไม่ไหวต้องวิ่งไปขวางหน้าไอ้เลโอเอาไว้เมื่อเห็นว่ามันจะเข้ามาซ้ำพี่ชายผมอีกรอบ
“หยุด กูบอกให้หยุดเลโอถ้ามึงไม่หยุดมึงกับกูก็ไม่ต้องเจอหน้ากันอีก”พอมันได้ยินประโยคที่ผมพูดมันถึงกับค้างอยู่กับที่ก่อนที่จะทิ้งกำปั้นนั้นลงข้างตัว
“อลิซ”อ่า พี่อเล็กซ์ปากแตกเลือดไหลซิบๆเลยอ่ะ
พอได้ยินเสียงพี่อเล็กซ์ผมก็รีบโผเข้าไปหาพร้อมกับสำรวจใบหน้าหล่อๆของพี่แกวอย่างเป็นห่วง พี่อเล็กซ์ไม่เคยต้องเจ็บตัวเพราะผม คิดได้ดังนั้นผมจึงหันกลับไปจ้องหน้าไอ้เลโอที่ยืนนิ่งก่อนที่จะตบใบหน้ามันอย่างแรง
“กูเกลียดมึง”พูดจบผมก็รีบจูงมือพี่อเล็กซ์ลงจากเวทีทันที
ผมไม่อยากมองหน้ามอง ผมไม่อยากเห็นสายตาที่มันมองผมแบบนั้นเลย ตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่ามันกำลังเจ็บปวดกับการกระทำของผมอย่างไรไม่รู้
แต่ผมก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่มันมาต่อยพี่ชายผม และผมก็ยังคงเดินออกมาจากตรงนั้นเรื่อยๆจนพี่อเล็กซ์ที่เดินตามหลังมาเพราะแรงฉุดของผมก็หยุดจนทำให้ผมที่เดินนำหน้าต้องหยุดตามและหันมามอง
“อลิซ พี่ขอโทษนะ”พอได้ยินพี่ชายที่แสนดีพูดอย่างนั้นแล้วผมถึงกับน้ำตาซึมแล้วเดินเข้าไปกอด
“ไม่เลย พี่ชายไม่ผิดชะหน่อยคนที่ผิดคือไอ้เลโอต่างหาก”
“ร้องไห้ทำไม หมดสวยเลยแล้วเดินออกมาอย่างนี้งานประกวดไม่เป็นไรหรอ”พี่อเล็กซ์พูดขึ้นมา ทำให้ผมที่โกรธจนควันออกหูเมื่อสักครู่สำนึกได้ว่าตัวเองกำลังประกวดอยู่
ก่อนที่อาจารย์ราเซล โมจิ เลโอ และพี่ทีมงานอีกสองคนจะวิ่งมายังที่ผมและพี่อเล็กซ์ยืนอยู่
“อลิซเซีย”โมจิเป็นคนแรกที่เรียกชื่อผมก่อนที่คนทั้งหมดจะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าด้วยอาการหอบไม่แพ้กัน
“เอ่อ ขอโทษค่ะ”ผมว่าพร้อมกับยกมือไหว้อย่างสำนึกผิด
“ช่างเถอะ ครูว่าเรากลับไประกวดต่อกันดีกว่านะ”อาจารย์ราเซลว่าแบบนั้นก่อนที่จะเดินมาโอบไหล่ผมและหันไปพูดกับไอ้เลโอต่อ “เลโอ นายมีอะไรจะบอกอลิซเซียก็บอกชะสิ”
“อลิซฉันขอโทษที่ทำกับเธอแบบนั้น เอ่อขอโทษครับคุณอเล็กซ์ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณเป็นพี่ชายของอลิซ”เลโอพูดด้วยสีหน้าหง่อยๆจนอาจารย์ราเซลนั้นต้องอมยิ้มกับท่าทางหง่อยๆนั้น
“ช่างเถอะ แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันยกอลิซให้ใครหรอก”อเล็กซ์ว่าก่อนที่พวกผมทั้งหมดจะเดินกับไปยังงานประกวดที่จัดขึ้นในหอปะชุมกลาง
ตอนนี้ผมกลับมายืนเด่นเป็นสง่าบนเวทีประกวดพร้อมกับไอ้เลโออีกครั้ง โดยที่ใบหน้าหล่อๆของมันมีฝ่ามือผมประดับอยู่ในขณะที่มุมปากมันก็ช้ำเป็นจ้ำสีเขียวจากหมัดของพี่ชายผมเองเห็นอย่างนี้แล้วผมก็อดห่วงไม่ได้จริงๆพระเอกสุดๆเลยผม
“เจ็บมากไหม”ไม่พูดเปล่าแต่ผมยังยกมือแตะแก้มข้างที่ถูกผมตบก่อนที่จะย้ายลงมายังมุมปากที่ยังคงช้ำอยู่และมีเลือดซึมออกมานิดๆ ลืมบอกไปตอนนี้ผมกลับลงมานั่งพักที่หลังเวทีเรียบร้อยแล้วคันเวลาด้วยการแสดงความสามารถของคนอื่นเขา
“ช่างเถอะ”ไอ้เลโอมันพูดอย่างงอนๆก่อนที่จะปัดมือผมออกอย่างไม่ไยดี
เห็นอย่างนี้แล้วความผิดมันพุ่งปรี๊ดออกมาจากใจเลยครับพี่น้อง คิดได้ผมจึงรีบล้วงมือเข้าไปในอกเสื้ออันมีผ้าเช็คหน้าแล้วโทรศัพท์มือถืออาศัยอยู่ผมจึงจัดการหยิบผ้าเช็คหน้าขึ้นมาซับเลือดที่มุมปากให้มันอย่างรู้สึกผิดสุดๆ
“ดูสิเลือดออกด้วย ขอโทษนะแต่กูก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่เห็นพี่ชายกูโดนมึงต่อย”
“กูไม่เป็นไรหรอก กูก็ผิดเองแหละที่ไปทำกับมึงอย่างนั้น”มันว่าพร้อมกับจับมือผมไว้
“ขอบใจนะที่มึงเข้าใจกู”คิดแล้วน้ำตาคลอแต่ไม่อยากให้มันเห็นน้ำตาเลยกอดมันแทนเพื่อเป็นการขอโทษโดยที่มันก็กอดผมตอบ
“น้องอลิซคะเตรียมตัวได้แล้วค่ะใกล้ถึงคิวน้องแล้ว”พี่ทีมงานเดินเข้ามาเรียก ผมจึงรีบผละออกจากอ้อมกอดของมันอย่างเขินๆเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเป็นนางเอกในซีรี่ย์เกาหลีที่อลิซเซียชอบดูไงก็ไม่รู้
“กูไปก่อนนะ”
“เอาล่ะค่ะ ต่อไปก็จะเป็นการแสดงความสามารถของผู้แข่งขันหมายเลข1เชิญพบกับผู้เข้าแข่งขันคนต่อไปได้เลยค่ะ”เมื่อพิธีกรพูดจบเปียโนที่อยู่ข้างล่างก็เลื่อนขึ้นมาทำให้ผู้ชมรู้สึกทึ้งไม่ได้ ขนาดผมยังทึ้งเหมือนกันเลยโรงเรียนนี้ไฮเทคจริงๆ
พอขึ้นไปบนเวทีผมก็สวัสดีผู้ชมพร้อมกับยิ้มหวานให้นิดหนึ่งแล้วเดินไปนั่งประจำที่ ขยับไมค์ให้ได้ตำแหน่งที่ตรงการก่อนที่จะบรรเลงเพลงที่ผมจำได้ขึ้นใจเพราะชอบมันมา
“มีคนคนหนึ่ง ที่ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่า
และยังเป็นคนไม่ค่อยน่าสนใจ
เขาไม่ได้ทำอะไร ที่ดูมีความหมาย
เป็นแค่ คนหนึ่งคน
หน้าตาก็ธรรมดา ค่อนข้างไม่พิเศษ
ไม่ค่อยสวยงาม อย่างคนไหน
และยังเป็นคน ที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ
ไม่... ไม่... ซักอย่าง
* แต่ที่คนนี้เขามี คือความรัก
ความรัก ที่ยิ่งใหญ่
ถ้าหากว่าเขามอบให้กับใคร
เขาให้ตลอดกาล
**คำถามก็คือ เธออยากชอบคนไม่พิเศษ
ไม่ค่อยสวยงาม อยู่บ้างไหม
เพราะคนคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ
หลงรักเธอ มานานแล้ว”พอจบเพลงผมจึงลุกจากเก้าอี้มาโค้งให้ผู้ชมหนึ่งครั้งเพื่อขอบคุณกับเสียงปรบมือที่ได้รับ พร้อมกับพิธีกรที่เดินเข้ามา
“ว้าวเล่นเปียโนก็เก่งแถมยังร้องเพลงเพราะอีกต่างหาก น้องฝึกนานไหมคะกับเพลงนี้”
“ไม่นานค่ะ ก็ก่อนการประกวดสองวันเอง”ผมตอบตามความจริง
“ว้าว สองวันก็เล่นได้ขนาดนี้แล้วเก่งจังไว้คราวหน้าสอนพี่เล่นบ้างนะคะ”
“ค่ะ”
“เอาล่ะค่ะ ยังไงดิฉันต้องขอให้น้องเขาลงไปพักด้านหลังเวทีก่อน”เมื่อพี่พิธีกรกล่าวไล่เอ้ยกล่าวเชิญแล้วผมจึงรีบเดินลงจากเวทีทันที ก็พอดีกับที่พี่เขาประกาศเรียกคนต่อไปซึ่งก็คือไอ้เลโอที่ยืนเตรียมพร้อมในชุดเทควันโดว่าแต่มันไปเปลี่ยนตอนไหนฟะไม่ยักรู้
“เต็มที่เลยนะฉันเอาใจช่วย”เริ่มพูดเพราะกับมันทันตาเห็นหลังจากหายเคืองมันแล้ว
“เปลี่ยนจากพูดเป็นจูบให้กำลังใจได้ไหม”มันพูดจนผมนั้นต้องปล่อยหมัดฮุกใส่ท้องมันเบาๆอย่างหมันไส้
“ลามกนะมึงเนี่ย”ด่ามันเสร็จก็รีบลงไปหลังเวที เมื่อเห็นว่าโมจิช่างส่วนตัวของผมนั้นชะโงกหน้ามาดูแล้ว
และแล้วการประกวดก็เป็นไปได้ดีจนกระมั่งมาถึงการประกาศผลกาชนะเลิศในการประกวด รู้สึกตื่นแต้วยังไงไม่รู้ก็อย่างนี้ล่ะใกล้ประกวดเสร็จแล้วผมจะได้ถอดไอ้ชุดบ้านี่สักทีหนักเป็นบ้าแถมใส่แล้วยังคันอีกต่างหาก ลืมบอกไปอย่างตอนนี้ผมใส่ชุดราตรีสีชมพูหวานแหววกระโปรงฟูฟ่องเหมือนชุดแต่งงานเลยในขณะที่ไอ้เลโอมันใส่สูทส่วนเชิ้ตตัวในนั้นก็ปลดกระดุมให้ดูเซ็กซี่หรือเซ็กเสื่อมนี่ผมก็ไม่ทราบแต่รู้สึกว่าสาวๆแถวนี้จะเลือดไหลออกจากจมูกเป็นแถบๆ
“ผู้ชนะเลิศการประกวดคิงควีนประจำปี2010ได้แก่”ตามด้วยดนตรีที่ผมคิดว่ามันจะเว่อร์ไปไหน
“หมายเลข1และหมายเลข10ค่ะขอแสดงความยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะคะ”พอพิธีกรประกาศเสร็จบรรดาผู้มีเกียรติหรือแขกวีไอพีที่ถูกเชิญมาร่วมงานก็มอบดอกไม้พร้อมสวมมงกุฎให้เสร็จสรรพ พร้อมกับสายสะพายและถ้วยรางวัลกับเงินสดอีกนิดหน่อย
และไอ้คนที่ได้รางวัลร่วมกับผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากไอ้เลโอ ที่ดูจะเบื่อหน่ายเป็นพิเศษเพราะถูกลวมลามด้วยอันนี้ผมแอบเห็น
“พี่ฉันชนะ”พอลงจากเวทีได้ผมก็วิ่งเข้าไปหาพี่อเล็กซ์ทันที
“ดีใจด้วยนะ ไปหาอะไรกินกันหน่อยม่ะกินเสร็จจะได้กลับบ้านกันเลย”พูดไม่ทันจบดีก็ลากผมออกไปจากหลังเวทีทันที
“ตะ...แต่ว่าผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนะ”
“ลืมไปเลย งั้นอลิซไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวพี่จะนั่งรอตรงนี้”
“อื้ม ขอเวลา5นาทีนะเดี๋ยวมา”ว่าแล้วผมจึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่มันเสียเวลาก็ตรงที่ว่าต้องยืนฉีกยิ้มถ่ายรูปน่ะสิ
กว่าเราสองพี่น้องจะกินข้าวและเดินดูงานภายในโรงเรียนเสร็จก็เกือบเย็นมากแล้ว จึงเหมาะแกเวลากลับบ้านเสียทีท่าไอ้เลโอไม่มาขวางไว้เสียก่อน
“อลิซ ฉันขอเวลาเธอแปบนึงได้ไหม”ยังไม่ทันที่ผมจะอนุญาตมันก็เดินเข้ามาลากผมออกไปจากตรงนั้นทันที แต่เหมือนผมจะได้ยินเสียงพี่อเล็กซ์บ่นอะไรพึมพำกับตัวเอง
“อลิซต้องเป็นของฉันเท่านั้นฉันไม่มีวันยกให้นายหรอกเลโอ”
*******************************************************************************
มีนักอ่านบางคนบอกว่าน่าจะให้เลโอเข้าใจอลิซกับอเล็กซ์ผิดนานๆหน่อย
แต่บิวคิดว่าน่าจะให้คืนดีกัน แล้วไปลำบากในช่วงอเล็กซ์กรีดกันดีกว่า
มันจะดูสะใจกว่าเยอะ
ตอนต่อไปจะเป็นไงหว่า แต่ที่แน่ๆอาจมีเซอร์ไพร์มั้ง
555+ อยากให้ลองเดากันดูว่ามันจะเป็นไงต่อไป
ไงก็เม้นกันเยอะๆนะจ๊ะ เผื่อบิวจะสูบเอาไปเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อๆไปและต่อๆไป
******************************************************************************
ความคิดเห็น