คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : !!!!
9
“เฮ้!!!”
“...”
“ฮะ..เฮจุง!! นายจับมือฉันทำไมน่ะ” ฉันถามพลาง สะบัดมือของเขาออกไป
“เอาน่า อะควา เรื่องมันมาถึงนี่แล้วนี่”เขาพูดอะไร แปลกๆเอ๊ะ! หรือว่า.. อ๊ายยยย ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยนะ กระจก หวี แป้ง .. บลาๆๆ จะมาบอกรักกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้เลยหรอ เราเพิ่งเจอกันไม่กี่วันเองนะ>///<
“ทะ..ทำไมหรอ? -////-”
“เอ่อ...คือว่า..หน้าเธอน่ะ...มัน...”
“มันอะไรหรอ?” ท่ามกลางผู้คนขนาดนี้ ฉันก็อายเป็นนะ
“คือว่า..หน้าเธอน่ะมัน...มันดำมากเลยอ่ะ” เฮ้ยย!!!! ว่าไงนะยะ
“วะ..ว่าไงนะ!!!!!! ลองพูดอีกทีสิเฮจุง ฉันจะเอา อวัยวะเบื้องล่างที่ต่ำที่สุด ยันเข้าไปบนหน้านายเลย อ๊ากกก!!!!!” ฉันโมโหจริงๆนะ บังอาจมาเรียกฉันว่าดำเนี้ย บ้าจริง ชิ!!!
“อุ๊บ..คิๆ..คิกๆๆ”
“อะไร?”
“ฮึ..ฮ่ะๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ!!!!!!]ล้อเล่นๆ ฮ่ะๆๆ ฉันล้อเล่น ฮ่าๆๆๆ” เฮจุงกับทุกๆคนขำจนแทบจะ สำรอกเครื่องในออกมาลูบ แล้วกลิ้งกับพื้น อ้ายยยยยย!!!!!! แล้วมันตลกตรงไหนกันยะ
“ชิ....”
ปึง!!
ฉันใช้ฝ่ามือของฉัน เฉ่งหัวเขาไปหนึ่งที ฮ่ะๆ หงายหลังไปเลย สะใจชะมัด ฮิๆๆๆๆ
“เฮ้!!!” เขามองฉันแบบไม่ยอมแพ้ แล้วเอามือกุมหัวแดงๆ ฮ่ะๆๆ
“เอาล่ะๆ พอๆ” ผู้จัดการของเขา เดินมาแยกเราสองคนที่ ต่างก็ไม่ยอมกันออก
“ฮึ..”
“ชิ..”
“นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะบอก คือว่า เราต้องการ คนมาถ่าย มิวสิควีดีโอ ซิงเกิลใหม่ ที่เขาจะแสดงกันวันนี้น่ะ”
“หา?!?!?!?! อะไรนะคะ??” เราสามคนอึ้ง ทึ่ง เสียว ซี้ดดดด (ไม่ช่ายยยยย)
“มิยูกิ เธอเป็นหนึ่งใน คาแรกเตอร์หนึ่ง ที่เราหามานาน” ผู้จัดการชี้ไปที่มิยูกิ ที่ยืนเอ๋อ เหมือนกบขาดอ็อกซิเจน
“พวกคิกขุ อาโนเนะ สวยใสไร้สติ แบบไม่มีพิษภัย ข้อหลังนี้ แน่นอน” ฮีพยอกก้าวมาข้างหน้า แล้วอธิบายต่อ
“เหอ??” อ้าว - - เธอเอ๋อไปเลย
“เธอ!! ข้าวปุ้น เราต้องการสาวเซอร์ มากความสามารถ ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก และความเอาใจใส่ เพื่อนมนุษย์”
“แฮะๆๆ จริงหรอคะ” รัศมีกากเพชร วิ้ง วับ
“ไม่ ข้อหลังไม่เกี่ยวนะ” ชองยูพูดแทรกขึ้นมา
“อ้าว....TT TT” อ้าว...ฝ่อไปแล้ววว (นิดส์หนึ่งๆๆ)
“และ..เธอ อะควา เราต้องการสาวที่มีความมั่นใจ เต็มร้อย!!” เย้ๆๆๆ
“แต่เธอมี แค่ 69.99999 % เอง” มินซุงตะโกนออกมา
“แง.....” TT_TT
“แต่เราต้องการ อีกแค่ สองคนเท่านั้น!!! ก็จะครบแล้ว” สองคนหรอ อื้ม.. ฮ๊า!! สองคนหรอ เดี๋ยวสิ
นะ..นะ..โหน่งมาแว้วววววว
อ้าว เสียงโทรศัพท์ใครล่ะเนี้ย น่าเกลียดชะมัด
นะ..นะ..โหน่งจะไปแว้วววว
ดังอีกแล้ว ของใครเนี้ย รีบๆรับทีสิ อ้าว แล้วพวกนายมองหน้าฉันทำไมเนี้ย - - มันมีกระรอกติดอยู่บนหัวฉันหรือไง
ตื้ดด...ดด นะ..โหน่ง มาแว้วววว
อ้าว!! นี่มันโทรศัพท์ฉันหรอเนี้ย - - ใครโหลดฟะ?? เพลงทุเรศชะมัด ฉันค่อยๆชายตาไปมอง ปุ้น กับมิยูกิ ที่ยืนหัวเราะอยู่กลางห้อง ก่อนที่จะเปิดฝาโทรศัพท์รุ่น ดึก ดำ บรรพ์ ที่ใช้มาตั้งแต่ ตอน ม.1
“ยะ..เยาโบเซโย้?” ฉันรับโทรศัพท์ด้วยสำเนียงลาวปนเกาหลี (มันเป็นยังไงล่ะเธอ..)
“เฮ้ย!! รับแบบมีเอกเซ้นส์หน่อยดิ สำเนียงลาวจริงๆ” เสียงปลายสายที่คุ้นหู พูดขึ้นมา
“อ้าว...ก็เขาพูดยังนี้ไม่ใช่หรอ??” อ้อ..ฮานึนนี่เอง เธอโทรมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสดใส
“เธออยู่ไหนน่ะ ฉันจะไปหาเธอ ^^” กระตือรือร้นจังนะ
“ฉันอยู่ที่ MPS. Entertainment น่ะ”
“จริงหรอ!?!?! ฉันก็อยู่ หน้าร้านขายเนงมยอนข้างๆนี่เอง”
“เข้ามาสิ”
“ว่าแต่ เธอไปทำอะไรที่นั่นอ่ะ? นั่นมันค่ายเพลงไม่ใช่เหรอ?”
“เรื่องมากจริงๆเลย จะเข้ามามั้ยเนี้ยย!!!”
พรึ่บ!!
ทุกสายตา จ้องมาที่ฉัน ฉันคุยดังมากเลยหรอ...
“แต่ถ้าเธอเข้ามาได้ โดยไม่โดนดาบชินเมริวพิฆาต ของลุงถึกคนนั้นได้ซะก่อน ก็จะดีนะ”
“ หา ?!?” เอาน่าๆๆ ฉันรอดมาแล้ว
“ใครน่ะ อะควา?” ผู้จัดการถามขึ้นมา
“อ๋อ..เพื่อนค่ะๆ”
“เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันไปรับเอง” ฮยองซู เสนอตัวแล้ว เริ่มเดินหันหลังไป
แผละ!!
“ใครมีน้ำใจมั้ง? ช่วยหน่อยสิ ^^” ฮ่ะๆ ฮยองซูยิ้มแห้งๆ แล้วมินซกเลยยื่นมือไปช่วย
“เดี๋ยวฉันไปด้วยแล้วกัน” พอมินซกพูดจบ เขาก็เดินนำออกไป
เราสามคน เดินตรงไปที่ประตูแก้วตรงทางเข้า ก็เห็นผู้หญิงสองคน ที่ทำท่าจะพยายาม จะประลองดาบกับ ลุงชินเมริวนั่น
“ฮานึน!!!!! น้ำใส!!!!!” ฉันตะโกน พลางยกมือโบกมือ เมื่อเห็นเพื่อนสาวทั้งสอง ยืนจ้องตา(กับความเหงา เฮ้ย!ไม่ใช่) กับลุงชินเมริว
“อะควา!!!!” ฮานึนตะโกน ส่วนน้ำใส เธอฉวยจังหวะที่ลุงหน้าโหด เอ๋อแล้วก็วิ่งเข้ามากอดฉัน อย่างรวดเร็ว
“แอ้กก!!!! หายใจไม่อ้อก..ก T^T” ฮานึนกับน้ำใสรุมกอดฉันจนลืมที่จะมองว่ามีสิ่งมีชีวิตสองคน ที่มองตามมาต้อยๆ
“เอ่อ..อะแฮ่ม!!” ฮยองซูกระแอมเล็กน้อย
“อ้อ...ใช่ๆ พวกเธอยังไม่รู้จักกันนี่นา นี่ชื่อฮานึน นะ แล้วคนนี้ ก็ ชื่อน้ำใส ฮานึนเป็นคนเกาหลีนะ ส่วนน้ำใส เป็นคนไทย” สองคนนั้นพยักหน้า
“สวัสดีครับ โผม ชือ ฮยองซู ขรับ ^^”ฮยองซูทักทายเป็นภาษาไทย ก่อที่จะเชคแฮนด์กับ ฮานึน แล้วยิ้มหวาน
“สวัสดีค่ะ ^^”ฮานึนยิ้มรับ เอ่อ..ฮยองซู ฉันจำได้ว่าฉันบอกนายว่า น้ำใสเป็นคนเกาหลีนะ นายเป็นพวกสมองปลาทองหรอ?
“เห็นคนสวยเป็นไม่ได้เลยนะพี่” มินซกมองฮยองซูแล้วเดินไปหา น้ำใส
“สวัสดีครับ ผมชื่อ มินซกครับ” มินซกพูดแล้วก้มหัวอย่างอ่อนน้อมให้ น้ำใส
“ค่ะ สวัสดีค่ะ อ๊ะ! คุณอ่าน หนังสือเล่มนี้ด้วยหรอคะ?” น้ำใสพูดกับมินซกพลาง ชี้ไปที่หนังสือเล่มหนึ่ง ในมือของเขา แล้วสองคนนั้นก็เดิน คุยกัน จากไป....
“ฮยองซู ขาคุณเป็นอะไรหรอคะ?” ฮานึนพูดกัยฮยองซูอย่างเป็นห่วง แล้วก็หายไปอีกคู่ แล้วพวกเขา ก็ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว อีกแล้ว..... พวกมังคุด!!!! ชิ...
ความคิดเห็น