คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : OH MYLOVE : ท๊อป
สัญญาณนกหวีดจากผมเองดังขึ้นระงมทั่วสนามบาสในโรงยิม น้องคนนั้นเดินเข้ามาแบบกลัวๆก่อนจะกินแอลกอฮอล์ที่ถูกตักใส่ไว้ในเเก้วเล็กๆแต่ก็อึกใหญ่เหมือนกัน ต่อจากน้องคนนั้นก็มีอีกหลายคนเดินเป็นแถวเข้ามา
กิจกรรมนี้ทำเพื่อให้เห็น'สันดานที่แท้จริง'ของเฟรชชี่ทุกคน คนเราถ้าเมามักพูดความจริง ถูกไหม? นั่นแหละจุดประสงค์ของพวกผม ไม่จำเป็นต้องเสเเสร้งใส่กัน คำว่าครอบครัวคำว่ารุ่น มัวแต่สร้างภาพใส่กันอยู่คงไม่มีรุ่นมีพี่มีน้องแบบทุกวันนี้
ผ่านไปสิบห้านาที
ผมรอบมองร่างเล็กอย่างเป็นห่วงเพราะไม่คิดว่าไอ้น้ำมันจะเล่นขนาดนี้ ผมก้มลงกระซิบที่ใบหูเปียโน
“กลับบ้านก่อนมั้ย? จะไปส่ง” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่อ จมูกโด่งรั้นเเดงเหมือนลูกเชอรี่ที่น่าลิ้มลอง..
นี่ก็หื่นไม่รู้เวล่ำเวลา!!!
“ไม่เป็นไร มันไม่ค่อยแรงเท่าไหร่” เสียงหวานปฎิเสธ ผมขมวดคิ้วยุ่งเพราะปากเจ้าตัวบอกไม่ค่อยแรงเท่าไหร่แต่หน้าเหน้อนี่ไปหมดแล้ว!
“โกหก.....ไอ้น้ำ เก็บเหล้าได้ยัง!!! สเปรย์ปรับอากาศฉีดไล่กลิ่นด้วย เดี๋ยวนี้!!!” ผมว๊ากใส่พวกมัน ไอ้น้ำที่ว๊ากน้องอยู่ถึงกับสะดุ้ง แล้วเรียกคนมาเก็บโหลเหล้าออกไป และฉีดสเปรย์ปรับอากาศ แต่ดีที่ในโรงยิมนี้มีพัดลมไอน้ำพ่นอำนวยความสะดวก เลยไม่ร้อนและอากาศถ่ายเท
หมดช่วงไอ้น้ำ เพื่อนในคณะคนอื่นก็ทำหน้าที่ต่อ รุ่นน้องตอนนี้ก็กรึ่มๆแล้วทุกคน
“ลองเอาผ้าออกก่อนดิ๊” ผมบอกเปียโนที่ยังไม่ยอมเอาผ้าออกจากจมูกเสียที แต่ผมคิดว่ามันไม่มีกลิ่นแล้วนะ ร่างเล็กค่อยๆเอาผ้าออกแล้วยืนนิ่งๆกอบโกยอากาศบริเวณนั้นก่อนจะพยักหน้า
“โอเค ^o^”
//////////////////////////
“อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ” ผมยีหัวทุยของร่างเล็กข้างๆ เปียโนน่ะน่ารักจริงๆนะ...จริงๆ
*
หลังจากรับน้องจบก็บูมกันเสียงดังลั่นและแยกย้าย พวกผมก็ว่าจะไปกินเหล้าในผ่งผับ แต่มีหวานใจผมนั่งตาแป๋วอยู่ด้วยก็เลยเลือกมานั่งที่บ้านผมเอา จริงๆเปียโนจะเดินกลับบ้านตั้งนานแล้ว แต่ผมรั้งไว้ก่อน
เหตุผลก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่อยากเห็นหน้าอยากอยู่ด้วยนานๆแค่นั้นเอง
“เปียโน คอยดูนะ ไอ้เหี้ยน้ำพอมันเมาแม่งจะพูดวน..” ผมกระซิบหูร่างเล็กเบาๆ เปียโนหันไปมองทั้งที่ใช้ผ้าเช็ดหน้า(ของไหม)ปิดปาก ร่างเล็กพยักหน้ารัว ผมกระหยิ่มยิ้มในใจ รอดูไอ้เพื่อนรักที่เมาจนพูดเสียงยานคาง จริงๆแล้วให้แข่งกันกรอกเหล้าเข้าปากนี่ ในกลุ่มผมไอ้ไหมคอเเข็งสุด คอแข็งกว่าผมด้วย
แม่งเป็นเคะที่โหดมาก!!!
“ตัวเองพอแล้ว..” ไหมมันเตือนไอ้น้ำที่เริ่มแดกไม่หยุด น้ำมันล้มฟุบไป
ฟึ่บ!!!
“เมิงงงงคอย...ดู...น้า..เว้ย!!! เดี๋ยวกูอ่า.....จาซื้อไอแพด5กับไอโฟน6เอส...อืออ....” มันลุกมาชี้หน้าผม ไอ้ไหมเหรอหราทันที เพราะท่าทีแฟนมันเริ่มหลุด
ไอแพดห้ากับไอโฟนหกเอสงั้นเรอะ!!! -__- ใครสร้าง? สตีฟ จุ๊บเมดอินไชน่า?!!
“คิกๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะเล็กๆของร่างเล็กดังรอดออกมา ผมหันไปมองแล้วยิ้มตาม ดวงตากลมยิ้มจนตาหยี ลักยิ้มบุ๋มที่แก้มทั้งสองข้าง แถมแก้มนิ่มนั่นยังแดงมากๆด้วย
ทำไมผมถึงบอกว่าแก้มนิ่มนั่นเหรอ? ผมเคยสัมผัสมาแล้วไง
คิดแล้ว....ใจก็เต้นเลยว่ะ...
“เฮ้ย.....ไอแพด5กับไอโฟน6เอส...กูจะซื้อจริงๆนะเว้ย....กูเครื่องนึง ให้ไหมเครื่องนึง..”
“ห๊า..” เสียงไอ้ไหมนั่งช็อค ส่วนเปียโนนั่งขำ ผมก็พลอยขำตามมันไปด้วย
เปียโนคือโลกทั้งใบของผม....คือคนที่ทำให้โลกของผมกว้างขึ้นกว่าเดิม ทุกอย่างที่เป็นเปียโน...เปียโนที่เป็นทุกอย่าง ทุกอย่างสำหรับผม
“ง่วงยัง” ผมถามเปียโน
ร่างเล็กตาปรือเตรียมจะหลับก่อนจะสะดุ้งที่ได้ยินเสียงผม ผมจะถามทำไมวะเห็นๆอยู่ว่าไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเปียโนหลับหัวทิ่มแน่ ง่วงยังน่ารัก ขนาดง่วงนะเว้ย! ง่วงยังทำใจกูเต้นได้ ยังทำให้กูคิด...ไม่สิ ไม่ๆๆๆ ทำไมผมวกมาเรื่องนี้ได้ตลอด
“ง่วงแล้วอ่ะ”
“งั้นนอนนี่เลยปะ” หึหึ....จะได้นอนกอดเปียโนอีกคืน..
กลิ่นเปียโนยังติดจมูกผมอยู่เลย..
เชี่ย!!! กูลืมเลย!!!
“ไม่! ไม่ได้! มึงต้องกลับไปนอนบ้านมึง ที่บ้านมึงเท่านั้น!” ผมค้านเสียงแข็ง
รูปเต็มห้องจะให้เข้าไปได้ไงวะ! U/////////////U
“อ่า....อื้ม งั้นฉันกลับก่อนนะ...อ้อ ไหม! เดี๋ยวโนซักแล้วเอาไปคืนนะ” ร่างเล็กตอบรับแล้วเตรียมลุกขึ้น ใบหน้าสวยโน้มมาใกล้ๆใบหูของผม ผมนั่งตัวแข็งทื่อ
“ฝันดีนะซัลเจย์”
ผมนั่งนิ่งกว่าเดิม รู้สึกหน้าร้อนผ่าวยังไงชอบกล....จนร่างเล็กเดินกลับไป..
“ฝันดีครับ....นางฟ้าของผม”
“กูจาซื้อไอโฟนนน...แพด...ด้วยย....เสียงกลองรบดังสนั่นเหล่าชายฉกรรจ์ปกปักปฐพี!” ไอ้น้ำเริ่มโวยวาย
“เฮ้!!!” เสียงไอ้ไหม
“เฮ้พ่อง!!!!”
...
“นี่ไวโอลิน!!!....(ช้งเช้งๆๆๆๆๆๆ)...ตื่นได้แล้ว!!!$%!&@#&!@” เสียงไอ้เหี้ยน้องกัสโวยวายมาถึงหน้าบ้านผม ผมชะเง้อมองบ้านตรงข้ามจากรั้วบ้านตัวเอง
วันนี้ผมไปเรียนรอบเช้า แต่สายกว่าเปียโนประมาณชั่วโมงกว่าเห็นจะได้มั้ง เหมือนวันนั้นที่ผมได้เบอร์เปียโนนั่นแหละ ผมว่าวันนี้ขับรถไปดีกว่า เช้าๆรถคงไม่ค่อยติด ผมโยนรองเท้าซ้อมบาส เสื้อผ้าเปลี่ยน แว่น หนังสือเรียนไว้หลังรถ แล้วเดินไปเปิดประตู ก่อนจะขับรถออกไป
เมื่อวานไอ้น้ำเมาเละเทะ ไม่รู้กลับจากบ้านผมไปตั้งแต่กี่โมง ก็คงกลับพร้อมเมียมัน จริงๆพวกผมเกือบมีปัญหากับปีสามเพราะมันบอกว่าเอาเหล้าเข้ามหาลัยได้ยังไง ทำให้เสียสถาบันสถาปัตย์ บลาๆๆๆ
แต่ไอ้น้ำมันมีเส้นสายไง ดึงเหตุผลร้อยแปดมาอ้าง เลยเอาเข้าได้ชิวๆ ส่วนพวกปีสามผมก็ไม่รู้ว่ะผมมาสาย
แต่ถ้าเมื่อวานผมแอบขึ้นไปเก็บรูปเปียโนไปซ่อนนะเว้ย ได้กอดอีกคืนแล้ว ก้ากกกกกกกก เขินว่ะ
สายตาผมเหลือบไปมองข้างทางที่เป็นร้านเบเกอรี่ นั่งกินบรรยากาศแล้วไปสะดุดกับไอ้ตัวข้างในร้าน พอติดไฟแดงผมก็เพ่งสายตาไปที่ชายหญิงคู่หนึ่ง
ผู้หญิงแม่งดูแรดๆแต่งตัวจัดๆ ส่วนผู้ชาย....หน้ามันเหมือนเคยเจอที่ไหน
ไอ้เหี้ยท็อป!!
ท็อปเวอร์ชั่นสองปะวะ แม่งอัพเกรดทุกอย่าง แว่นไม่ใส่ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย(อันนี้ผมก็เป็น) เซ็ทผม สูบบุหรี่ โอ้เหยด!!! แล้วจะมาม่อน้องเปียโนของกู เดี๊ยววววว เดี๋ยวๆๆๆๆ
เดี๋ยวกูเสยดั้งหัก!
ผมหันกลับไปมองสัญญาณจราจรอีกครั้งก่อนจะขับรถไปที่มหาลัย ผมจอดรถที่ข้างๆม.ก่อนจะเอื้อมไปหยิบหนังสือที่เบาะข้างๆ
มหาลัยผมแม่งห้ามเอารถยนต์เข้า เข้าได้แต่อาจารย์ นักศึกษาที่จะเข้าต้องปั่นจักรยานหรือขับมอไซด์ ย้ำ!! ปั่นจักรยาน กับมอไซด์=_=
มึงจะรักษ์โลกแข่งกับน้องเนยเหรอ..
วันนี้เปียโนจะเลิกก่อนผมซักประมาณชั่วโมงครึ่งหรือมากกว่านั้นนิดหน่อย แต่เปียโนจะกลับยังไงนี่สิที่ผมเป็นห่วง แล้วถ้าไอ้เหี้ยท็อปไปเลียแข้งเลียขาน้องเปียโนของผมล่ะ? ถ้ามันขอไปส่งน้องเปียโนที่บ้านล่ะ? แล้วถ้าน้องเปียโนให้ล่ะ!!? แล้วถ้าสองคนนั้นอยู่กันสองต่อสองล่ะ!
แล้วถ้าผมไม่เห็นล่ะ TOT
ปึ่ก!
“เอ้โย่ จีจี!” แรงตบที่บ่าผมมาจากไอ้เจ้าของเสียงเอ้โย่จีจีนี่คือไอ้เหี้ยน้ำ
ทำไมมันมาเช้าได้วะ เมื่อคืนก็เละเทะขนาดนั้น =_=
“วันนี้โค้ดเรียกซ้อมป่ะวะ?” ผมหันไปถามมัน เพราะผมจะชิ่ง..
“ถามโง่ๆ ได้ข่าวว่านักบาสเขาเรียกซ้อมทุกวันครับ แหม่!”
TOT
อย่างนี้ผมก็อยู่ยันเย็นเลยดิวะ เปียโนก็อยู่บ้านคนเดียวเลยดิ!!
ม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ม่ายด๊ายยยยยยยยยยยย /ดิ้นๆๆๆๆๆๆ (ฮะ?)
“คิดอะไรอยู่วะ ปากห้อยถึงพื้น” เสียงทุ้มมันเรียกสติผมกลับมาอีกครั้ง ผมคงต้องก้มหน้ายอมรับความเป็นจริงแล้วล่ะ จะให้เปียโนมาตัวติดกับผมตลอดก็คงไม่ใช่
“ถ้าไหมมีคนจีบอยู่แล้วต่อหน้าไหมมันเป็นคนไม่มีพิษมีภัยแต่จริงๆแล้วมันโครตเหี้ย มึงจะทำไงวะน้ำ” ผมถามมัน
“ให้ไหมตัวติดกับกูตลอดเวลา” นั่นแหละที่กูทำไม่ได้! -_-
“ถามทำไมวะ หรือว่า..”
มันเว้นช่วงแล้วยิ้มกวนตีนให้ผม
“อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ”
“นั่น..” เออตามนั้น! TOT
ความคิดเห็น