คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 จุดเริ่มต้น
ตอนที่1จุดเริ่มต้น
...ฝันดีฝันดีหรือฝันร้าย เมื่อคืนฝันไปว่าได้ไปทั่วโรงพยาบาล ในฝันแหมมันช่างตลก ผมฝันว่าคุณน้องนั้นโดนซ้อมปางตาย...
เริ่มต้นเป็นเพลงขนาดนี้ก็น่าจะรู้ใช่ไหมครับว่าหมายถึงอะไร ความซวยมาเยือนเมื่ออยู่ดีๆน้องสาวที่เคารพรักแฝดผู้น้องดันโดนพวกโรคจิตที่ไหนมีรู้ลากไปกระทืบ
อย่างว่าล่ะครับพวกนั้นมันคงจะหมั่นไส้ ที่บอกมานี่ใช่ว่าน้องสาวผมมันจะเป็นคนดีหรอกนะมันออกจะเลี้ยงสุนัขไว้ในปากเป็นฟาร์มขนาดนั้นแถมยังกวนทีนชาวบ้านได้โล่เลยที่รอดมาได้นี่ก็ถือว่าบุญมากมายแล้ว
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย พรุ่งนี้โรงเรียนน้องก็จะเปิดเทอมอยู่แล้ว”คุณแม่คนสวยพูดอย่างกังวลใจ ภายในห้องพักผู้ป่วยหลังจากไอ้แสบน้องรักของผมหลับไปแล้ว
“ไม่เห็นยากเลยครับคุณแม่คนสวย คุณแม่ก็โทรไปแจ้งกับทางโรงเรียนสิครับ”ผมเสนอทางออกก่อนจะนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือต่อ
“ถ้าทำอย่างนั้นได้แม่ทำไปนานแล้ว อลิซลูกต้องเข้าใจนะว่าที่นั่นมันแย่งที่กันขนาดไหนถึงน้องจะสอบได้อันดับหนึ่งของที่นั่นก็ใช่ว่าจะมีสิทธิ์พิเศษหรอกนะ”แม่พูดจบแล้วก็เดินมานั่งลงบนโซฟายาวข้างๆผมพร้อมกับยกมือขึ้นกุมขมับ
แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไร แม่ก็เงียบทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบก่อนที่คุณแม่ที่นั่งกุมขมับอยู่นั้นจะทิ้งมือลงข้างตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมจนผมนั้นอดที่จะมองจามไม่ได้
ถ้ายิ้มปกติผมจะไม่สยองแต่นี่คุณแม่คนสวยดันยิ้มหวานหยดย้อยซึ่งนานๆจะเห็นที จากหวานหยดกลายเป็นเจ้าเล่ห์และมือเรียวสวยที่ไร้ลอยเหี่ยวหยอนตามวัยนั้นก็ประทับอยู่บนบ่าบางๆของผมจนผมนี่รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
“โอ้วอลิซลูกแม่ แม่ว่าครอบครัวเรามีทางออกแล้วล่ะลูก”คุณแม่พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่หวานยิ่งกว่าเก่า
“คะ...ครับแต่แม่ช่วยหยุดยิ้มแล้วเอามือออกได้ไหมผมเจ็บ”ผมพูดก่อนที่จะค่อยๆแกะมือนั้นออกหากมันก็เหนี่ยวเกินไปจริงๆนะ
“แม่เชื่อว่าอลิซช่วยน้องได้รวมถึงครอบครัวเราด้วย”พูดจบคุณแม่คนสวยก็สวมกอดผมเต็มแรงจนผมนี่รู้สึกจุกและเจ็บหน้าที่โดนหน้าอกของคุณแม่บังเกิดเกล้ากระแทกชะมัดเลย
ก่อนที่แม่จะปล่อยผมออกจากอ้อมอกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่ผมคิดว่าเรื่องที่จะคุยมันต้องไม่ดีแน่ๆ
“ฮัลโหล มาเรียหรอจ๊ะเธอช่วยหาซิลิโคลนหรือนมปลอมเอาขนาดเท่าหน้าอกของอลิซเซียเลยนะจ๊ะให้ฉันสัก2คู่แล้วก็วิกผม จ๊ะใช่จ๊ะ..เธอเก่งมากมาเรีย..กลับไปฉันเลื่อนตำแหน่งให้เธอแน่งั้นแค่นี้นะ”
“แม่คงไม่คิดจะให้ผมปลอมตัวเป็นยัยอลิซเซียหรอกใช่ไหม”ผมถามขึ้นเพื่อความแน่ใจ
“ลูกนี่ฉลาดจริงๆสมกับไอคิวที่เกินมาตรฐาน”ไม่ทราบว่าแม่ชมหรือด่ากันแน่
“ผมไม่มีทางเข้าไปโรงเรียนบ้าๆนั่นแน่ ผมเกลียดโรงเรียนแม่ก็รู้”ผมเริ่มที่จะหงุดหงิด
เนื่องจากผมเป็นเด็กไอคิวสูงฉลาดมากไปหน่อย เลยดูเหมือนพวกตัวประหลาดและมักจะโดนเพื่อนแกล้งเสมอจนนานๆเข้าผมเริ่มไม่ไปเรียนและอยู่บ้านแทนจนคุณพ่อที่รักต้องไปลาออกให้ผมและจ้างครูมาสอนที่บ้านแทนซึ่งเรื่องนี้พี่อเล็กซ์ก็เคยเป็นมาก่อนที่บ้านผมเลยไม่ซีเรียสเท่าไร
“โอ้ว ลูกอย่าลืมสิแม่กำลังพิจารณาเรื่องที่จะส่งลูกไปเรียนต่ออังกฤษและถ้าลูกปฏิเสธเชื่อได้เลยแม่จะไม่อนุมัติแน่แม้แต่พ่อของลูกก็จะไม่ขัด นี่แม่ไม่ได้ขู่หรอกนะแค่ขอร้อง”
โห้ย ขอร้องมากเลยนะนั่นแต่ในพจนานุกรมของผมมันบอกว่าแม่ขู่ชัดๆ เอาวะเพื่ออนาคตและเพื่อที่จะได้ไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าและก็พี่อเล็กซ์ที่อังกฤษอลิซสู้เว้ย
“ก็ได้ครับ แต่มีข้อแม้ว่าถ้ายัยอลิซเซียหายเมื่อไรผมจะแพ็คกระเป๋าและบินไปอังกฤษทันที”
“แน่นอนจ๊ะอลิซลูกรัก”แม่พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี แต่ผมนี่สิทุกข์แสนสาหัสเลยล่ะเพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเจออะไรบ้าง
โอ้ว...มันคงจะไม่มีการรับน้องแบบในหนังที่ผมดูหรอกนะ แล้วถ้ามีล่ะผมไม่ตายหรอยิ่งไม่เก่งเรื่องต่อยตีกับใครอยู่แต่เอาวะเพื่ออนาคตที่สดใสรอเราอยู่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ชิมเรื่อง 1 ตอนค่ะสนุกหรือไม่สนุกบอกกันบ้างน้า
เม้นกันบ้างนะจ๊ะเพื่อขวัญและกำลังใจ
ความคิดเห็น