>>>>กลอน กับ คำหวานๆ<<<<

ลำดับตอนที่ #45 : กลอนจ้า

**กลอนรัก ซึ้งๆๆ เพราะๆ โดนมากๆๆ เข้ามาเยย มะเสียเที่ยวเเน่**
อ่านเดะๆๆๆ โหๆๆ โดนจายมากๆๆเยยง่า มะเชื่ออ่านจ๊ะๆ อิอิ

เทอร์...ก้อคือเทอร์
ฉัน...ก้อคือฉัน
เมื่อมาผูกพันกัน
คำว่าฉันแระเทอร์ก้อคือ...เรา
แต่เมื่อมีสิ่งมาเติม
สิ่งที่เพิ่มก้อคือ...เขา
อยากรุคำว่า..."เรา"
เมื่อมีเขาจะเรียกอย่างรัย
ถ้าเราก้อคือ..."สาม"
ฉันจำเป็นต้องพยายามลืมเทอร์หั้ยได้
จะยอมเป็นฝ่ายจากปัย
ขอเทอร์สดใสกับ "เรา" ใหม่ ๆ กัน 2 คน

รักคนไกลเอาใจยาก
แฟนเขามากเราไม่รู้ดูไม่เห็น
เขารักเราเขาก้อรักคนอื่นเป็น
เขาไม่เห็นหน้าเราเขาคงลืม

หากย้อนวัน เวลา กลับไปได้
จะไม่ให้ เธอห่าง หายไปไหน
จะคอยอยู่ ใกล้ๆ ตลอดไป
เพื่อจะได้ ไม่มี วันนี้เอย

ในโลกแห่ง...ความฝัน...ฉันมีค่า
ในโลกแห่ง...กาลเวลา...ฉันมีฝัน
ในโลกแห่ง...ความจริง...ฉันเงียบงัน
ในโลกแห่ง...ความผูกพัน...ฉันเดียวดาย

รักแท้ต้องแย่งชิง
รักไม่จริงต้องปล่อยไป
ตัดกระดาษต้องใช้กรรไกร
แต่ตัดใจต้องใช้น้ำตา

สายลมที่โหยหวน
มักชักชวนให้โหยหา
สายลมที่ผ่านมา
อีกไม่ช้าก็ผ่านไป

หัวใจที่ไร้คนดูแล
มักจะถูกรังแกจากความอ่อนไหว
ร้อยหยาดหยดที่เสียน้ำตาจากคนที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
เคยถามตัวเองในใจถามว่าใครจะรับผิดชอบได้จากสิ่งที่เกิดขึ้นมา
ยังเงียบยังเงียบไม่มีคำตอบ
ได้แต่บอกบอกกับตัวเองคนไร้ค่า
ทำไมทำไมฉันทำแล้วทุกทางเพื่อที่จะให้ได้ความรักมา
แต่ยิ่งเนิ่นนานยิ่งรู้ว่าความรักที่พยายามจะไขว่ขว้ายิ่งห่างไกล