ตอนที่ 5 : IF...love 3
IF…love 3
“คุณปาร์ค...ผมว่าคุณมาสายนะ แถมยังลืมส่งใบสมัครอีกช่างเป็นคนที่ไร้ความรับผิดชอบจริงๆเลย”ชายหนุ่มร่างสูง ผิวสีน้ำผึ้งนัยต์ตาดำสนิท เผยความหยิ่งทะนงออกมา สวมเสื้อโค้ทหนังสีดำทับเชิ้ตดำ กางเกงขาว ที่เดินออกมาจากหลืบของห้องพร้อมทั้งพูดจาอย่างประชดประชัน บรรยากาศตอนนี้มาคุเต็มที่
“ปกติไม่ค่อยจะมีคนโชคดีอย่างคุณที่จะมีประธานนักเรียนช่วยวิ่งเอกสารให้หรอกนะครับ...แต่ไม่เป็นไรเส้นใหญ่เสียอย่างใครจะทำไม”ชายหนุ่มผิวน้ำผึ้งยังคงพูดต่อไปขณะที่เริ่มเดินมาใกล้ยูชอนทุกที
“...”
“ก็อย่างนี้แหละ พ่อ แม่ พี่สาวตามใจซะขนาดนั้น....ไปเลือกสัตว์ที่อยู่ในกรมมา1ชนิด แล้วเตรียมสู้กับมันได้เลย ถ้าสู้ชนะก็ผ่าน ถ้าแพ้ก็ตก ผมหวังว่าอย่างน้อยคุณก็น่าจะมีฝีมืออยู่บ้าง”ใครว่าปาร์คยูชอนจะไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดถากถางของชายหนุ่ม ตอนนี้ในใจของยูชอนอยากจะด่ากลับให้สะใจแต่ด้วยมารยาทที่ดีที่พี่สาวสอนเลยพยายามข่มอารมณ์เต็มที่
“อ๋อ...ผมรู้นะว่าคุณด่าผมอยู่ ผมชื่อ ชเว ชางมิน จะได้ด่าถูกคน”เหมือนกับว่า ชเว ชางมินอ่านใจคนได้อย่างใดอย่างนั้น แต่ปาร์คยูชอนก็พยามยามทำเป็นไม่สนใจชางมินเต็มที่ แล้วรีบเดินไปเลือกสัตว์มา
“อ๋อ..ผมลืมบอกไปว่าสัตว์ที่คุณจะเลือกแต่ละตัวเป็นสัตว์ของรุ่นพี่ที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่าทำให้ถึงตาย ผมหวังว่าคุณคงเข้าใจที่ผมพูดนะครับ”
“ได้งั้งเอามังกรดำ ในกรงเงิน”ปาร์คยูชอจนตอบรับอย่างเข้าใจพร้อมกับแจ้งความจำนงที่จะเลือกสัตว์ในการทดสอบ ชางมินมองดูมังกรดำสักพักก่อนจะปลดแม่กุญแจที่คล้องกรงไว้
“คุณปาร์คคุณแค่สู้ชนะพอนะ ไม่ต้องขนาดถึงตาย แล้วระวังให้ดีด้วยหล่ะ มันแข็งแรง และไวพอดู”ชางมินเตือนยูชอนด้วยน้ำเสียงห่วงใยนิดๆ แล้วจึงปลดมังกรออกจากกรง
ปาร์คยูชอนผู้ที่ชื่นชมความสง่างามของมังกรสีดำที่ตนเองถูกชะตาอยู่นาน ก็เพิ่งได้สติตอนที่เจ้ามังกรดำถูกปล่อยออกจากกรงโดยฝีมือชางมิน พอดูใกล้ๆแล้วปาร์คยูชอนไม่สมควรเลยที่จะเลือกมังกรตัวนี้มาสู้ด้วย ไม่น่าเลือกเพราะความชอบแต่ควรเลือกเพราะคาดว่าจะชนะต่างหาก แต่การเลือกในครั้งนี้ ไม่เห็นวี่แววชัยชนะได้เลย
“ชั้นจะทำอย่างไรกับแกดีนี่เจ้ามังกรดำ แกคงไม่ฆ่าชั้นหรอกใช่ไหม?”ปาร์คยูชอนพึมพำกับตัวเองขณะที่มักรเริ่มยืดเส้นยืดสายเตรียมสู้อยู่
“เวรกำจริงๆ ทำไมปาร์คยูชอนถึงต้องมาทำน้ายมังกรแสนน่ารักด้วย...เจ้ามังกรจ๋ามาเล่นกันไหม?”ไม่รู้เป็นเพราะว่าความกลัวหรืออะไรมาดลใจให้ปาร์คยูชอนดูเหมือนคนเสียสติเนื่อจากดันเรียกมังกรมาเล่นเสียนี่
“มาเล่นกันเถอะนะ”ปาร์คยูชอนลองพูดอีกครั้งเมื่อเห็นว่ามังกรดำเริ่มมีท่าทีสับสน
นะนะ...วันนี้ถ้ายูชอนแข่งยูชอนแพ้แน่เลยเพราะฉะนั้นช่วยมาเล่นกับยุชอนทียูชอนจะได้ผ่านไง”ยิ่งปาร์คยูชอนย้ำคำพูดมากๆเจ้ามังกรดำก็เริ่มหันไปหาชางมินอย่างขอความเห็น ซึ่ง ชางมินที่นั่งอยู่บนโต๊ะดูเหตุการณ์ในการทดสอบอยู่ก็พูดว่า
“อยากจะทำอะไรก็ทำสิ...ไม่ต้องมาถามตัดสินใจเอง”สิ้งคำพูดชางมินมังกรดำก็ล้มตัวนอนบนพื้นอย่างเซงๆ
“นี่คุณ ชเว ชางมิน ชั้นผ่านแล้วใช่ไหม?”
“อือ...ผ่านแต่ก็ผ่านเพราะความฟลุ๊กหรอกนะ ฝีมือไม่รู้ว่ามีหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆดวงดีชัวร์”ชางมินพูดพลางเซ็นชื่อลงไปในกระดาษที่กองอยู่บนโต๊ะมหาศาล
มังกรตัวนั้นของรุ่นพี่คนไหน มันน่ารักดี”ยูชอนถามขณะที่ตนเองกำลังลูบเกล็ดมังกรอย่างตื่นเต้น
“ของชางมินไงครับ น้องยูชอนสุดน่ารัก”คิมแจจุงพูดแทรกประโยคที่ชางมินกำลังจะอ้าปากพูดหลังจากซุ่มดูยูชอนกับจองซูมานานแล้ว
“พี่จองซูคนข้างๆพี่ใครหน่ะ”
“คิมแจจุง ครับน้องยูชอน”คิมแจจุงชิงปาร์คจองซูในการตอบ ซึ่งจองซูก็ไม่ได้ถือโทษอะไร แต่คนที่ดูจะไม่พอใจเห็นจะเป็น ปาร์คยูชอนต่างหาก
“ตระกูลพี่เป็นหมาป่านี่ เจ้าเล่ห์ที่สุด ไม่มีมรรยาทผู้ดีเอาเสียใจทั้งๆที่ไม่ได้ถามตัวเองแท้ๆแต่กลับมาพูดแทรกคนอื่น”คำพูที่แรงๆพวกนี้ไม่ใช่นิสัยยูชอนเลยสักนิดถ้าไม่ติดว่าเมื่อกี้หงุดหงิดกับชางมินแล้วยังมาเจอคิมแจจุงอีกก็คงไม่พูแรงอย่างนี้
“ยูชอน!!เค้าเป็นเพื่อนพี่นะ หัดให้เกียรติเพื่อนพี่เสียบ้างสิ”ปาร์คจองซูดูจะไม่พอใจอาการและคำพูดของยูชอนครั้งนี้เอามากๆเลย
“ใช่สิยังไงพี่ก็เห็นคนอื่นดีกว่ายูชอนตลอดอยู่แล้วหนิ แล้วยูชอนจำเป็นต้องให้เกียรติคนที่ไม่มีมรรยาทด้วยหรอ?”ปาร์คยูชอนพูดออกมาด้วยความที่น้อยใจพี่สาว ทำให้ปาร์คจองซูคิดได้ว่านี่คือผลเสียของการตามใจยูชอนแต่เล็กยันโต
“เราหน่ะถูกตามใจมากไปจนเยนิสัยแล้ว พี่คงทนเราทำไม่สุภาพกับคนอื่นไม่ได้อีกแล้วหล่ะ”
“ใช่สิยูชอนทำอะไรก็ดูไม่ดี ขัดใจพี่ไปหมดหนิ”ปาร์คยูชอนพูดน้อยใจจองซูอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และ พยามยามที่จะกลั้นน้ำตาเต็มที่
“จองซูพอเถอะจริงๆเราก็ไม่ได้โกรธยูชอนเลยนะ จริงๆเราก็ผิดด้วย”คิมแจจุงเริ่มเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีเนื่องจากตนเป็นสาเหตุจึงรีบห้าม
“แจอยู่เฉยๆดีกว่า...ยังไงวันนี้ยูชอนก็ผิดอยู่ดี ยูชอนก็สมควรที่จะโดนว่าไม่ใช่หรอ? จะได้ไม่ไปทำนิสัยอย่างนี้ที่อื่นอีก”ปาร์คจองซูหันไปพูดกับแจจุงพร้อมทั้งสะบัดมือแจจุงที่พยายามจับมือเพื่อนให้จองซูใจเย็นลง
“...”
“ดีเวีบดีแล้ว แล้วฟังพี่พูดให้จบแล้วกัน”ปาร์คจองซูเมื่อเห็นว่ายูชอนเงียบจึงเริ่มที่จะสั่งสอน แต่หารู้ไม่ว่าที่ปาร์คยูชอนเงียบคืออาการที่ปาร์คยูชอนกำลังกลั้นน้ำตาต่างหาก โดยมีผู้สังเกตการณ์อย่าง ชางมิน และ แจจุงยืนมองยูชอนอย่างเป็นห่วง
“ยูชอนอย่าร้องไห้สิ พี่ทำอะไรไม่ถูกเลยนะพี่ไม่เคยเห็นเราเป็นอย่างนี้เลย”คยูฮยอนที่ทำหน้าที่ปลอบยูชอนเริ่มที่จะทำอะไรไม่ถูกเนื่อจากยิ่งปลอบยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอีก
“ชางมินช่วยพี่ด้วย พี่จะทำยังไงดี”คยูที่หลังจากทำอะไรไม่ถูกไปนานขอความคิดเห็นจากชางมินที่นั่งอ่านตำราเรียนอยู่ข้างๆ
“พี่ก็ปล่อยให้ยูชอนอยู่คนเดียวก่อนสิครับ”ชางมินตอนขณะที่ยังไม่ได้ละสายตาออกจากตำราเรียนจะนิด
“ชางมินมาปลอบยูชอนที เดี๋ยวพี่จะไปหาพี่จองซูแปปนึง”เมื่อคยูฮยอนหมดทางที่จะช่วยยูชอนแล้วจึงคิดว่าจะไปถามปาร์คจองซูเสียหน่อยเผื่อจะได้รู้เรื่องอะไรมามากขึ้น เพราะให้ยูชอนเล่าก็คงไม่มีกะจิตกะใจเล่า ถามชางมินก็ดันเป็นประเภทไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นอีก
ทำไมต้องเป็นผมหล่ะ”ชางมินถามคยูอย่างข้องใจพลางปิดตำราเรียนและจัดใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย
“แล้วทำไมจะต้องเป็นพี่หล่ะ?”
“เฮ้อ...ผมหล่ะเหนื่อยใจกับพี่จริงๆ เอาเป็นว่าผมจะดูให้แล้วกัน พี่จะไปไหนก็ไป”ชางมินพูดแล้วเดินมานั่งแทนที่คยูที่ลกขึ้นยืนอย่างรู้หน้าที่
“ยูชอนเดี๋ยวพี่มานะ..อยู่กับชางมินไปก่อนแล้วกัน”คยูพูดพลางลูบหัวยูชอนซึ่งยูชอนก็ไม่ได้จะปัดมือคยูออกแต่อย่างใดซึ่งโดยปกติแล้วแต่จับผมยังไม่ได้เลย วันนี้แปลกมากๆ ไม่บัดมือออกแถมนั่งนิ่งอีกต่างหาก
“...”
“น้องยูชอนครับพี่ให้เวลาเราทำใจอีกสักพักแล้วกัน”
“...”ไม่ว่าชางมินจะพูดอะไรเหมือนกับว่าประสาทการรับรู้ของยูชอนจะไม่รับรู้อะไรเพราะว่าเจ้าตัวยังคงนั่งเฉยๆตามองฟ้องฟ้าอยู่ตลอดเวลา
“พี่เข้าใจนะว่าเราเสียใจ เลิกจมอยู่กับความทุกข์ได้แล้ว”ชางมินพูดกับยูชอนอย่างปลอบใจ
“...”ซึ่งคำพูของชางมินก็ทำให้ยูชอนคิดได้แล้วเริ่มที่อาการเหม่อลอยดูหายไป
“หายแล้วสิ ไปหาอะไรสนุกๆทำไหม?”ชางมินถามยูชอนเมื่อเห็นว่ายูชอนเริ่มดูค่อยข้างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ยูชอนไม่ตอบอะไรเพียวแค่พยักหน้าเท่านั้น
“น้องยูชอนลุกมาสิครับ ตามพี่มานะ”เมื่อยูชอนลุกขึ้นชางมินที่เก็ยสัมภาระเรียบร้อยก็เดินมาจูงมือยูชอนไปที่จุดหมายด้วยกัน
“คยูฮยอน”คิมแจจุงเรียนกคยูในขณะที่เดินสวนกันในระหว่ามที่คิมแจจุงจะกลับไปที่หอพัก
“ครับ”คยูหยุดเดินแล้วหันมาตอบรับอย่างงงๆ
“ยูชอนเป็นอย่างไงบ้าง?”
“ตอนนี้ไม่ค่อยดีเลยพี่ทำเหมือนกับความโลกนี้มีแต่สิ่งที่เป็นทุกข์ประมาณนั้น เหตการณ์มันเป็นยังไงพี่พอจะรู้ไหมครับ เพราะว่าตอนที่ชางมินพายูชอนมายุชอนร้องไห้หนักมากเลย ยูชอนต้องไปเจออะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจมากแน่เลย ผมสงสารยูชอนจัง”คยูฮยอนถามคิมแจจุงเผื่อว่ารุ่นพี่อาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับเหตการณ์นี้บ้าง
“...”เมื่อคิมแจจุงได้ฟังคยูพูว่ายูชอนดูอมทุกข์ตลอดเวลาแจจุงก็รู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดเพิ่มไปอีก
“งั้งผมไปหาพี่จองซูนะครับ”
“อย่าไปเลย พี่ว่าตอนนี้จองซูก็ดูไม่ต่างจากยูชอนเท่าไหร่หรอก”คิมแจจุงพูขัดคยูที่กำลังจะเดินไปหาจองซู
“ทำไมพี่พูดเหมือนรู้เรื่องทุกอย่างหล่ะ”
“ก็คงงั้ง ไปคุยกันที่อื่นดีไหม”
“อือครับ”
“ลมอะไรหอบคุณชายชเวมาถึงนี่ครับ”ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สวมเสื้อผ้าสีสว่างๆทักชางมินทันทีเมื่อเห็นว่ากำลังเดินมาหาตัว
“เดี๋ยวโดนไม่ใช่น้อยคุณคังอิน”ชางมินเดินจูงมือยูชอนเข้ามานั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามคังอินในบริเวณสวนแอปเปิ้ล
“อุ้ย!แล้ววันนี้พาสาวน้อยที่ไหนมาด้วยนี่”คังอินถามด้วยความแปลกใจเพราะว่าชางมินเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมาก และในบรรดาเพื่อนของชางมินก็ไม่มีใครน่ารักขนาดนี้
“อ๋อ..น้องยูชอน น้องพี่ปาร์คจองซูอ่ะ”ชางมินไขความข้องใจให้คยู
“...”เมื่อชางมินพูดจบประโยคดูเหมือนว่าอาการของยูชอนจะแย่ลงไปอีกเพราะเจ้าตัวดันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกรอบเสียให้ได้
“ยูชอนพี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ”ชางมินพูดพลางกอดยูชอนพร้อมปลอบยูชอนไปด้วย
“...”
“พอเลยทั้งสองคนมาหาคังอินทั้งทีจะมานั่งเสียใจอยู่ได้ไง ยูชอนอยู่หอไหน?”คังอินเป็นคนที่ไม่ชอบความโศกเศร้าเสียใจ จึงทนเห็นยูชอนทำหน้าเศร้าไม่ได้
“ของรุ่นพี่ฮีชอลมั้งนะ ไม่แน่ใจ”ชางมินคิดสักพักแล้วจึงตอบ
“อ๋อ เจ๊ฮีชอลก็ดีแล้ว ชีวิตจะได้มีแต่ความฮา555+”คังอินพูดอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
“...”
“ได้ข่าวว่าปีนี้น้องฮีชอลเข้าด้วย รู้สึกว่าจะเป็นน้องสาวคนสุดท้าย”คังอินถามชางมินที่ทำหน้าที่ทดสอบเด็กเข้าใหม่
“เจอแล้วตอนที่ทดสอบ เป็นผู้หญิงที่เงียบ เงียบเกินไปจนน่ากลัว”ชางมินจักแจงท่านอนของยูชอนที่นั่งหลับอยู่มาเป็นนอนหนุนตักชางมินแทนพลางตอบคำถามคังอินไปด้วย
“คุณชายชเว กูรู้นะโว้ยว่ามึงคิดอะไร”คังอินเหล่ตามองพฤติกรรมชางมินอย่างรู้ทัน
“คิดอะไร?”ชางมินถามด้วยสีหน้าแสดงความไม่เข้าใจอย่างสุดๆ
“ไม่รู้...ไปหาพี่จุนซูดีกว่า ไปหาคนคุยด้วยดีกว่าจะมานั่นเฝ้าแกเดี๋ยวกูจะหลับไปด้วยอีกคน”คังอินรีบวิ่งออกไปทันทีที่จบประโยคเนื่องจากกลัวว่าจะโดนชางมินปาวัตถุไม่พึงประสงค์มาใส่ตัว
HBDคิมแจจุงด้วยนะคะ ของให้มีความสุขมากๆ แล้วกันนะคะ ในที่สุดโบก็ได้อัพฟิคอีก 1 ตอน โบมีความสุขจังเลย จะสอบอีกแล้วเหลือเวลาแค่ 3 อาทิตย์ถ้าสอบเสร็จปุ๊ปอัพเลย 2 ตอนรวด555+ ตอนนี้ก็คงพอรู้แล้วใช่ไหมว่าใครคู่ใคร ตอนหน้าจะยิ่งชัดกว่านี้อีก555+
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
