คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สวัสดี กรุงโซล!! ^^
2
“คุณคะ? รับน้ำอะไรไหมคะ?” แอร์โฮสเตส สาวสวย เดินมาถามฉัน
“อ๋อ..ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^ ”
“แล้วคุณล่ะคะ?”
“อ่า..เอาเป็ปซี่แมกซ์ สอง กระป๋อง แล้วก็..เลย์ 3 ถุงค่ะ ^W^ ”
โอ้..*มิยูกิที่รัก เธอ เธอ.. เธอทำแอร์โฮสเตส คนนี้ หน้าเจื่อนลงทันทีเลยแฮะ กล้าจริงๆ สั่งซะเยอะเวอร์เชียว กะจะเอาไปกินที่ โซลด้วยรึไงยะ
“เอ่อ..คะ..ค่ะ...” แล้วแอร์ฯ สาวคนนั้นก็เดินจากไป...
6 ชั่วโมง..บนเครื่องบิน ทำไมมันผ่านไปเร็วจังนะ อ๊ายยย.... ตื่นเต้นจังเลยยยยย
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เรา......” เสียงประกาศตามสาย ดังไปทั่ว ทั้งเครื่องบิน
“อะควา... เครื่องจะลงแล้วหรอ ?” ปุ้นเอ่ยปากถาม
“ฟี้.... คร้อกกก...ฟี้..... อ้า... งื้มมมมม....”
“ -*- อะควาเอ้ย ทีตอน 6 ชั่วโมงที่ผ่านมา เนี้ย เอาแต่กดโน๊ตบุ๊ค ให้ปืนมันยิงกันแต่ ดั๊นน... มานอนตอนนี้”
ก็คนมันง่วงนี่หว่า - -* ชิ...
......................
สนามบิน อินชอน
“ซู้ดดดดดดดดด..... อ้า........” ฉันหายใจเข้าไปเต็มปอด อากาศเมืองนอกนี้มัน สดชื่นจริงๆเลยนะอ๊ะ! ปุ้นหายไปไหนล่ะเนี้ย - -
“นี่ มิยูกิ ปุ้นไปใหนอ่ะ?”
*อย่างที่บอกไป ขวัญเป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น เลยมี 2 ชื่อ
“ - - นู้นมั้ง..ฮ้าววว..ว” มิยูกิ ตอบพลาง ปิดปากหาว จมูกบานเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
อ้าว..อะไรกัน - - ด่านตรวจคนเข้าเมืองหรอ อื้ม.. เฮ้ย!! ยัยปุ้น มันไปเป็นคนลาวตั้งแต่เมื่อไหร่ละเนี้ย T_T โอ้..เพื่อนฉัน....
“นี่ พวกเธอ ฉันหน้าตา บ้านนอก ขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย TT_TT” ปุ้นคร่ำครวญ
“- -* เอ่อ.. ป้ะพวกเรา ไปบ้านของเรากัน!!!!”
เอ...รู้สึกว่า น่าจะเป็นคอนโดนะ
โอ๊กก.....อั้วะ.!!!! เสียงอะไรนะ เฮ้ย!!! มะ..มิยูกิที่รัก!!! เธอ ไปอ้วกใส่ใครเค้าน่ะ
“ ดัง ซิล อึน นู กู อิม นี ก๊ะ!!!!! ” เธอรีบพูดเมื่อรู้สึกตัว หลังจาก โงน เงน มานาน
“ _)(&*&++)*&*^)_(%^% ” เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายพูดอะไรซักอย่าง ฉันไม่รู้เรื่องเลย
เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ ดังซิลอึน นูกูอิมนีก๊ะ หรอ.. เฮ้ย!!!! มันแปลว่า คุณชื่ออะไรไม่ใช่หรอยะ!!!!
ตายแล้วๆๆ ทำยังไงดีละเนี้ย...
“ โอ๊ะๆๆ ! มีอันฮัมนีดาๆๆๆ!!!!! ”
มิยูกิรีบพูด แล้วก้มหัวอย่างรุนแรง จนหัวเธอจะหลุดอยู่แล้วนะยะ
“ คุณจะเอาเท่าไหร่ ฉะ..ฉันยอมจ่ายให้หมดเลยค่ะ ขะ..ขอโทษจริงๆนะคะ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ^-^ ”
ผู้ชายคนนั้นพูด แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วเอากระดาษทิชชูมาเช็ดบริเวณที่โดนอาหารเย็นที่ถูกย่อยเสร็จเรียบร้อยหกใส่ โอ้...รอยยิ้ม ละลายใจ ผู้ชายสมัยนี้เขาสุภาพบุรุษจังเลยนะ
“เอ่อ...คุณคะ ฉันทำเองดีกว่านะคะ ฉันควรจะรับผิดชอบนะคะ”
“เอ่อ..ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจนะครับ”
เขาพูดพลางถอดเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์สีซีดๆ แล้วส่งให้มิยูกิ ชิ.. น่าอิจฉาชะมัด
“แล้วถ้าซักเสร็จแล้ว คุณก็ส่งมาตามที่อยู่นี้นะครับ”
เขาพูดพลางส่งนามบัตรให้ ไหนดูซิ.. เอจิ ..อามาคุสะ เอจิ อ้าว! ไม่ใช่คนเกาหลีหรอกหรอเนี้ย แต่ช่างเถอะ มิน่า..หน้าตาออกทาง อาโนเนะซะอย่างนั้น
“ยังไง ก็ ขอบคุณมากนะครับ ^^ ไปนะครับ แล้วเจอกันใหม่ ^-^” โอ้...รอยยิ้มละลายหัวใจมาอีกแล้วว
“ค่ะ!!! โชคดีนะคะ ^^”
“เขาหล่อดีนะ” - - ยัยบ้า ไม่รู้กาละเทศะเอาซะเลย
“ไปกัน จะได้ ไปบ้านของพวกเรา ซักที!!!”
ความคิดเห็น